Κάποτε μια μοναχή πήγε κλαίγοντας στον Άγιο Νεκτάριο και του λέει: - Σεβασμιότατε, όλη την βδομάδα δεν πήγα στην Εκκλησία, ήμουν στις κατσίκες. Είμαι Χριστιανή;
Και ο Άγιος Νεκτάριος την καθησύχασε λέγοντάς την: - Παιδί μου, μην το λες αυτό το πράγμα, γιατί ήσουν σε διακονία. Άλλωστε να σου πω και κάτι: Στο στασίδι σου που θυμιάτιζα, ο άγγελος φύλακάς σου ήταν εκεί! Αν δεν πάει κάποιος στις κατσίκες, αυτές θα ψοφήσουν και μετά η μονή δεν θα μπορεί να αποκομίζει κανένα όφελος από αυτές. Έτσι είναι! Είναι άνθρωποι που δεν είναι στην Εκκλησία και είναι στην Εκκλησία και είναι άνθρωποι που είναι στην Εκκλησία και δεν είναι. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να πάνε στην Εκκλησία για εύλογους-ευνόητους λόγους (αρρώστεια, διακονία, βρίσκονται σε υπηρεσίες π.χ. αστυνομία, νοσκομεία κ.ά.), είναι δικαιολογημένοι και ευλογημένοι από το Θεό, αλλά όχι συγχωρημένοι. Θα πρέπει να αναπληρώσουν την απουσία τους αυτή, πηγαίνοντας Εκκλησία μεσοβδόμαδα, για να κλείσουν τον λογαριασμό τους. Εμείς για ψύλλου πήδημα δεν πάμε στην Εκκλησία και είμαστε αδικαιολόγητοι...
+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
1 σχόλιο:
Χρόνια πολλά και σε όλους τους Νεκτάριους και τις Νεκταρίες... Μια μικρή ιστορία: "Εσένα πώς σε ονόμασαν Νεκτάριο;" ρώτησα έναν σχετικά νέο οπωροπόλη στη γειτονιά μας... "Όταν ήμουν πολύ μωρό, ταξίδευαν οι δικοί μου με το αυτοκίνητο σ' έναν επαρχιακό δρόμο, και η μητέρα μου με κρατούσε αγκαλιά. Κάποια στιγμή, απρόσμενα ένα φορτηγό αυτοκίνητο τούς χτύπησε από πίσω, και έφυγα απ' τα χέρια της, πέρασα μέσα απ' το παρ-μπρίζ και προσγειώθηκα στην άσφαλτο 10 μέτρα μπροστά. Κατέβηκαν και ήρθαν κλαίγοντας προς εμένα. Δεν είχα πάθει τίποτα! Λίγο πιο κει ήταν ένα εκκλησάκι, αφιερωμένο στον άγιο Νεκτάριο. Από εκεί πήρα και το όνομά μου"... Ζη Κύριος...
Δημοσίευση σχολίου