Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου - Συγκέντρωση υπογραφών κληρικών και λαϊκών

Το παρακάτω κείμενο υπογράφουν ήδη έξι Μητροπολίτες, πολλοί Ηγούμενοι, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. Ὅσοι ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν ἐπιθυμοῦν νά συμμετάσχουν στήν μικρή αὐτή κατάθεση ὀρθοδόξου ὁμολογίας ἠμποροῦν νά τό δηλώσουν γράφοντας: «Συμφωνῶ μέ τό κείμενο ἐναντίον της ”Νέας Ἐκκλησιολογίας τοῦ Πατριάρχου Βαρθο­λομαίου” καί προσυπογράφω». Νά ἀποστείλουν δέ τήν δηλωση μέ τό ὄνομά τους καί τήν κληρική, μονα­στι­κή ἤ ἐπαγγελματική τους ἰδιότητα στή διεύθυνση: Περιοδικό «Θεοδρομία», Τσιμισκῆ 128, 546 21 Θεσσαλονίκη, Fax: 2310.276590 καί e-mail: synaxisorthkm@gmail.com 
Ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. Βαρθολομαίου
Μέ θλίψη γίναμε ὅλοι μάρτυρες τῶν διαδραματισθέντων πρό ὀλίγων μηνῶν στήν Ἁγία Γῆ. Μεταξύ τῶν ἄλλων, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος διατύπωσε στό πλαίσιο τῆς συναντήσεώς του μέ τόν Πάπα Φραγκῖσκο στά Ἱεροσόλυμα στίς 25 Μαΐου τρ.ἔ. μία καινοφανῆ καί ἐντελῶς ξένη πρός τήν Ὀρθοδοξία ἐκκλησιολογία·

