Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Οπως ή αμαρτία είναι ή τιμωρία για την αμαρτία, ή αγά­πη είναι ή ανταμοιβή για την αγάπη.

 

Να κατανοείς.
Κατάλαβε την αγάπη.
Κατάλαβε ότι ο μυστικός χριστιανισμός δεν άφορα στη γνώση για τη γνώση. Δεν είναι θέμα με­γάλης νοητικής ικανότητας.
Δεν είναι θέμα ανταλλαγής επιχειρημάτων στο διάλογο με τους άλλους.
Δεν είναι θέμα του να εκδηλώσεις την αγιότητα σου, για να τη δουν οι άλλοι και να θαυμάσουν.
Δεν είναι θέμα οράσεων και εκστάσεων.
Είναι απλά θέμα κένωσης του εαυτού και αγνής αγάπης.
Για ν' αγκαλιάσει μία ψυχή με την αγάπη Του, ο Θε­ός δεν κοιτά το μεγαλείο της, αλλά το μεγαλείο της ταπείνωσης της.
Δες λοιπόν τον εαυτό σου σαν ένα τίποτα.
Βάλε τον εαυτό σου στην υπηρεσία όλων.
Δώσε όλα όσα έχεις και γίνε ένα ζωντανό πα­ράδειγμα αυτής της Θείας Χάρης και Δόξας, πού με τόση λαχτάρα επι­θυμείς.
Νιώσε τον πόνο και τη θλίψη όλης της αμαρτίας πού υπάρχει στον κόσμο γύρω σου, αλλά μην ασχολείσαι με ό,τι κάνουν οι άλλοι - αντί γι' αυτό, εστίασε στο δικό σου πόθο για ταπεινή αγνότητα της καρδιάς.
Διότι όπως ή αμαρτία είναι ή τιμωρία για την αμαρτία, ή αγά­πη είναι ή ανταμοιβή για την αγάπη.

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης
 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...


Πατερική Θεολογία
Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (+)

Στον άνθρωπο υπάρχουν δύο πίστεις. Η μία πίστις είναι η εγκεφαλική, η λογική πίστις της αποδοχής. Ο άνθρωπος εδώ αποδέχεται κάτι λογικά και πιστεύει σ’ αυτό που αποδέχεται. Αυτή όμως δεν είναι η πίστις που δικαιώνει τον άνθρωπο. Όταν η Αγία Γραφή λέγη ότι ο άνθρωπος δια μόνης της πίστεως σώζεται32, δεν εννοεί απλώς την πίστη της αποδοχής (και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι).

Η άλλη πίστις είναι η καρδιακή πίστις, η πίστις της καρδιάς. Αυτή η πίστις είναι δώρο Θεού, δηλαδή δεν θα την λάβη ο άνθρωπος, αν δεν θελήση ο Θεός να του την χαρίση, και ονομάζεται ενδιάθετος πίστις. Αυτήν την πίστη προκάλεσε ο πατέρας του σεληνιαζομένου νέου στο Ευαγγέλιο τον Χριστό να του χαρίση, λέγοντας: «Κύριε, βοήθει μου τη απιστία»33. Αυτός βέβαια πίστευε λογικά· δεν είχε όμως την βαθειά, την ενδιάθετο πίστη, που είναι δώρο Θεού.

Η ενδιάθετος πίστις όμως προέρχεται από εμπειρία Χάριτος. Και, αφού είναι εμπειρία Χάριτος, τι μπορεί να είναι για τον Ορθόδοξο η ενδιάθετος πίστις; Είναι η νοερά προσευχή. Οπότε, όταν ο άνθρωπος έχη την νοερά ευχή μέσα στην καρδιά του, που είναι η προσευχή του Αγίου Πνεύματος, τότε έχει και την ενδιάθετο πίστι και δια της πίστεως μέσω της προσευχής βλέπει αόρατα πράγματα. Γι’ αυτό και, όταν συμβαίνη τέτοιου είδους όρασις, λέγεται θεωρία. Θεωρία σημαίνει όρασις.

Η όρασις γίνεται γενικά με δύο τρόπους: Ή με την ευχή του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά, όταν ο άνθρωπος δεν έχη φθάσει ακόμη στην θέωσι, οπότε μπορεί και βλέπει, μέσω όμως της προσευχής, ή με την θέωσι, κατά την οποία καταργείται αυτή η ενδιάθετος πίστις, καθώς και η ελπίς και μένει μόνον η αγάπη προς τον Θεόν ως δώρο Θεού.

Αυτό εξ άλλου εννοεί ο απόστολος Παύλος, όταν λέγη: «Όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται»34. Όταν έλθη το τέλειον, καταργείται η πίστις και η ελπίδα και μένει μόνο, η αγάπη. Και η αγάπη αυτή είναι η θέωσις.

Στην θέωσι καταργείται η γνώσις, καταργείται η προφητεία, παύει η γλώσσα, που είναι η νοερά ευχή και μένει μόνον η αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος, τα λέγει αυτά πάρα πολύ καθαρά και ωραία και οι Πατέρες της Εκκλησίας ερμηνεύουν πάρα πολύ σωστά αυτά τα θέματα (Φιλοκαλία).