Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Σε μια περήφανη χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, όπου η οικογένεια έρχεται πρώτη, τα βάσανα των οικογενειών που δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους είναι αβάσταχτα. Και οι περιπτώσεις είναι πολλές.
Καθώς η Ελλάδα μπαίνει στη πέμπτη συνεχή χρονιά κρίσης, και καθώς η κρίση επεκτείνεται, με περικοπές παντού, με την φτώχια να βαθαίνει, και την ανεργία να σκαρφαλώνει, όλες οι ενδείξεις θέλουν τον ιστό της κοινωνίας να διαρρηγνύεται από παντού.
Όπως και η μεσαία τάξη, έτσι και ο μεγάλος καταλύτης της κοινωνίας, η οικογένεια, αρχίζει να λυγίζει κάτω από το βάρος μιας κρίσης, που μοιάζει χωρίς τέλος, και που είναι τόσο οικονομική όσο και ανθρώπινη.
Όλα τα σημάδια δείχνουν, πως στον αγώνα της να αποτρέψει την χρεοκοπία, η Ελλάδα φθείρεται όλο και πιο πολύ, μέρα με την μέρα.
Όπως λέει ο Γ.Γ. της ΑΔΕΔΥ Ηλίας Ηλιόπουλος, «ο κόσμος πεινάει, οι οικογένειες διαλύονται, και οι γονείς δεν μπορούν να αναθρέψουν τα παιδιά τους… μέχρι τώρα υπήρχε μια συνωμοσία σιωπής για τις τραγικές συνέπειες της λιτότητας που μας επέβαλλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ».
Υπάρχουν περιστατικά όπου νεογέννητα βρέθηκαν στις εξώπορτες κλινικών, και παιδιά που παραδίνονται στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Η προσπάθεια της χώρας να αποπληρώσει τα χρέη της έχει φτάσει σε δραματικά επίπεδα, την ώρα που οι κυβερνώντες επιμένουν ότι το σφίξιμο της ζώνης, και οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις θα βελτιώσουν την λιγότερο ανταγωνιστική οικονομία της ΕΕ, που είναι η ελληνική.
Κυνηγημένες από τη φτώχια, 500 οικογένειες ζήτησαν πρόσφατα να βάλουν τα παιδιά τους στα χωριά SOS.
Ένα νήπιο, αφέθηκε στον παιδικό σταθμό που πήγαινε καθημερινά, με ένα σημείωμα: «Δεν θα επιστρέψω να παραλάβω την Άννα. Δεν έχω λεφτά. Δεν μπορώ να την ταΐσω. Συγγνώμη. Η μητέρα της».
«Υπάρχει πλέον μεγάλη ανάγκη…», λέει ο κοινωνικός λειτουργός Δημήτρης Τζούρας. «Στην ευρύτερη Αττική, μιλάμε για 100% αύξηση των περιστατικών, αφού οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι σε αποσύνθεση, και ο κόσμος δεν ξέρει προς τα που να στραφεί».
Μέχρι πρότινος, η ανάγκη για βοήθεια σε παιδιά αφορούσε περιστατικά κακοποίησης, ενώ τώρα όλες οι περιπτώσεις αφορούν αποκλειστικά σε θύματα της κρίσης.
Ο Κώστας Γιαννόπουλος του Χαμόγελου του Παιδιού, θυμάται ένα μωρό που βρήκε μέσα στα σκουπίδια, και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις εγκαταλειμμένων παιδιών.
«Η κρίση έχει χειροτερέψει την κατάσταση, ο αλκοολισμός, τα ναρκωτικά, τα ψυχιατρικά προβλήματα, όλα αυτά είναι σε άνοδο, και όλο και περισσότερα παιδιά εγκαταλείπονται στους δρόμους», λέει αναστενάζοντας.
Με το δημόσιο σύστημα υγείας να πλήττεται από τις περικοπές, και με την οικονομία να χειροτερεύει, ο Γιαννόπουλος σκοπεύει να φιλοξενεί τα «μωρά του πολέμου» σε ειδικές φάρμες.
«Υπάρχει», λέει, «μια άλλη Ελλάδα, καλοσύνης, και φιλοξενίας, μιας φροντίδας των άλλων, που συχνά παραβλέπεται…».
Καθώς η Ελλάδα μπαίνει στη πέμπτη συνεχή χρονιά κρίσης, και καθώς η κρίση επεκτείνεται, με περικοπές παντού, με την φτώχια να βαθαίνει, και την ανεργία να σκαρφαλώνει, όλες οι ενδείξεις θέλουν τον ιστό της κοινωνίας να διαρρηγνύεται από παντού.
Όπως και η μεσαία τάξη, έτσι και ο μεγάλος καταλύτης της κοινωνίας, η οικογένεια, αρχίζει να λυγίζει κάτω από το βάρος μιας κρίσης, που μοιάζει χωρίς τέλος, και που είναι τόσο οικονομική όσο και ανθρώπινη.
Όλα τα σημάδια δείχνουν, πως στον αγώνα της να αποτρέψει την χρεοκοπία, η Ελλάδα φθείρεται όλο και πιο πολύ, μέρα με την μέρα.
Όπως λέει ο Γ.Γ. της ΑΔΕΔΥ Ηλίας Ηλιόπουλος, «ο κόσμος πεινάει, οι οικογένειες διαλύονται, και οι γονείς δεν μπορούν να αναθρέψουν τα παιδιά τους… μέχρι τώρα υπήρχε μια συνωμοσία σιωπής για τις τραγικές συνέπειες της λιτότητας που μας επέβαλλαν η ΕΕ και το ΔΝΤ».
Υπάρχουν περιστατικά όπου νεογέννητα βρέθηκαν στις εξώπορτες κλινικών, και παιδιά που παραδίνονται στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Η προσπάθεια της χώρας να αποπληρώσει τα χρέη της έχει φτάσει σε δραματικά επίπεδα, την ώρα που οι κυβερνώντες επιμένουν ότι το σφίξιμο της ζώνης, και οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις θα βελτιώσουν την λιγότερο ανταγωνιστική οικονομία της ΕΕ, που είναι η ελληνική.
Κυνηγημένες από τη φτώχια, 500 οικογένειες ζήτησαν πρόσφατα να βάλουν τα παιδιά τους στα χωριά SOS.
Ένα νήπιο, αφέθηκε στον παιδικό σταθμό που πήγαινε καθημερινά, με ένα σημείωμα: «Δεν θα επιστρέψω να παραλάβω την Άννα. Δεν έχω λεφτά. Δεν μπορώ να την ταΐσω. Συγγνώμη. Η μητέρα της».
«Υπάρχει πλέον μεγάλη ανάγκη…», λέει ο κοινωνικός λειτουργός Δημήτρης Τζούρας. «Στην ευρύτερη Αττική, μιλάμε για 100% αύξηση των περιστατικών, αφού οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι σε αποσύνθεση, και ο κόσμος δεν ξέρει προς τα που να στραφεί».
Μέχρι πρότινος, η ανάγκη για βοήθεια σε παιδιά αφορούσε περιστατικά κακοποίησης, ενώ τώρα όλες οι περιπτώσεις αφορούν αποκλειστικά σε θύματα της κρίσης.
Ο Κώστας Γιαννόπουλος του Χαμόγελου του Παιδιού, θυμάται ένα μωρό που βρήκε μέσα στα σκουπίδια, και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις εγκαταλειμμένων παιδιών.
«Η κρίση έχει χειροτερέψει την κατάσταση, ο αλκοολισμός, τα ναρκωτικά, τα ψυχιατρικά προβλήματα, όλα αυτά είναι σε άνοδο, και όλο και περισσότερα παιδιά εγκαταλείπονται στους δρόμους», λέει αναστενάζοντας.
Με το δημόσιο σύστημα υγείας να πλήττεται από τις περικοπές, και με την οικονομία να χειροτερεύει, ο Γιαννόπουλος σκοπεύει να φιλοξενεί τα «μωρά του πολέμου» σε ειδικές φάρμες.
«Υπάρχει», λέει, «μια άλλη Ελλάδα, καλοσύνης, και φιλοξενίας, μιας φροντίδας των άλλων, που συχνά παραβλέπεται…».
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου