Ο κληρικαλισμός ο οποίος κυριαρχεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ο οποίος εξαφανίζεται με το οικουμενιστικό κίνημα και την ένωση των εκκλησιών, πληρώνει τις αμαρτίες του χωρίς να έχει προφτάσει να τις συνειδητοποιήσει! Η εξουσία του, την οποία εξάσκησε απάνθρωπα πάνω στους πιστούς και τους μεταμόρφωσε σε οπαδούς του κλήρου από μαθητές του Χριστού, στηρίχτηκε πάνω στη φανταστική επινόηση πως στη χειροτονία ιερείς και μοναχοί παίρνουν κάποια ειδική χάρη. Και όπως είπε και ο Κύριος, ήρθε η εποχή του θερισμού και όσοι νόμιζαν ότι είχαν, έχασαν και αυτά που νόμιζαν ότι είχαν. Μια καινούρια εξουσία όμως ανατέλλει η οποία θα πάρει την θέση του κληρικαλισμού! Στην οποία έχουν ήδη παραδοθεί οι εραστές του κοσμικού φρονήματος. Η εξουσία του διδακτορικού! Πανικόβλητοι να προλάβουν τις εξελίξεις όλοι οι νέοι ιερείς τρέχουν να αποκτήσουν όπως-όπως ένα διδακτορικό και να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους και στην ανασφαλή νεωτερικότητα! Όπως οι ιερείς των πόλεων του Παπαδιαμάντη αποστόμωναν και υπέτασαν, με το πηδάλιο στο χέρι, τους χωρικούς πιστούς, έτσι οι νέοι Χριστιανοί της παγκοσμίου πόλεως, θα υποτάσσουν τους καθυστερημένους παραδοσιακούς με το διδακτορικό στο χέρι. Την κλήση προς την Ιεροσύνη και την Χριστιανική ζωή αντικαθιστά σιγά-σιγά η κλίση προς την Ιεροσύνη και την Χριστιανική ζωή. Το νέο πηδάλιο γράφεται σιγά-σιγά από ψυχολόγους και ψυχαναλυτές τύπου Θερμού. Το κοσμικό φρόνημα ποτέ δεν πεθαίνει. Ανακυκλούται! Έτσι κι αλλιώς στον πολιτισμό της ευκολίας και της εύκολης ζωής γιατί ο Χριστιανός να βρίσκεται στο περιθώριο τηρώντας τις εντολές του Κυρίου και θυσιάζοντας την πολύτιμη αγάπη του εαυτού του!;
Αμέθυστος
3 σχόλια:
ΕΥΓΕ!!!!!
Γράψατε : "Το νέο πηδάλιο γράφεται σιγά-σιγά από ψυχολόγους και ψυχαναλυτές τύπου Θερμού. Το κοσμικό φρόνημα ποτέ δεν πεθαίνει. Ανακυκλώνεται! Έτσι κι αλλιώς στον πολιτισμό της ευκολίας και της εύκολης ζωής γιατί ο Χριστιανός να βρίσκεται στο περιθώριο τηρώντας τις εντολές του Κυρίου και θυσιάζοντας την πολύτιμη αγάπη του εαυτού του!;".
Τότε λοιπόν διαβάστε και το παρακάτω και θαυμάσετε τα λαμπρά επιτεύγματα των Θερμο-Ράμφο-Γιανναράδων και συντροφία.
Στη διαδικτυακή λίστα των "ιστολόγων",κάποιος υπέγραφε ως πάτερ ... κλπ. Δεν ξέρω αν ήταν πραγματικός ή εικονικός "πάτερ".Δεν ξέρω αν ήταν και "πάτερ-μαϊμού" γιατί κι αυτό το επιτρέπει η διαδικτυακή μας κοινωνία.
Τέλος πάντων,έγραφε λοιπόν ο πάτερ για κάποια άλλη διάσταση της αγιότητας. Διαβάστε :
"Οι άγιοι όπως και κάθε κτίσμα δεσμεύονται μέσα στα εκφραστικά και επικοινωνιακά όρια που μας περιβάλουν. Μέσα στην ιστορία που δεσμεύει τον λόγο και την έκφραση. Που τειχίζει την εμπειρία σε σκλαβωμένες λέξεις, στην φυλάκιση των νοημάτων" και η δική μου αντίρρηση ήταν :
Δεν νομίζω ότι είναι έτσι.Οι άγιοι είναι μεν κτίσματα,αλλά δεν δεσμεύονται από τα εκφραστικά και επικοινωνιακά μέσα,όταν προσφεύγουν σ΄ αυτά. Ο λόγος τους είναι διαχρονικός,όπως και ο βίος τους.Η εμπειρία τους,όταν τους έχει επισκεφθεί η χάρις του αγίου Πνεύματος, τους επιτρέπει με τις λέξεις να ορίσουν,για να μας φωτίσουν, θεολογικά ζητήματα. Τότε οι λέξεις παύουν να είναι σκλαβωμένες. Επειδή το νόημά τους τις (και μας) αποφυλακίζει.Αν δεν ήταν έτσι,η αποδοχή και η αναγνώρισή τους θα είχε διάρκεια περιορισμένη.Θα τους ξεχνούσαμε εύκολα και μόνο όταν κάποιος έγραφε αυτά που σεις γράφετε,θα τους κάναμε την "τιμή" να τους θυμόμαστε.
Και ποιά είναι η "τιμή" που τους κάνουμε ; Διαβάστε αυτό που γράψατε :
" Βιώνεις (στην αγιότητα) την χαριτωμένη αύρα που δεσμεύει ερωτικά την ύπαρξη στον αιώνιο εραστή της. Την κοιμίζει (η αγιότητα την ύπαρξη) στον νυμφώνα της αέναης συνουσίας που δεν λαμβάνει και δεν θα λάβει τέλος ποτέ" ! Το θαυμαστικό δικό μου.
Αυτά να τα γράφετε αλλά να μην περιμένετε ούτε οι άγιοι να σας ακούσουν,ούτε κανείς εξ αυτών πρόκειται να μας επισκεφθεί ποτέ, για να μας μεταδώσει λίγο από τη Χάρη,που εκείνος αξιώθηκε.Η αγιότητα,όπως την περιγράφετε, μπορεί να κοιμίζει εσάς και όσους επιβραβεύουν γραφές σαν τη δική σας.Βλέπετε "η αέναη συνουσία που δεν τελειώνει ποτέ" είναι θελκτικότατη για τους περισσότερους.Υπάρχουν όμως και άλλοι που εν εγρηγόρσει ορέγονται την ηδονή της θείας Χάριτος άνευ συνουσίας. Και τότε παύουν να είναι κτίσματα.
Μην εκπλήττεσαι αγαπητέ αναγνώστη. Η ακαδημαϊκή μας θεολογία του αγαπισμού και της αναδομημένης ερωτικής ορθοδοξίας των Γιανναράδων,Ράμφων και της υπόλοιπης "λεγεώνος" έχει κάνει σωστή δουλειά.Διέφθειρε όχι μόνο το ιερατικό σχήμα ,αλλά και αυτό το αγγελικό.Μάλιστα στην πηγή του, στο Άγιον 'Ορος.
Αγαπητέ κ. Χριστοδουλίδη,
Μπορούμε να πούμε την ανοησία αίρεση; Δεν μπορούμε.
Μπορούμε να πούμε την λεξιλαγνεία αίρεση; Δεν μπορούμε.
Γιατί συνεχίζετε να ονομάζετε τον άνθρωπο αυτόν πάτερ; Ίσως είναι παπάς. Γιατί άλλο Ιερεύς και άλλο παπάς.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι επιδειξίες. Θέλουν να σοκάρουν μ' αυτά που λένε. Αν δεν ήταν στην Εκκλησία θα γυρνούσαν στα πάρκα. Πώς το λέει ο λαός; Υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύ αν δεν βγω στο γυαλί.
Δημοσίευση σχολίου