Ο όσιος Παΐσιος Αγιορείτης στην αυλή του κελλιού τον Φεβρουάριο του 1992, δύο χρόνια πριν από την κοίμηση του. (Φωτογραφία Πάρη Μανδάνη από το βιβλίο «Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994, Μαρτυρίες προσκυνητών», έκδοση Αγιοτόκος Καππαδοκία.
Μια μεγάλη γιορτή ήταν η χθεσινή ημέρα!
Ή καλύτερα με πανηγυρικούς εσπερινούς, παννυχίδες, αγρυπνίες, όρθρους και Θείες Λειτουργίες σε όλη την οικουμένη ήλθε και φέτος η γιορτή του οσίου πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτη και πάσης υφηλίου!
Με επίκεντρο πάντα το Ιερό Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης όπου και το μνήμα του.
Για όλους όσους ζήσαμε κάπως τον όσιο Παΐσιο στην γιορτή αυτή μοιάζει να υπερισχύει και να δίνει τον τόνο το «του πατρός ημών», αφού αποτελεί ξεκάθαρη πραγματικότητα ότι υπήρξε πατέρας μας! Κάτι που μοιάζει συγχρόνως και την άμεση συμ-μαρτυρία μας για την οσιότητα του!
Δηλαδή, την προσωπική και εκκλησιαστική εμπειρία της άμεσης γνώσης της αγιασμένης, οσιακής βιοτής του «πατρός ημών» η οποία έφερε και την αγιοκατάταξη του από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Άλλωστε, τόσο ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος όσο και άλλοι Συνοδικοί Αρχιερείς του Πατριαρχείου είχαν αντίστοιχες εμπειρίες και βεβαιότητα για την οσιακή βιοτή του Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη του εκ της Καππαδοκίας!
Ο όσιος Παΐσιος (αριστερά) με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.
Οι μνήμες για την πατρικότητα του οσίου είναι ακόμη ιδιαίτερα νωπές. Η αρετή που απέκτησε με την άσκησή του και κυρίως με την δοτικότητα του στον Θεό πλημμύρισαν την ψυχή του και όλη την ύπαρξη του με αγιότητα και καύση καρδίας υπέρ όλη της κτίσεως. Και ιδιαίτερα για τους ανθρώπους! Και αυτήν γευτήκαμε και γι’ αυτόν τον κατονομάζουμε πατέρα!
Αλλά ο άγιος πατέρας αγαπούσε και τα ζώα! Άγριες αρκούδες του δάσους, φίδια, σαύρες με τα οποία συνομιλούσε και έτρεφε…
Ζούσε την παραδεισιακή κατάσταση γιατί παραδόθηκε από την παιδική και νεαρή του ηλικία στα χέρια του Θεού. Ακόμη και τα παιδικά του χεράκια ήθελε να γίνουν όμοια με του Χριστού, γιατί όπως έλεγε ήθελε να μοιάσει στον Χριστό μας που ήταν μαραγκός.
Και πράγματι, αυτό ήταν το «επάγγελμά» του, η «ειδικότητα» του, αν όχι το πάρεργό του, μιας και το κύριο έργο του ήταν μοιάσει στον ίδιο τον Χριστό. Αυτό ήταν το κύριο επάγγελμά του αλλά και η επαγγελία Του στον κόσμο! Ο Χριστός!
Όσο για το πάρεργό του τον βοήθησε να ανακαινίσει εκ βάθρων με τα δυο του χέρια -και διά χειρός Παϊσίου Μοναχού και νυν οσίου- την Ιερά Μονή Στομίου στην Κόνιτσα. Αλλά και να βοηθήσει και να προσφέρει φιλανθρωπικά όπου μπορούσε! Είναι γνωστό πως ένα άλλο χαρακτηριστικό του ήταν αυτό του ελεήμονος!
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να είναι κάποιος καλός πατέρας αν δεν είναι ελεήμων και φιλάνθρωπος. Και μάλιστα με εξευγενισμένη προσφορά. Αυτό το ένιωθαν ανεπιφύλακτα όσοι δεχόταν την προσφορά του υλική ή πνευματική. Ήταν μια ουσιώδης στήριξη για τους ανθρώπους της περιοχής του μέχρι που ανεδείχθη και της εποχής του και της οικουμένης!
Και πλέον, παντός καιρού και εποχής!
Πράγματι ήταν ένα τεράστιο στήριγμα της νεώτερης Ελλάδας και του απανταχού ελληνισμού! Άνθρωποι από όλα τα σημεία της γης έσπευδαν να τον συναντήσουν για τα ποικίλα προβλήματά τους. Από εκκλησιαστικά, πνευματικά, ψυχικής και σωματικής υγείας, οικογενειακές σχέσεις και πάσης φύσεως άλλα ζητήματα! Οι μαρτυρίες είναι ατελείωτες…
Και οι επεμβάσεις του, ακόμη και χωρίς έκκληση για βοήθεια πιο συγκλονιστικές! Για όσους τις βίωσαν έμειναν ανεξίτηλα γραμμένες στην ψυχή και το σώμα τους διά παντός και σε μας που διαβάζουμε τις μαρτυρίες τους συμμετέχουμε με δέος σ’ αυτό το συγκλονιστικό πανηγύρι αγιότητας!
ΚΑΙ Η ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ. ΣΗΜΕΡΑ ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΑΡΑΓΕ; ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΦΥΣΙΚΑ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΟΥ. ΕΝΑΣ ΚΟΥΚΟΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου