Χωρίς ίχνος ντροπής πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, Φαναριώτες δεσποτάδες και κάποια ιστολόγια εκθειάζουν και υμνούν τον κακόδοξο κεκοιμημένο αρχιεπίσκοπο! Ω Κύριε! Εις ποίους καιρούς τετήρηκας ημάς! Πρόκειται για κορυφαία εκδήλωση ηθικού ξεπεσμού από μέρους τους!
Λυκούργος Νάνης ,ιατρός
ΠΗΓΗ
ΘΕΡΜΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗΣ
Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας: Επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης
ΠΗΓΗ
ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΥΠΟΥΛΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ.
ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΘΑΔΟΥΜΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΠΑΣΗΣ ΥΠΟΨΙΑΣ.
χαλαρωσε είπε...
Περὶ τῶν φυσικῶν καὶ ἀδιαβλήτων παθῶν
Ὁμολογοῦμεν δέ, ὅτι πάντα τὰ φυσικὰ καὶ ἀδιάβλητα πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἀνέλαβεν. Ὅλον γὰρ τὸν ἄνθρωπον καὶ πάντα τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνέλαβε πλὴν τῆς ἁμαρτίας· αὕτη γὰρ οὐ φυσική ἐστιν οὐδὲ ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ ἡμῖν ἐνσπαρεῖσα,ἀλλ᾿ ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου ἐπισπορᾶς ἐν τῇ ἡμετέρᾳ αὐτεξουσίῳ προαιρέσει ἑκουσίως συνισταμένη, οὐ βίᾳ ἡμῶν κρατοῦσα. Φυσικὰ δὲ καὶ ἀδιάβλητα πάθη εἰσὶ τὰ οὐκ ἐφ᾿ ἡμῖν, ὅσα ἐκ τῆς ἐπὶ τῇ παραβάσει κατακρίσεως εἰς τὸν ἀνθρώπινον εἰσῆλθε βίον· οἷον πεῖνα, δίψα, κόπος, πόνος, τὸ δάκρυον, ἡ φθορά, ἡ τοῦ θανάτου παραίτησις, ἡ δειλία, ἡ ἀγωνία (ἐξ ἧς οἱ ἱδρῶτες, οἱ θρόμβοι τοῦ αἵματος), ἡ διὰ τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως ὑπὸ τῶν ἀγγέλων
βοήθεια καὶ τὰ τοιαῦτα, ἅτινα πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις φυσικῶς ἐνυπάρχουσι. Πάντα τοίνυν ἀνέλαβεν, ἵνα πάντα ἁγιάσῃ. Ἐπειράσθη καὶ ἐνίκησεν, ἵνα ἡμῖν τὴν νίκην πραγματεύσηται καὶ δῷ τῇ φύσει δύναμιν νικᾶν τὸν ἀντίπαλον, ὅπως ἡ φύσις ἡ πάλαι νικηθεῖσα, δι᾿ ὧν προσβολῶν ἐνικήθη, διὰ τούτων νικήσῃ τὸν πάλαι νικήσαντα.
Ὁ μὲν οὖν πονηρὸς ἔξωθεν προσέβαλεν οὐ διὰ λογισμῶν, ὥσπερ καὶ τῷ Ἀδάμ· κἀκείνῳ γὰρ οὐ διὰ λογισμῶν, ἀλλὰ διὰ τοῦ ὄφεως. Ὁ δὲ Κύριος τὴν προσβολὴν ἀπεκρούσατο καὶ ὡς καπνὸν διέλυσεν, ἵνα προσβαλόντα αὐτῷ τὰ πάθη καὶ νικηθέντα καὶ ἡμῖν εὐκαταγώνιστα γένηται καὶ οὕτως ὁ νέος Ἀδὰμ τὸν παλαιὸν ἀνασώσηται. Ἀμέλει τὰ φυσικὰ ἡμῶν πάθη κατὰ φύσιν καὶ ὑπὲρ φύσιν ἦσαν ἐν τῷ Χριστῷ. Κατὰ φύσιν μὲν γὰρ ἐκινεῖτο ἐν αὐτῷ, ὅτε παρεχώρει τῇ σαρκὶ πάσχειν τὰ ἴδια· ὑπὲρ φύσιν δέ, ὅτε οὐ προηγεῖτο ἐν τῷ Κυρίῳ τῆς θελήσεως τὰ φυσικά· οὐδὲν γὰρ ἠναγκασμένον ἐπ᾿ αὐτοῦ θεωρεῖται, ἀλλὰ πάντα ἑκούσια· θέλων γὰρ ἐπείνασε, θέλων ἐδίψησε, θέλων ἐδειλίασε, θέλων ἀπέθανεν.
Λυκούργος Νάνης ,ιατρός
Μάθαμε ἀργοπορημένα γιὰ τὴν ἐκδήλωση ἀναγόρευσης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας Στυλιανοῦ σὲ ἐπίτιμο διδάκτορα, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸ Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποιτίμησαν τὸν ἄνθρωπο αὐτό, ὁ ὁποῖος ἐβλαστήμησε τὸν Κύριο μὲ τὴν συγκεκριμένη "Ἐγκύκλιo" τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1986, καὶ οὐδέποτε τὴν ἀνακάλεσε, παρότι ἔγινε ἀφορμὴ νὰ ἀφορισθεῖ ὁ ἀείμνηστος Νικόλαος Σωτηρόπουλος.
ΚΙ ὄχι μ΄όνο αὐτό, ἀλλὰ συμβαίνει καὶ τὸ ἑξῆς πονηρόν: Ἡ συγκεκριμένη Ἐγκύκλιος, τὴν ὁποία ἀναζητήσαμε ἔχει ἐξαφανιστεῖ!!! Ὁ δὲ θεολόγος κ. Πανταζῆς ποὺ τὸν παρακαλέσαμε νὰ μᾶς τὴν ἀποστείλει ἀπὸ τὴν Αὐστραλία, παρὰ τὶς προσπάθειες, δὲν τὴν ἐντόπισε πουθενά. Μᾶς ἔγραψε:
Διενεργείται μια ύπουλη και πονηρή προσπάθεια απόσυρσης και εξαφανίσεως αυτής της Βλασφήμου Εγκυκλίου του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού.
Στην επίσημη Ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής, ενώ στο Αρχείο Εγκυκλίων υπάρχουν όλα σχεδόν τα έτη, αυτό το έτος ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Ευτυχώς την βρήκε συγγεν΄ης μου στο προσωπικό του Αρχείο, απ’ όπου και η φωτοτυπία που σας στέλνω.
Δημοσιεύουμε
α) τὴν Ἐγκύκλιο μὲ τὰ βλάσφημα λόγια τοῦ Αὐστραλίας γιὰ τὸν Θεό μας,
β) Μιὰ μικρὴ ἀναφορὰ σ' αὐτὴν τοῦ θεολόγου κ. Πανταζῆ,
β) Μιὰ μικρὴ ἀναφορὰ σ' αὐτὴν τοῦ θεολόγου κ. Πανταζῆ,
γ) τὴν εἴδηση γιὰ τὴν τιμητικὴ τελετὴ τοῦ κ. Στυλιανοῦ στὴν Κρήτη καὶ τὴν «ἁγιοποίησή» του ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ρεθύμνης
δ) ἕνα βίντεο μὲ ὁμιλητὴ τὸν π. Σάββα Ἀχιλλέως, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται στὴν βλάσφημη αὐτὴ Ἐγκύκλιο.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ εὐρύτερη δημοσίευση τοῦ κ. Πανταζῆ:
Συγκεκριμένως, στην επίμαχη εγκύκλιό του, τα Χριστούγεννα του 1988, η οποία διαβάστηκε από τους ιερείς σε όλους σχεδόν τους Ναούς της Αρχιεπισκοπής μας και δημοσιεύθηκε στην «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»(τεύχος 108, Δεκεμβρίου 1988), εκεί κήρυξε, ότι ο Χριστός δεν ήταν αναμάρτητος εξ άκρας συλλήψεως, όπως ακριβώς μας παρέδωσαν οι Αγιοι Πατέρες, ούτε κατέβηκε από τον ουρανό Αναμάρτητος αλλά «κατέκτησε» την αναμαρτησία σταδιακώς, βήμα προς βήμα, «με οδύνη» (ίσως υπονοεί την οδύνη της ηδονής) κατόπιν (αδικαιολογήτου, ανυπάρκτου και παντελώς αντιδογματικού) «αγώνος και πάλης» μεταξύ των δύο φύσεων και των δύο θελήσεών του και έπειτα «κατέκτησε» την αναμαρτησία και αναδείχθηκε ηθικώς θριαμβευτής... Αυτές μάλιστα οι δηλώσεις επέχουν θέση ανταποκρίσεως της επίκαιρης τότε ταινίας.
Παραθέτω τα λόγια του με ακρίβεια:
«Όποιος νομίζει ότι η ανθρωπίνη φύση του Χριστού έπεσε από τον ουρανό τέλεια και αναμάρτητη σαν μετέωρο μαγικού αιφνιδιασμού, δηλαδή μηχανικά και ανώδυνα - όπως περίπου παρουσιαζόταν ο από μηχανής Θεός των Αρχαίων - αυτός δεν θα καταλάβει ποτέ τον βαθμό της κενώσεως πού καταδέχθηκε ο Θεός Λόγος» και «Η αναμαρτησία του Κυρίου έπρεπε να βιωθεί κατά τον πιο υπαρξιακό τρόπο από τους πιστούς, ως ηθική νίκη του Θεανθρώπου που κατακτήθηκε βήμα προς βήμα μέσα από τον αγώνα και την πάλη των δύο φύσεων και δύο θελήσεων».
Απορώ τι είδους «αγώνα» είχε να κάνει ο Χριστός μας με την αμαρτία και για ποιά ακριβώς «πάλη» αποτολμεί να επισυνάψει ο Αρχιεπίσκοπός μας στο Πρόσωπο του Χριστού μας, ο Οποίος προκάλεσε τους πάντες με την αυστηρή, διαχρονική, απειλητική Του ερώτηση: «Τις ελέγξει Με περί αμαρτίας;»
ΠΗΓΗ
ΘΕΡΜΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗΣ
Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας: Επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης
Τοπικά Νέα Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου, 2014 | 21:05
Κείμενο Καρεκλά Σοφία Φωτογραφίες Ι.Μ Ρεθύμνης
Επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης αναγορεύθηκε την Τετάρτη ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός.
Η αναγόρευση του κ. Στυλιανού πραγματοποιήθηκε από την αναπληρώτρια πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, καθηγήτρια κ. Ελένη Παπαδάκη, στο Σπίτι του Πολιτισμού στο Ρέθυμνο.
Ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας γεννήθηκε το 1935 και κατάγεται από το Ρέθυμνο. Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το 1958 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη γενέτειρά του. Μετά από πολυετείς σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό, ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Θεολογίας. Το 1975 εξελέγη για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αυστραλίας.
Ο μητροπολίτης Ρεθύμνης κ. Ευγένιος, στο λόγο του κατά την τελετή αναγόρευσης του αρχιεπισκόπου Αυστραλίας σε επίτιμο διδάκτορα του πανεπιστημίου Κρήτης, μίλησε για τον κ. Στυλιανό με θερμά λόγια.
«Το πανεπιστήμιό μας δίκαια απονέμει αυτόν τον τίτλο τιμής στον άνθρωπο εκείνο που δεν δίδει αλλά δίδεται κυριολεκτικά στην εκκλησία. Με αφοσίωση στην αποστολή και την αρχιερατική του ευθύνη, εργάσθηκε άοκνα για την εκκλησία. Χωρίς να δειλιάσει, χωρίς να συμβιβασθεί, χωρίς να προδώσει αρχές», είπε ο κ. Ευγένιος αναφερόμενος στην συνολική προσφορά του κ. Στυλιανού στην εκκλησία.
Τον χαρακτήρισε, μάλιστα, σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ως «ένα ρασοφορεμένο βουνό, έναν άνθρωπο με σπινθηροβόλο βλέμμα και υψηλούς οραματισμούς, έναν εκκλησιαστικό ηγέτη με βαθύ στοχασμό, ενατένιση, φρόνηση, σύνεση, υπομονή και προπάντων προσευχή».
Με την φροντίδα του κ. Στυλιανού, λειτουργούν σε όλες τις κοινότητες και τις ενορίες της αρχιεπισκοπής Αυστραλίας ελληνικά απογευματινά και κατηχητικά σχολεία. Ο αριθμός των μαθητών τους ανέρχεται στους δέκα χιλιάδες περίπου.
Το 1986, ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας ίδρυσε την Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Ανδρέα στο Σίδνεϋ, κατά τα πρότυπα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, για να προετοιμάζονται εκεί τα πρόσωπα που θα επωμίζονται το έργο της εκκλησίας.
Πέραν των τιμητικών τίτλων και διακρίσεων καθώς και των ακαδημαϊκών εδρών που κατέχει, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας εξελέγη παμψηφεί ως ο μόνιμος Πρόεδρος για τον επίσημο θεολογικό διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, (Πάτμος- Ρόδος, 1980).
Ο κ. Στυλιανός, για λόγους υγείας, δεν μπόρεσε να παραστεί στην εκδήλωση για την αναγόρευσή του. Απέστειλε, όμως, μαγνητοσκοπημένες τόσο τις ευχαριστίες του όσο και την ομιλία του με τίτλο “Ποίηση και Προσευχή”.
Η αναγόρευση του κ. Στυλιανού πραγματοποιήθηκε από την αναπληρώτρια πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, καθηγήτρια κ. Ελένη Παπαδάκη, στο Σπίτι του Πολιτισμού στο Ρέθυμνο.
Ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας γεννήθηκε το 1935 και κατάγεται από το Ρέθυμνο. Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το 1958 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη γενέτειρά του. Μετά από πολυετείς σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό, ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Θεολογίας. Το 1975 εξελέγη για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αυστραλίας.
Ο μητροπολίτης Ρεθύμνης κ. Ευγένιος, στο λόγο του κατά την τελετή αναγόρευσης του αρχιεπισκόπου Αυστραλίας σε επίτιμο διδάκτορα του πανεπιστημίου Κρήτης, μίλησε για τον κ. Στυλιανό με θερμά λόγια.
«Το πανεπιστήμιό μας δίκαια απονέμει αυτόν τον τίτλο τιμής στον άνθρωπο εκείνο που δεν δίδει αλλά δίδεται κυριολεκτικά στην εκκλησία. Με αφοσίωση στην αποστολή και την αρχιερατική του ευθύνη, εργάσθηκε άοκνα για την εκκλησία. Χωρίς να δειλιάσει, χωρίς να συμβιβασθεί, χωρίς να προδώσει αρχές», είπε ο κ. Ευγένιος αναφερόμενος στην συνολική προσφορά του κ. Στυλιανού στην εκκλησία.
Τον χαρακτήρισε, μάλιστα, σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ως «ένα ρασοφορεμένο βουνό, έναν άνθρωπο με σπινθηροβόλο βλέμμα και υψηλούς οραματισμούς, έναν εκκλησιαστικό ηγέτη με βαθύ στοχασμό, ενατένιση, φρόνηση, σύνεση, υπομονή και προπάντων προσευχή».
Με την φροντίδα του κ. Στυλιανού, λειτουργούν σε όλες τις κοινότητες και τις ενορίες της αρχιεπισκοπής Αυστραλίας ελληνικά απογευματινά και κατηχητικά σχολεία. Ο αριθμός των μαθητών τους ανέρχεται στους δέκα χιλιάδες περίπου.
Το 1986, ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας ίδρυσε την Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Ανδρέα στο Σίδνεϋ, κατά τα πρότυπα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, για να προετοιμάζονται εκεί τα πρόσωπα που θα επωμίζονται το έργο της εκκλησίας.
Πέραν των τιμητικών τίτλων και διακρίσεων καθώς και των ακαδημαϊκών εδρών που κατέχει, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας εξελέγη παμψηφεί ως ο μόνιμος Πρόεδρος για τον επίσημο θεολογικό διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, (Πάτμος- Ρόδος, 1980).
Ο κ. Στυλιανός, για λόγους υγείας, δεν μπόρεσε να παραστεί στην εκδήλωση για την αναγόρευσή του. Απέστειλε, όμως, μαγνητοσκοπημένες τόσο τις ευχαριστίες του όσο και την ομιλία του με τίτλο “Ποίηση και Προσευχή”.
http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=6859&catid=6
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτη Ρεθύμνης γιὰτὸν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας
...Καταθέτω λοιπόν, ἐξ ἰδίας πείρας, «ὃ ἀκήκοα, ὃ ἑώρακα τοῖς ὀφθαλμοῖς,ὃ ἐθεασάμην καὶ αἱ χεῖρες μου ἐψηλάφησαν» γιά τήν «ἐν τῇ ταπεινώσει» δύναμη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ.
Αὐτή ἡ δύναμη κινεῖ ἀπόψε καί τή δική μου γλώσσα, ὅπως καί τούς δικούς σας λογισμούς, σέ εὐχαριστία, πρωτίστως στό Θεό πού μᾶς τόν χάρισεἘπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας Του, παιδαγωγό μέ γνήσιο ἁγιοπατερικό φρόνημα,ὁδηγό, πατέρα, ἀδελφό καί φίλο.
Αἰσθάνομαι λοιπόν ἔντονα τήν πνευματική μου ἔνδεια καί δέν θά πῶσχεδόν τίποτε δικό μου, ἀλλά θά μεταφέρω ἁπλά στήν ἀγάπη σας κατ’ ἀρχήν τούς λόγους, πού μέ ἰδιαίτερη βαρύτητα ἀπέδωσε στόν Ἀρχιεπίσκοπο Στυλιανό τούς χαρακτηρισμούς πού τοῡ ἀξίζουν, ποιός ἄλλος, ὁ Μέγας Πατριάρχης μας Βαρθολομαῖος.
Σέ Σεπτό Πατριαρχικό Γράμμα Του, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔγραφε γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο Στυλιανό, ὅταν συμπλήρωνε εἰκοσιπενταετία στό πηδάλιο τῆς μεγάλης ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τῆς ἹερᾶςἈρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, ὅτι ἀποτελεῖ «πολυσχιδῆ προσωπικότητα, διακεκριμένον θεολόγον, δυνάμενον νά παρουσιάζῃ μέ ἀκρίβειαν καί σαφήνειαν τήν ἀλήθειαν καί τήν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί νά προβάλλῃ αὐτήν εἰς τούς ἑτεροδόξους συνομιλητάς...».
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανός στόν ἀνδρειωμένο ἀγῶνα του γιά τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας δέχθηκε πολλές ταπεινώσεις καί ὄχι λίγες φορές παρεξηγήθηκε καί παρερμηνεύθηκε, ὄχι πάντοτε ἀκούσια.
Αὐτός εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Στυλιανός, ἕνας κατά πάντα ὈρθόδοξοςἹεράρχης... λόγος τοῦ Λόγου, λόγος Θεοῦ, γι’ αὐτό καί λόγος παρηγοριᾶς καίἀνάπαυσης, πού ἀρδεύει ψυχές.
Πού εἶναι λόγος συστηματικῆς δογματικῆς θεολογίας, μέ βαθύταταὀρθόδοξο ἐκκλησιολογικό, ἀνθρωπολογικό καί σωτηριολογικό περιεχόμενο.
http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/arxipiskopi-kritis/27236-2014-10-10-12-56-58
Βίντεο μὲ ομιλία τοῦ π. Σάββα Ἀχιλέως γιὰ τὴν Ἐγκύκλιο τοῦ κ. Στυλιανοῦ
ΠΗΓΗ
ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΥΠΟΥΛΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ.
ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΘΑΔΟΥΜΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΠΑΣΗΣ ΥΠΟΨΙΑΣ.
Ὁμολογοῦμεν δέ, ὅτι πάντα τὰ φυσικὰ καὶ ἀδιάβλητα πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἀνέλαβεν. Ὅλον γὰρ τὸν ἄνθρωπον καὶ πάντα τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνέλαβε πλὴν τῆς ἁμαρτίας· αὕτη γὰρ οὐ φυσική ἐστιν οὐδὲ ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ ἡμῖν ἐνσπαρεῖσα,ἀλλ᾿ ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου ἐπισπορᾶς ἐν τῇ ἡμετέρᾳ αὐτεξουσίῳ προαιρέσει ἑκουσίως συνισταμένη, οὐ βίᾳ ἡμῶν κρατοῦσα. Φυσικὰ δὲ καὶ ἀδιάβλητα πάθη εἰσὶ τὰ οὐκ ἐφ᾿ ἡμῖν, ὅσα ἐκ τῆς ἐπὶ τῇ παραβάσει κατακρίσεως εἰς τὸν ἀνθρώπινον εἰσῆλθε βίον· οἷον πεῖνα, δίψα, κόπος, πόνος, τὸ δάκρυον, ἡ φθορά, ἡ τοῦ θανάτου παραίτησις, ἡ δειλία, ἡ ἀγωνία (ἐξ ἧς οἱ ἱδρῶτες, οἱ θρόμβοι τοῦ αἵματος), ἡ διὰ τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως ὑπὸ τῶν ἀγγέλων
βοήθεια καὶ τὰ τοιαῦτα, ἅτινα πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις φυσικῶς ἐνυπάρχουσι. Πάντα τοίνυν ἀνέλαβεν, ἵνα πάντα ἁγιάσῃ. Ἐπειράσθη καὶ ἐνίκησεν, ἵνα ἡμῖν τὴν νίκην πραγματεύσηται καὶ δῷ τῇ φύσει δύναμιν νικᾶν τὸν ἀντίπαλον, ὅπως ἡ φύσις ἡ πάλαι νικηθεῖσα, δι᾿ ὧν προσβολῶν ἐνικήθη, διὰ τούτων νικήσῃ τὸν πάλαι νικήσαντα.
Ὁ μὲν οὖν πονηρὸς ἔξωθεν προσέβαλεν οὐ διὰ λογισμῶν, ὥσπερ καὶ τῷ Ἀδάμ· κἀκείνῳ γὰρ οὐ διὰ λογισμῶν, ἀλλὰ διὰ τοῦ ὄφεως. Ὁ δὲ Κύριος τὴν προσβολὴν ἀπεκρούσατο καὶ ὡς καπνὸν διέλυσεν, ἵνα προσβαλόντα αὐτῷ τὰ πάθη καὶ νικηθέντα καὶ ἡμῖν εὐκαταγώνιστα γένηται καὶ οὕτως ὁ νέος Ἀδὰμ τὸν παλαιὸν ἀνασώσηται. Ἀμέλει τὰ φυσικὰ ἡμῶν πάθη κατὰ φύσιν καὶ ὑπὲρ φύσιν ἦσαν ἐν τῷ Χριστῷ. Κατὰ φύσιν μὲν γὰρ ἐκινεῖτο ἐν αὐτῷ, ὅτε παρεχώρει τῇ σαρκὶ πάσχειν τὰ ἴδια· ὑπὲρ φύσιν δέ, ὅτε οὐ προηγεῖτο ἐν τῷ Κυρίῳ τῆς θελήσεως τὰ φυσικά· οὐδὲν γὰρ ἠναγκασμένον ἐπ᾿ αὐτοῦ θεωρεῖται, ἀλλὰ πάντα ἑκούσια· θέλων γὰρ ἐπείνασε, θέλων ἐδίψησε, θέλων ἐδειλίασε, θέλων ἀπέθανεν.
1 σχόλιο:
Περὶ τῶν φυσικῶν καὶ ἀδιαβλήτων παθῶν
Ὁμολογοῦμεν δέ, ὅτι πάντα τὰ φυσικὰ καὶ ἀδιάβλητα πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἀνέλαβεν. Ὅλον γὰρ τὸν ἄνθρωπον καὶ πάντα τὰ τοῦ ἀνθρώπου ἀνέλαβε πλὴν τῆς ἁμαρτίας· αὕτη γὰρ οὐ φυσική ἐστιν οὐδὲ ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ ἡμῖν ἐνσπαρεῖσα,ἀλλ᾿ ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου ἐπισπορᾶς ἐν τῇ ἡμετέρᾳ αὐτεξουσίῳ προαιρέσει ἑκουσίως συνισταμένη, οὐ βίᾳ ἡμῶν κρατοῦσα. Φυσικὰ δὲ καὶ ἀδιάβλητα πάθη εἰσὶ τὰ οὐκ ἐφ᾿ ἡμῖν, ὅσα ἐκ τῆς ἐπὶ τῇ παραβάσει κατακρίσεως εἰς τὸν ἀνθρώπινον εἰσῆλθε βίον· οἷον πεῖνα, δίψα, κόπος, πόνος, τὸ δάκρυον, ἡ φθορά, ἡ τοῦ θανάτου παραίτησις, ἡ δειλία, ἡ ἀγωνία (ἐξ ἧς οἱ ἱδρῶτες, οἱ θρόμβοι τοῦ αἵματος), ἡ διὰ τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως ὑπὸ τῶν ἀγγέλων
βοήθεια καὶ τὰ τοιαῦτα, ἅτινα πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις φυσικῶς ἐνυπάρχουσι. Πάντα τοίνυν ἀνέλαβεν, ἵνα πάντα ἁγιάσῃ. Ἐπειράσθη καὶ ἐνίκησεν, ἵνα ἡμῖν τὴν νίκην πραγματεύσηται καὶ δῷ τῇ φύσει δύναμιν νικᾶν τὸν ἀντίπαλον, ὅπως ἡ φύσις ἡ πάλαι νικηθεῖσα, δι᾿ ὧν προσβολῶν ἐνικήθη, διὰ τούτων νικήσῃ τὸν πάλαι νικήσαντα.
Ὁ μὲν οὖν πονηρὸς ἔξωθεν προσέβαλεν οὐ διὰ λογισμῶν, ὥσπερ καὶ τῷ Ἀδάμ· κἀκείνῳ γὰρ οὐ διὰ λογισμῶν, ἀλλὰ διὰ τοῦ ὄφεως. Ὁ δὲ Κύριος τὴν προσβολὴν ἀπεκρούσατο καὶ ὡς καπνὸν διέλυσεν, ἵνα προσβαλόντα αὐτῷ τὰ πάθη καὶ νικηθέντα καὶ ἡμῖν εὐκαταγώνιστα γένηται καὶ οὕτως ὁ νέος Ἀδὰμ τὸν παλαιὸν ἀνασώσηται. Ἀμέλει τὰ φυσικὰ ἡμῶν πάθη κατὰ φύσιν καὶ ὑπὲρ φύσιν ἦσαν ἐν τῷ Χριστῷ. Κατὰ φύσιν μὲν γὰρ ἐκινεῖτο ἐν αὐτῷ, ὅτε παρεχώρει τῇ σαρκὶ πάσχειν τὰ ἴδια· ὑπὲρ φύσιν δέ, ὅτε οὐ προηγεῖτο ἐν τῷ Κυρίῳ τῆς θελήσεως τὰ φυσικά· οὐδὲν γὰρ ἠναγκασμένον ἐπ᾿ αὐτοῦ θεωρεῖται, ἀλλὰ πάντα ἑκούσια· θέλων γὰρ ἐπείνασε, θέλων ἐδίψησε, θέλων ἐδειλίασε, θέλων ἀπέθανεν.
Δημοσίευση σχολίου