Στις 9 Ιανουαρίου 2013 αναρτήθηκε στο διαδίκτυο
(http://www.amen.gr/article11916) έκκληση 26 πιστών χριστιανών προς όλα τα
εμπλεκόμενα στην υπόθεση της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου μέρη, στην
οποία με σεβασμό παρακαλούσαν να καταβληθή κάθε προσπάθεια για να θεραπευθή το
πρόβλημα και να μην οδηγηθούμε σε σχίσμα.
Ένας εκ των υπογραψάντων ήταν και ο
πρωτοπρεσβύτερος της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς π. Γεώργιος
Δορμπαράκης, φιλόλογος και θεολόγος, κληρικός έγκριτος και αξιοσέβαστος, με
πλούσια ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα.
Στις 11 του μηνός αναγράφηκε στο διαδίκτυο
(http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2013/01/blog-post_11.html) ότι ο
Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ απαίτησε (δι’ άλλου προσώπου) από τον π.
Γεώργιο, την επόμενη κιόλας μέρα της ανάρτησης, να αναζητήσει άλλη Μητρόπολη
διότι ετόλμησε να συνυπογράψει την έκκληση. Κάποιοι εξ ημών επικοινωνήσαμε
με τον π. Γεώργιο και μας επιβεβαίωσε την είδηση. Παρά το γεγονός ότι τυπικά
εμφαίνεται σαν αίτημά του να λάβει απολυτήριο, η αλήθεια είναι ότι εξαναγκάστηκε
να το κάνει επειδή του ζητήθηκε και για να μην παραμείνει υπό την σοβαρή
δυσμένεια του μητροπολίτη.
Το μυαλό μας αδυνατεί να συλλάβει το νόημα μιάς
τέτοιας απόφασης. Διώκεται στην Εκκλησία μας η ελευθερία της γνώμης; Μήπως
έχει ποινικοποιηθή η ειρηνευτική πρωτοβουλία και έκκληση; Με ποιά λογική
τιμωρείται ένας ανεπίληπτος και υποδειγματικός κληρικός επειδή συμμετείχε σε μια
ευγενική δημόσια έκκληση για ένα χρόνιο πρόβλημα που πληγώνει την Εκκλησία; Πώς
είναι δυνατόν να στερούνται τόσοι χριστιανοί τον ποιμένα τους με μια αιφνίδια
απόφαση του μητροπολίτη, χωρίς έστω μια προσωπική ακρόαση προηγουμένως; Ο
γνωστός ανά το πανελλήνιο για το εκκλησιαστικό του φρόνημα π. Γεώργιος
Δορμπαράκης προφανώς μοιράστηκε στην έκκληση μαζί με άλλους την κοινή αγωνία εξ
αιτίας της ποιμαντικής του συνειδήσεως. Πολύ συχνά Έλληνες Ορθόδοξοι κληρικοί
παρεμβαίνουν στα δημόσια πράγματα, ακόμη και στα εκκλησιαστικά, με γραπτό λόγο ή
στα ηλεκτρονικά μέσα, ενίοτε με τρόπο λιγώτερο συγκρατημένο και ευγενικό από την
συγκεκριμένη έκκληση, χωρίς όμως να εκφράσουν κάποια ενόχληση οι Ιεράρχες μας-
και πολύ ορθά.
Η δημόσια αυτή διαμαρτυρία μας δεν στοχεύει
στην αποκατάσταση του π. Γεωργίου Δορμπαράκη στην ενορία του, κάτι που ο
ίδιος άλλωστε μάς απέκλεισε υπό τις κρατούσες σήμερα συνθήκες. Αποσκοπεί όμως
στη ευαισθητοποίηση του πληρώματος της Εκκλησίας, του ιερού κλήρου, αλλά και των
Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών απέναντι σε φαινόμενα αυθαιρεσίας και εξουσιαστικής
βίας, τα οποία (περιττό να το τονίσουμε) δεν γίνονται πλέον ανεκτά από τους
πιστούς όπως στο παρελθόν. Ιδίως μεσω της θεολογικής ανανέωσης των τελευταίων
δεκαετιών έγινε φανερό πλέον πως τέτοιες πρακτικές υποσκάπτουν αυτή καθ’ εαυτή
την φύση της Εκκλησίας και του σωστικού μηνύματός της.
Η ευχή και η προσευχή μας είναι να χρειάζονται
στο εξής όλο και λιγώτερες παρεμβάσεις οι οποίες θα στοχεύουν στο να εμποδίσουν
και να αναιρέσουν ενέργειες που διαταράσσουν την Εκκλησία και παραχαράσσουν το
ορθόδοξο φρόνημα.
1 σχόλιο:
Δυστυχώς οι δεσποτάδες, δεν πήραν είδηση ότι άλλαξαν οι χρόνοι κι οι καιροί και ότι το χριστεπώνυμον, κάποια στιγμή θα τους αφήσει ολομόναχους, μέσα σε άδειους ναούς, αν δεν αφήσουν το χιτλερικό φέρσιμο, το κοτζαμπάσικο στο οποίο έχουν συνηθίσει δεκαετίες έως και αιώνες.
Απορούμε και φρίττουμε διότι ο π. Γεώργιος Δορμπαράκης είναι κληρικός με όλη την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Ευχόμαστε ο επίσκοπος να έρθει, για το συγκεκριμένο ζήτημα, εγκαίρως στα συγκαλά του, διότι αν δεν έρθει:"δεσπότη μου, είναι κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια!"και θα σου ζητηθεί λόγος φοβερός για την κακή ποιμαντική σου και την εξουθένωση των ψυχών των ιερέων που σε ακολουθούνε.
Δημοσίευση σχολίου