«Σεβαστέ μου Γέροντα, δεν επιθυμώ να σας κουράσω. Ελπίζω στην σύνεσή σας να αντιληφθήτε ότι, αι διατυπωθείσαι απόψεις σας στην εν λόγω επιστολήν σας, άγουν αναποδράστως σε αντιπαραθέσεις μετά του οικείου Επισκόπου, ψυγωμένης της πολυτίμου αγάπης, άνευ της οποίας μεταβαλλόμεθα σε κύμβαλα αλαλάζοντα, και σκανδαλιζομένων των Χριστιανών. Διο και σας ικετεύω, ως γέρων ταπεινός μοναχός, όπως αναθεωρήσετε την στάση της ιεράς Μονής σας έναντι των εκάστοτε Επισκόπων του Τόπου, επειδή εμφανιζόμενη ως διοικητική και πνευματική Αρχή, εγκυμονεί απροσδοκήτους περιπετείας, διασυρομένου και του σεμνού τάγματος του Μοναχισμού...
Άγιε Γέροντα, η Ναύπακτος είναι πολύ μικρή για να κρύψη τις ψυχοφθόρες τριβές μεταξύ του Μητροπολίτου και των μοναχών του μοναδικού εν αυτή μοναστηρίου. Διο και σας ικετεύω να φροντίσετε ώστε να αρθούν τα αίτια των τριβών αυτών, που βλάπτουν όλους και αυτούς ακόμη τους καλούς υποτακτικούς σας. Δόξα τω Θεώ ο νέος Μητροπολίτης της Επαρχίας σας έχει δώσει πολλά τεκμήρια της Ορθοδοξίας του και του αναλόγου ήθους, ώστε να μη δικαιολογείται καμμία πρόφαση εναντιότητος».
Και σε άλλες ανοικτές επιστολές προς τους συμπατριώτες του Ναυπακτίους (2003) μεταξύ των άλλων τόνιζε:
«Εάν κάναμε έναν απολογισμόν της όσης ζημίας έχει προκαλέσει το ίδρυμα του π. Σπυρίδωνος -όχι του Θεού- θα καταλήγαμε στην ευχήν ότι θα ήταν προτιμώτερο να μην υπήρχεν...
...Άν δεν παρεσυρόμουν από τον άλογον ενθουσιασμόν μου και τον ερωτούσα, μαθαίνοντας ότι πέραν των θεολογικών σπουδών του και την θεωρητικήν συγκρότησή του ως ιερωμένου ιεροκήρυκος, ουδεμίαν αγωγήν μοναχικήν υπέστη, ασφαλώς ούτε θα τον ενίσχυα ηθικοϋλικώς, ούτε θα τον ενεθάρρυνα να κτίση Μοναστήριον και ν' αναλάβη την ευθύνην ηγουμενίας, διότι αφεύκτως θα τον ενέπαιζαν οι δαίμονες και αντί καλού, θα απέβαινεν αιτία να βλασφημήται ο Θεός, όπως συμβαίνει τώρα, αλλά και σε όλες τις εποχές, που οιηματίες τινές επεχείρησαν να εξέλθουν σε πόλεμον κατά του διαβόλου, απειροπόλεμοι όντες, ως ηγούμενοι...
Αυτά βέβαια είναι αντιπαραδοσιακά και μάλλον δαιμονικά και οδηγούν κατ' ευθείαν σε απείθειαν και σύγκρουση με τους κατά καιρούς Επισκόπους, οπότε η ζωή των Μοναχών, αντί να είναι ταπεινή και ειρηνική αποβαίνει αιτία συνεχούς ταραχής και εντάσεως και οδηγεί σε σχίσματα μεταξύ του χριστιανικού λαού».Αντιγραφή από...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου