ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΟΛΚΗΣ Ο ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ

ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ
ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ
του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου
Γερου πάπα Ιωαννη Διωτη.
15ο
ΕΚΤΕΝΗ ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ

Προσβολὴ καὶ εὐτελισμὸς ὅλων τῶν Ἁγίων

Μὲ ὅσα ἐξοργιστικά, ὑπερβολικά, ἐξωπραγματικά, ὑμνολογικά, δοξολογικά, σκανδαλώδη καὶ φαντασιώδη γράφει καὶ κηρύσσει, ἐπὶ πολλὰ ἔτη, ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου περὶ τοῦ περιβοήτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, ἐγένετο αἰτία νὰ παρασυρθοῦν μερικοὶ Καθηγηταὶ Θεολογικῶν Σχολῶν, Ἀρχιερεῖς τινες καὶ ἄλλοι Κληρικοί, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Ἑλλάδος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προβληθῇ διεθνῶς ὁ αἱρετικὸς καταφρονητὴς τῶν ἱερῶν Κανόνων, τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καὶ τῶν ἱερῶν κειμένων τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ Ὁσίων τῆς Ὀρθοδοξίας Σωφρόνιος Σαχάρωφ ὡς κορυφαῖος σύγχρονος θεολόγος καὶ «ἡγιασμένη» ἀσκητικὴ μορφή, ὑπερέχουσα εἰς ἁγιότητα καὶ αὐτῶν τῆς ἐποχῆς μας θαυματουργῶν ἐν ζωῇ ἁγίου Πορφυρίου καὶ ἁγίου Παϊσίου. Ἀκόμη, ὁ προβληματικὸς Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἔχει ἁγιογραφηθῆ εἰς παρεκκλήσιον μὲ φωτοστέφανον ἁγίου μεταξὺ ἀνεγνωρισμένων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσης διωργανώθη καὶ ἐπίσημον Διορθόδοξον Συνέδριον πρὸς τιμὴν τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, εἰς τὸ ὁποῖον ὡμίλησαν μὲ ὑπερβάλλουσαν τιμητικὴν ἔξαρσιν Ἀρχιερεῖς, Καθηγηταὶ Θεολογικῶν Σχολῶν καὶ ἄλλοι. Ὁ δὲ Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ὡς εἴδομεν, ἀνεκήρυξε καὶ ἀνεγνώρισεν ὡς «ἅγιον» αὐτὸν τὸν Ἱερομόναχον καὶ κατατάσσει αὐτόν, ἀφρόνως, ἀθεολογήτως καὶ ἀντεκκλησιολογικῶς, μεταξὺ τῶν μεγάλων Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου. Εἶναι πρωτοφανὲς καὶ ἄκρως προκλητικὸν τὸ σκάνδαλον τοῦτο τοῦ Ἀρχιερέως Ἱεροθέου Βλάχου, εἰς τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ ἐπιβληθοῦν αἱ δέουσαι κυρώσεις καὶ διὰ πλῆθος ἄλλων ἀνομημάτων αὐτοῦ.
Τί συμβαίνει λοιπόν; Ὑπάρχει πλάνη εἰς τοὺς θεολογικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικοὺς ἐκείνους παράγοντας οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν διὰ τὴν ἁγιοκατάταξιν τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ ἢ μόνον σκοπιμότης διὰ νὰ ἀναγνωρισθῇ ἐπισήμως ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ὡς διεθνὴς ἅγιος πρὸς ἐξυπηρέτησιν ἀδήλων σκοπῶν;
Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει πλανηθῆ, διότι ἡ κοινὴ συνείδησις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος οὐδέποτε ἐδέχθη ὡς ἅγιον τὸν ἐν λόγῳ προβληματικὸν καὶ ἀντιλεγόμενον Ἱερομόναχον.
Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ἐγένετο ὑπαίτιος προσβολῆς τῶν Προφητῶν, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ Γρηγορίου Παλαμᾶ καὶ Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, τοὺς ὁποίους ἐξομοιώνει, σαφῶς καὶ ῥητῶς, μὲ ἕνα δεινὸν παραβάτην τῶν ἱερῶν Κανόνων, κακόδοξον, φαντασιόπληκτον καὶ ἀκατάστατον ἐν τῷ βίῳ αὐτοῦ Ἱερομόναχον. Ἀλλὰ καὶ πρὸς ὅλους τοὺς ἄλλους Ἁγίους ἀσεβεῖ ὁ Ἐπίσκοπος κ. Ἱερόθεος Βλάχος, ἐπειδὴ κατατάσσει μεταξὺ αὐτῶν τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ ὡς Μέγαν Ἅγιον τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐπειδὴ ἐξεφράσθη, ὡς προεξετέθη, ὅτι: «Ἐὰν ὁ π. Σωφρόνιος δὲν εἶναι ἅγιος, τότε δὲν ὑπάρχουν ἅγιοι». Ἐμείναμεν λοιπὸν ἀπὸ Ἁγίους, κατὰ τὸν Ἀρχιερέα Ἱερόθεον Βλάχον, ἀφοῦ ὀ Σωφρόνιος Σαχάρωφ δὲν πρόκειται νὰ ἀναγνωρισθῇ ὡς ἅγιος.
Τὸ σεπτὸν Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον τίθεται ἐνώπιον τῆς μεγάλης καὶ ἱστορικῆς εὐθύνης Αὐτοῦ. Κατόπιν τῶν ἀποκαλυφθέντων, εἶναι ἀπολύτως βέβαιον ὅτι δὲν θὰ ἀποφασίσῃ τὴν ἁγιοκατάταξιν τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ.
Δὲν ἀρκεῖ ὅμως μόνον αὐτὸ διὰ τὴν παροῦσαν ἐκρηκτικὴν περίπτωσιν. Ἡ ἀντικανονικὴ καὶ σκανδαλώδης μικτὴ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τὸ Essex τῆς Ἀγγλίας, τὴν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ, ἀνήκει εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ὁ δὲ καθαιρετέος ἱδρυτὴς τῆς Μονῆς αὐτῆς, διὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν ἵδρυσιν καὶ λειτουργίαν τῆς παντάπασιν ἀπαραδέκτου Μονῆς του, εἰς τὴν ἀπὸ 20 Ἰουλίου 1989 ἀπαντητικὴν ἐπιστολήν του πρὸς τὸν ἱδρυτὴν καὶ ὑπεύθυνον τῆς ἐν Λονδίνῳ Ἀδελφότητος «ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ» κ. Μάριον Ἰ. Πηλαβάκην, γράφει καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἡμεῖς δὲν ζῶμεν ἐν κρυπτῷ, οὐδ’ ἀπολελυμένως. Μητέρα ἔχομεν τὴν μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, ἥτις γινώσκει τὰ ἡμῶν καὶ γινώσκεται ὑφ’ ἡμῶν καὶ τῆς φωνῆς αὐτῆς ἡμεῖς ἀκούομεν».
Ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ λοιπὸν τὴν ὅλην εὐθύνην αὐτῆς τῆς συνταρακτικῆς καταστάσεως ἐπιρρίπτει εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ὅθεν, ἀδήριτος καὶ ἐπιτακτικὴ εἶναι ἡ ἀνάγκη, ὅπως τὸ Πατριαρχεῖον ἀποφασίσῃ καὶ ἐνεργήσῃ διὰ τὸν ἄμεσον χωρισμὸν Μοναχῶν καὶ Μοναζουσῶν τῆς ἐν λόγῳ Μονῆς. Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἶναι ὁ θεματοφύλαξ τῶν ἱερῶν Κανόνων καὶ ἀπαραδέκτως ἀνέχεται ἐπὶ σειρὰν δεκαετιῶν καταπάτησιν καὶ περιφρόνησιν ὑπὸ τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ τῶν ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ἐλκκλησιαστικῶν Παραδόσεων.
Ἡ ἀντιεκκλησιαστικὴ συμπεριφορὰ τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου
Ἐκ τῶν περιεχομένων τοῦ βιβλίου τούτου προκύπτει τὸ θλιβερὸν συμπέρασμα, κατὰ τὴν ἐκτίμησίν μου, ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος Βλάχος ἐξ Ἰωαννίνων ἀπέβαλε τὴν αἰδώ, τὴν ἐντροπήν. Πρωτοστατεῖ εἰς τὴν ἐπιδιωκομένην ἁγιοκατάταξιν τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, ἐγένετο ἐξωπραγματικὸς θαυμαστὴς αὐτοῦ μὲ γελοιότητα καὶ παρουσιάζει ὡς διδάγματα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Διδασκαλίας ὅλας τὰς κακοδοξίας καὶ θεολογικὰς πλάνας τοῦ Σωφρονίου καὶ τὰς ἄλλας δαιμονικὰς φαντασιώσεις αὐτοῦ.
Ἐκεῖ ὅπου παριουσιάσθη ὁ κ. Ἱερόθεος ἄνευ ἴχνους τινὸς αἰδοῦς καὶ ἐντροπῆς εἶναι ἡ ἀπατηλὴ προσπάθειά του νὰ ἀναδείξῃ τὸν Σωφρόνιον Ζαχάρωφ ἰσάξιον καὶ ἰσότιμον τοῦ Μωϋσέως καὶ τῶν ἄλλων μεγάλων Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ κήρυκος τῶν ἐθῶν οὐρανοβάμωνος Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, νὰ πληροφορήσῃ ψευδῶς τοὺς ἀναγνώστας του ὅτι ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἔγραψε καὶ κείμενα ὑπερέχοντα ὅλων τῶν θεοφωτίστων Πατερικῶν κειμένων καὶ ὅτι ὁ ὑπ’ αὐτοῦ ὑπερυψωμένος, δοξολογημένος, εὐλογούμενος καὶ ὑμνολογούμενος παραπαίων δογματικῶς, ἐκτροχιαζόμενος ἐκκλησιολογικῶς, καταπατητὴς ἱερῶν Κανόνων καὶ ἱδρυτὴς τῆς κραυγαλέως ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex εἶχεν ὑπερφυσικὰς καὶ θαυμαστὰς ἰδιότητας.

Αἰδώς, Ἱερόθεε ! Ἐντροπή, Ἱερόθεε, ! Αἰσχύνη, Ἱερόθεε ! Καταισχύνη, Ἱερόθεε ! Προσεπάθησας νὰ ἐξαπατήσῃς Κλῆρον καὶ Λαὸν διὰ νὰ ἐπιτύχῃς τοῦ ἀνιέρου σκοποῦ σου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ παντελῶς ἀναξία ἁγιοκατάταξις τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ.
apotixisi 

ΣΧΟΛΙΟ: Eπιτέλους άς βρεθεί ένας Επίσκοπος νά προτείνει καί τήν αγιοκατάταξη τού νεοχρυσόστομου, τού Καντιώτη. Γιά νά ησυχάσουν λίγο καί οι Μαγαρισμένοι. Γιά νά παίρνουν σειρά καί οι υπόλοιποι, οι αδικημένοι: ο χαμογελαστός Θεολόγος, ο σιδερένιος Αττικής, ο σπηλαιολόγος μέ τήν θεία διδασκαλία.  Γιατί όχι καί ο Διώτης. Μορφωμένος, βραβευμένος, αψεγάδιαστος. Ποιός ορθόδοξος μπορεί νά έχει αντίρρηση ότι η ρητορική είναι σημείο αγιότητος, ή τό γλυκό χαμόγελο, ή τό πάθος γιά τόν θρόνο. Ας τροποποιήσουμε μερικούς κανόνες προκειμένου νά αγιοποιούνται καί τά παρεκκλήσια. Τί στό καλό. Ας μεριμνήσει λοιπόν τό σεπτόν Πατριαρχείον.
Αμέθυστος