ENΣTAΣEIΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

 Χειρότεροι κι ἀπὸ τοὺς ἐννέα!

(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;»(Λουκ. 17,17)

Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, ἀγαπητοί μου. Δὲν ξέρω ἂν θὰ μ᾽ ἀκούσετε. Παλαιότερα, ἕνα λόγο ἔλεγε ὁ κήρυκας καὶ ἑκατὸ ἔκαναν οἱ Χριστιανοί, τώρα χίλια κηρύγματα ἀκοῦνε κι οὔτε ἕνα δὲν κάνουν.

Γιατί ὁ λόγος δὲν καρποφορεῖ; Ἡ ἀπάντησι βρίσκεται στὴν παραβολὴτοῦ σπορέως… Δὲν γνωρίζω λοιπὸν ἂν θὰ μ᾽ἀκούσετε. Ἀλλὰ κι ἂν κανένας δὲν ἀκούσῃ,«ἐγὼ εἶπα καὶ ἐλάλησα, ἁμαρτίαν οὐκ ἔχω». Θὰ σᾶς ἐκφράσω ἕνα παράπονο. Ὄχι δικό μου –ποιός εἶμ᾽ ἐγὼ νὰ παραπονεθῶ γιὰ σᾶς; Εἶνε παράπονο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δὲν εἶδα τὸν Κύριο σὲ ὅραμα· ὁράματα βλέπουν οἱ ἅγιοι, κ᾽ ἐγὼ ἅγιος δὲν εἶμαι. Δὲν εἶδα τὸν Κύριο, ὥστε νὰ πῶ ὅτι μοῦ παρήγγειλε κάτι. Ἄκουσα ὅμως τὴ φωνή του. –Μπᾶ; ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ;ὁ Χριστὸς εἶνε τώρα στὰ οὐράνια, πῶς ἀκούγεται ἐδῶ κάτω ἡ φωνή του;… Κι ὅμως ἀκούγεται.

Πρῶτα - πρῶτα μὲ τὴ συνείδησι, μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ καθενός. Ἔπειτα στὴ φύσι, ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν κτίσι· κ᾽ ἕνα φύλλο τοῦ δέντρου, ποὺ σείει ὁ ἄνεμος, κάτι σοῦ λέει. Πρὸ παντὸς ὅμως ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, καθαρὴ καὶ διαυγής, ἀκούγεται μέσα στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο.Μέσα λοιπὸν στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο ἀκούγεται τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ. –Ναί, θὰ πῆτε· θά ᾽νε λοιπὸν παράπονο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, ὄχι γιὰ μᾶς σήμερα…

Ἡ ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή ὡς βασική προϋπόθεση ὑπέρβασης τῆς κρίσεως.

Τοῦ Ἀρχιμ. π. Σαράντη Σαράντου

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες καί ὡς χριστιανοί ἔχουμε μιά ὑπερένδοξη μακραίωνη ἱστορία ἀγώνων πνευματικῶν καί ἀγώνων ἐθνικῶν, ἀγώνων θεανθρωπίνων. Ἐφόσον τό δεύ­τερο πρόσωπο τῆς Πανα­γίας Τριάδος, ὁ πρώην ἄσαρκος Λόγος, σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνω­σεν ἐν ἡμῖν, ἐφόσον ὁ παντέλειος Θεός, ἔγινε καί τέλειος, πραγμα­τι­κός ἄνθρωπος, καταξίωσε τήν ἀνθρώπινη φύση καί στό πρόσωπό Του συνεχριστοποίησε, θεανθρωποποίησε τόν πεσόντα ἄνθρω­πο. Τοῦ μετέδωσε ὅλα τά χαρίσματά Του καί ἀπό εἰκόνα Του θέλησε καί μέ τό δικό του ἀγώνα ὁ ἄνθρωπος νά φθάσει στό καθ’ ὁμοίωσιν, νά γίνει καί αὐτός κατά χάριν θεός, νά γίνει μέ τή Χάρη Του τέλειος, καλύτερος καί ἀπό τήν ἀρχετυπική του δημιουργία, πα­ντέ­λειος ἄνθρωπος.

