Ίσως να μην υπάρχει στον πολιτισμένο κόσμο σήμερα μεγαλύτερη ταλαιπωρία επιβεβλημένη στο κοινό από την υποχρέωσή του να ακούει κηρύγματα. Μόνον ένας κληρικός, κατά τη διάρκεια του κηρύγματος, έχει τη δυνατότητα να κρατά σιωπηλό το ακροατήριό του και να το βασανίζει. Μόνον ένας κληρικός, κατά τη διάρκεια του κηρύγματός του, μπορεί να οργιάζει με τις κοινοτοπίες του, τα αυταπόδεικτα και τα μη προφανή, και να γίνεται αποδέκτης, λες και είναι αναμφισβήτητο δικαίωμά του, του σεβασμού που θα εδικαιούτο αν από τα εύγλωττα χείλη του ακούγονταν πειστικότατες ρήσεις απαράμιλλης λογικής. Αν ένας καθηγητής νομικής ή φυσικής βρεθεί σ’ ένα αμφιθέατρο κι εκεί αρχίσει τα τετριμμένα και τις ανοησίες, θ’ αντικρίσει άδεια έδρανα. Αν ένας δικηγόρος δεν αγορεύσει καλά, δεν θα του ξαναδοθεί εύκολα η ευκαιρία. Έναν δικαστή, μόνον οι ένορκοι, ο κατηγορούμενος και ο φύλακας είναι υποχρεωμένοι να τον ακούσουν. Ένα μέλος του Κοινοβουλίου το διακόπτουν με βηξίματα ή παύουν να το υπολογίζουν. Τούς δημοτικούς συμβούλους μπορούν να τους αποκλείσουν. Κανένας όμως δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί από τον ιεροκήρυκα.
Είναι, η αγγαρεία της εποχής μας, ο γέρος που εμείς, σαν τον Σεβάχ, δεν μπορούμε ν’ αποτινάξουμε, ο εφιάλτης που καταστρέφει την ανάπαυλα της Κυριακής, ο βραχνάς που επιβαρύνει τη θρησκεία μας και κάνει τη Θεία Λειτουργία δυσάρεστη. Δεν μας υποχρεώνουν βέβαια να πάμε στην εκκλησία! Όχι, θέλουμε ωστόσο κάτι παραπάνω. Θέλουμε να μη μας υποχρεώνουν να μην πάμε! Θέλουμε, όχι, είμαστε αποφασισμένοι να απολαμβάνουμε την παρηγοριά της κοινής λατρείας· θέλουμε όμως να γίνεται χωρίς η πλήξη να ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια αντοχής· και να μη φεύγουμε από τον οίκο του Κυρίου σαν δραπέτες που λαχταρούν να γλυτώσουν, πράγμα που είναι το σύνηθες αποτέλεσμα των συνήθων κηρυγμάτων.
Anthony Trollop
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου