Οι κυνηγοί Αγίων βρήκαν νέο θύμα.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Το ΑΙΣΧΟΣ της Μικτης Μονης του ΕΣΣΕΞ, ο Ψευτοαγιος Σαχαρωφ και ο μητροπολιτης Ναυπακτου Ιεροθεος, απο το ανεκδοτο βιβλιο του πατρος Ιωαννη Διω(χ)του.

Ὁ Ναυπάκτου 

ὑμνητὴς τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex

                     
                         3ον

Ὡς ἐκτίθεται κατωτέρω, ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, διὰ νὰ στηρίξῃ τὴν «ἁγιότητα» τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, δὲν ἐδίστασε νὰ κηρύξῃ ὅτι ἡ μικτὴ Μονὴ τοῦ Essex εἶναι «Εὐδοκία τοῦ Θεοῦ», «προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ «κήρυγμα τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος», ὡς κατωτέρω. Καταφανὴς περιφρόνησις τῶν ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ὁσίων Πατέρων ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου κ. Ἱεροθέου Βλάχου. Πρόκλησις μεγάλη. Ἰδοὺ ἀκόμη:
 Ὁ θαυμαστὴς τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Ἔσσεξ κ. Ἱερόθεος ἀφιερώνει εἰς αὐτὴν τὸ κρινόμενον βιβλίον του: «Στὴν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Essex Ἀγγλίας» (σελ. 7). Ὡς καταγγέλλει ὁ κ. Μάριος Πηλαβάκης, Διδάκτωρ τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀντικανονικότητα ἱδρύσεως καὶ λειτουργίας της, ἡ Μονὴ αὐτὴ «εὑρίσκεται εἰς πλήρη ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ μετὰ τῆς ἐν Γαλλίᾳ ἰδιοτύπου τραγελαφικῆς ″ἐκκλησίας⁇», ξένης πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, μεταδιδούσης τὰ Μυστήρια «εἰς ἀθέους καὶ ἀθρήσκους» καὶ «ἀνεχομένης, ὡς λέγεται, πᾶν εἶδος σεξουαλικῶν ἐπιδόσεων καὶ σατανικῶν δραστηριοτήτων μεταξὺ μελῶν της». Αὐτὴν τὴν ψευδο-ἐκκλησίαν ἔχει ἀποδοκιμάσει τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἐνῷ ὁ κ. Ἱερόθεος, ὡς φαίνεται, ἀναγνωρίζει αὐτὴν ἐμμέσως, ἐπειδὴ ἐπαινεῖ διθυραμβικῶς καὶ ἔχει ἀφιερώσει τὸ βιβλίον του εἰς τὴν Μονήν, ἡ ὁποία ἔχει πλήρη κοινωνίαν μὲ τὴν ἄσχετον πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν ψευδο-ἐκκλησίαν αὐτήν.
 Τὴν συγγραφὴν τοῦ βιβλίου του περὶ τῆς Μονῆς καὶ τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς Σωφρονίου Σαχάρωφ θεωρεῖ ὁ Ναυπάκτου «ὡς δωρεὰν τοῦ Θεοῦ. Γράφει: «Εὐχαριστῶ ἐν δοξολογίᾳ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ γιὰ τὴν δωρεὰ αὐτὴ» (σελ. 17). Ἐν συνεχείᾳ εὐχαριστεῖ «καὶ ὅλη τὴν Ἀδελφότητα γιατὶ διαφυλάσσει τὴν πνευματικὴ κληρονομία τοῦ ἀειμνήστου μεγάλου Γέροντος Σωφρονίου, μέσα στὴν ὁποία ἔζησε κατὰ διαστήματα καὶ ὁ γράφων καὶ γνώρισε καὶ τὴν δική τους ἀγάπη».
Ποία εἶναι αὐτὴ ἡ «πνευματικὴ κληρονομία»; Ἡ ἵδρυσις μικτῶν Μονῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ κορυφαῖον ἔργον τοῦ π. Σωφρονίου, ἡ ἵδρυσις τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προκλητικὸν σκάνδαλον.
 Ἐπίσης, μὲ μεγάλην πνευματικὴν ἱκανοποίησιν γράφει ὁ Ποιμενάρχης τῆς Ναυπάκτου: «Παρέμεινα στὸ Μοναστήρι περίπου ἐνάμιση μῆνα καὶ στὴν συνέχεια, σχεδὸν κάθε καλοκαίρι καὶ γιὰ πολλὰ χρόνια, ἐπισκεπτόμουν τὸ Μοναστήρι» (σελ. 238).
«Πιστεύω ὅτι ἡ ἵδρυσις καὶ ὕπαρξις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου (Essex) ἀποτελεῖ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ κήρυγμα τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας μας» (σελ. 318).
 Ὁ Ναυπάκτου ἀθετεῖ μὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα γράφει τοὺς προαναφερθέντας δύο αὐστηροτάτους ἱεροὺς Κανόνας Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους ἱεροὺς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν μὲ συγκλονιστικὴν αὐστηρότητα τὸν συνείσακτον Μοναχισμόν, καθὼς καὶ τὰ σχετικὰ αὐστηρὰ Πατερικὰ κείμενα.
 Ἡ ἀθέτησις εἶναι κατὰ πολὺ χειροτέρα τῆς παραβάσεως. Ἡ ἀθέτησις, ἐν προκειμένῳ, εἶναι ΑΙΡΕΣΙΣ. Πῶς διενοήθη καὶ κατὰ ποῖον τρόπον ἐσκέφθη ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου καὶ πῶς ἀπετόλμησεν, ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νὰ διδάξῃ ὅτι μία μικτὴ Μονὴ εἶναι «εὐδοκία τοῦ Θεοῦ», ὅτι ἀποτελεῖ κορυφαῖον παράδειγμα «προβολῆς τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ ὅτι εἶναι «κήρυγμα τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας μας»; Ὁ ἱδρύων μικτὴν Μονὴν εἶναι καθαιρετέος, ὡς ἐπιτάσσουν οἱ προαναφερθέντες ἱεροὶ Κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
 Πάντα ταῦτα εἶναι ἀνατρεπτικὰ καὶ περιφρονητικὰ τῶν προαναφερθέντων ἱερῶν Κανόνων. Ἄρα εἶναι σαφὴς ἡ ἀθέτησις καὶ ἑπομένως ὑπάρχει αἵρεσις, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπέπεσεν ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος μετὰ τοῦ ψευδο-«ἁγίου» του Σωφρονίου Σαχάρωφ.
  Συνεχίζει ὁ Ναυπάκτου νὰ διακηρύσσῃ τὰς συμβιωτικὰς ἐξάρσεις του εἰς τὴν μικτὴν Μονὴν τοῦ Essex: «Ἡ παραμονή μου εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν συνδέεται μὲ ἰσχυρὰ ἅγια βιώματα, δυναμικὰς ἀποφάσεις, συγκλονιστικὰς ἐμπειρίας… τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (σελ. 264).
 Ὁ Ναυπάκτου, μὲ τὰ τόσα ἀποδεδειγμένα ψεύδη, τὰ ὁποῖα εἶπε καὶ ἔγραψε κατὰ τῆς περιφήμου καὶ μεγάλης Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἐν Ναυπάκτῳ, Μονῆς τῆς Μητροπόλεώς του, καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τοῦ κτίτορος καὶ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς αὐτῆς π. Σπυρίδωνος Λογοθέτου, κατηγόρησε πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν τὴν Ἱερὰν αὐτὴν Μονὴν διὰ κοσμικὸν δῆθεν πνεῦμα καὶ προτεσταντικὴν νοοτροπίαν, ἐπειδὴ ἔχει ἀξιόλογον Συνεδριακὸν Κέντρον, Ῥαδιοφωνικὸν Σταθμόν, ἐντυπωσιακὸν ἰχθυοτροφεῖον εἰς τὸ βουνὸν κ.λπ. Παραλλήλως, ὅμως, προβάλλει ὡς πρότυπον τὴν σφοδρῶς καταδικαζομένην ὑπὸ τῶν ἱερῶν Κανόνων μικτὴν Μονὴν τοῦ Ἔσσεξ !!!
 Τραγικὴ ἡ ἀντιφατικότης του. Προκλητικὴ ἡ ἀσυνέπειά του. Ὁ Ναυπάκτου εἶναι φανατικὸς θαυμαστὴς τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex, ἡ ὁποία ἱδρύθη καὶ λειτουργεῖ κατὰ παράβασιν αὐστηρῶν ἱερῶν Κανόνων, θεσπισθέντων μάλιστα ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καὶ συγχρόνως σκληρὸς διώκτης τῆς ἱεροκανονικῆς καὶ λειτουργούσης εὐρύθμως μεγάλης Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἐν Ναυπάκτῳ. Μόνον ἀσυνέπεια ὑπάρχει εἰς τὴν συμπεριφοράν του αὐτήν; Εἶναι δραματικῶς ἐκτεθειμένος εἰς τὴν κοινὴν γνώμην ὁ Σεβασμιώτατος.
 Ὁ Ναυπάκτου ἐμπλέκει ἐδῶ ἀσεβῶς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. «Τῇ ἐνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», γράφει, ὑπῆρξεν ἄκρως ὠφέλιμος ἡ παραμονή του εἰς τὴν μικτὴν Μονὴν τοῦ Essex.
Οἱ ἄκρως ἀπαγορευτικοὶ ἱδρύσεως μικτῶν Μονῶν ἱεροὶ Κανόνες ἐθεσπίσθησαν ὑπὸ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Ὁ Ναυπάκτου λέγει ὅτι· τώρα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα συνευδοκεῖ εἰς τὴν ἵδρυσιν καὶ λειτουργίαν μικτῶν Μονῶν καὶ εἰς τὴν συνδιαίτησιν Μοναχῶν καὶ Μοναστριῶν, ὅπου «μοιχεία μεσολαβεῖ» (κ΄ Κανὼν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου). Ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου παρουσιάζει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς νὰ αὐτοαναιρῆται. Φρικιαστικὴ βλασφημία !
 Νὰ προσέλθῃ ὁ Ναυπάκτου εἰς πνευματικόν – ἐξομολόγον, ἀφοῦ προηγουμένως ἀποπτύσει τὰς πολλαπλᾶς θεολογικὰς πλάνας καὶ κακοδοξίας του, δημοσίως καὶ ἐγγράφως.
«Μέσα στὴν ὕπαρξή μου ἑνώθηκε ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Essex μὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Αἰσθανόμουν ὅτι τὰ ὅσα ἔζησα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Essex… ἦταν ἕνα στάδιο προετοιμασίας γιὰ νὰ γνωρίσω καλύτερα τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ τὴν βαθύτερη “καρδιὰ του’’» (σελ. 280).
 Ὁ Ναυπάκτου διακηρύσσει ὅτι, ἐὰν δὲν εἶχε συνδεθῆ μὲ τὴν καταδεδικασμένην ὑπὸ τῶν ἱερῶν Κανόνων μικτὴν Μονὴν τοῦ Essex, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ ἀντιληφθῇ τὴν μεγάλην ἀξίαν τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
 Εἶναι ἄχαρις καὶ ἀνιαρὸς ὁ σχολιασμὸς κειμένων τοιούτου ἐπιπέδου. Τί νὰ εἴπω; Καὶ πάλιν ἐπιπολαιότης ! Καὶ πάλιν ἀνευθυνότης ! Καὶ πάλιν γελοιότης !
 «Γνώριζα ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ὅτι ὑπάρχει ἐκεῖ μία ζωντανὴ ὀρθόδοξη παρουσία (ἡ μικτὴ Μονὴ Essex) κι’ ἄναψε μέσα μου ἀκόρεστη καὶ ἄσβεστη δίψα νὰ τὴν ἀπολαύσω… Τὴν ὀμορφιὰ ὅμως ποὺ κρύβει τὸ μέρος αὐτὸ τὴν καταλαβαίνει κανεὶς ὅταν ζήσῃ μερικὲς μέρες, ἀλλὰ καὶ ὧρες ἀκόμη, τόσο πολὺ ποὺ εἶναι σχεδὸν ἀδύνατον νὰ μπορέσῃ νὰ τὴν περιγράψῃ… Ὅλοι κινοῦνται μέσα στὴν ἡσυχαστικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν Μονὴ ὑπάρχει γνήσιο ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἀληθινὸς μοναχικὸς – ἡσυχαστικὸς βίος» («Καιρὸς τοῦ ποιῆσαι», σελ. 269, 270 καὶ 288).
 Οὔτε διὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος ᾐσθάνθη ὁ Ναυπάκτου τόσην «ἀκόρεστη καὶ ἄσβεστη δίψα» διὰ νὰ τὸ ἐπισκεφθῇ, ὅσην διὰ τὴν μικτὴν Μονὴν τοῦ Essex, εἰς τὴν ὁποίαν τηρεῖται δῆθεν ἡ «ἡσυχαστικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας» καὶ ὑπάρχει ὁ «ἀληθινὸς μοναχικὸς – ἡσυχασμός» μὲ τὴν «συγκατοίκησιν» ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ὡς γράφει ὁ τῆς Ναυπάκτου Ποιμενάρχης Ἱερόθεος Βλάχος ἐξ Ἰωαννίνων. Προβάλλει ὁ Ναυπάκτου μίαν νέαν καὶ ἐκσυγχρονισμένην «ἡσυχαστικὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας» καὶ ἕνα ἐξωραϊσμένον «μοναχικὸν ἡσυχασμόν» μὲ τὴν «συνδιαίτησιν» μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν εἰς τὴν μικτὴν Μονὴν τοῦ Essex τῆς Ἀγγλίας, ὅπου ὑπάρχει «κοινὴ προσευχὴ καὶ κοινὴ Τράπεζα» καὶ ὅπου «μοιχεία μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν», ὡς ἀνωτέρω.
 Τέλος, ὁ «ὑπερεκκλησιολογικὸς» καὶ «ἀμύντωρ» τῶν ἱερῶν Κανόνων Ἐπίσκοπος Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος Βλάχος προσεπάθησε νὰ ὑποβαθμίσῃ τὴν κραυγάζουσαν ἀντικανονικότητα τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex. Γράφει σχετικῶς :
 «Οἱ Πατέρες ποὺ ἀσκοῦνται ἐκεῖ γνωρίζουν ὅτι ὁ τρόπος αὐτὸς δὲν εἶναι συνηθισμένος καὶ ὑπάρχουν προβληματισμοὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ἱερῶν Κανόνων… Ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴ μεγάλη μορφὴ τοῦ Ἀρχιμ. Σωφρονίου… Αὐτὸς ἔχει πληροφορίες ἀπὸ τὸν Θεό» (ἔνθ. ἀν., σελ. 287-288). Ὁ Σαχάρωφ θεόπνευστος οἱ ἱεροὶ Κανόνες προβληματικοί !!! Καὶ μὴ χειρότερα !
 Νὰ μάθῃ ὁ Ναυπάκτου ὅτι δὲν ὑπάρχουν «προβληματισμοὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ἱερῶν Κανόνων». Οἱ ἱεροὶ Κανόνες δὲν εἶναι «προβληματικοί». Ἡ Ἐκκλησία δέχεται καὶ τηρεῖ ὡς θεοπνεύστους τοὺς προαναφερθέντας ἱεροὺς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τὴν ἵδρυσιν καὶ λειτουργίαν μικτῶν Μονῶν, δι’ εὐνοήτους λόγους, αἰωνοβίως δεδοκιμασμένους. Εἶναι ῥητοὶ καὶ σαφέστατοι οἱ ἱεροὶ Κανόνες. Ὁρίζουν καθαίρεσιν καὶ ἀφορισμὸν διὰ τοὺς κληρικοὺς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἱδρύουν μικτὰς Μονάς. Γράφει ὁ Ναυπάκτου ὅτι ἔχει «ἐμπιστοσύνη στὴ μεγάλη μορφὴ τοῦ Ἀρχιμ. Σωφρονίου… Αὐτὸς ἔχει πληροφορίες ἀπὸ τὸν Θεό». Ὁ ἱδρυτὴς αὐτὸς τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex εἶναι καθαιρετέος, ἐπειδὴ ἵδρυσε μικτὴν Μονήν. Ἔλαβε λοιπὸν πληροφορίαν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἱδρύῃ μικτὰς Μονάς; Ὁ Ναυπάκτου κατασκανδαλίζει τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, διὰ νὰ ἐξάρῃ τὴν ψευδοαγιότητα τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ.   
Πάντα, ὅσα κακόδοξα, δαιμονοληπτικὰ καὶ ἐξωφρενικὰ ἔγραψε καὶ εἶπεν ὁ Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἐγκρίνει, υἱοθετεῖ, ὑποστηρίζει μετὰ φανατισμοῦ, δημοσιεύει καὶ προβάλλει ὑπερηφάνως ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος καὶ συνεπῶς θεωροῦνται καὶ καταλογίζονται ἅπαντα αὐτὰ καὶ ὡς ἰδικά του κείμενα καὶ ὡς ἰδικοί του λόγοι, δι’ αὐτὸ καὶ συναριθμοῦνται εἰς τὸ ὑπὸ ἔκδοσιν βιβλίον μου «ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ» μὲ τὰ προσωπικά του ἀθεολόγητα.
 Ἐξ ἄλλου, ὁ Ναυπάκτου ἀπεφάνθη, αὐθαιρέτως καὶ ἀντιεκκλησιαστικῶς, ὅτι ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ εἶναι «ἅγιος» καὶ ὡς ἅγιον τιμᾷ αὐτόν, πρὸς τὸν ὁποῖον καὶ προσεύχεται (βλ. κατωτέρω). Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέραν ἀπόδειξιν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ὑπερθεματίζει καὶ συμφωνεῖ ἐν παντὶ μὲ ὅλας τὰς κακοδόξους ἰδέας, παραδόξους σκέψεις καὶ συγκεχυμένας ἀπόψεις τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ.
apotixisi

ΣΧΟΛΙΟ:  KΑΝΟΝΕΣ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ. 

Καί ενώ η ορθόδοξη εκκλησία χάνεται  εμείς ανταλλάσσουμε κανονιοβολισμούς. Διότι καί ο Ιερόθεος Βλάχος βάσει κανόνων  κυνήγησε μέ τόσο σκανδαλώδη τρόπο τό Μοναστήρι τής Ναυπάκτου πού προϋπήρχε τής Δεσποτείας του. Η αδιακρισία του καί η έπαρσή του μόνον δεινά έχουν προκαλέσει μέχρι σήμερα στήν δοκιμαζόμενη νεοελληνική εκκλησία. Καί τώρα τά θύματά του τόν εκδικούνται. Απαιτούν οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Φυσιολογική καί λογική συνέπεια τής επιστροφής τής νεοελληνικής εκκλησίας στό Δευτερονόμιο, στήν Φαρισαική θρησκεία τών Κανόνων τής εκκλησίας. Ολοι οι σημερινοί ταγοί τής νεοελληνικής εκκλησίας διαθέτουν  μερικές συστοιχίες πυροβολικού πού αντιστοιχούν υποτίθεται στήν ουσία τής πίστεώς μας  καί κανονιοβολούν ο ένας τόν άλλον. Ο Ιερόθεος Βλάχος άς σιωπήσει επιτέλους, όπως ακριβώς σιωπά καί στίς συνόδους πού αποφασίζουν τόν αφανισμό τής πίστεως τού Κυρίου. Εχει αποδείξει περίτρανα μέχρι σήμερα ότι είναι συνάδελφος τών επισκόπων καί όχι αδελφός τών Αγίων. 

Αλλά αυτός ο Διώχτης τί είναι; Η ΣΥΝΟΔΟΣ; Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ;  Ο σύγχρονος " ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ"; Ο Βαρθολομαίος τών Παλαιοημερολογιτών πού καθαιρεί καί αγιάζει; Μέ πόσο θράσος αποφασίζει ότι ο Σωφρόνιος "Πάντα, ὅσα κακόδοξα, δαιμονοληπτικὰ καὶ ἐξωφρενικὰ ἔγραψε καὶ εἶπεν ὁ Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ",  αντιπροσωπεύει τά σκοτάδια, τούς σκορπιούς καί τά φίδια τής καρδιά του!! Είναι ο πηδαλιούχος τής εκκλησίας; Δέν καταλαβαίνει ο άμοιρος στήν τύφλα του ότι κρατά στά χέρια του μόνο ένα κομμάτι ξύλο μέ τό οποίο προσπαθεί νά τσακίσει καί νά εξουθενώσει τό σώμα Κυρίου, εμποδίζοντας ταυτόχρονα τόν Κύριο νά πάρει τήν θέση Του στό πηδάλιο τής νεοελληνικής εκκλησίας; Αλλοίμονό μας, αδελφοί. Από τούς κόλπους τής εκκλησίας γεννιούνται πλέον μόνο επηρμένα φίδια.

Αμέθυστος