ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΣΙΑΝΙΣΜΟΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΣΙΑΝΙΣΜΟΣ

Σχόλιο στο κείμενο του Αγουρίδη, «Βιβλικές ρίζες της σύγχρονης πολιτικής Θεολογίας».

Σε τούτο το κείμενο, που περιλαμβάνεται στον τόμο «Θεολογία και Επικαιρότητα», ο Αγουρίδης προσφέρει τους λόγους για τους οποίους έγινε οπαδός του ψευδομεσσία Μούν και δαιμονίστηκε.

Καθίσταται σαφές επίσης πώς η «σύγχρονη Θεολογία» δέν πρέπει να προσμετράται με την Πατερική Θεολογία, διότι ριζώνει στον Προτεσταντισμό και μάλλον εκθέτουμε την Πατερική μας παράδοση, εάν και εφόσον, αντιμαχόμενοι κάτι που δέν μπορούμε να κατανοήσουμε επαρκώς. Διότι εισάγεται.

Σε μία εποχή που υποτίθεται πώς θριαμβεύει η λογική, στην πραγματικότητα θριαμβεύουν οι λογικές αντιφάσεις. Αυτό εξάλλου είναι και το χαρακτηριστικό της νεωτερικότητος. Η αδιαφορία της για τις λογικές αντιφάσεις. Σήμερα η πηγή αυτής της παράνοιας βρίσκεται στην Θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης. Αλλά ποτίζει όλους τους μοντέρνους Χριστιανούς. Τους συγχρόνους Αγιομάχους. Όσους απορρίπτουν την Παλαιά Πατερική Θεολογία αλλά δέχονται την Π.Δ. σαν να είναι η Καινή.

«Πολιτική θεολογία λοιπόν είναι εκείνος ο τρόπος του θεολογείν ο οποίος διαλαμβάνει και επεξεργάζεται όλα τα στοιχεία της ζωής του πιστού (θρησκευτικά, πνευματικά, οικονομικά, κοινωνικά κ.τ.λ.) με σκοπό την σωτηρία και απελευθέρωση από ό,τι κακό υπάρχει σ’ολα αυτά. Μία πολύ γνωστή μέθοδος (γι’αυτό και ονομάζεται επιστημονική θεολογία) αυτού του τύπου του θεολογείν είναι η θεολογία της Απελευθερώσεως!»

Καί έτσι οι Χριστιανοί σώζονται με την μετάλλαξη τους σε καλούς ανθρώπους. Τα γνωστά οργανωσιακά παραληρήματα.

Και το παραλήρημα των παρερμηνειών αρχίζει με τα βιβλία Γ και Δ Βασιλειών, όταν ξεκινά και η δράση του προφήτου Ηλία. «Ο Αχαάβ πίεζε τον Ναβουθαί να του πωλήσει τον αμπελώνα αντι αδράς αμοιβής. Η απάντηση του Ναβουθαί ήταν «μή γένοιτο μοι παρά Θεού μου δούναι κληρονομιαν πατέρων μου σοί» (Ο’ Κεφ 20). Καταστενοχωρήθηκε ο Αχαάβ και με την βοήθεια της γυναίκας του Ιεζαβέλ, σκότωσαν τον Ναβουθαί και τιμωρήθηκαν από τον Θεό με τον αφανισμό τους».

Ο Αγουρίδης δέν αναφέρεται διόλου στην προτύπωση της Εκκλησίας. Δέν καταλαβαίνει τί σημαίνει αμπελώνας, ούτε το γεγονός πώς σήμερα οι Οικουμενιστές πωλούν τον αμπελώνα στους Γερμανούς αντι πινακίου Φακής.

Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η απειλή προς τους μοχθηρούς και η πραγματοποίησή της. Διότι ο Θεός των εβραίων είναι ο Κύριος της Ιστορίας. Μία πολύ σημαντική παρερμηνεία, διότι προετοιμάζει το έδαφος για τον ψευδομεσσιανισμό που δέχεται σαν Ορθόδοξο η σχολή του.

ΗΣΑΙΑΣ 43,14! «Λέει ο Κύριος, ο λυτρωτής σας ο Άγιος Θεός του Ισραήλ: "Για χάρη σας θα στείλω στράτευμα στη Βαβυλώνα και θα συντρίψω όλους τους μοχλούς των οχυρών, οι Χαλδαίοι θα ξεσπάσουν σε θρήνους. Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Αγιός σας, ο δημιουργός του Ισραήλ, ο βασιλιάς σας"... "Κοιτάξτε. Εγώ κάτι καινούργιο κάνω, που κιόλας έγινε, δέν το βλέπετε; Ναι θα κάνω δρόμο μές στην έρημο και μές στην ερημιά ποτάμια"».

Ούτε αυτήν τη φορά καταλαβαίνει ότι γίνεται λόγος για τον Πρόδρομο, και γιά το Βάπτισμα της μετανοίας και γιά τους ασκητές της ερήμου. Γι’αυτό και συνεχίζει να παρερμηνεύει, ιδιαιτέρως δέ το ΗΣΑΙΑΣ 45. "Ο Κύριος λέει στο βασιλιά Κύρο, σ’αυτόν που έχρισε και υποστήριξε για να υποτάξει μπρός του τα έθνη και ν’αφοπλίσει τους βασιλιάδες, ν’ανοίξει μπρός του τα θυρόφυλλα των πόλεων, ώστε οι πύλες να μή μένουν πιά κλειστές".

Δέν κατανοεί δυστυχώς πώς ο Κύρος ετοιμάζει την αποστολή των μαθητών τού Κυρίου : πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη. Ούτε μπορεί να κατανοήσει βεβαίως γιατί ο Παύλος ακολούθησε αντίστροφα την πορεία του Μ.Αλεξάνδρου. Ότι ο Κύριος, ο αληθινός Θεός, δέν είναι ο Κύριος της Ιστορίας, αλλά μίας νέας Ιστορίας, της Ιστορίας της Σωτηρίας. Η οποία δέν ταυτίζεται με την Ιστορία των ανθρώπων.

Ας δούμε όμως τι συμπεράσματα βγάζει ο "επιστήμων" Αγουρίδης. «Στον δευτεροησαΐα υπάρχει μία έξαρση της μονοθεΐας. Αλλά και η οικουμενιστική διδαχή:  Ένας Θεός-άρα μία ανθρωπότης! «Διακρίνουμε τα βήματα του Γιαχβέ κατά τη δημιουργία μίας νέας και πολύ μεγάλης αυτοκρατορίας, αυτής των Περσών, χαιρετάει το βασιλέα της Κύρο ως Μεσσία αυτού του νέου κόσμου και στον λαό του Ισραήλ επιφυλάσσει το τιμητικό λειτούργημα του Ιεραποστόλου του ενός αληθινού Θεού πρόκειται για μία θεώρηση της πραγματικότητος εξωφρενική. Γιατί ο Κύρος είναι ένας αλλοεθνής και αλλόθρησκος. Με ποιά παραδοσιακή Εθνική ή θρησκευτική λογική ήταν δυνατόν αυτός ο αλλόθρησκος να θεωρηθεί ο Μεσσίας; Ένας άνθρωπος που δέν είχε καμία γνώση περί του Γιαχβέ, περί του αληθινού Θεού; Εδώ ο Οικουμενισμός του προφήτη ξεπερνάει κάθε νοητό όριο. Σε κάθε εθνικιστική αντιρρησία προβάλλει αμέσως το απόλυτο των επιλογών του Γιαχβέ μέσα στην Ιστορία!».

Αυτοί οι άνθρωποι, συνεχιστές του έργου του Βέλα, του Τρεμπέλλα, καταδίκασαν την θέωση των Αγίων σαν έκσταση, την υιοθεσία του Αγίου Συμεών του Ν.Θεολόγου σαν σχιζοφρένεια και εισήγαγαν στην Θεολογία το δαιμονικό παραλήρημα σαν την Σωτηρία του ανθρώπου. Πόσες χιλιάδες Θεολόγων δέν έχουν διδαχθεί αυτό το σκότος σαν Ορθόδοξη Θεολογία, το διδακτορικό σαν Φωτισμό του Αγίου Πνεύματος;

Μεταλλάσσεται το μάθημα της θεολογίας σε θρησκειολογία, διότι οι καθηγητές δέν γνωρίζουν πλέον την Ορθόδοξη Θεολογία.

Και έτσι λοιπόν, φυσικά, ο Αγουρίδης προσκύνησε τον ψευδομεσσία Μούν, σαν την εξέλιξη του Μεσσιανισμού των Εβραίων. Στον οποίο Μεσσιανισμό ο Κύριος θεωρείται ένας σημαντικός προφήτης, όπως ακριβώς και στον Μωαμεθανισμό! Διότι ο Μωαμεθανισμός θεωρείται η εξέλιξη του Χριστιανισμού.

ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ.

Και όμως ο Οικουμενισμός διέλυσε ήδη την Εκκλησιολογία. Διότι τού τό επιτρέψαμε. Την Θεία Ευχαριστία με την θεατρική εσχατολογική παράσταση που προσφέρει σαν την Σύναξη των πιστών ο Ζηζιούλας και το Βάπτισμα με τον Αγουρίδη και την επιστημονική και σήμερα πλέον πολιτική θεολογία των Ακαδημαϊκών του Βόλου και των Καιροσκόπων θεολόγων της Μέσης Εκπαιδεύσεως.

Πώς διελύθη όμως το Βάπτισμα; Με την παρερμηνεία τού Μυστηρίου τού Μύρου, του Χρίσματος. Το οποίο σήμερα ερμηνεύεται από τον Κληρικαλισμό όπως το εκφράζει ο Θερμός. "Με το Χρίσμα ο πιστός λαμβάνει όλη την μερίδα του Αγίου Πνεύματος που δικαιούται". Διότι, εξηγούν, και ο Κύριος εχρίσθη από το Άγιο Πνεύμα. Διότι όλοι οι εκπαιδευμένοι στα Γερμανικά Πανεπιστήμια, μιλούν για την Βάπτιση του Κυρίου, για τα Θεοφάνεια, σαν την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στον Κύριο, σαν να εχρίσθη, ο ίδιος ο Κύριος. Δέν μιλούν γιά την Θεοφάνεια τού αληθινού Τριαδικού Θεού, για πρώτη φορά, άμεσα, στην Ιστορία! Και όχι έμμεσα όπως στον Αβραάμ. Αυτή η κακοδοξία περί χρίσματος του Κυρίου, πρέπει νά γνωρίζουμε ότι οφείλεται και στην διδασκαλία της θεοσοφίας, της Μπλαβάτσκυ, που ακολουθείται σήμερα απο τους Αμερικάνους κοινωνιολόγους, τους δασκάλους του Βασιλειάδη, πώς ο Κύριος δέχθηκε τον Χριστό στο Βάπτισμα. Θά δούμε και αυτό το θέμα με συντομία. Διότι αυτή η ψευδομεσσιανική θεολογία, διέλυσε ήδη στο εξωτερικό το Ορθόδοξο Βάπτισμα. Δέχονται ήδη απο ετών τους «πιστούς» των αιρετικών Εκκλησιών, χωρίς εξορκισμό με μόνο το χρίσμα! Τό οποίο αφορά το Άγιο Πνεύμα καί μόνον.

Δυστυχώς έχει διαλυθεί εξ' ολοκλήρου το Σύμβολο της πίστεως καί τα Μυστήρια της Εκκλησίας και συνεχίζουμε να νομίζουμε πώς είμαστε Χριστιανοί. Κανείς μας δέν ακούει την φωνή του Γέροντα Πορφυρίου: Φεύγω διότι κανείς δέν με καταλαβαίνει. Δέν μίλησα σέ κανέναν γιά τόν Κύριο γιατί κανείς δέν με ρώτησε για την οδό του Κυρίου.
Πώς είναι δυνατόν νά μήν καταλαβαίνουμε πώς η Εκκλησία έγινε ξανά η Έρημος;

Νομίζουμε πώς αξίζει τόν κόπο νά προσέξουμε τά αποσπάσματα πού ακολουθούν :

Το Χρίσμα είναι το Μυστήριον πού ακολουθεί μετά το Βάπτισμα, με το οποίον «γεμίζει ο νεοφώτιστος από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο τον ενισχύει και τον κατευθύνει στην... πνευματική... ζωή». Το Μυστήριον του Χρίσματος βασίζεται στα εξής θεόπνευστα λόγια: Πρώτον μεν στην διαβεβαίωσι του Κυρίου: «ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος, τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλαν λαμβάνειν οι πιοτεύοντες εις αυτόν» (Ίωάν. ζ' 38-39).

Είπε δηλαδή ο Κύριος ότι, όσοι θα επίστευαν σ΄ Αυτόν, θα έπαιρναν το Άγιον Πνεύμα. Αυτό δε ακριβώς το Άγιον Πνεύμα χορηγείται με το Μυστήριον του Χρίσματος. Δεν δίδεται με το Βάπτισμα, αλλά με το Χρίσμα. Το Βάπτισμα μας εξαγνίζει και μας παρέχει την δυνατότητα να δεχθούμε το Χρίσμα και δι' αυτού το Άγιον Πνεύμα.

egolpion


ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ:

520 Α. Καί αφού έτσι γεννηθούμε καί σφραγισθούμε μέ τόν Χριστό σάν μέ κάποιο σχήμα καί κάποια μορφή, γιά νά μήν προσλάβουμε κανένα άλλο σχήμα, ο Ίδιος κρατά τίς εισόδους τής ζωής.

573 Α. Τό Μύρο εισάγει τόν Ίδιο τόν Κύριο Ιησού, στόν Οποίο εναπόκειται όλη η σωτηρία τών ανθρώπων καί κάθε ελπίδα αγαθών, από τόν Οποίο έχουμε τήν κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος καί μέ τόν Οποίο οδηγούμαστε στόν Πατέρα. Γιατί, ενώ από κοινού η Αγία Τριάς πραγματοποιεί τήν ανάπλαση τών ανθρώπων, αυτουργός είναι μόνος ο Λόγος.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥΚΑΒΑΣΙΛΑ

«Ο μέγας υετός, προς ποτάμια ρείθρα, επέφανε σαρκί, βαπτισθήναι θελήσας, προν ον ο θείος Πρόδρομος, εκπληττόμενος, έλεγε: Πώς βαπτίσω Σε, ρύπον μη έχοντα όλως; πώς εκτείνω μου, την δεξιάν επί κάραν, ην τρέμει τα σύμπαντα;»

Peter L. Berger, A Rumor of Angels.Modern Society and Rediscovery of the Supernatural!

“Για μένα ο Χριστός φανερώθηκε ιστορικά στον Ιησού, μόνο που αυτή η φανέρωση δεν αποτελεί μια ιστορική πραγματικότητα δοσμένη εμπειρικά (Μάλλον έγινε στο Βάπτισμα όπου ο Χριστός εισήλθε στον Ιησού). Με άλλα λόγια, η λυτρωτική παρουσία του Θεού στον κόσμο φανερώνεται στην Ιστορία, αλλά δεν είναι ανάγλυφη σε όλα και καθ’ όλα και για μια φορά για πάντα έτσι όπως διηγείται η Καινή Διαθήκη τα ιδιαίτερα ιστορικά συμβάντα. Δεν είμαι λοιπόν υποχρεωμένος να υπολογίσω στα σοβαρά την επιμονή των συγγραφέων της Κ.Δ. ότι η λύτρωση δίνεται μόνο στο όνομα του Ιησού Χριστού, δηλαδή στο όνομα που ενώνει το ιστορικό πρόσωπο με την κοσμική και συμπαντική προοπτική της λυτρωτικής παρουσίας του θεού. Κάτι που μας πλησιάζει σε εκείνες τις χριστιανικές αιρέσεις, οι οποίες προσπαθούν να αφαιρέσουν αξία από τον ιστορικό Ιησού και να την δώσουν στον κοσμικό Χριστό, λυτρωτή όλων των δυνατών κόσμων. Μόνον που δεν μπορούμε να δεχτούμε την απόσταση αυτών των αιρέσεων από τον κόσμο, ιδίως των Γνωστικών, και την απαισιοδοξία τους”.
amethystos

Αμέθυστος