Ἑπομένως προϋπόθεση γιά τήν αἰώνια ζωή εἶναι ἡ παροῦσα, πού κατά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει μοναδική πιά ἀξία καί ὄχι τήν ἀπαξία πού τῆς ἀπέδιδαν καί τῆς ἀποδίδουν διάφορες φιλοσοφίες καί οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες. Ἐμεῖς λοιπόν οἱ Ὀρθό­δοξοι δέν εἴμαστε μονο­φυσῖτες. Ἐνδιαφερόμαστε καί γιά τήν παροῦσα ζωή, πού ἀποτελεῖ τό προοίμιο καί τήν προϋπόθεση τῆς αἰωνίας.

ΣΧΟΛΙΟ : Από τίς δύο πολύ καλές ομιλίες θά θέλαμε νά επισημάνουμε δύο σημεία πολύ σημαντικά κατά τήν γνώμη μας, τά οποία δέν εκφράζουν τήν αλήθεια.

Στό κείμενο τού μακαριστού Καντιώτη, υπάρχει η εξής αμφίβολη προταση : ‘‘...ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ; ὁ Χριστὸς εἶνε τώρα στὰ οὐράνια, πῶς ἀκούγεται ἐδῶ κάτω ἡ φωνή του; …Πρῶτα - πρῶτα μὲ τὴ συνείδησι, μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ καθενός. Ἔπειτα στὴ φύσι, ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν κτίσι·.... Πρὸ παντὸς ὅμως ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, ...ἀκούγεται μέσα στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο... ’’

Ο Χριστός δέν βρίσκεται τώρα στά ουράνια, αλλά βρίσκεται καί θά βρίσκεται γιά πάντα μαζί μας, δίπλα μας, όπως τό μαρτυρεί τό κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.  Δέν ακούγεται στήν καρδιά μας μέ τήν φωνή τής συνειδήσεως. Αυτή η φωνή είναι η φωνή τού Νόμου, ο οποίος είναι γραμμένος στίς σάρκινες καρδιές μας.

Στό κείμενο τού πρ.Σαράντη Σαράντου, υπάρχει ο εξής λόγος: ‘‘...Ἐφόσον τό δεύ­τερο πρόσωπο τῆς Πανα­γίας Τριάδος, ὁ πρώην ἄσαρκος Λόγος, σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνω­σεν ἐν ἡμῖν...’’

Ο πρώην άσαρκος Λόγος, είναι βαρειά κουβέντα. Άς δούμε γιατί!

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
Ο Άγιος Ιωάννη της Κλίμακος, ο διδάσκαλος της διακρίσεως, στον Λόγο ΚΖ΄γράφει, Περί ησυχίας, Β΄, 13 γράφει: Ενώ κάποτε ασκούσα την συνεχή προσευχή, βρέθηκα ανάμεσα στους Αγγέλους και ένας εξ’ αυτών με διαφώτιζε σε ό,τι εδιψούσα να μάθω. Ζητούσα να μάθω πώς ήταν ο Άρχων (ο Χριστός) προ της ενανθρωπήσεώς Του, αλλά δεν του επιτρεπόταν να μου διδάξη. Τον ερωτούσα πώς και σε ποια μορφή ευρίσκεται τώρα. Μου απαντούσε: Με την ιδία μορφή (την θεανθρώπινη), αλλ’ όχι με την ιδία φθαρτή ανθρώπινη σάρκα. Συνέχιζα να ρωτώ: Τι σημαίνει η δεξιά του Αιτίου (του Πατρός), στάσις και καθέδρα του Χριστού; Αδύνατον να διδαχθή ακοή ανθρώπου αυτά τα μυστήρια, απαντούσε! Τότε του ζήτησα να με οδηγήση εκεί που με είλκυε ο πόθος μου! Δεν έφτασε ακόμη η ώρα, μου είπε, διότι στερείσαι το πυρ της αφθαρσίας (το οποίο θα αποκτήσης στην άλλη ζωή).

Δέν άδειασε η Θεότης καί γι αυτό η οικονομία τής Σωτηρίας όπως καί η ύπαρξη τού Θεού είναι ένα από τά μέγιστα μυστηρια.

Υ.Γ. Μπορούμε νά βρούμε τήν αντίστοιχη εμπειρία τού Αγίου Συμεών τού Νέου Θεολόγου στήν ανάρτηση "Θεολογία καί Οικονομία"

Αμέθυστος