Ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος υπέρμαχος των Διαχριστιανικών διαλόγων. Ανέκδοτος επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα - Ιωάννης Μπουγάς

Ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος υπέρμαχος των Διαχριστιανικών διαλόγων 
Ανέκδοτος επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα 

του Ιωάννου Π. Μπουγά, Θεολόγου, 

Διδάκτορος Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας - 

στο Amen.gr  

 Αφού οι όποιες ιδεοληπτικές αντιδράσεις για την συνάντηση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και του Πάπα Φραγκίσκου ατονούν, καιρός εστί με νηφαλιότητα να ακουστεί και η άποψη του γνωστού τοις πάσιν στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, του πατρός Ιωήλ Γιαννακοπούλου, ο οποίος με την θεολογική γνώση αλλά και την ασκητική εμπειρία που τον διέκρινε, τονίζει την αναγκαιότητα του διαλόγου μεταξύ όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών και βεβαίως μεταξύ των αδελφών Εκκλησιών Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος είναι μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του περασμένου αιώνα στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ζει στα μέσα του περασμένου αιώνα στην Καλαμάτα όπου μεταμορφώνει την πνευματική ζωή της πόλης με κατεύθυνση προς την χριστιανική πίστη. Πολυγραφότατος συγγραφεύς πολλών απολογητικών μελετών αλλά και πρώτος μεταφραστής και σχολιαστής της Παλαιάς Διαθήκης στην Ελλάδα, έργο για το οποίο τιμήθηκε και από την Ακαδημία Αθηνών. Υπήρξε ο πνευματικός καθοδηγητής πολλών αγίων μορφών της Εκκλησίας όπως του μακαριστού Μητροπολίτου Μελετίου Καλαμαρά, του Αρχιμανδρίτου Επιφανίου Θεοδωροπούλου και πολλών άλλων. Ίδρυσε το Ησυχαστήριο του Προφήτου Ιωήλ στην Καλαμάτα όπου σήμερα πολλές μοναχές, πνευματικά του παιδιά, συνεχίζουν να τηρούν τις παρακαταθήκες του διάγοντας τον αγγελικό βίο.

Τα κείμενα που ακολουθούν είναι από ανέκδοτα έγγραφα, τα οποία υπάρχουν στην Ιερά Μονή του Προφήτου Ιωήλ Καλαμάτας και για την πρώτη τους δημοσίευση οφείλονται ευχαριστίες στην Ηγουμένη Γερόντισσα Χριστονύμφη και σε όλες τις μοναχές.

Όταν τον Δεκέμβριο του 1965 ο π. Ιωήλ βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της ερμηνείας και σχολιασμού της Παλαιάς Διαθήκης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας αποστέλλει προς αυτόν στις 23-2-1966 συγχαρητήρια επιστολή γράφοντας μεταξύ άλλων : «…Και επί πάσιν ησθανόμεθα υμάς ως πολύτιμον συνεργάτην εις την από ετών προσπάθειαν προσεγγίσεως των αδελφών Εκκλησιών. Διο και καθιστώμεν την ημετέραν αγαπητή Οσιολογιότητα επί ταύτη τη ευκαιρία μέτοχον και της καταπεμφθείσης παρά Θεού χαράς και ευλογίας τη 7η Δεκεμβρίου λήξαντος έτους 1965, κατά την οποίαν εν ιδιαιτέροις επισήμοις και ταυτοσήμοις εν τω καθ’ ημάς Π. Πατριαρχικώ Ναώ του Αγίου Γεωργίου εν Φαναρίω και εν τω Ι. Ναώ του Αγίου Αποστόλου Πέτρου εν Ρώμη Ιεροτελεστίαις ήρθη από της μνήμης και του μέσου της Εκκλησίας και εις λήθη παρεδόθη το θλιβερόν εκείνο γεγονός του 1054 και νέα περίοδος ενεγκαινιάσθη εις τας σχέσεις Ανατολής και Δύσεως, υπό την θέρμην και τον φωτισμόν της επελθούσης αγάπης του Χριστού. Νυν πρόκειται ενώπιον ημών επί το πλέον ο Θεολογικός μετά της Αγγλικανικής Εκκλησίας, της Παλαιοκαθολικής και των Ανατολικών Εκκλησιών, ήτοι Αρμενικής, Κοπτικής, Αιθιοπικής, Ασσυριανής και του Μαλαμπάρ των Ινδιών Διάλογος, εις τον οποίον κατερχόμεθα Πανορθοδόξως. Και τώρα πάντες, Εκκλησία, Ιερός Κλήρος και ευσεβής Λαός ημών ας εργασθώμεν ομού, όπως επαναφέρωμεν τον Κύριον και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν εν μέσω ημών, οπόθεν απουσιάζει και εξ αιτίας αυτής της τρομεράς συμφοράς το μίσος κυριαρχεί μεταξύ των πλασμάτων του Θεού.

 Και επί τούτοις βέβαιοι, ότι και εν τοις εφεξής θα έχωμεν υμάς συνεργάτην προσφιλή και εκάστοτε θα μανθάνωμεν εξ υμών απονέμομεν υμίν και τοις αγαπητοίς οικείοις υμών την Πατριαρχικήν υμών ευχήν …».

Ο πατήρ Ιωήλ απαντά στον Πατριάρχη Αθηναγόρα ως εξής :

« Εν Καλάμαις τη 7η Ιουνίου 1966

Παναγιώτατε,

Υποβάλλω τα σέβη μου και εξαιτούμαι τας ευχάς και ευλογίας Σας.

  Έλαβον την υμετέραν ευχαριστήριον και συγχαρητήριον και πλήρη ευλογιών επιστολήν επί τη βραβεύσει της ερμηνείας μου της Παλ. Διαθήκης υπό της Ακαδημίας Αθηνών και ευχαριστώ θερμώς την αυθόρμητον ταύτην χαράν Σας.

  Και εγώ, Παναγιώτατε, παρακολουθώ μετά θερμού ενδιαφέροντος τα μεγάλα βήματα της αγάπης Σας προς τας άλλας Εκκλησίας Ανατολής και Δύσεως και ευλογώ τον Κύριον.

  Είναι γεγονός, ότι η ένωσις των Εκκλησιών δια την οποίαν πάντοτε ευχόμεθα εις τα Ειρηνικά της λειτουργίας και υπέρ ης και ο ίδιος ο Κύριος προσευχήθη εις την Αρχιερατικήν του προσευχήν ( Ιωάν. 17,11) την προτεραίαν του θανάτου του, λόγω των δογματικών μας διαφορών είναι πολύ μακράν. Εν τούτοις η αγάπη μας μετά των άλλων Εκκλησιών πρέπει δια λόγους σκοπιμότητος και ουσίας να καλλιεργείται μέσω διαλόγων και συναντήσεων εντατικώς.

  Είναι κρίμα και στίγμα δια τον Χριστιανισμόν να μην δύνανται οι Αρχηγοί των διαφόρων Εκκλησιών να συναντώνται και να συζητούν, καθ’ ην στιγμήν Αρχηγοί Κρατών, οίτινες διίστανται οξύτατα μεταξύ των, να μπορούν να παρακάθηνται εις κοινάς τραπέζας προς επίλυσιν των Διαφορών των. Ο κόσμος δεν θα σκανδαλισθή αν μάθη ότι έχομεν και ημείς ωρισμένας διαφοράς αντιλήψεων μεταξύ μας. Θα σκανδαλισθή, εάν δεν έχωμεν μεταξύ μας την αγάπην, ώστε να συναντώμεθα και να συνομιλώμεν. Η ανάγκη λοιπόν των Διαλόγων μεταξύ των Εκκλησιών υποκρύπτει ύψιστην σκοπιμότητα : Ευπροσωπούμεν ενώπιον των άλλων ανθρώπων, οι οποίοι δεν διάκεινται ευμενώς προς τον Χριστιανισμόν .

  Εκτός όμως της εξωτερικής ταύτης σκοπιμότητος των Διαλόγων υπάρχει και ουσία δι’ ημάς τους ιδίους, όταν δια των Διαλόγων αυτών καλλιεργείται μεταξύ μας η αγάπη, η εξής : Γνωρίζομεν, ότι όταν ο Κύριος εσταυρώθη οι μαθηταί και Απόστολοι του έχασαν την πίστιν των προς Αυτόν. Έμεινεν όμως η αγάπη των προς τον Διδάσκαλον των και μεταξύ των, διότι ήσαν συγκεντρωμένοι εις τον αυτόν χώρον. Ο Κύριος αμείβων την αγάπην, την οποίαν είχον μεταξύ των, τους έδωσε και την πίστιν εμφανισθείς προς αυτούς.

  Διατί λοιπόν να αποκλείσωμεν νέαν ανάστασιν και εμφάνισιν του Κυρίου εις ημάς που έχομεν χάσει μεταξύ μας την πίστιν, όταν μας ενώσει η Αγάπη του Ιησού και συναντώμεθα εις κοινούς χώρους ;

Εύχομαι εις τον Πανάγαθον Κύριον να στεφανώση τας προσπαθείας Σας ταύτας υπό επιτυχίαν προς δόξαν του Αγίου Ονόματός Του.

Ευπειθέστατον της υμετέρας Παναγιότητος τέκνον

Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλος»

  Οι ξεκάθαροι λόγοι του πατρός Ιωήλ δεν χρήζουν σχολιασμού αλλά μαζί του ας προσευχηθούμε να στεφανώσει ο Κύριος τις προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για την ενότητα των Χριστιανικών Εκκλησιών και να πάψουμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε όλους εκείνους που συμβάλλουν στην εδραίωση των Διαλόγων, εξυπηρετούντες με τον τρόπο αυτό τις σκοπιμότητες και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις φανατικών κύκλων και παρεκκλησιαστικών ομάδων.

Αναστάσιος 

ΣΧΟΛΙΟ: Tόν καυμένο τόν δάγκωσε ο όφις τής κενοδοξίας, μόλις πάτησε τό πόδι του στήν Ακαδημία. Τά ίδια έπαθε καί ο Ζηζιούλας. Αυτός ο κέρβερος  δέν επιτρέπει τήν έξοδο από τήν στιγμή τής εκούσιας εισόδου. ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΗΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΣΥΜΠΟΣΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΟ. ΑΦΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ!!  Ας απολαύσουμε όμως καί τήν επιχειρηματολογία του.'' Είναι κρίμα και στίγμα δια τον Χριστιανισμόν να μην δύνανται οι Αρχηγοί των διαφόρων Εκκλησιών να συναντώνται και να συζητούν, καθ’ ην στιγμήν Αρχηγοί Κρατών, οίτινες διίστανται οξύτατα μεταξύ των, να μπορούν να παρακάθηνται εις κοινάς τραπέζας προς επίλυσιν των Διαφορών των.'' θαυμαζουμε τον θεολογο. Αρχηγός.''Ευπροσωπούμεν ενώπιον των άλλων ανθρώπων, οι οποίοι δεν διάκεινται ευμενώς προς τον Χριστιανισμόν'' .ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ. ΜΗΝ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΤΕΙ.''Γνωρίζομεν, ότι όταν ο Κύριος εσταυρώθη οι μαθηταί και Απόστολοι του έχασαν την πίστιν των προς Αυτόν. Έμεινεν όμως η αγάπη των προς τον Διδάσκαλον των και μεταξύ των, διότι ήσαν συγκεντρωμένοι εις τον αυτόν χώρον. Ο Κύριος αμείβων την αγάπην, την οποίαν είχον μεταξύ των, τους έδωσε και την πίστιν εμφανισθείς προς αυτούς.'' ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, ΤΕΛΙΚΩΣ. Ας τό προσέξουμε.

Αμέθυστος