Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

Αγγέλους έσχε συλλειτουργούντας...


Μια Κυριακή ο Άγιος λειτουργούσε μόνος του. Όλο το εκκλησίασμα έψαλλε. Μετά το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αμέτρητες αγγελικές φωνές άρχισαν να ψάλλουν. Οι πάντες βουβάθηκαν. Και από την έκπληξη, και από το θαυμασμό, και από το δέος, και από τον φόβο. Και όταν ο Άγιος Σπυρίδων είπε προς τον λαόν «Ειρήνη πάσι», άγγελοι και αρχάγγελοι, Σεραφείμ και Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Εξουσίες, Δυνάμεις, όλες οι ουράνιες δυνάμεις, με μια φωνή απάντησαν: «Και τω Πνεύματί Σου». Έτσι οι πιστοί εκκλησιαζόμενοι χριστιανοί, εκείνη την αξέχαστη Κυριακή, έζησαν την ουράνια λατρεία της θριαμβεύουσας Εκκλησίας να ενώνεται με την επί γης Στρατευομένη Εκκλησία. Τη μια Εκκλησία, με τον Έναν ποιμένα, τον Χριστόν. Είναι αυτό που ζούσε ο παπα-Τύχων ο Αγιορείτης ασκητής, στο Χερουβικό ύμνο . Τόχουμε ξαναπεί. Να το ξαναπούμε. Άγγελοι τον άρπαζαν στον ουρανό, για μισή ώρα περίπου. Και κει πάνω ζούσε, βίωνε, την ουράνια Λατρεία της Βασιλείας του Θεού. Όταν συνήρχετο μονολογούσε θαμπωμένος, από τα Μεγαλεία του Θεού, Πω πώωω, παράδεισος. Πωπώωω, Χερουβείμ, Σεραφείμ, Χαρά Θεού. Δόξα Θεού, πλούτος Θεού, άγγελος με ανεβάζει, άγγελος με κατεβάζει. Τι πλούτος, τι μεγαλείον Θεού. Ο παπα-Τύχονας είναι ένας από τους νεοτέρους οσίους λειτουργούς, και ασκητάς Αγιορείτας των ημερών μας, και εκοιμήθη οσιακώς μόλις το 1968. Αλλά μήπως το ίδιο δε συνέβαινε και με τον Άγιο Νεκτάριο, όταν ελούζετο στον Χερουβικό ύμνο και στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων από ανέσπερο, ολόλαμπρο, ολόλευκο, άκτιστο φως, μέσα σε αγγελικές ψαλμωδίες; Και ο πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης ζούσε, όταν ζούσε στο μοναστηράκι έξω από τη Δράμα, ζούσε λειτουργικά με αγγέλους και αρχαγγέλους. Τα Λειτουργικά Πνεύματα πολλές φορές εθεάθησαν να θυμιάζουν την Μεγάλη Είσοδο ευλαβών ιερέων. Και άλλα πάλι να συνωστίζονται στο Άγιον Βήμα δια τα τελούμενα. Πολλές οι παρόμοιες αγγελικές και Χερουβικές συλλειτουργίες από ιερείς ασκητάς του Αγίου Όρους. 

π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος


Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2017/12/blog-post_51.html#ixzz511yIoHi9

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πωωωω..δεος!αραγε οι σημερινοι ιερεις ζουνε τετοιες καταστασεις;αλλα και αν ζουσαν θα το ελεγαν..;;

amethystos είπε...

Υπάρχουν καί αρκετοί καί ελάχιστοι. Αυτά δέν κρύβονται, υψώνονται ψηλά γιά όλους. Αλλα μαθαίνονται αμέσως καί άλλα στόν καιρό τους.

Ανώνυμος είπε...

Θελει προβληματισμο παντως,εγω πριν χρονια που ειχα ζησει ενα πνευματικο γεγονος,δεν ηξερα και ολο αναρρωτιομουν,να το πω η να μην το πω..;;απο τη μια φοβομουν μη πεσω σε υπερηφανεια και δεν το ξαναζησω και απο την αλλη ηθελα να μοιραστω αυτο που μου συνεβη μηπως και βοηθησω καποιον αλλον..οπως και να χει θελει πολυυυυυυ ταπεινωση για να εχει κανεις τετοια πνευματικα ματια και να ζει τετοιες ουρανιες καταστασεις!πολλοι αγιοι λενε ακριβως το ιδιο οτι στη Θεια Λειτουργια ειναι παρων και αγγελοι και κεκοιμημενοι και αγιοι και καποιες φορες και ταγκαλακια!!!!