Ο ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

 πηγή

Το Σάββατο, 29 Ιουνίου 2013, στο Βατικανό, μετά την ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας επί τη μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Ρώμης, προσκύνησαν στο σημείο που οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν ότι είναι ο τάφος του Αγίου Πέτρου.

Ο ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
ΙΔΟΥ Η ΝΥΦΟΥΛΑ ΕΡΧΕΤΑΙ...

Αμέθυστος

Ακολουθεί και μια παλαιότερη ανάρτησή μας με τίτλο:

Ο ΠΑΠΑΣ

Η τρέλα του πάπα Ρώμης πρέπει να γραφτεί όπως ο Πελοποννησιακός πόλεμος του Θουκυδίδη, για να γνωρίζει και να συνέρχεται η ανθρωπότης από την πιο καταστροφική και παιδαριώδη μορφή της υπερηφάνειας, την ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ. Η οποία μετά την κυριαρχία του πάπα οδηγεί πλέον τον τρέχοντα πολιτισμό, ιδίως στην Αμερικάνική του εκδοχή! Γνωρίζουμε πολιτισμούς ηρώων, αγίων, σοφών, πολυμαθών, επαναστατών! Όλοι τους άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο ανακεφαλαίωσαν τις ανθρώπινες αρετές. Η Μεγαλομανία όμως, η οποία κυριαρχεί απολύτως στην σύγχρονη επιστήμη, θεολογία και φιλοσοφία δεν είναι ανθρώπινη. Ο χαρισματικός ο οποίος λατρεύεται σήμερα δεν είναι άνθρωπος, είναι ένα κομμάτι της Θεότητος, ένας Θεός ο οποίος φορτώνεται στις πλάτες του την ευθύνη της εξελίξεως!

Για πρώτη φορά και ίσως για τελευταία η ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ οδηγεί τις σκέψεις, τις αποφάσεις και τα αισθήματα του ανθρώπου στην απόλυτη καταστροφή! Καταρχάς του ιδίου του ανθρώπου ο οποίος καταλαμβάνεται από αυτή. Διότι είναι ανίκανος για οποιαδήποτε ανθρώπινη πράξη. Διότι χάριν της αξιοπρέπειάς του, χάνει την ανθρωπινότητά του. Οι ρίζες αυτής της καταστροφής, της μεγαλύτερης επινοήσεως του Εωσφόρου για να επικρατήσει της ανθρωπότητος, διαιρώντας την για πάντα, βρίσκονται στον παπισμό. Ο οποίος ανενόχλητος λεηλάτησε και το σπίτι μας, παρότι συνεχίζουμε τον ύπνο μας και δεν το γνωρίζουμε ακόμη!

Παρότι μας είχε προειδοποιήσει το Ελληνικό σατυρικό πνεύμα τραγουδώντας στον Χριστόδουλο στην εποχή του:
«Υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύ αν δε βγω στο γυαλί»!

Από το ευαγγέλιο λοιπόν ξεκινά η καταστροφή μας όσο και αν φαίνεται απίστευτο! Όπως κάποτε είχε ξεκινήσει από τον παράδεισο:

Κατά Ματθαίον, (16:13-18): ...Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τoν υιόν του ανθρώπου; ... αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπε: Σύ εί ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος ... καγώ δε σου λέγω ότι σύ εί Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν, και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής!

Αυτό το απόσπασμα θεωρείται από την Ρώμη η Αρχή της Εκκλησίας και φανερώνεται ο Θεμέλιος λίθος της, δηλαδή ο Πέτρος! Το επιχείρημα δε ισχυροποιείται καθώς είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται, στα Ευαγγέλια, ο όρος Εκκλησία!

Στην συνέχεια ο μύθος του Πέτρου, πρώτου επισκόπου Ρώμης, συνεχίζει την ανάπτυξή του στα Απόκρυφα, συγκεκριμένα στις πράξεις του Πέτρου, όπου αναφέρεται πως ο Πέτρος, φεύγοντας από την Ρώμη για να αποφύγει τον διωγμό, βλέπει μπροστά του τον Ιησού ο οποίος τον ερωτά: Quo vadis? (Που πας;) και πως ο Πέτρος γυρίζοντας πίσω θέλησε να σταυρωθεί με το κεφάλι προς τα κάτω διότι δεν ήταν άξιος να μαρτυρήσει όπως και ο Κύριος.

Ακολουθεί η θαυμαστή εύρεση του τάφου του αποστόλου Πέτρου, δίπλα σχεδόν στο κεντρικό Ιερό του Αγίου Πέτρου και η Θριαμβευτική ανακοίνωση μέσω του ραδιοφώνου στα 1950.

Στα 1953 ανακαλύπτονται τα οστά του Πέτρου τα οποία επιβεβαιώνεται επισήμως ότι ανήκουν στον Απόστολο από τον πάπα Παύλο VI, στις 26 Ιουνίου 1968!

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη της παρουσίας του Πέτρου στη Ρώμη. Υπάρχουν όμως αποδείξεις περί του αντιθέτου. Ο Άγιος Ειρηναίος της Λυών γράφει γύρω στα 200 μ. Χ. μία λίστα των πρώτων 12 επισκόπων της Ρώμης. Ξεκινά λοιπόν από τον Λίνο και όχι από τον Πέτρο. Και ακόμη, ένα Αποστολικό σύνταγμα του 270 αναφέρει πως ο Λίνος χειροτονήθηκε από τον απόστολο Παύλο, χωρίς να αναφέρεται καθόλου ο Πέτρος!

Σήμερα ακόμη και οι οικουμενιστές και οι καθολικοί Βιβλικοί Θεολόγοι ομολογούν πως δεν υπάρχει καμμία σίγουρη μαρτυρία περί της παρουσίας του Πέτρου στη Ρώμη, Raymond Brown, “Peter in the New Testament”, Minneapolis, 1973.

Διότι την απόδειξη της παρερμηνείας των λόγων του Κυρίου, πάνω στους οποίους βασίστηκε η Λατινική αίρεση, την δίνει η πρώτη επιστολή του Πέτρου (2:4-8) : «Πρός ον προσερχόμενοι, λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μέν αποδεδοκιμασμένον, παρά δέ Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε, οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους τω Θεώ διά Ιησού Χριστού...» ...Ελάτε κι εσείς να χρησιμοποιηθείτε σαν ζωντανά λιθάρια στο χτίσιμο του πνευματικού ναού, στον οποίο σαν Άγιο ιεράτευμα, θα προσφέρετε Θυσίες πνευματικές ευπρόσδεκτες στο Θεό δια του Ιησού Χριστού!

Οι λόγοι του Πέτρου, τους οποίους διαβάσαμε στην ομώνυμη επιστολή, ως γνωστόν έρχονται από τον Ησαΐα (28, 16): «Αλλά ο Κύριος ο Θεός λέει: εγώ θα βάλω στη Σιών ένα λιθάρι, λιθάρι στέρεο, πολύτιμο, ακρογωνιαίο, λιθάρι θεμέλιο γερό, κι όποιος πιστεύει σε μένα δεν θ’ απογοητευτεί. Το δίκαιο θα κάνω μέτρο και τη δικαιοσύνη στάθμη».

Το πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης, διότι είναι «διάδοχος του Πέτρου», χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σαν τίτλος του πάπα Ρώμης στα 451 από τον Μεγαλομανή Λεόντα 1ο τον Μέγα στην Σύνοδο της Χαλκηδόνος, όπου στον κανόνα 28 πιστοποιείται επίσης η Ισότης του πρωτείου των Επισκόπων Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως.

Ο τίτλος Αντιπρόσωπος του Θεού (Vicario di Cristo) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα 495 για τον Γελάσιο τον 1ο από την Σύνοδο της Ρώμης.

Ο θρόνος του Πέτρου, ο οποίος εκτίθεται σαν κάτι Ιερό στο γλυπτό του Bernini «η έδρα του Αγίου Πέτρου», είναι ένα δώρο του Αυτοκράτορος Κάρολου του Φαλακρού του 875 στον πάπα Ιωάννη Η' για την στέψη του σε αυτοκράτορα.

Η ΟΠΟΙΑ ΣΤΕΨΗ ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ (κατά τον Ζηζιούλα).

Ας τελειώσουμε όμως αυτό το πρόχειρο Ιστορικό της Μεγαλομανίας (την ενσάρκωση του εωσφόρου) με την λίστα των δογμάτων που η Λατινική Εκκλησία υποχρεώνει όλους τους πιστούς της να πιστεύουν ώστε να μπορούν να είναι Καθολικοί. Είναι μία πρόχειρη λίστα γραμμένη στα 1998 (στο αποκορύφωμα του αγίου Διαλόγου) από τον Καρδινάλιο Ratzinger χωρίς καμία υποχρέωση πληρότητος.

Όλα τα Χριστολογικά και γύρω από την Θεοτόκο δόγματα, τα δόγματα της ιδρύσεως της Θ. Ευχαριστίας και των Μυστηρίων από τον Χριστό και την επάρκειά τους ως προς την χάρη, το δόγμα της πραγματικής και ουσιαστικής παρουσίας του Χριστού στην Ευχαριστία και την Θυσιαστική Φύση της Ευχαριστίας, την θεμελίωση της Εκκλησίας από την θέληση του Χριστού, το δόγμα στο πρωτείο και στο αλάθητο του Ρωμαίου πάπα, το δόγμα στην ύπαρξη του προπατορικού αμαρτήματος, το δόγμα στην αθανασία της πνευματικής ψυχής και της αμέσου ανταμοιβής μετά θάνατον, την έλλειψη λάθους στα εμπνευσμένα Ιερά κείμενα, το δόγμα για την θανάσιμη αμαρτία του ηθελημένου φόνου ενός αθώου ανθρωπίνου όντος.

Εμείς μπορούμε να προσθέσουμε, λόγω πείρας, και ένα άγραφο δόγμα: Την αποδοχή με πίστη του χιτλερικού χαιρετισμού του πάπα προς τους Γιαπωνέζους και Φιλιππινέζους «πιστούς» που κατακλύζουν το προαύλιο του Αγίου Πέτρου κάθε Κυριακή. Διότι Ρωμαίοι δεν υπάρχουν πλέον. Σε λίγο θα προστεθούν και οι ορθόδοξοι με τις βιντεοκάμερες.

                                                    Ο Πάπας, ο αρχηγός μας, ο θεός μας!
Αμέθυστος

Ανώνυμος είπε...

Πραξ 2:38 – 43
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, εἶπε Πέτρος πρὸς τὸν λαόν· μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. ὑμῖν γάρ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία καὶ τοῖς τέκνοις ὑμῶν καὶ πᾶσι τοῖς εἰς μακράν, ὅσους ἂν προσκαλέσηται Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν. ἑτέροις τε λόγοις πλείοσι διεμαρτύρετο καὶ παρεκάλει λέγων· σώθητε ἀπὸ τῆς γενεᾶς τῆς σκολιᾶς ταύτης. οἱ μὲν οὖν ἀσμένως ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι. ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς. Ἐγένετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβος, πολλά τε τέρατα καὶ σημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο.

Ιω 3:1 – 15
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις ἦν ἐκ τῶν Φαρισαίων, Νικόδημος ὄνομα αὐτῷ, ἄρχων τῶν Ἰουδαίων. οὗτος ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ῥαββί, οἴδαμεν ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἐλήλυθας διδάσκαλος· οὐδεὶς γὰρ ταῦτα τὰ σημεῖα δύναται ποιεῖν ἃ σὺ ποιεῖς, ἐὰν μὴ ᾖ ὁ Θεὸς μετ᾽αὐτοῦ. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Νικόδημος· πῶς δύναται ἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὤν; μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γεννηθῆναι; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκὸς σάρξ ἐστι, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος πνεῦμά ἐστι. μὴ θαυμάσῃς ὅτι εἶπόν σοι, δεῖ ὑμᾶς γεννηθῆναι ἄνωθεν. τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλ᾽ οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει· οὕτως ἐστὶ πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος. ἀπεκρίθη Νικόδημος καὶ εἶπεν αὐτῷ· πῶς δύναται ταῦτα γενέσθαι; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεις; ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε. εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΙΣΤΟ Η ΠΑΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΥΤΕ Η ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.