Mons Marian Eleganti
Benedictine και Βοηθός Επίσκοπος Chur (Ελβετία)
Η σχετικοποίηση της σωτηριολογικής μεσολάβησης του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ είναι ένα διαδεδομένο και ανησυχητικό φαινόμενο, ακόμη και εντός της Καθολικής Εκκλησίας. Η αρχή «extra ecclesia nulla salus» (καμία σωτηρία εκτός Εκκλησίας) έχει σχετικοποιηθεί έντονα στην εποχή μας.
Είναι αλήθεια ότι ο ΘΕΟΣ μπορεί να φέρει στη σωτηρία τους αθώα αμαρτάνοντες ανθρώπους με τρόπους που είναι γνωστοί μόνο σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον ΧΡΙΣΤΟ ή που δεν Τον γνωρίζουν πραγματικά για οποιονδήποτε λόγο, δεν σχηματίζουν απλώς μια «καταραμένη μάζα» (μια μάζα ανθρώπων που δεν θα επιτύχουν ποτέ την αιώνια σωτηρία).
Πρέπει επίσης να σκεφτούμε τα αμέτρητα αθώα παιδιά που σκοτώνονται στη μήτρα. Όλες οι απαραίτητες διαφοροποιήσεις ως προς αυτό δεν σχετικοποιούν την απόλυτη αναγκαιότητα για σωτηρία της μεσολάβησης του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και του κατ' εξοχήν οργάνου της σωτηρίας του: την Εκκλησία! Διότι κανένα άλλο όνομα δεν έχει δοθεί στους ανθρώπους με το οποίο μπορούν να κληρονομήσουν τη σωτηρία από το όνομα ΙΗΣΟΥΣ, μπροστά στο οποίο θα υποκύψει κάθε γόνατο, στον ουρανό, στη γη και κάτω από τη γη. Και η Εκκλησία είναι το θεμέλιο Του και το μέσο Του για να έρθει στους ανθρώπους και να διασχίσει την ιστορία.
Η καθολική και περιεκτική σωτηριολογική βούληση του ΘΕΟΥ να σώσει κάθε άνθρωπο και να τον οδηγήσει στη γνώση της αλήθειας συνδέεται επομένως και με την απαραίτητη ιεραποστολική εντολή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν πρέπει να μαθαίνει από άλλες θρησκείες, αλλά να διδάσκει αυτό που έχει λάβει από τον ΧΡΙΣΤΟ.
Με άλλα λόγια, πρέπει να βγει σύμφωνα με τη Μεγάλη Αποστολή του Αναστημένου και να κάνει μαθητές του όλα τα έθνη και να τα βαφτίσει. Αυτός είναι ο λόγος του ΘΕΟΥ! Η Εκκλησία είναι «Mater et Magistra» – «Μητέρα και Δάσκαλος» – των εθνών. Διαφυλάσσει την Αποκάλυψη που έδωσε ο ΘΕΟΣ στο πέρασμα του χρόνου και τη φέρνει αναλλοίωτη σε όλους τους λαούς. Τα μυστήρια του είναι το ελιξίριο της υπερφυσικής ζωής, που πρέπει να χρησιμοποιήσει κάθε άνθρωπος για να θεραπευθεί, γιατί ο Χριστός δίνει τον εαυτό του στα μυστήρια.
Στη Θεία Ευχαριστία μας συναντά άμεσα η αγάπη του ΧΡΙΣΤΟΥ. Τι είναι μεγαλύτερο από την ευχαριστιακή ένωση με ΑΥΤΟΝ; «Ω υπέρτατη ταπεινοφροσύνη, ω ταπεινή ταπεινοφροσύνη, που ο ΘΕΟΣ και ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ μας δίνουν τον εαυτό τους κάτω από την ανεπιτήδευτη μορφή του οικοδεσπότη» (πρβλ. Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης)!
Εναλλακτικές μορφές λατρείας δεν μπορούν καθόλου να αντικαταστήσουν τη Θεία Ευχαριστία («πηγή και κορυφή της ζωής της Εκκλησίας»). Αλίμονο σε όποιον προσπαθεί, ειδικά να μην υπογραμμίσει τη σημασία των λαϊκών στην Εκκλησία. Στην πραγματικότητα, αυτό θα κληρικοποιούσε τους λαϊκούς και θα αποϊεροποιούσε τον ιερέα. Αυτή η διαδικασία της αντικατάστασης του ιερέα από τους λαϊκούς μπορεί να παρατηρηθεί παντού, μέχρι την κορυφή της ιεραρχίας.
Το άτομο που αρχικά υποτίθεται ότι θα βοηθούσε τον ιερέα (ο ποιμενικός βοηθός ήταν η κατ' εξοχήν μετασυνοδική κατάκτηση της δεκαετίας του '70) τώρα δεν βοηθά πλέον τον ιερέα αλλά τον αντικαθιστά. Ακόμη και οι επίσκοποι τοποθετούνται στο πλευρό του αντί για το αντίστροφο. Αυτό είναι ουσιαστικά μια αντιστροφή της μυστηριακής πραγματικότητας της Εκκλησίας. Ωστόσο, παραμένει αληθινό: χωρίς τον ιερέα δεν θα υπάρχει Εκκλησία. Εκεί που εξαφανίζεται ή περιθωριοποιείται, η Εκκλησία βρίσκεται στο τέλος της γραμμής. Αυτό έχει να κάνει με την κεντρικότητα της Θείας Ευχαριστίας, που δεν υπάρχει χωρίς τον ιερέα.
Στην παράδοσή της, η Εκκλησία έχει διατηρήσει και μεταδίδει την πίστη με αμόλυντο τρόπο. Συνεχίζει να το κάνει και σήμερα. Σημείο αναφοράς παραμένει η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, που γράφτηκε από τους επισκόπους της παγκόσμιας Εκκλησίας σε μια εκπληκτική συντακτική διαδικασία και εξουσιοδοτήθηκε από τον Πάπα. Η Εκκλησία δεν χρειάζεται ερμηνευτές που θέλουν να ξαναγράψουν τις Αγίες Γραφές σε σχέση με τις «νέες» ανακαλύψεις των «ανθρώπινων επιστημών», ανακαλύψεις που αύριο θα αναθεωρηθούν ξανά.Γιατί αυτό είναι το θέμα της επιστήμης, όχι η αποκάλυψη. Όταν ακόμη και οι απόψεις και η συμπεριφορά του Ιησού δηλώνονται εξαρτώμενες από το χρόνο και χρειάζονται διόρθωση, το κατώφλι του πόνου έχει φτάσει οριστικά.
Το βάπτισμα και η πίστη της Εκκλησίας είναι απαραίτητα για τη σωτηρία. Μέσω αυτών, μας δίνεται η δυνατότητα να είμαστε παιδιά του ΘΕΟΥ. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν είμαστε ήδη αυτόματα και εγγενώς έτσι, ανεξάρτητα από το πώς ζούμε ή τι πιστεύουμε. Πώς μπορούν αυτοί που απορρίπτουν ρητά και πολεμούν τη μεσολάβηση του ΙΗΣΟΥ να έχουν τον ΠΑΤΕΡΑ; Πώς μπορούν να είναι «παιδιά του ΘΕΟΥ» με την πλήρη έννοια του όρου; Σύμφωνα με τα λόγια του ΙΗΣΟΥ, μόνο αυτός που έχει τον ΥΙΟ έχει τον ΠΑΤΕΡΑ και το αντίστροφο.
Δεν υπάρχει λοιπόν τρόπος να φτάσετε στον ΘΕΟ χωρίς τον ΙΗΣΟΥ.
Σε Αυτόν, μαζί Του και μέσω Αυτόν, είμαστε παιδιά του ΘΕΟΥ και στρεφόμαστε στον ΠΑΤΕΡΑ. Οι σχετικοποιήσεις δεν αρμόζουν σε αυτή την περίπτωση και παραλύουν τον ιεραποστολικό ζήλο της Εκκλησίας. Είναι ένα ψεύτικο δόγμα. Ιεραπόστολοι όπως ο Άγιος Φραγκίσκος Ξαβιέ έκαναν απίστευτες προσωπικές θυσίες για να σώσουν ανθρώπους για αιώνια ζωή μέσω της πίστης και του βαπτίσματος. Δεν ήταν σε λάθος δρόμο, αλλά είμαστε αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάψουμε γέφυρες και να κάνουμε χωρίς αυτές, αφού ο καθένας υποτίθεται ότι σώζεται από τη δική του θρησκεία.
Γιατί ο ΘΕΟΣ έγινε άνθρωπος; Γιατί αποκαλύφθηκε στον Υιό Του και μας αποκάλυψε την πλήρη αλήθεια για τον εαυτό Του σε ΑΥΤΟΝ;;;;; Γιατί θεμελίωσε μιά Εκκλησία; Γιατί οι μη Χριστιανοί έμειναν στην παραδοσιακή θρησκευτική τους κοινωνικοποίηση; Δεν είναι ο ΙΗΣΟΥΣ απόλυτη μοναδικότητα, δηλαδή ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που έγινε άνθρωπος, που υπάρχει μόνο μια φορά και που αφορά όλους τους ανθρώπους; Δεν κερδίζει ΑΥΤΟΣ στη γνώση του ΘΕΟΥ περισσότερα από άλλους, όποιο κι αν είναι το όνομά τους; « Φίλιππε, όποιος με βλέπει βλέπει τον ΠΑΤΕΡΑ !»
Ναι, ο ΘΕΟΣ είναι ελεήμων. Αλλά ποτέ δεν παραβιάζει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη στο έργο της σωτηρίας του. Αυτό είναι που μιλάει ο ΙΗΣΟΥΣ σε πολλές παραβολές για την κρίση. Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει Παράδεισος χωρίς να περάσουμε από αυτές τις πύλες. Όποιος αποτύχει στο τεστ, όπως στο αεροδρόμιο με ανιχνευτές μετάλλων , θα αποτραπεί. Πρέπει να αφαιρέσει ή να απαλλαγεί από τα εμπόδια που τον εμποδίζουν να περάσει. Στη διακήρυξη της Εκκλησίας, ένας όρος που υποδηλώνει αυτή την πραγματικότητα είναι το «Καθαρτήριο», ένας «τόπος» του θείου ελέους. Και μετά, σύμφωνα με τη μαρτυρία της Αγίας Γραφής, υπάρχουν και εκείνοι που αρνούνται απολύτως να περάσουν από την πόρτα που είναι ο ίδιος ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Σε κάθε περίπτωση, ο Κύριος κάνει λόγο για διχοτόμηση στην έκβαση της κρίσης και καλεί τους μαθητές του: «Κάντε κάθε προσπάθεια να εισέλθετε!». Αυτή η προσπάθεια περιλαμβάνει την προσπάθεια της Εκκλησίας να κηρύξει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας σε όλους τους ανθρώπους και να φέρει τα μυστήρια της σωτηρίας! Τίποτα άλλο δεν είναι η πρωταρχική της αποστολή, ούτε κοινωνικά ζητήματα, αν και πάντα έκανε το δεύτερο. Η αμαρτία είναι πραγματική και οι συνέπειές της στη ζωή μας ως ΘΕΟΣ είναι αποφρακτικές και θανατηφόρες. Αν δεν μετανοήσουν, οδηγούν στην απώλεια της χάριτος και στην αιώνια σωτηρία. Πρέπει να μάθουμε πάλι να αποστρέφουμε την αμαρτία. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το παίρνουμε ελαφρά, παρόλο που το έλεος του ΘΕΟΥ είναι πάντα μεγαλύτερο από την αμαρτία. Ο αμαρτωλός πρέπει να το αναγνωρίσει και να μετανοήσει για να λάβει το έλεος του ΘΕΟΥ με όλα τα θεραπευτικά του αποτελέσματα. Αυτό εννοεί επίσης ο Ιησούς με τον όρο «αναγέννηση» άνωθεν από το ΠΝΕΥΜΑ και την αλήθεια. Υπάρχει μια αλήθεια. Μερικές φορές αποκαλείται «σκληρή αλήθεια» επειδή δεν λαμβάνει υπόψη τη διάθεσή μας, τη συγκατάθεσή μας ή τη συναισθηματική μας κατάσταση. Ισχύει ανεξάρτητα από όλα αυτά. Επιπλέον, παραμένει αμετάβλητη ως αλήθεια, ανεξάρτητα από τη διαδοχή των γενεών και τις ψευδείς απόψεις τους για το θέμα.
Η εποχή μας έχει χάσει την αίσθηση της αντικειμενικότητας. Ο καθένας δημιουργεί τον δικό του κόσμο, τη δική του «αλήθεια», η οποία ισχύει μόνο για αυτόν αλλά δεν αναγνωρίζεται από τον ΘΕΟ. Αν κάτι είναι αλήθεια, παραμένει αληθινό για όλους εξ ορισμού, διαφορετικά δεν είναι αλήθεια. Παρεμπιπτόντως, αυτή η αποκαλυπτόμενη αλήθεια περιλαμβάνει το γεγονός ότι ο ΘΕΟΣ δημιούργησε τα ανθρώπινα όντα ως αρσενικά και θηλυκά και ότι το σώμα μας ορίζει ως τέτοιους.
Όσο περισσότερο το Ευαγγέλιο και η πίστη της Εκκλησίας μας προκαλούν να υπερβούμε τη νοοτροπία μας, τόσο το καλύτερο. Η πίστη της Εκκλησίας δεν αναφέρεται στις προσωπικές απόψεις που εκφράζουμε σε κάθε περίσταση, αλλά σε όσα η Εκκλησία έχει διδάξει από την αρχή και έχει διαφυλάξει για όλες τις γενιές. Η αλήθεια ή τα λόγια του ΙΗΣΟΥ είναι αμετάκλητα και, σύμφωνα με τη δική του μαρτυρία, παραμένουν για την αιωνιότητα.
Η σκληρότητα της αλήθειας δεν προέρχεται από εκείνους που υποστηρίζουν και διδάσκουν την αλήθεια της πίστης. Η σκληρότητα προέρχεται από το κλείσιμο της καρδιάς που συναντά η αλήθεια. Το ίδιο ισχύει και για τη διάκριση των πνευμάτων για χάρη της αλήθειας. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ιησούς μίλησε για ένα ξίφος που επίσης θα διχάσει τις οικογένειες στην άποψή τους για Αυτόν για χάρη της αλήθειας. Αυτή η πτυχή δεν πρέπει να λείπει από την ανακοίνωση. Ο Κύριος δεν είναι «μαλακός». Είναι ευγενικός και ταπεινός στην καρδιά. Όμως η απαιτητική και άβολη αλήθεια παραμένει, χωρίς συμβιβασμούς.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ είναι η ΟΔΟΣ, η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ. Το ίδιο είναι χθες, σήμερα και αύριο. Υπό αυτή την έννοια, δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή παραδείγματος στην Εκκλησία που να γνωρίζει τον Νυμφίο, καμία νέα διδασκαλία, καμία φώτιση που να ξεπερνά ή να επισκιάζει κάθε προηγούμενη γνώση. Δεν υπάρχει επαναστατική διαίσθηση με αυτή την έννοια ακόμη εκκρεμής ή πρόσφατη. Δεν υπάρχει καν μια νέα, διαφορετική Εκκλησία, με την έννοια: «Τα προηγούμενα πράγματα έχουν παρέλθει. έχουν γεννηθεί νέα».
Σήμερα δεν γνωρίζουμε τον ΙΗΣΟΥ καλύτερα από τους πιστούς που προηγήθηκαν. Σήμερα δεν έχουμε βαθύτερη γνώση της υπερφυσικής αλήθειας από τους παλιούς Αγίους ή την Εκκλησία των Αποστόλων. Όποιος διαβάζει τις επιστολές των Αποστόλων μπορεί γρήγορα να το αντιληφθεί. Η τεχνολογική πρόοδος δεν μας ανέβασε ηθικά σε υψηλότερο επίπεδο. Από φιλοσοφική και ηθική άποψη, μπορεί να είμαστε ακόμη και χαμηλού επιπέδου αδαείς σε σύγκριση με τις προηγούμενες γενιές. Σε κάθε περίπτωση, τα πιστεύω της Εκκλησίας που μας έχουν μεταδοθεί δεν χρειάζονται αναθεώρηση. Εμείς Είμαστε.
ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΘΑΡΑ. ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ, ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (ΟΠΩΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ), ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΑΝΑΓΚΑΣΕ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΕΥΔΟΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑΣΙΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ Η ΧΑΡΙΣ ΠΛΕΟΝΑΖΕ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΟΡΑΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΔΡΑΙΩΘΗΚΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ. ΤΟΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΤΟΝ ΗΣΥΧΑΣΜΟ. ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΙΔΙΑ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ ΕΦΟΣΟΝ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥΜΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ, ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ Π.Δ. "ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ" Η ΟΠΟΙΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΙΝΑΤΗ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου