Αχ κυρία Γαλάτεια Γρηγοριάδου -Σουρέλη
εσύ πρόλαβες κι έφυγες νωρίς
Δεν είδες να «μπολιάζουν» με το ζόρι τους ηλικιωμένους στο γηροκομείο της μητρόπολης,
ούτε να διώχνουν τους ανεμβολίαστους εργαζομένους από αυτό.
Δεν είδες τον Μητροπολίτη να «τρυπιέται» μπροστά στην κάμερα,
ούτε τις απαγορευτικές κορδέλες μπροστά από τις Άγιες εικόνες, για να μην τις προσκυνάμε.
Ούτε είδες να ψεκάζουν τις εκκλησιές λες κι είναι μολυσμένοι χώροι
ούτε τους παπάδες να κράταν ότι πιο Ιερό υπάρχει σε αυτό τον κόσμο, την Θεία Μετάληψη, φορώντας μάσκα.
Εσύ πρόλαβες κι έφυγες νωρίς,
Δεν θα άντεχες τέτοια κατάντια ...
ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ή ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ;
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΥ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΙ ΕΧΕΙ;
Τότε φάνηκαν όλοι στους Αποστόλους μαζί με τους Πρεσβυτέρους και μαζί με ολόκληρη την Εκκλησία να διαλέξουν κάποιους άνδρες, τους οποίους θα έστελναν στην Αντιόχεια μαζί με τον Παύλο και τον Βαρνάβα. Και αυτοί ήσαν ο Ιούδας που επεκαλείτο Βαρσαβάς και ο Σίλας, άνδρες που ηγούντο εις τους αδελφούς, δηλαδή ήσαν στελέχη της Εκκλησίας.
Εις αυτόν τον στίχον που σας τον απέδωσα σύντομα, μπορούμε να θαυμάσουμε τον Συνοδικό χαρακτήρα της Εκκλησίας. Πολύ σπουδαίο αυτό.
Τι λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος; …..κοινόν το δόγμα γίνεται [ Θ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ]
Έπειτα γίνεται, λέγει, η απόφασις (το δόγμα), κοινή. Από ποιους κοινή η απόφασις; Σαφώς το λέει το χωρίο, σας το διάβασα. Οι Απόστολοι, οι Πρεσβύτεροι (δηλαδή οι Κληρικοί) και όλη η Εκκλησία. Το όλη, το λέει το κείμενο «συν όλη τη Εκκλησία» Τρεις λοιπόν. Ποιοί αποτελούν την Σύνοδον; Οι Απόστολοι, οι Κληρικοί (οι Πρεσβύτεροι) και οι λαϊκοί. Όλη η Εκκλησία.
Σήμερα στον χώρο μας όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει.Αγνοείται ο λαός.
Θέλετε;
Αγνοείται και ο κλήρος.
Τότε από ποιους αποτελείται μία Σύνοδος;
Από τους Επισκόπους και λέμε «η Σύνοδος» η «Ιερά Σύνοδος». Από ποιούς αποτελείται; Από Επισκόπους. «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας [ΙΣΙ]» από ποιούς αποτελείται; Από Επισκόπους.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΔΗ ΜΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ.
ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ. ΔΕΝ ΚΛΗΘΗΚΕ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΤΟΥΣ.
ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΙ ΤΟ ΑΥΤΟ.
Η περί χαρισμάτων διδασκαλία της Κ. Διαθήκης είναι λίαν στενώς και αναποσπάστως συνδεδεμένη μετά της βιβλικής εκκλησιολογίας, αποτελεί μάλιστα την εσωτερικωτέραν πτυχήν αυτής1. Κατά την αναλογίαν της πίστεως δίδονται εις έκαστον πιστόν παρά του Θεού εν ή πλείονα χαρίσματα, τα οποία αποτελούν «φανέρωσιν» του Πνεύματος και υπηρετούν «προς το συμφέρον» και «εις οικοδομήν του σώματος του Χρίστου». Άπαντες οι πιστοί ως χαρισματούχοι κατέχουν θεόθεν ωρισμένην θέσιν εν τω σώματι του Χρίστου ως μέλη αυτού. Εκ της συνεπείας και της πιστότητος αυτών εις τα ληφθέντα χαρίσματα οικοδομείται και καταρτίζεται η κοινότης εν αγάπη εις σωτηρίαν.
Προκαλεί όθεν οδυνηράν έκπληξιν η διαπίστωσις ότι, ενώ η ορθόδοξος Εκκλησία ουδέποτε έπαυσε να είναι χαρισματική υπό την ως άνω έννοιαν, εν τούτοις το θέμα των χαρισμάτων δεν έτυχε της δεούσης προσοχής και συστηματικής εξετάσεως εις τα νεώτερα δογματικά μας συγγράμματα, εις τον ελληνικόν τουλάχιστον χώρον. Εκ της ορθοδόξου εκκλησιολογίας, εν αντιθέσει προς την δυτικήν, απουσιάζουν τα χαρίσματα2.
Είναι επιτακτική η ανάγκη να παρακολουθήση η σύγχρονος ορθόδοξος θεολογική σκέψη το χαρισματικόν στοιχείον εις την εκκλησιαστικήν της παράδοσιν προς πληρεστέραν και ανανεωμένην εκκλησιολογικήν σύνθεσιν.
Εν τη παρούση εργασία εκτίθεται το χαρισματικόν στοιχείον, ως έχει παρά Μ. Βασιλείω, ως συμβολή εις την πατερικήν χαρισματολογίαν. Πλην των άλλων ωθεί προς τούτο και η ετέρα διαπίστωσις, ότι εκ της μέχρι τούδε γενομένης ερεύνης περί την εκκλησιολογίαν του Μ. Βασιλείου3 το μνημονευθέν στοιχείον απουσιάζει, εξ όσων γνωρίζομεν, κατά κανόνα παντελώς.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ Η ΦΑΝΕΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟ.
Θεμελιώδης διδασκαλία του ιερού Πατρός τυγχάνει, ότι η Εκκλησία είναι σώμα Χριστού15. Την Εκκλησίαν ταύτην «αρχιτεκτονεί» το Πνεύμα το άγιον16, παρέχον εις αυτήν «εγκαινισμόν»17 και «διακόσμησιν» δια ποικίλων χαρισμάτων, αποτελούντων «δωρεάς εκ τού Πνεύματος»18.
Αναφέρει μεν πάντα τα εν τη Κ. Διαθήκη απαριθμούμενα χαρίσματα, δίδει όμως ιδιαιτέραν έμφασιν εις τινα εξ αυτών, αναλόγως της κατά τα αιτήματα της εποχής του αναγκαιότητος και παρουσίας αυτών εν τη Εκκλησία. Ως τοιαύτα παρουσιάσθησαν εν τη μετά χείρας ερεύνη τα εξής· προφητεία, σοφία, γνώσις, διδασκαλία, κυβέρνησις, «χαρισματικοί τέχναι» («θηρευταί», «οδοιπόροι», «αρχιτέκτονες», «οικοδόμοι», «γεωργοί», «ποιμένες», «αθληταί», «στρατιώται»), δικασταί, στοχασταί, σύμβουλοι και ενεργήματα δυνάμεων.
Άγιος Συμεών ο Ν. Θεολόγος: «Θα σας φανερώσω τώρα, όσο είναι δυνατόν, και με ποιον τρόπο ενώνονται με τον Χριστό όλοι οι Άγιοι και γίνονται ένα με αυτόν. Όλοι οι Άγιοι είναι κατά αλήθειαν μέλη Χριστού του Θεού, και ως μέλη πρέπει να είναι κολλημένοι με αυτόν και ενωμένοι με το σώμα του Χριστού, δια να είναι ο Χριστός κεφαλή, και όλοι οι Άγιοι ένας άνθρωπος. Και άλλοι από αυτούς αποπληρούσι τάξιν χειρών εργαζόμενοι έως άρτι και κάνοντας το πανάγιόν του Θέλημα αναπλάττοντες εξ’ αναξίων αξίους και φέροντες αυτούς πάλιν εις αυτόν. άλλοι δε είναι εις τάξιν ώμων του σώματος του Χριστού, και βαστάζουν ο ένας του άλλου τα βάρη ή σηκώνουν επάνω τους το χαμένο πρόβατο όταν βρεθεί, το οποίον περιτριγύριζε εδώ κι εκεί, εις όρη και βουνά και σε τόπους που δεν τους επισκέπτεται ο Κύριος, και με τούτον τον τρόπον εκπληρώνουν τον νόμον του Χριστού. και άλλοι είναι εις τάξιν στήθους και αναβρύουν εις τους διψώντας και πεινώντας την δικαιοσύνην του Θεού, το καθαρώτατον ύδωρ του λόγου της απορρήτου σοφίας και γνώσεως, ήγουν τους διδάσκουν τον λόγον του Θεού και τους δίδουν τον άρτον τον νοητόν που τρώγουν οι Άγιοι οι Αγγέλοι, δηλ. την Θεολογία, καθώς είναι επιστήθιοι και αγαπημένοι του. και άλλοι είναι εις τόπον κοιλίας και βάζουν μέσα εις τον κόλπον τους όλους τους ανθρώπους δια της αγάπης και δέχονται μέσα στα σπλάχνα τους πνεύμα σωτηρίας και έχουν διάθεσιν χωρητικήν των απορρήτων και κεκρυμμένων μυστηρίων αυτού. άλλοι είναι ωσάν μηρία και έχουν μέσα εις τον εαυτόν τους το γεννητικόν των θείων νοημάτων της μυστικής θεολογίας και γεννούν πάνω στη γη πνεύμα σωτηρίας δηλ. τον καρπόν του Αγίου Πνεύματος και σπέρνουν τον σπόρο της ευσεβείας εις τας καρδίας των ανθρώπων με τον λόγον της διδασκαλίας των. και άλλοι είναι ωσάν σκέλη και πόδια και δείχνουν ανδρείαν και υπομονήν εις τους πειρασμούς, σαν τον Ιώβ, και δεν σαλεύουν τελείως από την στάσιν που έχουν στα καλά, ούτε αποκάμουν αλλά βαστάζουν τα βάρη των χαρισμάτων αυτών, δηλ. των πειρασμών. Και τοιουτοτρόπως συναρμόζεται το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού με τους απ’ αιώνος Αγίους του.»
«Αν θέλουμε να μιλήσουμε αληθινά, υπάρχει ένα κάτι, που επιθυμούν όλοι οι Θεόμορφοι, δεν μετέχεται όμως με τον ίδιο τρόπο (μετέχουσι δε ουχ ενιαίως) κι ας είναι το ίδιο και ας είναι ένα, αλλά όπως η ζυγαριά του Θεού ορίζει στον καθένα το μερίδιο του κατά την αξία του.» Διονύσιος Αρεοπαγίτης
«Όταν απέθανε ο Τύραννος, τότε ο Ιωάννης ο Απόστολος επέστρεψε από την νήσο Πάτμο εις την Έφεσον, παρακαλούμενος δε μετέβαινε και εις τα πλησιόχωρα μέρη των Εθνικών, αλλού μεν για να εγκαταστήσει Επισκόπους, αλλού δε δια να οργανώσει ολοκλήρους Εκκλησίας, και αλλού δια να χειροτονήσει κάποιον από τους επισημανθέντας υπό του Πνεύματος. Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσεβίου Καισαρείας : Γ, κγ, 23
ΣΗΜΕΡΑ ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΕΣ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Γιατὶ ὁ λόγος ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ γνώση τῶν θείων εἶναι διπλή· ἡ σχετική, ποὺ βρίσκεται μόνο στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες καὶ ποὺ δὲν ἔχει κατὰ τὴν πράξη μὲ τὴν πείρα αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ μ᾿ αὐτὴν οἰκονομοῦμε τὴν παρούσα ζωή· καὶ ἡ πραγματικὴ ἀληθινὴ γνώση, ποὺ μὲ τὴν πείρα μόνο κατὰ τὴν πράξη χωρὶς λόγο καὶ ἔννοιες παρέχει ὅλη τὴν αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ, μετέχοντάς το κατὰ χάρη, καὶ μὲ αὐτὴ τὴ γνώση ὑποδεχόμαστε κατὰ τὴ μελλοντικὴ κατάπαυση τὴν πάνω ἀπὸ τὴ φύση θέωση ποὺ πραγματοποιεῖται ἀδιάκοπα.
Γιατὶ εἶναι ἀδύνατο, λένε οἱ σοφοί, νὰ συνυπάρχουν ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος περὶ Θεοῦ ἢ ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ νόηση γι᾿ Αὐτόν. Καὶ λόγο περὶ Θεοῦ ἀποκαλῶ τὴν γνωστικὴ θεωρία γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἀναλογεῖ στὰ ὄντα, αἴσθηση τὴν μεθεκτικὴ πείρα τῶν πέρα ἀπὸ τὴ φύση ἀγαθῶν, καὶ νόηση τὴν ἁπλὴ καὶ ἑνιαία γνώση περὶ Θεοῦ μέσῳ τῶν ὄντων. Τὸ ἴδιο ἴσως μπορεῖ νὰ διαπιστωθεῖ καὶ σὲ κάθε ἄλλο πράγμα, ἂν ἡ ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ πράγματος σταματᾶ τὸ λόγο γι᾿ αὐτὸν καὶ ἡ αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος κάνει ἀργὴ τὴν νόηση περὶ αὐτοῦ. [Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ] Πρὸς Θαλάσσιον Περὶ Διαφόρων ᾿Απόρων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ᾿Ερώτησις Ξʹ.
Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34.
Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.
Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.
«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως. Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»
ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΟΣΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ. ΔΕΝ ΑΦΟΜΟΙΩΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ Η ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΗ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΤΑΝΟΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟ. ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ.
Ευεργετινού Δ, σελ 586
Διακόνου λόγον επέχει ο πρός τούς ιερούς αγώνας αλείφων τόν νούν, καί τούς εμπαθείς λογισμούς απελεύνων απ`αυτού. Πρεσβυτέρου δέ ο εις τήν γνώσιν τών όντων φωτίζων. Επισκόπου δέ, ο τώ αγίω μύρω τελειών τής γνώσεως τής προσκυνητής καί Αγίας Τριάδος.
Ερμηνεία
Εκείνος, πού προετοιμάζει τόν νούν του εις πνευματικούς αγώνας καί αποδιώκει από τήν ψυχή του τούς αισχρούς λογισμούς, είναι ως Διάκονος κατά τήν θείαν λατρείαν. Εκείνος, πού διά τής γνώσεως τών όντων φωτίζει τόν νούν του μέ τήν σκέψιν τού Δημιουργού, είναι ώς ο Πρεσβύτερος. Καί τέλος ώς ο Επίσκοπος είναι εκείνος, πού ανάγεται εις τό ύψος τής μυστικής γνώσεως τής προσκυνητής Αγίας Τριάδος, επιστεγάζων ούτω πάσαν γνώσιν καί κατευωδιάζων τήν ψυχήν του μέ τό άγιον μύρον τής τοιαύτης
(Μαξίμου Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον… περί διαφόρων απόρων της Αγίας Γραφής - Απ’ την εισαγωγή…)
ΧΑΜΕΝΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΑΛΕΞΗΣ, Ο ΜΗΤΣΟΣ, Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ. Ο ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ, Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ Ο ΜΟΡΦΟΥ, Ο ΤΡΕΛΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΠ' ΑΥΤΟΥΣ Ο ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ.
Ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος δέν ἐνεργεῖ σοφία στούς ἁγίους, χωρίς τό νοῦ πού δέχεται τήν σοφία· οὔτε γνώση, χωρίς τήν δύναμιν τοῦ λογικοῦ πού δέχεται τήν γνώση· οὔτε πίστη χωρίς τήν πληροφορία τοῦ νοῦ καί τοῦ λογικοῦ περί τῶν μελλόντων, πού ἦταν ὡς τότε ἄδηλα σέ ὅλους· οὔτε χαρίσματα ἰαμάτων, χωρίς φυσική φιλανθρωπία· οὔτε κανένα ἄλλο ἀπό τά λοιπά χαρίσματα, χωρίς τήν δεκτική ἱκανότητα καί δύναμη τοῦ καθενός. Οὔτε πάλι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀποκτήσει ἀπό φυσική του δύναμιν ἕνα ἀπό τά χαρίσματα πού ἀριθμήσαμε, χωρίς τήν θεία δύναμη πού τά χορηγεῖ. Τό φανερώνουν αὐτό ὅλοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπό τίς ἀποκαλύψεις τῶν θείων ζητοῦν τούς λόγους ὅσων τούς ἀποκαλύφθηκαν.
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
10 σχόλια:
Για τον Μόρφου είναι κατανοητός ο χαρακτηρισμός ψευδοπροφήτης, αλλά από που κι' ως που ο Τρελογιάννης;
Δάσκαλος θεολογίας μέ τόν Ρωμανίδη καί πνευματικής ζωής μέ τόν Αγιο Σωφρόνιο. Ετσι ανάμεσα στά μπαγλαμαδάκια βρίσκεις τίς Εξομολογήσεις τού Αγίου Σωφρόνιου αφού έχει ξεχάσει πόσο τόν συκοφάντησε εμπιστευόμενος τυφλά τούς οπαδούς τού Ρωμανίδη. Πώς λέμε μνήμη χρυσόψαρου. Τώρα πιά κατέχει τά κριτήρια τής Αγιότητος. Σήμερα στόν χώρο τής πίστης καί τού τρόπου ζωής μονομαχούν μέχρι θανάτου οι μαθητές τού Ρωμανίδη, τού Καντιώτη, τού Μυτιληναίου καί τού πρώην Πρεβεζης από τό ένα μέρος μέ τούς μαθητές τού Ζηζιούλα καί τού Γιανναρά από τό άλλο, διεκδικώντας τήν αλήθεια. Νά δούμε πότε θά φθάσουν μπρός στήν Σοφία τού Σολομώντα καί ποιός θά βρίσκεται στήν θέση τής αληθινής πίστης, στήν θέση τών Αγίων καί όχι τών κριτηρίων της.
https://youtube.com/shorts/9LKOoYVX17k?si=zQQ5IYeOtmtyaNn1 η Εκκλησία είναι σώμα έχει Κεφαλή τν Χριστό και τους επισκόπους....!!!!!!!!!!..ΑΠ
Πες μας και για τη Φαίη κατιτίς...
Πές εσύ φίλε.
ΑΠ Είναι σημαντικό νά τό ακούσουμε αλλά δέν μεταφέρεται. Αν τό βρείς στο youtube θά τό αναρτήσουμε αμέσως.
μπααα σημαντικό δν το λες...πιο πολύ γέλιο προκαλεί ο Πειραιώς επειδή το λέει με αυστηρό ύφος που δείχνει ότι το πιστεύει κιόλας...το βρήκα στο κανάλι simon agiagi το πρώτο από τα shorts...ΑΠ
Τι άλλο θα ακούσουμε;
https://www.youtube.com/shorts/9LKOoYVX17k
Ο Πειραιώς το λέει.
Για αυτόν τον Τρελογιάννη τι θα μπορούσαμε να πούμε;
Ενας άνθρωπος; πού δέν μαθαίνει από τά λάθη του τί είναι; Καί τί λάθη! Συκογαντίες Αγίων όπως καί σήμερα. Τού Αγίου Σωφρονιου, στήριγμα τού Ιερόθεου Βλάχου ο οποίος έπεσε στά πόδια τού Βαρθολομαίου. Οπαδός τού Ρωμανίδη ο οποίος αναγνώρισε τήν ορθοδοξία τού Μονοφυσιτισμού υπηρετώντας τά σχέδια τής ενώσεως τού Βαρθολομαίου. Καί σήμερα Αγιομαχεί μέ θράσος εναντίον τής Γερόντισας η οποία δέν έθιξε τήν Πίστη μας όπως ο προδότης Ρωμανίδης. Τέλος σαλιαρίζει μέ τόν Μορφου ο οποίος έγραψε τήν ψεύτικη επιστολή τού Πορφύριου εναντίον τού Παίσιου βάζοντάς του καί κανόνα. Νά κάνει κράτει μέ τίς προφητείες γιά νά μείνει ελεύθερος στό πάθος του μέ τίς προφήτισες πού ανακάλυπτε. Από τούς πιό θρασύδειλους συκοφάντες τών Αγίων. Τί νά πούμε. Στήν πιάτσα θά τού σφυρίζαμε τί είναι. Τό διαδίκτυο είναι σκοτεινό δυστυχώς, μέ ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας, μέ τόν φθόνο τής κατάκρισης στό μυαλό τους.
Δημοσίευση σχολίου