ὡς ἡ χειρότερη ἔκφανση καί τό ἀποκορύφωμα μιᾶς παρεκκλίνουσας ἐκκλησιολογικῆς πορείας πού ἔχει ἐκκινήσει ἤδη ἀπό πολλοῦ, ἡ νέα αὐτή ἐκκλησιολογία, ἀπορρίπτει τό ἀκατάλυτον καί ἄφθαρτον τῆς Ἐκκλησίας, ἄν καί Αὐτή, κατά τούς ἁγίους Πατέρες, εἶναι «ὁ Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εἰς ὅλους τούς αἰῶνας καί εἰς ὅλην τήν αἰωνιότητα. Διά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει “σπίλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων”»[1] . Ἀντιθέτως, σύμφωνα μέ τά λόγια τοῦ Πατριάρχου, ἡ Ἐκκλησία, παρά τό θέλημα τοῦ Παντοδυνάμου Χριστοῦ, ἔχει διασπασθεῖ.
1. Διατυπώσεις τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς «διεσπασμένης ἐκκλησίας»
«Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπό τοῦ ἐν “ἀρχῇ Λόγου”,  τοῦ “ὄντος πρός τόν Θεόν”, καί “Θεοῦ ὄντος” Λόγου, κατά τόν εὐαγγελιστήν τῆς ἀγάπης, δυστυχῶς κατά τήν ἐπί γῆς στρατείαν αὐτῆς, λόγῳ τῆς ὑπερισχύσεως τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας καί τοῦ πεπερασμένου θελήματος τοῦ ἀνθρωπίνου νοός, διεσπάσθη ἐν χρόνῳ. Οὕτω διεμορφώθησαν καταστάσεις καί ὁμάδες ποικίλαι, ἐκ τῶν ὁποίων ἑκάστη διεκδικεῖ “αὐθεντίαν” καί  “ἀλήθειαν”. Ἡ Ἀλήθεια ὅμως εἶναι Μία,  ὁ Χριστός, καί ἡ ἱδρυθεῖσα ὑπ᾿ Αὐτοῦ Μία Ἐκκλησία».
«Ἀτυχῶς, ὑπερίσχυσεν ὁ ἀνθρώπινος παράγων, καί διά τῆς συσσωρεύσεως προσθηκῶν “θεολογικῶν”, “πρακτικῶν” καί “κοινωνικῶν” αἱ κατά τόπους Ἐκκλησίαι ὡδήγηθησαν εἰς διάσπασιν τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως, εἰς ἀπομόνωσιν, ἐξελιχθεῖσαν ἐνίοτε εἰς ἐχθρικήν  πολεμικήν» [2].
Ἡ θέση αὐτή δέν εἶναι παντελῶς νέα· ἤδη πολύ ἐνωρίς ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶχε ἐκφράσει τήν ἄποψή του ὑπέρ τῆς ἰσότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ:
«Μιά κοινή μυστηριακή κατανόηση τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀναδυθεῖ, διατηρηθεῖ καί μεταδοθεῖ διαχρονικῶς ἀπό τήν ἀποστολική διαδοχή [...] ἡ Μεικτή Ἐπιτροπή ἔχει δυνηθεῖ νά διακηρύξει, ὅτι οἱ Ἐκκλησίες μας ἀναγνωρίζουν ἡ μία τήν ἄλλη ὡς Ἀδελφές Ἐκκλησίες, ἀπό κοινοῦ ὑπεύθυνες γιά τή διαφύλαξη τῆς μιᾶς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, μέ πιστότητα πρός τό θεῖο σχέδιο, καί μέ ἕναν τελείως ἰδιαίτερο τρόπο ὅσον ἀφορᾷ στήν ἑνότητα [...] Μέ αὐτήν τήν προοπτική παρακινοῦμε τούς πιστούς μας, Καθολικούς καί Ὀρθοδόξους, νά ἐνισχύσουν τό πνεῦμα τῆς ἀδελφοσύνης, τό ὁποῖο προέρχεται ἀπό τό ἕνα Βάπτισμα καί ἀπό τή συμμετοχή στή μυστηριακή ζωή»[3].  
«Διά τήν συνειδητοποίησιν τῶν ἐπιβλαβῶν στοιχείων τῆς παλαιᾶς ζύμης, ἥτις ἀποτελεῖ προϋπόθεσιν τῆς ἀληθοῦς καί σῳζούσης μετανοίας, ὠφελιμότατος εἶναι ὁ διάλογος [...] Ἐφ’ ὅσον δηλονότι μία Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει ὅτι ἄλλη τις Ἐκκλησία εἶναι ταμιοῦχος τῆς θείας χάριτος καί ἀρχηγός τῆς σωτηρίας, ἀποκλείεται, ὡς ἀντιφάσκουσα εἰς τήν παραδοχήν ταύτην, ἡ προσπάθεια ἀποσπάσεως πιστῶν ἀπό τῆς μιᾶς καί προσαρτήσεως αὐτῶν εἰς τήν ἑτέραν. Διότι ἑκάστη τοπική Ἐκκλησία δέν εἶναι ἀνταγωνίστρια τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλ΄ ἕν σῶμα μετ’ αὐτῶν καί ἐπιθυμεῖ τήν βίωσιν τῆς ἑνότητος αὐτῆς ἐν Χριστῷ, τήν ἀποκατάστασιν δηλονότι αὐτῆς, διαταραχθείσης κατά τό παρελθόν, καί ὄχι τήν ἀπορρόφησιιν τῆς ἄλλης»[4].
Ἡ παράδοξη αὐτή διεύρυνση τῆς Ἐκκλησίας δέν ἄφησε ἐκτός τοῦ περιβόλου της τούς αἱρετικούς Προτεστάντες· περί τῆς 9ης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν ἐν Πόρτο Ἀλέγκρε τῆς Βραζιλίας (Φεβρουάριος 2006), ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐδήλωσε τό ἔτος 2008:
«Ἀπηλλαγμένοι λοιπόν τῶν ἀγκυλώσεων τοῦ παρελθόντος καί ἀποφασισμένοι νά παραμείνωμεν ἡνωμένοι καί νά ἐργασθῶμεν ἀπό κοινοῦ, ἐθέσαμεν, πρό δύο ἐτῶν, κατά τήν διάρκειαν τῆς Θ’ Συνελεύσεως ἐν Porto Alegre Βραζιλίας, τάς βάσεις μιᾶς νέας περιόδου εἰς τήν ζωήν τοῦ Συμβουλίου»[5] 
Πρός κοινή ἔκπληξη, τό τελικό κείμενο τῆς Συνελεύσεως ἐκείνης διακηρύσσει περί τῶν «ἐκκλησιῶν» τοῦ Π.Σ.Ε.:
«Κάθε ἐκκλησία εἶναι ἡ Καθολική Ἐκκλησία, ἀλλά ὄχι ἡ ὁλότητά της. Κάθε ἐκκλησία ἐκπληρώνει τήν καθολικότητά της ὅταν εἶναι σέ κοινωνία μέ τίς ἄλλες ἐκκλησίες [...] Ὁ ἕνας χωρίς τόν ἄλλο εἴμαστε πτωχευμένοι»[6].
Ὁ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης (Ζηζιούλας), θεολογικός σύμβουλος τοῦ Πατριάρχου, ἐπίσης θεωρεῖ ὡς ἐντός «ἐκκλησίας» ὅσες (δι)αιρέσεις καί σχίσματα ἐφαρμόζουν ἕνα ὁποιοδήποτε «βάπτισμα»:
«Τό βάπτισμα δημιουργεῖ ἕνα ὅριο στήν Ἐκκλησία. Τώρα μέ αὐτό τό βαπτιστικό ὅριο εἶναι κατανοητό νά ὑπάρξει διαίρεση, ἀλλά ὁποιαδήποτε διαίρεση μέσα σέ αὐτά τά ὅρια δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τήν διαίρεση πού ὑπάρχει μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας καί αὐτῶν πού βρίσκονται ἔξω ἀπό αὐτό τό βαπτιστικό ὅριο [...] Ἐντός τοῦ βαπτίσματος, ἀκόμη καί ἄν ὑπάρχει μία διάσπαση, μία διαίρεση, ἕνα σχίσμα, ἀκόμη μπορεῖς νά μιλᾶς γιά Ἐκκλησία»[7].
Διευρύνοντας αὐθαιρέτως τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας, ὁ κ. Ἰωάννης περιόρισε τό ἐπ’ αὐτῷ καί τό πεδίο τῶν αἱρέσεων· κατ’ αὐτόν «ἐκκλησιαστικοποιεῖται» κάθε αἵρεση ἡ ὁποία δέν ἀντιπίπτει ἐκπεφρασμένως στό Σύμβολον τῆς Πίστεως, ὅπως δηλαδή ὁ Μονοφυσιτισμός-Μονοθελητισμός (τῶν λεγομένων «προχαλκηδονίων»), ἡ Εἰκονομαχία, ὁ ἀντι-ησυχασμός, ὁ ἐθνοφυλετισμός κ.λπ. :
«Ἡ αἵρεση, δηλαδή ἡ ἀπόκλιση ἀπό αὐτό πού πιστεύει καί ὁμολογεῖ μέ τό Σύμβολο τῆς πίστεώς της ἡ Ἐκκλησία, ὁδηγεῖ αὐτομάτως ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Τό πρόβλημα ὅμως ἀρχίζει ἀπό τή στιγμή πού ἡ ὀπτική αὐτή γωνία ἀπολυτοποιεῖται [...]»[8].
Ὅλα τά παραπάνω φαίνονται ὡς προβολή καί προέκταση τῆς παλαιᾶς προτάσεως τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, μέντορος τῶν μετά ταῦτα πρωτεργατῶν τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:
«Εἰς τήν κίνησιν πρός ἕνωσιν, δέν πρόκειται ἡ μία Ἐκκλησία νά βαδίσῃ πρός τήν ἄλλην, ἀλλ’ ὅλαι ὁμοῦ νά ἐπανιδρύσωμεν τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἐν συνυπάρξει εἰς τήν Ἀνατολήν καί τήν Δύσιν, ὅπως ἐζῶμεν μέχρι τοῦ 1054, παρά καί τάς τότε ὑφισταμένας θεολογικάς διαφοράς»[9].
2. Ἔμπρακτη ἐφαρμογή διαχρονικῶς τῆς νέας ἐκκλησιολογίας
Οἱ πεποιθήσεις αὐτές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἔχουν ἐμπράκτως βεβαιωθεῖ μέ διάφορες παλαιότερες ἐκδηλώσεις τοῦ οἰκουμενιστικοῦ γίγνεσθαι: ἐπί παραδείγματι, μέ τήν παρουσία ἤ καί συμπροσευχή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου σέ ἑσπερινό τῆς Θρονικῆς Ἑορτῆς τῆς Ρώμης (Ἰούνιος 1995), στήν κηδεία τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύλου Β΄ (Ἀπρίλιος 2005), σέ παπική λειτουργία στό Βατικανό (Ἰούνιος 2008), σέ συνεδρία τῆς Συνόδου τῶν Καθολικῶν Ἐπισκόπων (Ὀκτώβριος 2008) καί στήν πρώτη ἐπίσημη λειτουργία τοῦ Πάπα Φραγκίσκου (Μάρτιος 2013). Μέ τήν ἀπό κοινοῦ εὐλόγηση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπό τόν κ. Βαρθολομαῖο καί τόν Καρδινάλιο Cassidy (Φανάρι, Θρονική Ἑορτή 1992), καθώς καί μέ τή συμμετοχή τοῦ Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ σέ Πατριαρχική Λειτουργία στό Φανάρι (Νοέμβριος 2006), ὅπου ὁ Πάπας, φορώντας ὠμοφόριο, ἀπήγγειλε τό «Πάτερ ἡμῶν» καί τοῦ ἐψάλη Πολυχρόνιον! Μέ τήν πρόσφατη (Μάιος 2014) συμπροσευχή στήν Ἱερουσαλήμ, ἐνώπιον τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἀκόμη, μέ τήν ἐπίδοση ἁγίου Ποτηρίου ὡς δώρου στόν νεο-εκλεγέντα οὐνίτη (ἐν Ἀθήναις) ἐπίσκοπο «Καρκαβίας», Δημήτριο Σαλάχα (Μάιος 2008). Μέ τή συμμετοχή τοῦ παπικοῦ ἐπισκόπου Louis Pelâtre στόν ἑσπερινό τῆς ἀγάπης στό Φανάρι τό Πάσχα τοῦ 2009, ἔθος πού συνεχίσθηκε καί τά ἑπόμενα ἔτη, μέ εἴσοδο τῶν ἑτεροδόξων στό ἱερό Βῆμα διά τῆς Ὡραίας Πύλης. Μέ τή συμμετοχή τοῦ κ. Βαρθολομαίου στή Σύνοδο τῶν Ἀγγλικανῶν στό Labeth Palace (Νοέμβριος 1993). Ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα, διανθίσθηκαν μέ συμπροσευχές, προσφωνήσεις ἤ καί κοινές ἐκκλησιολογικές δηλώσεις. Στό πλαίσιο τῆς οἰκουμενιστικῆς στοχεύσεώς του ὁ κ. Βαρθολομαῖος δέν παρέλειψε νά παροτρύνει καί τόν νέο Πατριάρχη Βουλγαρίας, Μακαριώτατο κ. Νεόφυτο, νά ἐπανέλθει τό Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας στήν οἰκουμενική κίνηση ἀπ΄ ὅπου ἀπεχώρησε τό 1998[10].
3.  Ἄρνηση τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, πίστεως «εἰς Μίαν Ἐκκλησίαν»
Οἱ ὡς ἄνω δηλώσεις καί τά γεγονότα προσδιορίζουν τή σταθερή ἐκκλησιολογική γραμμή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Ἡ πρόσφατη ἐν Ἱεροσολύμοις δήλωσή του, ἀναδεικνύει σαφῶς καί τήν προφανῆ ἀντιφατικότητα ἤ τή διγλωσσία τῆς ἐκκλησιολογίας αὐτῆς, χαρακτηριστικές τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθώς προβάλλει μέν τήν Μίαν Ἐκκλησίαν, ἀλλ’ ὡς «διεσπασμένην ἐν χρόνῳ». Ἐν προκειμένῳ τό πατριαρχικό κείμενο δημιουργεῖ σύγχυση καί σαφῶς δέν ὑπαγορεύεται ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο εἶναι Πνεῦμα «εὐθές»[11]. Εἶναι ἀκόμη εὐνόητο, ὅτι ἡ θέση αὐτή συνιστᾷ συνειδητή ἄρνηση τοὐλάχιστον τῆς ἑνότητος τῆς «Μιᾶς» Ἐκκλησίας ὡς ἰδιότητος καί ὀντολογικοῦ Της δεδομένου. Ἡ συμπερίληψη τῆς ἰδιότητος αὐτῆς στό ἐκκλησιολογικό ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀποτελεῖ τήν ἔκφραση τῆς αὐτοσυνειδησίας καί ἁγιοπνευματικῆς ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας καί κατά συνέπειαν ὅποιος – κληρικός ἤ λαϊκός - ἀμφισβητεῖ συνειδητῶς ἤ ἀπορρρίπτει τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτή ὁριοθετεῖται μέ κάθε ἀκρίβεια στούς Ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἰδιαιτέρως στά μονοσήμαντα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, εὐλόγως ἐκπίπτει ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὑποκείμενος σέ καθαίρεση ἤ ἀφορισμό κατά τίς Οἰκουμενικές Συνόδους[12].
4. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι αἰωνίως ἀκατάλυτη, ἡ ἑνότητα Χριστοῦ καί πιστῶν ἀδιάσπαστη
Ἡ σαφής ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, ὅτι «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσι» [13] τῆς Ἐκκλησίας, πολλῷ μᾶλλον ἐπειδή «τό μωρόν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστίν καί τό ἀσθενές τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί»[14], καταρρίπτει κάθε ἰσχυρισμό τοῦ Πατριάρχου, ὅτι «ὑπερίσχυσεν ὁ ἀνθρώπινος παράγων» στή β΄χιλιετία τῆς ἱστορίας Της! Εἶναι σαφεῖς ἐν προκειμένῳ οἱ διαπιστώσεις τῶν ἁγίων Πατέρων:  γιά τόν Μ. Βασίλειο ὁ Χριστός «ἐν μέσῳ» τῆς Ἐκκλησίας «ἐγένετο, χαριζόμενος αὐτῇ τό μή σαλεύεσθαι»[15]· ὁ Θεολόγος Γρηγόριος ὀνομάζει τήν Ἐκκλησία «κληρονομίαν Χριστοῦ μεγάλην καί οὐ παυσομένην, ἀλλ’ ἀεί βαδιουμένην», ὁ δέ Χρυσόστομος Ἰωάννης διακηρύσσει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζεται ἀπό τήν Γραφή «ὄρος, διά τό ἀπερίτρεπτον καί πέτρα, διά τό ἄφθαρτον»[16]. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὁ Πενταπόλεως, ὁμόφωνος μέ τήν ὁμολογία πάντων τῶν ἁγίων Πατέρων, βεβαιώνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία «μόνη ἐστίν ὁ στύλος καί τό ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας[17], διότι τό Πνεῦμα τό παράκλητον μένει ἐν αὐτῇ εἰς τόν αἰῶνα»[18]Ἡ συνεχής παρουσία τοῦ Πνεύματος διασφαλίζει τήν Ἐκκλησία, καί γι΄ αὐτό εἶναι ὁλοκληρωμένο, «περατωθέν», τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «ἔργον ἐκπεράνας εὔφρανε φίλους»[19].
Στήν Ἐκκλησία πιστεύουμε ὡς εἰς αἰώνιο θεανθρώπινο καθίδρυμα τό ὁποῖον «οὐ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐκταθήσεται μόνον, ἀλλά καί πανταχοῦ τοῦ αἰῶνος»[20] καί συνεπῶς δέν ἡττᾶται ἤ παρέρχεται· εἶναι πασιφανές, ὅτι αὐτή ἡ χωροχρονική ἔκταση δέν ἀφορᾷ μιά νοητή«ἄχρονη» Ἐκκλησία, ἀλλά τήν «ἐν χρόνῳ» στρατευομένη, ἡ ὁποία εἶναι καί ἱστορικῶς ἐμφανέστατη ὡς ἑνότητα-κοινωνία πιστῶν[21], διότι εἶναι «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» καί«οἶκος τοῦ Θεοῦ περίοπτος τοῖς ἁπανταχοῦ»[22].
Ἡ ὑπερφυής ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος Χριστοῦ εἶναι κάτι τό δεδομένο, ἀπολύτως καί ἀμετακλήτως διασφαλισμένο ἀπό τήν Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας[23], τόν Χριστό, μέ τή συνεχῆ παρουσία τοῦ Παρακλήτου Πνεύματός Του σ’ Αὐτήν[24], ἕως τῆς συντελείας, ἤδη ἀπό τήν Πεντηκοστή. Οἱ πιστοί, ὡς τό Σῶμα τῆς Κεφαλῆς, τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἀπαραίτητο συμπλήρωμά Της, «τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου» Χριστοῦ[25], γι’ αὐτό δέν μπορεῖ νά νοηθεῖ ἡ Μία Ἐκκλησία «ἐκτός χρόνου», δηλαδή χωρίς ἐπί γῆς πιστούς· γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἔνθα γάρ ἡ κεφαλή, ἐκεῖ καί τό σῶμα· οὐδενί γάρ μέσῳ διείργεται ἡ κεφαλή καί τό σῶμα· εἰ γάρ διείργετο, οὐκ ἄν εἴη σῶμα, οὔκ ἄν εἴη κεφαλή [...] Ὅρα πῶς αὐτόν κοινῇ πάντων χρῄζοντα εἰσάγει [...] Διά πάντων οὖν πληροῦται τό σῶμα αὐτοῦ. Τότε πληροῦται ἡ κεφαλή, τότε τέλειον σῶμα γίνεται, ὅταν ὁμοῦ πάντες ὦμεν συνημμένοι καί συγκεκολλημένοι»[26]Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός δοξάζεται καί ἐν Χριστῷ καί ἐν τῷ Σώματι τοῦ Χριστοῦ, τῇ Ἐκκλησίᾳ, τῆς ὁποίας μόνης εἶναι Σωτήρ ὁ Θεάνθρωπος[27], ὁ ὁποῖος «ἐκτρέφει καί θάλπει αὐτήν»[28]. Ὅποιος δέν πιστεύει στή συνέχεια τῆς Ἐνσαρκώσεως, τήν Ἐκκλησία, δέν πιστεύει στόν Χριστό· ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ συνέχεια τῆς ἐντός τοῦ χρόνου Σαρκώσεως. Καί ὅπως ὁ Κύριός μας ἐθέαθη, ψηλαφήθηκε καί προσκυνήθηκε ἐν σαρκί, ἐν χρόνῳ, ἔτσι ἐπίσης συνεχίζει νά συμβαίνει καί μέ τό Σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία - ἑνωμένη καί ἁγία - ἐν χρόνῳ. Ἄν θά δεχόμασταν τή διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας, θά δεχόμασταν λοιπόν τήν ἐκμηδένιση τῆς Ἐνσαρκώσεως καί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου[29].
5. Ἐπειδή ὁ Χριστός «οὐ μεμέρισται» ἡ ἑνότητα εἶναι δεδομένον «κτῆμα» τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ Ἐκκλησία ἔχοντας ὡς ὀντολογικό Της δεδομένο τήν ἑνότητα, δέν τήν ἐπιζητεῖ, ἁπλῶς τήν διατηρεῖ - «τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης»[30] -, εἶναι δέ αὐτή οὐσιῶδες  χαρακτηριστικό Της, καθ΄ὅσον «τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα οὐ χωρισμοῦ, ἀλλ΄ ἑνώσεώς ἐστι καί συμφωνίας ὄνομα»[31]Ἐκκλησία διῃρημένη καί διεσπασμένη εἶναι τραγέλαφος καί ψιλή φαντασία. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος Αἰγίνης ὁ Θαυματουργός στρεφόμενος κατά τῆς προτεσταντικῆς θεωρίας περί «ἀοράτου Ἐκκλησίας» φαίνεται νά ἐρωτᾷ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη: «Πρός τί καί τό ὄνομα Ἐκκλησία, ἀφοῦ τά μέλη εἰσί μεμονωμένα καί πρός ἄλληλα ἄγνωστα, καί δέν ἀποτελοῦν ὀργανικόν τι σύστημα οὐδ’ ἕνωσιν ἀδιάσπαστον κατά τήν ἀληθῆ σημασίαν τοῦ ὀνόματος αὐτῆς;»[32]
Ἡ ἑνότης τῆς δογματικῆς πίστεως εἶναι λοιπόν ἐπίσης δεδομένον τῆς Ἐκκλησίας· διότι καθώς ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ὁ Χριστός δέν μπορεῖ νά διασπασθεῖ - «οὐ μεμέρισται ὁ Χριστός»[33] -,  ἔτσι καί στήν Ἐκκλησία ὑφίσταται «εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα»[34]καί ὄχι δογματική πολυφωνία· ἡ Ἐκκλησία διαμορφώνει ἑνιαία πίστη στό χριστεπώνυμο πλήρωμα, «κατά μίαν τῆς πίστεως καί χάριν καί κλῆσιν τούς πιστούς ἀλλήλοις ἑνοειδῶς συνάπτουσα»[35].
6. Ἡ ἀποκοπή τῶν αἱρετικῶν δέν βλάπτει τήν Ἐκκλησία
Ὅποιος ἐκπίπτει ἀπό τήν ὁμοφωνία τῆς θεολογικῆς ὁμολογίας, καί καθίσταται λοιπόν ξηρό κλῆμα πού ἀπεκόπη ἀπό τήν Ἄμπελο[36], εἶναι ὁ ἴδιος ὑπεύθυνος, καθώς σαφῶς προειδοποιεῖ ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης: «Μένε εἰς Ἐκκλησίαν καί οὐ προδίδοσαι ὑπό τῆς Ἐκκλησίας. Ἐάν δέ φύγῃς ἀπό Ἐκκλησίας, οὐκ αἰτία ἡ Ἐκκλησία [...] Ἐάν δέ ἐξέλθῃς ἔξω, θηριάλωτος γίνῃ· ἀλλ’ οὐ παρά τήν μάνδραν τοῦτο, ἀλλά παρά τήν σήν μικροψυχίαν [...] Ἐκκλησία γάρ οὐ τοῖχος καί ὄροφος, ἀλλά πίστις καί βίος»[37].
Σύμφωνα μέ τά παραπάνω, ἡ ἀποκοπή τῶν αἱρετικῶν Λατίνων καί ἡ ἀπουσία τῶν αἱρετικῶν Προτεσταντῶν ἀπό τή Μία καί Καθολική Ἐκκλησία δέν Τήν ἔβλαψε («οὐ προδίδοσαι ὑπό τῆς Ἐκκλησίας») καί οὔτε θά μποροῦσε νά τήν βλάψει· σαφέστατα δηλώνουν οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχες σέ Σύνοδο τοῦ 18ου αἰῶνος τήν θεανθρώπινη ἀρτιμέλεια τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἔκπτωση τῶν Λατίνων ἐξ ὑπερηφανίας τοῦ Πάπα: «Ὕστερον μέντοι πρό χρόνων τινῶν ἐπηρείᾳ τοῦ πονηροῦ ὁ Ῥώμης πάπας ἀποσφαλείς καί εἰς ἀλλόκοτα δόγματα καί καινοτομίας ἐμπεσών, ἀπέστη τῆς ὁλομελείας τοῦ σώματος τῆς εὐσεβοῦς Ἐκκλησίας καί ἀπεσχίσθη [...] Νῦν δέ τά μέν τέσσαρα μέρη τοῦ ῥηθέντος ἱστίου ἐνέμειναν κατά χώραν συνημμένα τε καί συνεραμμένα, δι’ ὧν εὐχερῶς ἡμεῖς διαπλέομεν καί ἀκυμάντως τό τοῦ βίου τούτου πέλαγος [...]. Οὕτως οὖν ἡ καθ’ ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ εὐσεβής Ἐκκλησία ἐπί τέσσαρσιν νῦν ἐρείδεται στύλοις, τοῖς τέσσαρσι δηλαδή Πατριάρχαις, καί μένει ἀδιάσειστος καί ἀκλόνητος»[38].
Βεβαίως, ἡ αἵρεση δέν εἶναι μόνον ἡ εἰς τά καίρια βλάβη τῆς ἐκκλησιαστικῆς πίστεως, ἀλλά καί στά ἐλάχιστα, τά ὁποῖα πάντοτε ἐξελίσσονται ἐπί τά χείρω. Μαζί μέ πολλούς ἄλλους ἁγίους ὁ Πατριάρχης ΚΠόλεως ἅγιος Ταράσιος παρατηρεῖ: «Τό γάρ ἐπί δόγμασιν εἴτε μικροῖς εἴτε μεγάλοις ἁμαρτάνειν, ταὐτόν ἐστι· ἐξ ἀμφοτέρων γάρ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἀθετεῖται»[39]Καί ὁ μέγας Πατριάρχης ΚΠόλεως Γεννάδιος Β΄ Σχολάριος συμφωνεῖ: «Εἴτε γοῦν ἐν μείζονι εἴτε ἐν ἐλάττονι διαμαρτάνοι τις τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως, αἱρετικός ἐστιν»[40].
7. Ἔχει καταλυθεῖ ἡ Ἱερωσύνη τῶν Ἐπισκόπων ;
Συνεπής ἑρμηνεία τῆς νέας αὐτῆς ἐκκλησιολογίας, καθιστᾷ τόν Πατριάρχη καί ἅπαντες τούς Ἐπισκόπους «ἐλλιπεῖς» ὡς πρός τήν πραγματική Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ καί συνεπῶς τοποτηρητές, ἀλλ΄ ὄχι διαδόχους τῶν Θρόνων τους, καί ἐπόπτες, ἀλλ’ ὄχι τελειωτές τῶν θείων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἐπίσκοποι δέν μετέχουν στό πλήρωμα τῆς Ἱερωσύνης τῆς Ἐκκλησίας, ἄν ἀληθεύει ὁ κ. Βαρθολομαῖος. Ἄν διεσπάσθη ἐν χρόνῳ ἡ Μία Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ ἐκκλησιαστική Ἱεραρχία, ἡ ὁποία εἶναι ἐν Πνεύματι κοινωνός τῆς ἐπουρανίου Ἱεραρχίας κατά τόν ἅγιο Μάξιμο[41], ἔχει «θρυμματισμένο»  τόν φωτισμό τῆς Ἱερωσύνης, διότι «θεοπτικῶς ὁ ἱεράρχης πρῶτον ἐλλάμπεται, εἶτα μεταδίδωσι τοῖς ὑπ΄ αὐτόν, εἶτα τελειοῖ τούτοις, οἷς μεταδίδωσι τῆς ἐλλάμψεως» [42].
Ἀπό τίς παραπάνω σύντομες, κατά τό δυνατόν περιεκτικές, δογματικές διαπιστώσεις καθίσταται ἡλίου φαεινοτέρα ἡ ἀπόσταση τῶν κατά καιρούς πατριαρχικῶν δηλώσεων ἀπό τήν Ὀρθοδοξία: ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος πιστεύει σέ μία «διευρυμένη καί διῃρημένη» Ἐκκλησία· διευρυμένη, διότι θεωρεῖ τούς αἱρετικούς ὡς ἀνήκοντες σέ αὐτήν δυνάμει ὁποιουδήποτε «βαπτίσματος», παρά τά αἱρετικά τους δόγματα καί τό σχίσμα τῆς ἀκοινωνησίας, διῃρημένη δέ, διότι δέν ὑπάρχει «διακοινωνία» ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν. Μολονότι διῃρημένη «ἐντός τῆς ἱστορίας», ἡ Μία Ἐκκλησία συνεχίζει νά ὑφίσταται «κάπου-κάπως», κατά τόν κ. Βαρθολομαῖο. Εἶναι ὅμως καταφανές στήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ ἑνότητά Της εἶναι ὀντολογικό καί ἀναφαίρετο γνώρισμά Της, διότι Αὐτή εἶναι Σῶμα τοῦ ἀδιαιρέτου καί Παντοδυνάμου Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου Του, ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά διαιρεθεῖ, διότι αὐτό εἶναι κατάλυσή Της καί «ἧττα» τῆς Θεότητος, οὔτε μπορεῖ νά παύσει νά ὑφίσταται, διότι Αὐτή ἀποτελεῖ ἐκπλήρωση τῶν ἐπαγγελιῶν τῆς αἰωνίου ἐπί γῆς σωτηρίας. Ἡ ἑνότητα τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζεται μεταξύ ἄλλων καί στήν ἑνιαία δογματική πίστη, ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ὁποίας συνιστᾷ αἵρεση, ἀμφισβήτηση τῶν προϋποθέσεων τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Χριστός ἀπεφάνθη, ὅτι ὅποιος χωρισθεῖ ἀπό τήν Ἄμπελο, δηλ. τόν Ἴδιο, ξηραίνεται ὡς τό κλῆμα καί ἀπόλλυται[43]. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος θεωρεῖ ὅτι ἡ Ζῶσα καί εὔχυμος Ἄμπελος τοῦ Κυριακοῦ Σώματος χωρίς τά ξηρά κλήματα πού μέ δική τους εὐθύνη ἀπεκόπησαν εἶναι ἐλλιπής, «διεσπασμένη», καί πρέπει ὁπωσδήποτε νά τά «ἐγκεντρίσουμε» σέ Αὐτήν ἐκ νέου, νεκρά ὄντα, στό ἐκκλησιαστικό Σῶμα τῆς ὄντως Ζωῆς, τοῦ Ζῶντος Χριστοῦ.
8. Ἡ παλαιά ἀντίδραση μέ διακοπή μνημονεύσεως τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα
Ἡ καινοτόμος ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ἔχει προωθήσει τόν Οἰκουμενισμό ἀπό τό σημεῖο τῆς ἀπαξιώσεως τῶν δογμάτων, ἴδιον τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, στήν παροῦσα φοβερή διαστρέβλωση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως· προφανῶς ἡ διακήρυξη «διαλύσεως» τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Οἰκουμενισμό, ὥστε ἡ «νέα-ἐκκλησία» νά «ἐπανιδρυθεῖ» σέ ἁρμονία μέ τίς οἰκουμενιστικές προδιαγραφές.
Ἐπί Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τό Ἅγιον Ὄρος σύσσωμο εἶχε ἀντιδράσει στά οἰκουμενιστικά του ἀνοίγματα. Τρεῖς Μητροπολῖτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐφάρμοσαν τήν προβλεπόμενη ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες καί τούς ἱερούς Κανόνες, τόν 31ον Ἀποστολικό καί τόν 15ον τῆς Πρωτοδευτέρας, νόμιμη ἐκκλησιαστική ἀντίσταση διά τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου. Τό ἴδιο ἔπραξαν καί ὀκτώ ἀθωνικές ἱερές Μονές: «διά τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως, Συνεδρίᾳ ΝΒ΄ τῆς 13ης Νοεμβρίου 1971, [...] ἑκάστη Ἱερά Μονή, ὡς αὐτοδιοίκητος, ἀφέθη ἐλευθέρα νά πράττη κατά συνείδησιν εἰς τό θέμα τοῦτο»[44]Ἡ διακοπή ἐκείνη τοῦ μνημοσύνου, χωρίς περαιτέρω ἀποτείχιση ἤ παντελῆ ἀκοινωνησία, ἀποτελοῦσε ἐπαινετή στάση, διότι καθώς ὁρίζει ὁ 15ος ἱερός Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας[45](ἔτους 861), ὅσοι ἀμύνονται ἔτσι «οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι»· ὅσοι μέ τέτοια πρόθεση διακόπτουν τό μνημόσυνον Ἐπισκόπων ἑτεροφρόνων, «οὐκ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν» καί γι΄ αὐτό «οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται [...] ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται»[46].Λυπούμεθα, διότι ἡ πορεία τῶν πραγμάτων δέν ἐμπνέει αἰσιοδοξία γιά ἀλλαγή πλεύσεως τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Στήν προσεχῆ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στό Φανάρι, γιά τή Θρονική Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, στά τέλη τοῦ ἐρχομένου Νοεμβρίου καί πάλιν ἀναφαίνεται στόν ζοφερό ὁρίζοντα τυπικόν αὐξημένης λειτουργικῆς συμμετοχῆς τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα στήν Ὀρθόδοξη Θεία Λειτουργία, φοροῦντος ὠμοφόριο, μέ λειτουργικό ἀσπασμό πρός αὐτόν (πού δέν προβλέπεται γιά ὅσους δέν λειτουργοῦν ἀλλά παρίστανται μόνον), μέ ἀπαγγελία ἀπό αὐτόν τοῦ «Πάτερ ἡμῶν», προσευχῆς μέ σαφῆ εὐχαριστιακή ἀναφορά («τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον») καί πού πρέπει νά ἀπαγγέλλεται ἀπό τόν Προεστῶτα ἐκ μέρους τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ· ἀκόμη μέ θυμιάτιση τοῦ Πάπα καί μέ παραχώρηση σέ αὐτόν τοῦ ἄμβωνος, γιά νά κηρύξει. Ὅλα αὐτά δέν εἶναι ἁπλῆ συμπροσευχή, διότι ἀσφαλῶς, ἡ Θεία Λειτουργία δέν ἄρχεται ἀπό τό «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε», ἀλλά ἀπό τό «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία»[47]. Κατά τόν π. Ἀλέξανδρο Σμέμαν «ἀπό τήν πλευρά τῆς Παραδόσεως, ὁ μυστηριακός χαρακτήρας τῆς Εὐχαριστίας δέν μπορεῖ τεχνητῶς νά περιορισθεῖ σέ μία πράξη, σέ μία στιγμή τοῦ ὅλου τυπικοῦ. Ἔχουμε μία “τάξη” στήν ὁποία ὅλα τά μέρη καί ὅλα τά στοιχεῖα εἶναι ἀναγκαῖα, εἶναι ὀργανικῶς συνδεδεμένα μετ΄ ἀλλήλων σέ μία μυστηριακή δομή. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Εὐχαριστία εἶναι μυστήριο ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους καί ἡ ἐκπλήρωση ἤ ὁλοκλήρωσή της “καθίσταται ἐφικτή” ἀπό ὅλη τή Λειτουργία»[48].
Εὐχόμεθα, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος νά ἀναλογισθεῖ τή μέγιστη εὐθύνη του ἔναντι ἐκείνων τούς ὁποίους ὁδηγεῖ στήν πλάνη καί τήν ἀπογύμνωση τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν «χιτῶνα τῆς ἀληθείας, τόν ὑφαντόν ἐκ τῆς ἄνω θεολογίας»[49]Τίποτε ἀπό τά ὀρθόδοξα δόγματα δέν θά ἐκπέσει ποτέ. Τίποτε δέν θά μεταβληθεῖ ποτέ. Καί ποτέ δέν θά προστεθεῖ καμμία ἀπόφαση νέα πού νά ἀλλοιώνει τίς παλαιές.  Δογματική ἐξέλιξη δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει  καμμία, κανενός εἴδους[50].
«Ὁ δέ ταράσσων ὑμᾶς βαστάσει τό κρῖμα, ὅστις ἄν ᾖ»[51]
Ἀκολουθοῦν μετά τίς ὑποσημειώσεις οἱ ὑπογραφές δύο χιλιάδων περίπου προσώπων, Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν, κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ὅσοι ἐκ τῶν κληρικῶν, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν ἐπιθυμοῦν νά συμμετάσχουν στήν μικρή αὐτή κατάθεση ὀρθοδόξου ὁμολογίας ἠμποροῦν νά τό δηλώσουν γράφοντας: «Συμφωνῶ μέ τό κείμενο ἐναντίον της Νέας Ἐκκλησιολογίας τοῦ Πατριάρχου Βαρθο­λομαίου” καί προσυπογράφω». Νά  ἀποστείλουν δέ τήν δηλωση μέ τό ὄνομά τους καί τήν κληρική, μονα­στι­κή ἤ ἐπαγγελματική τους ἰδιότητα στή διεύθυνση: Περιοδικό «Θεοδρομία», Τσιμισκῆ 128, 546 21 Θεσσαλονίκη, Fax: 2310.276590 καί e-mail:synaxisorthkm@gmail.com 



[1]ΑΓ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος· μελετήματα  Ὀρθοδόξου Θεολογίας, ἐκδ. Ἀστήρ, Ἀθῆναι 1987, σελ.182 (Κεφάλαια Ἐκκλησιολογικά, §33). Βλ. καί Ἐφ.5, 27. 
[2]. «Οικουμενικός Πατριάρχης προς Πατριάρχη Ιεροσολύμων: Αμφότεροι φυλάσσσομεν πνευματικάς καί κυριαρχικάς Θερμοπύλας», Amen.gr (24 Μαϊ 2014)http://www.amen.gr/article18151 (παράγραφος §4).
[3]. «Common Declaration Signed in the Vatican by Pope John Paul II and Patriarch Bartholomew I, June 29, 1995», EWTN Global Catholic Network,http://www.ewtn.com/library/PAPALDOC/BARTHDEC.HTM. Βλ. καί Ἐπίσκεψις 520 (31-7-1995) 20.
[4]. Προσφώνησις πρός τήν παπικήν ἀντιπροσωπείαν ὑπό τόν Καρδινάλιο William Keeler, κατά τήν Θρονική Ἑορτή τοῦ Πατριαρχείου ΚΠόλεως (1998) ἐν Ἐπίσκεψις, ἔτος 29ον, ἀρ. 563 (31-11-1998).
[5]. « Ὁμιλία ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑξηκοστῆς ἐπετείου ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» (Καθεδρικός Ναός Ἁγίου Πέτρου Γενεύης, τήν 17ην Φεβρουαρίου 2008) ἐν http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=876&tla=gr
[6]. Μτφρ. ἀπό τό Called to be the One Church, §6 καί 7 ἐν God, in your Grace ... Official Report of the Ninth Assembly of the World Council of Churches, ὑπό Luis N. Rivera-Pagán, WCC Publications, Geneva 2007, σ. 257.
[7]. «Orthodox Ecclesiology and the Ecumenical Movement», Sourozh Diocesan Magazine (Ἀγγλία), τόμ. 21 (Αὔγουστος 1985), σ. 16.
[8]. «Ἐκκλησία καί ἔσχατα», Ἐκκλησία καί Ἐσχατολογία, Ἱ.Μ. Δημητριάδος, Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν, ἐκδ. Καστανιώτη, Ἀθήνα 2001, σ. 30.
[9]. Πατριαρχικόν Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων 1967, ἐν Α. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ἀπό τήν πορείαν τῆς ἀγάπης: ἡ ἐπίσκεψις τῆς Α.Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμεν. Πατριάρχου Ἀθηναγόρου εἰς Ἀγγλίαν –Νοέμβριος 1967, Ἀθῆναι 1968, σελ. 87.
[10]. «Χαιρετισμός τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τήν Ὑποδοχήν ἐν τῇ Αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου τοῦ Μακ. Πατριάρχου Βουλγαρίας κ. κ. Νεοφύτου» (Φανάριον, 20 Σεπτεμβρίου 2013) ἐν http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=1757&tla=gr· «Ἔχομεν δι᾿ ἐλπίδος ὅτι ἡ Ἁγιωτάτη Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας ὑπό τήν Ὑμετέραν πεπνυμένην καθοδήγησιν, Μακαριώτατε, θά συμμετέχῃ, κατά παράδοσιν καί πανορθόδοξον ἐν Διασκέψεσιν ἀπόφασιν, εἰς τούς διορθοδόξους καί διαχριστιανικούς διαλόγους».
[11]Ψαλμ. 50, 12· πρβλ. καί Ἰακ. 5, 12· «ἤτω δέ ὑμῶν τό ναί ναί καί τό οὔ οὔ, ἵνα μή εἰς ὑπόκρισιν πέσητε».
[12]. Βλ. ἱερόν ζ΄Κανόνα τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (ACO 1,1,7,105ἑ.).
[13]Ματθ. 16, 18.
[14]Α΄ Κορ. 1, 25.
[15]Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣὉμιλία εἰς τόν με΄ Ψαλμόν 5, PG 29B, 424B.C.
[16]ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ, Λόγος Δ΄ (Κατά Ἰουλιανοῦ Βασιλέως Α΄) 67, PG 35, 588C-589A. Τό χωρίον τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου παρά τῷ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣἹερά Παράλληλα, Στοιχεῖον Ε, τίτλος ΣΤ΄, PG 95, 1436A.  
[17]Α΄ Τιμ. 3, 15
[18]ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣΜελέται δύο· Α΄: Περί τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Β΄: Περί τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, ἐκδ. Ν. Παναγόπουλος, Ἀθῆναι 1987, σ. 32.
[19]Πεντηκοστάριον, Ὄρθρος Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς, ἰαμβικός κανών, ᾠδή α΄. 
[20]ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ,  Εἰς τόν Ψάλμ. 44, PG 55, 203.
[21]. Ὅτι εἶναι ὁρατή εἶναι ἐμφανές καί στήν Ἁγία Γραφή· βλ. Πράξ. 2, 41 καί 2, 47: «ὁ δέ Κύριος προσετίθει καθ΄ ἡμέραν τούς σῳζομένους τῇ Ἐκκλησίᾳ».
[22]Ματθ. 5, 14 καί ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣἘξήγησις ὑπομνηματική εἰς τόν Προφήτην Ἠσαΐαν 1, 2 PG 70, 69A.B. Βλ. καί ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣΕὐαγγελική προπαρασκευή 6, 18 PG 22, 457D
[23]Ἐφ. 1, 22.23
[24]Ἰω. 14, 16 καί Λουκ. 24, 49
[25]Ἐφ. 1, 22.23· «καί αὐτόν ἔδωκε κεφαλήν ὑπέρ πάντα τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις έστί τό σῶμα αὐτοῦ, τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου»
[26]Εἰς τήν πρός Ἐφεσίους 1, 3, 2· PG 62, 26.
[27]Ἐφ. 3, 21· «αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τάς γενεάς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων· ἀμήν»· Ἐφ. 5, 23· «... ὡς καί ὁ Χριστός κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, καί αὐτός ἐστι σωτήρ τοῦ σώματος».
[28]Ἐφ. 5, 29 
[29]. ΑΝΩΝΥΜΟΣ (Ὀρθόδοξος Ἱερεύς), Τά προσφάτως διαδραματισθέντα στήν Ἁγία Πόλη καί τό ἐκκλησιολογικό τους ὑπόβαθρο, http://www.impantokratoros.gr/B15881B3.el.aspx  
[30].  Ἐφ. 4, 3.
[31]. ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Εἰς τήν Πρός Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολήν 1, PG 61, 13
[32]ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣαὐτόθι, σ. 27.
[33]Α΄ Κορ. 1, 13 
[34]Ἐφ. 4,5 
[35]. ΑΓ. ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Μυσταγωγία 24, PG 91, 705Β.
[36]Ἰω. 15, 4-6
[37]ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ὅτε τῆς Ἐκκλησίας ἔξω εὑρεθείς Εὐτρόπιος 1, PG 52, 397.
[38]Ἀποκρίσεις (1716/1725) τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρός τούς Ἀγγλικανούς Ἀνωμότους, (Ἀπόκρισις 5), εἰς ΙΩ. ΚΑΡΜΙΡΗΣ, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐν Ἀθήναις 1953, τόμ. Β', σ. 794ἑξῆς.
[39]Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος,Πράξις Α’, Mansi 12, 1031-1034. 
[40]Πρός τόν Βασιλέα· ἐπέμφθη αὐτῷ τῇ ιβῃ τοῦ Μαρτίου 6,  ἐν Γενναδίου Σχολαρίου Ἅπαντα τά Εὑρισκόμενα, τόμ. 3, ἐκδ. Louis Petit – X.A. Siderides, Paris 1930, σ. 161.
[41]Σχόλια εἰς τό Περί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας  5, 2.4 PG 4,161A.  
[42]ΑΓ. ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Σχόλια εἰς τό Περί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραχίας 5, 2.4 PG 4,164Α. Πρβλ. ΑΓ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ, Περί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας 3,2 PG 3, 428A.
[43].  Ἰω. 15, 4-6 
[44]. Βλ. τό σχετικόν Γράμμα τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου ἐν Θεοδρομία ΙΑ΄1 (Ἰαν-Μάρ 2009) 77. Τά συναφῆ ὅλα στίς σσ. 75-81.
[45]. ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Ἀστήρ, Ἀθῆναι 1982, σ. 358. 
[46]. Βλ. τή γνώμη τοῦ ἁγίου Νικοδήμου (αὐτόθι, σ. 344) περί τῶν Κανόνων τῆς Πρωτοδευτέρας «... ἀναγκαῖοι μέν ὄντες εἰς τήν τῆς Ἐκκλησίας εὐκοσμίαν καί κατάστασιν, βεβαιούμενοι δέ καί ἐπικυρούμενοι ἀπό τε τοῦ Νομοκάνονος τοῦ Φωτίου, ἀπό τούς ἑρμηνευτάς τῶν κανόνων καί ἀπό ὅλην τήν Ἐκκλησίαν».
[47]Πρβλ. ΠΡΕΣΒ. ΑΝ. ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, Ἡ Συμπροσευχή μέ αἱρετικούς· προσεγγίζοντας τήν κανονική πράξη τῆς Ἐκκλησίας, ἐκδ. Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 118 καί γενικῶς σσ. 113-118.  
[48]«Theology and Eucharist» (§6), http://www.schmemann.org/byhim/theologyandeucharist.html  
[49]Κοντάκιον τῆς Κυριακῆς τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (13-19  Ἰουλίου) 
[50]Πρβλ. ΠΡΩΤΟΠΡ. Γ. ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, «Ὁ Οἶκος τοῦ Πατρός», ἐν Ἀνατομία Προβλημάτων τῆς Πίστεως, μτφρ. Ἀρχιμ. Μελετίου Καλαμαρᾶ, ἐκδ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1977, σ. 133. 
[51]. Γαλ. 5, 10

Υπέγραψαν ήδη: 
Υπογραφές κληρικών
Υπογραφές λαϊκών
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ 

ΣΧΟΛΙΟ:  Tό κείμενο αυτό πού φιλοδοξεί  νά φανερώσει τήν θηριώδη πλάνη δέν είναι στό ύψος τών απαιτήσεων. Δέν μπορεί νά υπερασπιστεί τήν αλήθεια τής πίστεώς μας. Είναι πρόχειρο. Υπήρξε τόσος χρόνος διαθέσιμος αλλά έμεινε ανεκμετάλλευτος. Οι σημερινοί Ορθόδοξοι προστρέχουν στίς εύκολες λύσεις.  Δέν υφίσταται στρατευμένη εκκλησία  η οποία διέπεται από κανόνες. Ας τό εξηγήσουμε.  Η Εκκλησία μας μετά τό Σχίσμα ανέδειξε αμέτρητους Αγίους. Νεομάρτυρες, Διδασκάλους, Θεολόγους, Θαυματουργούς. Εκεί πού βρίσκονται οι Αγιοι, εκεί καί η Εκκλησία. Τέλος. Οταν οι μαθητές τού Προδρόμου ρώτησαν τόν Κύριο: Εσύ είσαι ο Μεσσίας; Ο Κύριος απάντησε! Δέν βλέπετε γύρω σας;; Τόσα σημεία;; Στόν πόλεμο τής πίστεως πάνε μέ τούς πολεμιστές. Μ' αυτούς πού νίκησαν τόν εαυτό τους. Δέν πάνε μέ τούς θεσμούς.

Αμέθυστος  

51 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ ΟΛΟΙ!!!

Ανώνυμος είπε...

ki ama ypograpsis? ksereis.
tha kounhthoune, ta...kalabrita!

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε, δεν έχεις κανένα σχόλιο; Το βλέπεις δλδ τόσο άψογα; Ότι πολλοί θέλουν και εκτιμούν τα σχόλιά σου το γνωρίζεις...

amethystos είπε...

Σέ λίγο. Εχεις δίκαιο. Απουσίαζα.Κάτι χρειάζεται.

Ανώνυμος είπε...

Σε ευχαριστούμε. Χρειάζεται.

αντι-νεο-ταξιτης είπε...

Τι να υπογρσψετε ρε παιδια, δεν γνωριζετε οτι η συναξη κληρικων και μοναχων δουλευει ως ρεγουλατορος ωστε οι ορθοδοξοι να ανεβουν στο αρμα του αντιχριστου οικουμενισμου με οδηγο τον σατανιστη βαρθολομαιο? Μην κανετε τους κινεζους, Ορθοδοξοι ειστε, η μηπως δεν ειστε Ορθοδοξοι ?

χαλαρωσε είπε...

Συνεπής ἑρμηνεία τῆς νέας αὐτῆς ἐκκλησιολογίας, καθιστᾷ τόν Πατριάρχη καί ἅπαντες τούς Ἐπισκόπους «ἐλλιπεῖς» ὡς πρός τήν πραγματική Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ καί συνεπῶς τοποτηρητές, ἀλλ΄ ὄχι διαδόχους τῶν Θρόνων τους, καί ἐπόπτες, ἀλλ’ ὄχι τελειωτές τῶν θείων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἐπίσκοποι δέν μετέχουν στό πλήρωμα τῆς Ἱερωσύνης τῆς Ἐκκλησίας, ἄν ἀληθεύει ὁ κ. Βαρθολομαῖος. Ἄν διεσπάσθη ἐν χρόνῳ ἡ Μία Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ ἐκκλησιαστική Ἱεραρχία, ἡ ὁποία εἶναι ἐν Πνεύματι κοινωνός τῆς ἐπουρανίου Ἱεραρχίας κατά τόν ἅγιο Μάξιμο[41], ἔχει «θρυμματισμένο» τόν φωτισμό τῆς Ἱερωσύνης, διότι «θεοπτικῶς ὁ ἱεράρχης πρῶτον ἐλλάμπεται, εἶτα μεταδίδωσι τοῖς ὑπ΄ αὐτόν, εἶτα τελειοῖ τούτοις, οἷς μεταδίδωσι τῆς ἐλλάμψεως»

Αυτα μονο στην Ελλαδα γινονται.. ολοι αυτοι εναντιώνονται στον ΖΗΖΙΟΥΛΑ διοτι δεν εχουν την δοξα του Ζηζιουλα. Μηπως με ιεραρχιες και αριθμησεις δεν εινα ντοπαρισμενος χρονια τωρα ο Ζηζιουλας; Το προβλημα ειναι ο θρονος; Ας πανε διπλα του να τον ακουμπανε λιγακι αν φοβουνται τοσο πολυ μηπως τον χασουν. Διοτι συμφωνα με τη εκκλησιολογια τους που ειναι και η εκκλησιολογια που πολεμανε, απο το θρονο πηγαζει η χαρις. Αρα επιβλεπουν γουρλοματηδον την αιθουσα του θρονου που με τοσο ....κοπιωδες γλυψιμο κατεκτησαν. Ετσι νομιζω οτι το προβλημα τους ειναι η αποσταση απο το θρονο. Οσο πιο κοντα ειναι τοσο πιο χαριτωμενες ειναι οι .....φιεστες.
Ο Γορτυνος ειχε υπογραψει και την αλλη ομολογια, αλλα οταν του ειπε ο Βαραθρο.... εχεις κιτρινησει λιγακι δεν παιρνεις καμμια αναρρωτικη να ισιαξει το κοκκαλακι σου... στεντορεια φωνη του ειπε... απελθετου απ εμου. Βραχος ομολογιακος.

Ανώνυμος είπε...

Δεν την ξαναπατάω με τις υπογραφές! Ποιον κοροϊδεύουν οι Φαρισαίοι υποκριτές;
Τι είναι οι υπογραφές; Ελιές; Είδαν που ο κόσμος πήγε να μαζέψει ελιές και είπαν να μαζέψουν αυτοί υπογραφές; Πού την είδαν την ομολογία;
Αυτή είναι ομολογία υποταγής στον Βαρθολομαίο διότι ομολογούν και υπογράφουν την εκθεμελίωση της Ορθοδοξίας μην έχοντας αφήσει τίποτα όρθιο και εντούτοις, ούτε και τώρα διακόπτουν την εκκλησιαστική κοινωνία...

Εγώ προσυπογράφω το κείμενο του μακαριστού Κορναράκη που τους είπε γιατί δεν υπέγραψε την ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενισμού!

Ανώνυμος είπε...

Μπορεί να μη σημαίνουν γι' αυτούς τίποτα οι υπογραφές αλλά στο σημείο αδιαφορίας που έχουμε φτάσει, ούτε κι αυτές θα μαζευτούν. Κανείς δεν ασχολείται.

Ανώνυμος είπε...

Το κειμενο ειναι αρτιως δομημενο στα δογματα των θεοφορων Πατερων...
Εν πληρει συνειδησει υπογραφω..π

amethystos είπε...

Ποιών Πατέρων;

Ανώνυμος είπε...

Έχει κενά. Και μάλιστα ουκ ολίγα. Πως μπορεις να πολεμάς μια αίρεσι (πχ οικουμενισμό) χωρίς να ξέρεις πατερική θεολογία. Πότε υπήρχε τέτοιο φαινόμενο στην Εκκλησία; Μπορεί να αναφέρει κανείς κανένα παράδειγμα; Αποτελεσματικό όμως.

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε, όλων των Πατέρων εκτός από σένα !

Ανώνυμος είπε...

Αμεθυστε ,μικρα ζυμη ζυμει...
Κανε λιγη υπομονη!π

amethystos είπε...

3:40 Σήμερα δέν υπάρχουν ούτε Φυσικοί Πατέρες. Οι περισσότεροι είναι δεύτερες μητέρες γιά τίς κόρες. Υπάρχουν Πατριάρχες καί άφθονος Πατερναλισμός. Αυτός ο μόνος Υπαρκτός Πατέρας συναντάται καί στήν στρατευμένη εκκλησία μέ τήν προσωνυμία Πάτερ. Πατέρες τής Εκκλησίας υπάρχουν λίγοι. Ο Φυσικός Πατέρας δίνει ΤΌ παράδειγμα. Σήμερα οι γονείς άλλα λένε καί άλλα κάνουν. Τά παιδιά όμως παραδειγματίζονται από αυτά πού κάνουν. Από τά έργα. Ευτυχώς πού η εκκλησία σ' αυτή τήν κατάπτωση διαθέτει κάποιους κανόνες καί οι Πάτερ ντύνουν τήν γύμνια τους. Παράδειγμα όμως δέν υπάρχει.ΟΠΟΙΟΣ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΔΕΝ ΖΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΠΕΡΑΝΩ. Οπως καί μέ τόν κοσμικό νόμο. ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ. Η Πιστη στόν Κύριο ακολουθεί τίς Εντολές Του.

amethystos είπε...

Δέν έχω καί πολύ υπομονή είναι αλήθεια. Λίγο μόνο φρένο διαθέτω καί τελευταίως πρόσθεσα καί ABS.

Ανώνυμος είπε...

Βρέ αμέθυστε βοήθησέ μας νά σέ καταλάβουμε τί είναι αυτά τά δυσνόητα που λές σχετικά μέ τους ιερούς κανόνες ; Μήπως εννοείς νά καταργήσουμε τους ιερούς κανόνες ,μήπως νά ενεργεί κανείς προτεσταντικώς κατά τό δοκούν σύμφωνα μέ τό προσωπικό του βίωμα χωρίς καμμία κατοχύρωση στην παράδοση της εκκλησίας χωρίς κανένα ΄΄πατερναλισμό ΄΄ ; Τί ακριβώς εννοείς ; Πάντως βλέπω οι σχέσεις σου έχουν φτιάξει μέ τους αποτειχισμένους μπροστά στον κοινό εχθρό Τήν ώρα που η εκκλησία συστρατεύεται στην όποια μικρά ή μεγάλη αντιμετώπιση των οικουμενιστών , κάποιοι συστρατεύονται για την αντιμετώπιση των αντιοικουμενιστών αντλώντας πυρά από την φαρέτρα της πικρίας Δέν σας τό είπε κανείς οτι η πικρία κάνει κακό στην υγεία ;
΄΄Ωραίος κάλλει ΄΄

Ανώνυμος είπε...

Πρός ανώνυμο 10.24 Ο μακαριστός Κορναράκης είχε κάνει αποτείχιση καί μάλιστα με αποχή από τά μυστήρια ;

amethystos είπε...

Ποιές σχέσεις; ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΠΟΥ ΕΚΣΤΟΜΙΖΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ. Θά επανέλθω ,συγγνώμη.

Ανώνυμος είπε...

Νά φοράς φυλαχτό μέ τίμιο ξύλο νά μήν σέ πιάνουν ! Μέχρι τώρα χάλασαν τόν κόσμο μέ την αποτείχιση καί τώρα που κάποιοι αποφάσισαν κάτι νά κάνουν εισπράττουν όπως λές κατάρες ! Όχι μόνο τίμιο ξύλο αλλά καί βάπτισμα στον Ιορδάνη ποταμό χρειάζεται για νά έχουμε μία καλή θωράκιση στίς κατάρες τους γιατί στό τέλος δέν θά μας τρελλάνει ο Βαρθολομαίος αλλά οι αποτειχισμένοι !

amethystos είπε...

Οι κανόνες είναι τό μέσον μέ τό οποίο ο κλήρος εξουσιάζει τήν Θ. Ευχαριστία καί χωρίζει τούς πιστούς σέ ανώτερο κλήρο καί κατώτερο λαό. Είναι καθαρά παπική κακοδοξία.Είναι τό αποκλειστικό περιεχόμενο τής Εξομολογήσεως. Τό μεγαλύτερο εμπόδιο στήν Μετάνοια διότι πήρε τήν θέση τής κατηχήσεως.

Ανώνυμος είπε...

12:15 την πικρία θα κοιτάξουμε, και τον μικρόκοσμό μας, ή τα γεγονότα που τρέχουν;; Ας "μιμηθούμε" κι εμείς τους οικουμενιστές στην ευστροφία.Ας βρούμε αυτά που μας ενώνουν. Μέσα σε ένα σπίτι κάποιοι μπορεί να τσακώνονται και να μη θέλει να δει ο ένας τον άλλο, αυτός όμως που είναι απέξω τους βλέπει όλους μαζί, οριοθετημένους από τους τοίχους του σπιτιού..έτσι είμαστε κι εμείς..
Αυτοί είμαστε, τι να κάνουμε...καλοί..κακοί..(ότι είναι ο καθένας)...δεν υπάρχουν άλλοι..Αυτοί οι λίγοι, το "λείμμα" θα είναι οι "σύντροφοι" και συνοδοιπόροι στους μελλοντικούς αγώνες.. Μ.

Ανώνυμος είπε...

4:23 Μετάνοια σημαίνει μεταστροφή του νου, εσωτερική "αλλοίωση", νέο κτίσμα, νέα σκέψη, νέα συναισθήματα..
Αν αυτό αντικατασταθεί από μια λίστα όπου συμπληρώνεις τα ναι και τα όχι, ενώ η καρδιά παραμένει η ίδια.. έχει χαθεί όλο το νόημα..Μ.

Ανώνυμος είπε...

Προσυπογράφω το σχόλιο του φίλου "χαλάρωσε". Ο Πειραιώς και η παρέα του μας πληροφορούν ότι δεν πιστεύουμε σε έναν παντοδύναμο και τέλειο Θεό. Τι λογής τέλειος Θεός είναι άραγε αυτός που χρειάζεται τον Επίσκοπο για να του ...τελειώσει τα Μυστήρια; Τα ίδια ακριβώς διδάσκει και ο Ζηζιούλας. Τα ίδια πιστεύει και ο Τρικαμηνάς. Ο τελευταίος μάλιστα έχει φτάσει στο σημείο να πιστεύει ότι η φαυλότητα του Επισκόπου είναι ικανή να μολύνει το Σώμα και το Αίμα του Θεού.

Κανένας από τους Πειραιώς, Ζήση, Τρικαμηνά και τις λοιπές δυνάμεις δεν μπορούν να ξεσκεπάσουν την κακοδοξία του Βαρθολομαίου και των υπολοίπων μαχαραγιάδων του Φαναρίου, διότι δυστυχώς μετέχουν και οι ίδιοι αυτής της ίδιας κακοδοξίας.

Προσοχή και προσευχή για να μην πλανηθούμε.

Γεώργιος

Ανώνυμος είπε...

Πώς μπορεί ένα κείμενο με τόσα δογματικά λάθη να πολεμάει την αίρεση και την πλάνη. Και ποια είναι η εκκλησιολογία τους; Σωστή; Η κακοδοξία της εκκλησιολογίας.

Ανώνυμος είπε...

Αμέθυστε γιατί δέν υπέγραψες τό σχόλιο 11.01; Μόνο εσύ γράφεις τόσο ασύντακτα, μέ τόση δημιουργική(;) ασάφεια !

Ανώνυμος είπε...

1.37
Στό σπίτι του κρεμασμένου δέν μιλάνε για σχοινί Είσαι ήδη πλανεμένος !

χαλαρωσε είπε...

για πες μας αποτειχισμενε ποια πλανη διεγνωσες; ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ.

amethystos είπε...

Σήμερα η Ελλάδα κινείται αποκλειστικά στό μήκος κύματος τής λασπολογίας. Σέ όλα τά επίπεδα. Λόγω αδυναμίας πρόσληψης τού περιεχομένου σέ κάθε περίπτωση καί λόγω αποφάσεως καί παραίτησης από τήν προσπάθεια μορφώσεως καί παιδείας. Η μόρφωση είναι κουραστική, καί η κατάκριση εξάλλου είναι εξίσου αποτελεσματική εάν συνοδεύεται δέ από συκοφαντία. Η καρδιά τής ιστορίας μας άς θυμηθούμε ανήκει στήν συκοφαντία. Πώς λέμε; "Τό παίρνουμε προσωπικά". Καί αποφεύγουμε τήν ευθύνη. Καί όμως η συκοφαντία καί η λασπολογία τών φαρισαίων αποκαλύπτονται πλήρως στήν Κ.Δ. ότι είναι προδοσία. Προδοσία οποιουδήποτε πράγματος ξεπερνά τό ανάστημά μας καί απαιτεί τήν θυσία τής ευκολίας μας. Τήν λασπολογία έχουν ανάγει σέ επιστήμη σήμερα οι παλαιοημερολογίτες καί οι αποτειχισμένοι. Καί μοιράζουν δαιμονικούς λογισμούς όπου τούς δίνεται η ευκαιρία γιά νά διαστρέψουν τήν προσοχή. Είναι οι γνωστοί- άγνωστοι προβοκάτορες. Εδώ εμφανίζονται μέ σχόλια διχόνοιας τήν νύχτα συνήθως.Σάν επισκέπτες τής νύχτας. Οπως οι δαίμονες, οι αυθεντικοί επισκέπτες τής νύχτας. Βρήκαμε ένα σημαντικό γιά τό θέμα κείμενο τής κυρίας Δεληβάνη όπου εντοπίζει μέ ακρίβεια τήν σημερινή ασθένεια τών Ελλήνων. Στό επόμενο.

amethystos είπε...

"Το περίεργο, βέβαια, είναι ότι δεν είναι μόνοι οι εσωτερικοί κριτές και κατακριτές της συμπεριφοράς ορισμένων Συριζαίων, αλλά -ώ του θαύματος- με εκπληκτική ταχύτητα αποκτά όχι μόνο πρόσβαση, αλλά και ενδιαφέρον μερίδα του ξένου Τύπου, που επαναλαμβάνει, ουσιαστικά, τα….αναθέματα των αντιπάλων της Κυβέρνησης, με δημοσίευση όχι μόνο σχολίων, αλλά και φωτογραφιών. Είναι, όντως, καταπληκτικό αυτό το ξαφνικό ενδιαφέρον των ΜΜΕ ελληνικών και ξένων για συμπεριφορές, προτιμήσεις, στοιχεία χαρακτήρα, κ.ο.κ. μελών της νέας μας Κυβέρνησης, που επικεντρώνεται βέβαια σε ορισμένα πρόσωπα, πρόσωπα που για πολλούς λόγους ηλεκτρίζουν, πρόσωπα με αυθορμητισμό, που δεν….συνάδει σε «αξιοπρεπείς πολιτικούς»!. Κάποτε, και κατά περίπτωση διευρύνεται ο συνήθης κύκλος των υπόπτων και υπάγονται στα μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς, που προσφέρονται δωρεάν από τα ΜΜΕ, περισσότερα μέλη της Κυβέρνησης.
Ουδείς διαφωνεί για το αναφαίρετο δικαίωμα της αντιπολίτευσης να ασκεί κριτική, και μάλιστα σκληρή, στην εκάστοτε Κυβέρνηση. Αυτή, ωστόσο, η κριτική υποτίθεται ότι οφείλει να αναφέρεται σε ουσιαστικά θέματα επιλογής μέτρων και πολιτικής, σε τρόπο επίλυσης προβλημάτων, σε συμφωνίες κοινής αντιμετώπισης των έξωθεν απειλών κ.ο.κ. Η ορθόδοξη, όμως, αυτή μορφή αντιπολιτευτικής κριτικής, θα έλεγα ότι απουσιάζει παντελώς από την παρούσα φάση της ελληνικής πραγματικότητας. Είτε, επειδή τα εσωκομματικά προβλήματα των επί μέρους πολιτικών παρατάξεων δεν αφήνουν ελεύθερο χρόνο για σοβαρή αντιπολιτευτική ενασχόληση –παρότι θα ήταν ακριβώς τώρα εξαιρετικά πολύτιμη- είτε, επειδή τα έργα και οι ημέρες μιας εξάχρονης διακυβέρνησης της χώρας αδυνατούν να δικαιολογήσουν κριτική σε Κυβέρνηση μόνο τριών μηνών, είτε τέλος επειδή η αντιπολίτευση αρέσκεται να πιστεύει ότι η παρούσα Κυβέρνηση θα είναι μια «σύντομη παρένθεση».
Η έλλειψη, όμως, σοβαρής αντιπολίτευσης, και η επικέντρωση σε ασήμαντα, ευτελή ή υποθετικά συμβάντα, των οποίων η σημασία μεγεθύνεται, απασχολεί κατά κανόνα ως πρώτο θέμα τις ειδήσεις ή ως πρωτοσέλιδα τις εφημερίδες, η επανάληψη με μυθιστορηματικό τρόπο προσκόμισης και δήθεν νέων λεπτομερειών στις , χωρίς περιεχόμενο, αρχικές ανακοινώσεις, μαρτυρεί δυστυχώς μια δραματική καθίζηση της ποιότητας της πολιτικής μας ζωής. Διότι είναι αδιανόητο και απαράδεκτο, ενόσω η Ελλάδα παλεύει για την επιβίωσή της, ενόσω ο λαός της βυθίζεται καθημερινά σε μεγαλύτερη δυστυχία, οι πατέρες του Έθνους μας να ασχολούνται σοβαροφανώς με…. παρωνυχίδες."

χαλαρωσε είπε...

αμεθυστε μεσα απο τον ιστοτοπο σου διακρινεται το μεγεθος της τυφλας. Δεν γνωριζουμε και δεν προσεγγιζουμε, εστω, την κατασταση ως εχει απο πνευματικη τυφλα. Αλλα ανευ πνευματικης ορασης η τυφλα μενει ως εχει και επιβαρυνεται. Αρα η πνευματικη γνωση που επικαλλειται ο πνευματικα τυφλος ειναι διανοητικη παρακρουση. Το εχω ξαναγραψει: δινεται η μοναδικη ευκαιρια να σακατεψουμε την αιρεση, μετα από τον αγωνα του συγκεκριμενου ιστοτοπου, και οι πνευματικοι καννιβαλοι δεν χορταινουν να καννιβαλιζουν την χολή τους. Συνελθετε, δεν εχει χρονο και τοπο για τα μυρικαστικα. Ο Κυριος πολεμησε καταπανω τον φαρισαισμο. Υπαρχουν οπλα. Παρτε τα και αφου μεταμορφωσετε, συν Κυριω, τον παλαιοτειχισμενο ενδυθειτε τη ρομφαια του Κυριου. ΚΑΙΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Ξυπνειστε γιδια. Σας δειχνουν την αιρεση κι εσεις κοιτατε τον Τρικαμηνα.

Ανώνυμος είπε...

Η πρώτη πλάνη σου είναι οτι τό προορατικό σου χάρισμα δέν λειτουργεί σωστα καί σέ παραπλανά Χαλάρωσε δέν ανήκω στην αποτείχιση Δεύτερον δική σου υποχρέωση είναι νά αποδείξεις ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ την κακοδοξία του Πειραιως καί του Ζήση καί νά αφήσετε τον Τρικαμηνά στην άκρη ως εύκολη λεία Τρίτον νά μάς πείτε ξεκάθαρα οτι δέν πιστεύετε στούς παπάδες συνεπώς καί στά ιερά Μυστήρια αφου άλλωστε ο Θεός σας είναι παντοδύναμος καί μπορεί νά τά κάνει όλα μόνος του, οι παπάδες είναι περιττοί Τό έχετε ήδη δηλώσει οτι δέν πιστεύετε στό ιερό Βάπτισμα καί Χρίσμα (μία ευκαιρία για κουμπαριές ) καθώς καί στό μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως γιατί αντικαθιστά την κατήχηση (!) ,για νά μήν πάμε στην Αγία Τριάδα που ταυτίζετε το Άγιο Πνεύμα μέ το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριαδος τον Θεό Λόγο Νά την έχεις καί νά την χαίρεσαι την παιδεία σου καί οι οικουμενιστές έχουν παιδεία ή νομίζουν οτι έχουν Γι'αυτό νά μιλάς ως πεπαιδευμένος καί όχι μέ ύβρεις Αποκτήστε λίγη ταπείνωση καί πιστεύετε ό,τι πιστεύει η εκκλησία όχι μέ ένα καταπιεστικό τρόπο αλλά μέ εμπιστοσύνη

amethystos είπε...

Φυσικά καί αβίαστα μετά τήν λασπολογία έρχεται η συκοφαντία. Μυρμη γκίασε η ψυχή μου μέ τίς ανοησίες τού ανθρώπου.Φρικαλέος άνθρωπος.

Ανώνυμος είπε...

Ζητάτε ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ καί όταν σας την πουμε μυρμηγκιάζει η ψυχή σας !

Ανώνυμος είπε...

΄΄ Ξυπνειστε γιδια. ΄΄ Τί ωραίος λόγος ! Καί ο άνθρωπος αυτός είναι θεολογος ;

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ που με αποκαλείς πλανεμένο, επετρεψέ μου να σου απευθύνω μία ερώτηση:

Στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, την ημέρα της Αναστάσεως Του, ο Χριστός λέει τα εξής στους μαθητές Του: "Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται."

Πως ερμηνεύει η Εκκλησία τη φράση του Κυρίου "λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον";

Γεώργιος

amethystos είπε...

2.57 Φίλε πρέπει νά απαντήσεις στόν χαλάρωσε.Ο Περαιώς ανήκει στήν ανύπαρκτη στρατευμένη εκκλησία. Οπως καί ο Ζήσης. Ο οποίος δέν αναθεώρησε τίς Ζηζιουλικές του γνώμες. Ο Θεός λές έχει ανάγκη τούς παπάδες; Καί αυτό είναι δόγμα τής εκκλησίας; Στόν χαλάρωσε φίλε. Εγώ είμαι η εύκολη λύση, όπως λές καί εσύ.

Ανώνυμος είπε...

Ο χαλάρωσε για νά χαλαρώσει άς βρει μία "κ@λόγρια" νά την αποκαλέσει ΄΄γίδι΄΄ νά της επιδείξει καί τά γεννητικά του όργανα καί νά κάνει ό,τι άλλο θέλει για νά χαλαρώσει εφ΄όσον εσύ του διαθέτεις τό ιστολόγιό σου για νά ασχημονεί Πάντως όχι εμένα Αυτή είναι η παιδεία σας για την οποία επαίρεσθε

Γεώργιε , έχετε μία τάση σ'αυτό το ιστολόγιο νά κάνετε τους εξυπνάκηδες ,νά θέτετε ερωτήματα στους άλλους πρός απολογίαν Αφού τό ξέρεις γιατί δέν μας τό λές ; Γενικώς κρατάτε πολλά μυστικά Τό συγκεκριμένο χωρίο δέν έχει κάποια δυσκολία Εννοεί αυτό που λέει Τους ενεφύσησε τό Άγιο Πνεύμα όπως ενεφύσησε καί στους πρωτόπλαστους αυτό που καθιστά τον άνθρωππ πνευματικό κατά τον απόστολο Παύλο Τί νά ερμηνεύσουμε δηλαδή ; Καλό θά ήταν νά ρωτήσεις τον αμέθυστο που αμφισβητεί τό Άγιο Πνεύμα καί την χορήγησή του μέσω των ιερών Μυστηρίων καί επίσης νά του υπενθυμίσεις όλο τό χωρίο επειδή αμφισβητεί τους παπάδες καί ρωτά άν αυτό είναι δογμα της εκκλησίας Λέει ΄΄ Ο Περαιώς ανήκει στήν ανύπαρκτη στρατευμένη εκκλησία.΄΄ Κατά την γνώμη του η εκκλησία είναι ανύπαρκτη ;

χαλαρωσε είπε...

αφου αφησουμε το χαροπολεμο ας ρωτησουμε. ΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΝΕΦΥΣΗΣΕ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΜΗΠΩς ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΠΙΚΟΣ;Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ Ο ΖΗΣΗΣ Ο ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ; ΑΝ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΑΡΑ ΟΛΟ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΥ; ΑΡΑ ΑΠΑΞΙΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ; ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΠΕΙΤΑΙΩς ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΖΙΟΥΛΑ; ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ; ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΧΩΡΙς ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ, ΑΛΛΑ π.χ ΠΑΣΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΕΝΕΡΓΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ; Η ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ; ΑΝ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΟΒΟΥΛΟΣ. ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΣΤΡΩΣΕΙΣ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΚΩΛΟ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΦΑΨΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΜΕΙΝΩ ΣΤΑ ΒΟΥΚΟΛΙΚΑ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΟΧΙ ΑΠΟ ΒΙΤΣΙΟ ΑΛΛΑ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΑ ΣΑς ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΩΝΕΙ ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΝΑ ΜΑς ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΓΙΔΙΑ, ΘΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΠΟΥ ΜΑΖΕΨΕ ΣΤΑ ΛΑΓΟΥΜΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ.

amethystos είπε...

2.10 Φίλε δέν απάντησες στόν Γεώργιο.

Ανώνυμος είπε...

@ Ανώνυμος 7:00μμ

Να ερμηνεύσεις τι σημαίνει η φράση "Πνεύμα Άγιο" στη φράση του Κυρίου σε αυτό το χωρίο, αυτό σε ρωτάω. Σημαίνει την υπόσταση του Αγίου Πνεύματος; Σημαίνει την φύση του Αγίου Πνεύματος; Σημαίνει την ολική ή μερική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος; Σημαίνει κάτι άλλο;

Σε προηγούμενο σημείο στο κατά Ιωάννη ο Κύριος λέει τα εξής: "συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς·"

Τελικά τι έγινε; Ο Παράκλητος ήρθε πριν την Ανάληψη του Κυρίου; Περιμένω μία απάντηση.

Ο Αμέθυστος δεν έγραψε ότι η Εκκλησία είναι ανύπαρκτη. Έγραψε ότι η στρατευόμενη εκκλησία είναι ανύπαρκτη και ότι η Εκκλησία είναι Μία και Θριαμβεύουσα. Το ίδιο υποστηρίζει και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, δες την πρόσφατη ανάρτηση του Αμέθυστου. Είναι και αυτός πλανεμένος;

Γεώργιος

Ανώνυμος είπε...

Καί γιατί δέν μας τό ερμηνεύεις εσύ ; Τί νά ερμηνεύσω αφού η ερώτησή σου είναι τελείως λαθος Είναι δυνατόν νά εννοεί την υπόσταση ή την φύση του Αγίου Πνεύματος;Μέ ρωτάς πράγματα αυτονόητα και θές να κάνεις καί τον εξυπνάκια Από τόν αμέθυστο τό κόλλησες αυτό ;

Εγώ δέν θά βγάλω κανέναν αιρετικό από μία φραστική διατύπωση ,ούτε τον Πειραιώς ούτε τον Ναυπάκτου ούτε τον αμέθυστο άν καί η θεολογία του μπάζει από παντου καί δέν ξερεις πού ωφείλεται στήν άγνοια ,στην βλακεία (δεν είναι δική μου απλώς του την επιστρέφω) , στόν ξερολισμό .....;

amethystos είπε...

Αβυσος η βλακεία τού ανθρώπου. Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε ότι μισούσε τούς βλάκες. Ισως επειδή κάνουν τά πάντα γιά νά μήν τό συνειδητοποιήσουν.

Ανώνυμος είπε...

Ο Κύριος ανήμερα της Αναστάσεως Του, σύμφωνα με το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, ενεφύσησε στους μαθητές Του και τους είπε "λάβετε Πνεύμα Άγιο". Την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα κατήλθε "εν είδει πυρίνων γλωσσών" στους Αποστόλους, όπως τους είχε υποσχεθεί ο Χριστός. Αφού σου φαίνονται όλα τόσο αυτονόητα, ποια είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ των δύο περιστατικών; Τελικά ο Παράκλητος ήρθε πριν την Ανάληψη, παρά τη σαφή διαβεβαίωση του Κυρίου ότι πρέπει πρώτα να απέλθει ο ίδιος; Το "Πνεύμα Άγιο" του Κυρίου είναι ο Παράκλητος;

Γεώργιος

Ανώνυμος είπε...

Καί τό Θαβώρειο φώς τί είναι ; Εσύ νά μας το πείς

amethystos είπε...

Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ;;

χαλαρωσε είπε...

να με συγχωρέσει και ο αμεθυστος και ο φιλος γεωργιος αλλα ο ανθρωπος ειναι μαλακας με περικεφαλαια. Φιλαρακο γραφεις ....Εννοεί αυτό που λέει Τους ενεφύσησε τό Άγιο Πνεύμα
και μετα την ερωτηση του γεωργιου γραφεις.....Είναι δυνατόν νά εννοεί την υπόσταση ή την φύση του Αγίου Πνεύματος; Και στο τελος.......αν εισαι ο ιδιος δηλαδη.............Καί τό Θαβώρειο φώς τί είναι ; Λοιπον μην ανακατευεσαι και να διαβαζεις αυτα που ανεβαζει ο ιστοτοπος για να μη χασεις εντελως την μπαλα. Να με συγχωρεις αλλα τα γραπτα σου σε καθιζουν στο θρονο του μαλακα.

χαλαρωσε είπε...

«φιλοκαλοῦμέν τε γάρ μετ᾽ εὐτελείας και φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας» αυτο το πηρε το αυτι σου καμμια φορα;

Ανώνυμος είπε...

Αυτόν τον προσέλαβες για νά καθαρίζει γιά λογαριασμό σου ;

amethystos είπε...

Νά σού βρούμε καί σένα έναν; Πονάει η κατάσταση; Οταν αποφάσισες νά γίνεις αληθινός τά περίμενες διαφορετικά τά πράγματα; Πιό ένδοξα; Μέ χειροπιαστή τήν αλήθεια; Δέν είναι.

Ανώνυμος είπε...

@ Γεώργιος 3:09 και 3:19
Αδελφέ Γεώργιε, του έδοσες πολλές απαντήσεις να διαλέξει μια, αλλά δεν του έδοσες τη σωστή. Πώς να ξεμπερδέψει;
Και όσο να τον καθοδηγείς προς την απάντηση δεν μπορεί να την βρει. Είναι ψιλά γράμματα.
Τώρα, Πνεύμα Άγιο και το Άγιο Πνεύμα μπορεί να είναι διαφορετικά πράγματα; Αυτά όμως δεν διδάσκονται στα σεμινάρια που ο άνθρωπος παρακολουθεί.