Βλαντιμίρ Σολόβιεφ - Η Ρωσία και η Παγκόσμια Εκκλησία (17)

Συνέχεια από: Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2017

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αρχαία και σύγχρονη μαρτυρία για το πρωτείο του Πέτρου

Ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε στο πρόσωπο του Αγίου Πέτρου μια κεντρική κυρίαρχη εξουσία πάνω στην Εκκλησία· εν τούτοις εξακολουθεί να μην είναι σαφές το πώς και για ποιο σκοπό η αρχή αυτή θα μπορούσε να περάσει μέχρι και τη Ρωμαϊκή Εκκλησία και τον Παπισμό. Αυτή είναι η απάντηση την οποία ο ειλικρινής Ορθόδοξος είναι υποχρεωμένος από τα αποδεικτικά στοιχεία να μας δώσει. Με άλλα λόγια, παραδέχονται ότι η πέτρα δεν είχε διαμορφωθεί με κάποιο ανθρώπινο χέρι, αλλά κλείνουν τα μάτια τους στο μεγάλο βουνό που αναπτύχθηκε από αυτήν. Και όμως το φαινόμενο είναι επαρκώς εξηγημένο στην Αγία Γραφή από παρομοιώσεις και παραβολές οι οποίες είναι γνωστές σε όλους, αν και κανένα δε είναι καλύτερα κατανοητό από το συγκεκριμένο.

Αν και η μετατροπή μιας πέτρας σε ένα βουνό είναι μόνο ένα σύμβολο, η μετατροπή ενός απλού, σχεδόν ανεπαίσθητου σπόρου σε ένα απείρως μεγαλύτερο και πιο πολύπλοκο οργανισμό είναι ένα πραγματικό γεγονός. Και είναι με αυτό το γεγονός ακριβώς που η Καινή Διαθήκη προφητεύει και απεικονίζει την εξέλιξη της Εκκλησίας: σαν ένα μεγάλο δέντρο το οποίο ξεκίνησε από ένα ανεπαίσθητο δημητριακό σπόρο και σήμερα δίνει άφθονο καταφύγιο στα θηρία του αγρού και τα πετεινά του αέρα.

Τώρα, ακόμη και μεταξύ των Καθολικών, συναντούμε εξαιρετικά δογματικά πνεύματα που, ενώ δίκαια θαυμάζουν την τεράστια βελανιδιά η οποία τους καλύπτει με τη σκιά της, απολύτως αρνούνται να παραδεχτούν ότι όλη αυτή η αφθονία οργανικών μορφών έχει αυξηθεί από μια δομή τόσο απλή και υποτυπώδη, όπως αυτή ενός συνηθισμένου βελανιδιού. Σύμφωνα με αυτούς, αν και η δρυς προέκυψε από το βελανίδι, εν τούτοις στο βελανίδι πρέπει να περιέχονται σε μια ξεχωριστή και διακριτή μορφή, αν όχι κάθε φύλλο, τουλάχιστον κάθε κλάδος του μεγάλου δέντρου, και πρέπει να ήταν όχι μόνο το ίδιο ακριβώς ως προς την ουσία με το τελευταίο, αλλά παρόμοιο με αυτό σε κάθε λεπτομέρεια· ως εκ τούτου εξαιρετικά κριτικά πνεύματα των απέναντι απόψεων εργάζονται σκληρά για να εξετάσουν το άθλιο βελανίδι καταλεπτώς από κάθε οπτική γωνία. Φυσικά δεν ανακαλύπτουν σε αυτό καμία ομοιότητα ή οτιδήποτε στις μπερδεμένες ρίζες του, το οποίο συνδυάζει, τον χοντρό κορμό, τα φυλλώδη κλαδιά ή το σκληρό κυματοειδές φύλλωμα του μεγάλου δέντρου. "! Τι απάτη" θα αναφωνήσουν, "το βελανίδι είναι απλά ένα βελανίδι και ποτέ δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο· είναι πάρα πολύ προφανές από πού η μεγάλη βελανιδιά και όλα τα χαρακτηριστικά της προήλθαν. Οι Ιησουίτες το επινόησαν αυτό στη  Σύνοδο του Βατικανού· το είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια - στο βιβλίο του Ιανού".

Με τον κίνδυνο να φανώ ένας ελεύθερα σκεπτόμενος τα πολύπλοκα δογματικά θέματα και ταυτόχρονα να χαρακτηρίζομαι ως ένας μεταμφιεσμένος Ιησουίτης από τους κριτικούς, θα πρέπει να επιβεβαιώσω την αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι το βελανίδι έχει πραγματικά μια πολύ απλή και στοιχειώδη δομή και ότι αν και όλα τα συστατικά μέρη μιας μεγάλης βελανιδιάς δεν μπορούν να ανακαλυφθούν σε αυτό, αλλά η δρυς έχει πράγματι αυξηθεί από το βελανίδι χωρίς τεχνητό ερέθισμα ή την παραβίαση των νόμων της φύσης, αλλά από μόνη της, ή μάλλον, ακόμα και από το θείο θέλημα. Δεδομένου ότι ο Θεός, ο οποίος δεν δεσμεύεται από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου και τους μηχανισμούς του υλικού κόσμου, βλέπει κρυμμένες στο πραγματικό σπέρμα των πραγμάτων όλες τις μελλοντικές δυνατότητές τους, έτσι και στο μικρό βελανίδι θα πρέπει όχι μόνο να έχει δει, αλλά να όρισε και να ευλόγησε την ισχυρή βελανιδιά που ήταν να αυξηθεί από αυτό· στο σιτάρι του σπόρου σινάπεως της πίστης του Πέτρου διέκρινε και προείπε για το τεράστιο δέντρο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που ήταν να καλύψει τη Γη με τα κλαδιά της (the vast tree of the Catholic Church which was to cover the Earth with its branches: sic).

Αν και ο Πέτρος είχε επιφορτισθεί από τον Ιησού Χριστό με αυτή την παγκόσμια κυρίαρχη αρχή η οποία ήταν να επιζήσει και να αναπτυχθεί μέσα στην Εκκλησία σε όλη την ύπαρξή της πάνω στη Γη, ο ίδιος προσωπικά δεν άσκησε την αρμοδιότητα αυτή εκτός από ένα μέτρο και σε μια μορφή κατάλληλη για την αρχέγονη κατάσταση της Αποστολικής Εκκλησίας. Η δράση του πρίγκιπα των Αποστόλων είχε τόση ελάχιστη ομοιότητα με τη σύγχρονη παπική διοίκηση όση το βελανίδι έχει στη βελανιδιά· αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον Παπισμό από το να είναι η φυσική, λογική και θεμιτή ανάπτυξη του πρωτείου του Πέτρου. Το ίδιο το πρωτείο είναι τόσο έντονο στα ιστορικά βιβλία της Καινής Διαθήκης ώστε ουδέποτε έχει αμφισβητηθεί από οποιοδήποτε καλόπιστο θεολόγο, είτε Ορθοδόξο, ορθολογιστή ή Εβραίο. Έχουμε ήδη αναφέρει τον περίφημο Εβραίο συγγραφέα Joseph Salvador ως μια αμερόληπτη μαρτυρία για την ιστορική θεμελίωση της Εκκλησίας από τον Ιησού Χριστό και στο σημαντικό μέρος που παραχωρείται στον Πέτρο στο ίδρυμά της. Ένας συγγραφέας εξίσου ελεύθερος από την Καθολική προκατάληψη, ο David Strauss, ο γνωστός ηγέτης της Γερμανικής σχολής της κριτικής, βρέθηκε υποχρεωμένος να υπερασπιστεί την πρωτοκαθεδρία του Πέτρου ενάντια στους Προτεστάντες αμφισβητίες τους οποίους κατηγορεί για προκατάληψη. Όσον αφορά τους εκπροσώπους της Ανατολικής Ορθοδοξίας, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από το να παραθέσουμε απόσπασμα για μια ακόμη φορά του ενός και μόνο θεολόγου μας, του Φιλάρετου Μόσχας. Γι 'αυτόν το πρωτείο του Πέτρου είναι "σαφές και εμφανές". Αφού υπενθυμίζει το γεγονός ότι ο Πέτρος είχε επιφορτισθεί από τον Χριστό με την ειδική αποστολή της στήριξης (confirming: sic) των αδελφών του (Λουκάς 22, 32), δηλαδή, των άλλων Αποστόλων, ο διάσημος Ρώσος ιεράρχης συνεχίζει ως εξής: "Στην πραγματικότητα, αν και η Ανάσταση του Κυρίου μας, είχε ανακοινωθεί στις γυναίκες που ήρθαν φέροντας τα αρωματικά, αυτό δεν στάθηκε ικανό να  επιβεβαιώσει την πίστη των Αποστόλων στο γεγονός της Ανάστασης (Λουκάς 24, 2). Αλλά όταν ο Αναστάς Κύριος εμφανίστηκε στον Πέτρο, οι άλλοι Απόστολοι (ακόμη και πριν από την εμφάνιση Του σε όλους αυτούς μαζί), δήλωσαν με πεποίθηση: Ο Κύριος όντως ανέστη και παρουσιάστηκε στον Σίμωνα (Λουκάς  24, 34). Τελικά, όταν προέκυψε το ζήτημα της πλήρωσης του κενού στην ομάδα των Αποστόλων λόγω της αποστασίας του Ιούδα, ήταν ο Πέτρος, ο πρώτος που θα εφιστήσει την προσοχή στο γεγονός και να κάνουν το αποφασιστικό βήμα· όταν η στιγμή έφτασε, λίγο μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, για την επίσημη έναρξη λειτουργίας του κηρύγματος του Ευαγγελίου, "Ο Πέτρος στάθηκε όρθιος. . . "· όταν τα θεμέλια της Χριστιανικής Εκκλησίας είναι να καθοριστούν μεταξύ των ειδωλολατρών, καθώς και μεταξύ των Εβραίων, είναι ο Πέτρος, ο οποίος δίνει στον Κορνήλιο το βάπτισμα και ως εκ τούτου, όχι για πρώτη φορά, εκπληρώνει την έκφραση του Χριστού: Εσύ είσαι ο Πέτρος, κλπ.

Ο τρόπος που συμπεριφέρεται αυτός ο μάρτυρας απέναντι στην αλήθεια, ο εύγλωττος Δάσκαλος της σύγχρονης Ρωσικής Εκκλησίας είναι μόνο η ηχώ του ακόμα πιο εύγλωττου Δασκάλου της αρχαίας Ελληνικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προσδόκησε πολύ καιρό πριν και θριαμβευτικά αντέκρουσε τις ενστάσεις ως προς το πρωτείο του Πέτρου που γίνονται ακόμα και σήμερα, με την αιτιολογία ορισμένων συμβάντων από το αρχείο του Ευαγγελίου και της Αποστολικής Εκκλησίας, όπως η άρνηση του Πέτρου στο παλάτι του αρχιερέα, τις σχέσεις του με τον Άγιο Παύλο, και ούτω καθεξής. Αναφερόμαστε Ορθόδοξοι αναγνώστες μας στα επιχειρήματα του μεγάλου Οικουμενικού Δασκάλου. Κανένας παπικός δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει πιο δυναμικά και επίμονα το πρωτείο της εξουσίας (και όχι μόνο της τιμής), η οποία ανήκε στον Πέτρο στην Αποστολική Εκκλησία. Ο πρίγκιπας των Αποστόλων, στον οποίο η επιμέλεια όλων παραδόθηκε από τον Χριστό, είχε, σύμφωνα με αυτόν τον άγιο συγγραφέα, την δύναμη διορισμού ενός διάδοχου του Ιούδα από τη δική του εξουσία, και αν σε αυτή την περίπτωση κάλεσε για τη βοήθεια των άλλων Αποστόλων, δεν ήταν με κανένα τρόπο από υποχρέωση, αλλά απλώς η καλή χαρά του που το έκανε."

Μετάφραση: Γεώργιος Η. Μπόρας

Η Αγγλική έκδοση του βιβλίου Russia and the Universal Church βρίσκεται εδώ.