Η νέα Εκκλησιολογία της Λατινικής Εκκλησίας ενόψει της ενώσεως των Εκκλησιών

Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και τω Πάπα!

Η Επιστροφή των Ασώτων Αγγλικανών!

«Ετούτους τους τελευταίους χρόνους το Άγιο Πνεύμα ώθησε Αγγλικανικές ομάδες να ζητήσουν με επιμονή και κατ' επανάληψη, να γίνουν δεκτοί, και σωματικά, σε πλήρη Καθολική κοινωνία, και ετούτη η Αποστολική Έδρα, δέχθηκε με Αγαθότητα το αίτημα τους. Ο Διάδοχος του Πέτρου, ο οποίος δέχτηκε από τον Κύριο Ιησού το αξίωμα να εξασφαλίζει την ενότητα του Επισκοπάτου και να προΐσταται και να προστατεύει την Καθολική κοινωνία όλων των Εκκλησιών, δεν μπορεί να μην διαθέσει τα μέσα με τα οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτή η Αγία τους επιθυμία!

Η Εκκλησία, λαός συγκεντρωμένος στην ενότητα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ιδρύθη από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό σαν “το Μυστήριο, δηλαδή το σημείο και το όργανο της ενδόμυχης ενότητος με τον θεό και της ενότητος όλου του ανθρωπίνου γένους”.

Κάθε χωρισμός ανάμεσα στους βαπτισμένους στο όνομα του Ιησού Χριστού είναι μια πληγή σ’ αυτό που είναι η Εκκλησία και σ’ αυτό για το οποίο υπάρχει η Εκκλησία. Γι’ αυτό “όχι μόνον αντιτίθεται ανοιχτά στο θέλημα του Χριστού, αλλά είναι και ένα σκάνδαλο για τον κόσμο καταστρέφοντας τον πιο άγιο από τους σκοπούς: Το κήρυγμα του Ευαγγελίου σε κάθε πλάσμα”. Γι’ αυτόν τον λόγο ακριβώς πριν σκορπίσει το αίμα Του για την σωτηρία του κόσμου, ο Κύριος μας Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα για την ενότητα των Μαθητών Του.

Είναι το Άγιο Πνεύμα, αρχή ενότητος, το οποίο ιδρύει την Εκκλησία σαν κοινωνία. Είναι η αρχή της ενότητος των πιστών στην διδασκαλία των Αποστόλων, στον τεμαχισμό του άρτου και στην προσευχή. Παρόλα αυτά η Εκκλησία, αναλόγως του μυστηρίου του Ενσαρκωθέντος Λόγου, δεν είναι μόνον μια αόρατη κοινωνία, πνευματική, αλλά είναι και ορατή επίσης: Έτσι, “η κοινότης αποτελούμενη από ιεραρχημένα όργανα και το Μυστικό σώμα του Χριστού, η ορατή συνάθροισις, η Σύναξη και η πνευματική κοινότης, η Επίγεια Εκκλησία και η Εκκλησία η εμπλουτισμένη με ουράνια αγαθά (όχι με εμπλουτισμένο ουράνιο) δεν πρέπει να γίνονται κατανοητές σαν δύο διαφορετικά πράγματα. Σχηματίζουν αντιθέτως μία και μοναδική σύνθετη πραγματικότητα αποτελούμενη από ένα διπλό στοιχείο, θεϊκό και ανθρώπινο”. Η κοινωνία των βαπτισμένων στην διδασκαλία των Αποστόλων και στον τεμαχισμό του ευχαριστιακoύ άρτου, φανερώνεται ορατά στους τρόπους της ομολογίας της πληρότητος της πίστεως, της λατρείας όλων των Μυστηρίων καθιδρυμένων από τον Χριστό και στην διακυβέρνηση του σώματος των Επισκόπων ενωμένων με την κεφαλή τους, τον Ρωμαίο Ποντίφικα!

Η μοναδική Εκκλησία του Χριστού βεβαίως, που στο Σύμβολο της Πίστεως την ομολογούμε Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική “υφίσταται στην Καθολική Εκκλησία κυβερνώμενη από τον διάδοχο του Πέτρου και από την κοινωνία των Επισκόπων μαζί του, παρότι έξω από τον οργανισμό του βρίσκονται πολλά στοιχεία αγιότητος και αλήθειας, τα οποία, σαν δώρα της Εκκλησίας του Χριστού, ωθούν προς την Καθολική Ενότητα”. »

Στο φως αυτών των Εκκλησιολογικών αρχών, οι Αγγλικανοί θα τηρήσουν ορισμένους κανόνες που τους επιβάλλονται με τη βοήθεια των οποίων θα διατηρούνται σε κοινωνία με τον Πάπα. Έχει καταντήσει το μαρτύριο του Σίσυφου το έργο που έχει αναλάβει ο κ. Ζηζιούλας. Κάθε φορά που πάμε να συμφωνήσουμε κάτι με τους Καθολικούς, η βαριά πέτρα του διαλόγου ξεφεύγει από τα χέρια του κ. Ζηζιούλα και ξανακυλάει πίσω.


Έδοξε λοιπόν στο Άγιο Πνεύμα και στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως διατυμπανίζει παντού τελευταίως, υπερασπίζοντας τον αρχηγό του, Επίσκοπο Πατρών, ο π. Ανάστασιος Γκοτσόπουλος, έδοξε και στον Πάπα. Για να μην χάσουμε τα μυαλά μας όμως μ’ αυτό το κυκλοθυμικό Άγιο Πνεύμα που διαθέτουν οι Ιεραρχίες των Εκκλησιών ας ακούσουμε έναν σύντομο Λόγο του π. Ιουστίνου Πόποβιτς!

«Στον Οικουμενισμό όλες οι αδυναμίες, οι αποκλίσεις, τα λάθη, προέρχονται από την κατάχρηση του Αγίου Πνεύματος. Με αυτή την κατάχρηση δικαιολογούνται και όλες οι δυτικές “εκκλησίες” και αιρέσεις. ΤΑ ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ.

Πορεύονται “κατ’ άνθρωπον” με τον ακόλουθο τρόπο: Αντί της μεθόδου του Σωτήρος -της αναγεννήσεως του έσω ανθρώπου- οδεύουν την οδό του Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού, πασχίζοντας να μεταμορφώσουν το πρόσωπο δια της κοινωνίας και όχι δια της οδού του Σωτήρος, η οποία συνίσταται στη σωτηρία του ανθρώπου δια του θεού και όχι δια της κοινωνίας. Το Άγιο Πνεύμα δίδεται μόνον στην Εκκλησία του Θεανθρώπου! Δεν δίνεται εκτός Θεανθρώπου». Ούτε στον διάδοχο του Πέτρου. Διότι ο Πέτρος δεν έπαψε ποτέ του να είναι άνθρωπος!

Αμέθυστος