Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Δημητριάδος Ιγνάτιος: ''Κοινωνία και εθνικό συμφέρον είναι πάνω από κόμματα''


dimitriados ignatios10
Της Μαρίας Μπραουδάκη
H κοινωνία βρίσκεται πιο μπροστά από τα κόμματα», διαπιστώνει ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος και συνιστά τα κόμματα «να θέσουν το εθνικό συμφέρον υπεράνω του κομματικού».
Ο Ιεράρχης εύχεται, μεταξύ άλλων, ο καινούργιος χρόνος να φέρει «διέξοδο και ελπίδα για τους νέους μας», σημειώνοντας πως είναι «τα μεγαλύτερα και πιο άδικα θύματα της οικονομικής κρίσης, που τούτη την ώρα δοκιμάζονται άγρια, καθώς βλέπουν τα όνειρά τους για το μέλλον να γκρεμίζονται και να ακυρώνονται».
Ο κ. Ιγνάτιος χαρακτηρίζει «ανεπαρκή» την πολιτική ηγεσία του τόπου κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αναφέρεται στον ρόλο των πολιτών υπογραμμίζοντας πως ο λαός πρέπει να γίνει «προσεκτικότερος στην επιλογή της πολιτικής του ηγεσίας», καυτηριάζει την κουλτούρα των MME και στέκεται στην ευθύνη της Εκκλησίας: «Η Εκκλησία δεν υπάρχει για να συσχηματίζεται με τον κόσμο, αλλά για να μεταμορφώνει τον κόσμο εν Χριστώ».
Παράλληλα, σημειώνει πως η προσέγγιση Ρώμης και Φαναριού έχει αποφέρει την υιοθέτηση ή την επανεισαγωγή στην εκκλησιαστική ζωή των Ρωμαιοκαθολικών «πολλών από τα στοιχεία της ανατολικής χριστιανικής παράδοσης ή της παράδοσης της αδιαίρετης Εκκλησίας των δέκα πρώτων αιώνων».
Αναφερόμενος στους τζιχαντιστές, διερωτάται «από ποια σκοτεινή γωνιά τις ιστορίας βγήκαν αυτοί οι άνθρωποι, που στο όνομα του θεού τους σφάζουν και εκτελούν» άλλους ανθρώπους, ομόδοξους ή ετερόδοξους.
Μέρες αγάπης αυτές που διανύουμε, αλλά διάχυτη είναι γύρω μας μια γενικότερη ένταση, υπόκωφη ή έκδηλη, δηλωτική κατάσταση ενός 'ανήμπόρου' λαού... Η οικονομική κρίση ή η πνευματική ένδεια, γεννούν τη σημερινή ανημπόρια των Ελλήνων;
Έχουμε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι η οικονομική κρίση δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά προήλθε από την πτωχοποίηση της κοινωνίας μας σε πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο, τα τελευταία τριάντα, πάνω κάτω, χρόνια.
Στην κατάσταση αυτή συνέβαλαν η νοοτροπία του εύκολου πλουτισμού και της τρυφηλής ζωής με δανεικά, στην οποία γαλουχήθηκε ο λαός μας από την ανεπαρκή πολιτική του ηγεσία και η απόλυτη ευτέλεια των Μ.Μ.Ε., ιδίως της τηλεόρασης, που προβάλλει και προτείνει μία σαρκολατρική στάση ζωής, από την οποία απουσιάζουν αρχές, αξίες, πίστη, ιδανικά, παράδοση, ιστορία, Πνεύμα.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η επέλαση της οικονομικής κρίσης είναι το απολύτως φυσικό επακόλουθο.
Ο λαός μας από ανήμπορος μπορεί να ξαναγίνει δυνατός, αν ακολουθήσει αντίστροφη πορεία, αν επανεκτιμήσει τον ανυπέρβλητο πνευματικό μας πλούτο και είναι προσεκτικότερος στην επιλογή της πολιτικής του ηγεσίας.
Συσσίτια, έρανοι αγάπης, βοήθεια έμπρακτη, καθημερινή και ευπρόσδεκτη από την Εκκλησία. Θεωρείτε ότι σήμερα η Εκκλησία έχει μπορέσει να βρει διόδους επικοινωνίας για ικανή πνευματική τροφή στο ποίμνιό της;
Γνωρίζουμε ότι ο βασικός λόγος υπάρξεως της Εκκλησίας στον κόσμο είναι η σωτηρία του κόσμου εν Χριστώ.
Η αποστολή Της είναι πνευματική. Ταυτόχρονα, όμως, και η κοινωνική προσφορά είναι εκ των ων ουκ άνευ, είναι εντολή Χριστού, διαρκής και διαχρονική.
Αλίμονο, όμως, στην Εκκλησία, αν περιπέσει στον πειρασμό αποκλειστικά της κοινωνικής αλληλεγγύης, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την πνευματική τροφοδοσία των ανθρώπων, από την οποία πρωτίστως όλοι έχουμε ανάγκη, αν θέλουμε πραγματικά να ζήσουμε ως άνθρωποι.
Γι' αυτό πάντα λέμε στους συνεργάτες μας, κληρικούς και λαϊκούς, να ασκούν το έργο της φιλανθρωπίας, ως φυσική συνέχεια της λειτουργικής ζωής και του πνευματικού αγώνα, του δικού τους και του ποιμνίου τους.
Μόνο τότε το κοινωνικό έργο θα έχει πραγματικό αποτέλεσμα και η Εκκλησία θα λειτουργεί ως Σώμα Χριστού και όχι ως κοινωνικό σωματείο περιορισμένης ευθύνης.
Άνθρωπος που έχετε δουλέψει με τους νέους και για τους νέους εσείς, τί πιστεύετε ότι είναι εκείνο που τους λείπει σήμερα και πώς νομίζετε ότι μπορεί να βοηθήσει η ελληνική οικογένεια;
Από τους νέους λείπει η αλήθεια και η ελπίδα. Στα μάτια τους καταρρέουν οι θεσμοί, γιατί αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, ανακόλουθοι και υπηρετήθηκαν από ανθρώπους που κέρδισαν σε προσωπικό επίπεδο, αδιαφορώντας για το δημόσιο συμφέρον.
Οι θεσμοί απαξιώνονται από μέσα. Μερίδιο ευθύνης έχει και η Εκκλησία, που συχνά υποκύπτει στον πειρασμό της εκκοσμίκευσης, για να γίνεται δήθεν αρεστή, με οδυνηρά αποτελέσματα.
Οι νέοι μας θέλουν την γνησιότητα λόγων και έργων από εμάς και έχουν δίκιο.
Δεν επιθυμούν, κατά βάθος, την διαρκή μετάλλαξη της Εκκλησίας, για να συμφωνούν όλοι μαζί Της.
Η Εκκλησία δεν υπάρχει για να συσχηματίζεται με τον κόσμο, αλλά για να μεταμορφώνει τον κόσμο εν Χριστώ.
Από τη μεριά της, η Ελληνική οικογένεια, που μπορεί να διατηρεί την συνοχή της, στηριζόμενη στα θεμέλια της πίστεως και της Χριστιανικής ζωής, είναι λιμάνι ασφαλείας για τους νέους μας, το οποίο καταλαμβάνει ένα ακριβό κομμάτι στο πλαίσιο της ποιμαντικής μας ευθύνης.
Δεν ξέρω, βέβαια, πόσο θα αντέξει ακόμα η Ελληνική οικογένεια, από τον αμείλικτο πόλεμο που δέχεται σήμερα, που αποσκοπεί στην απόλυτη διάλυση και αποϊεροποίησή της!
Ποια χαρακτηριστικά εκτιμάται ότι θα έπρεπε να έχουν σήμερα οι κομματικοί σχηματισμοί ώστε να βοηθήσουν τη χώρα να βγεί από το τέλμα;
Την ειλικρίνεια, την τιμιότητα και ακεραιότητα, την αξιοκρατία, την σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση, την σφαιρική πληροφόρηση για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, στην ευρύτερη γειτονιά μας, στην Ευρώπη, αλλά και στο «μεγάλο χωριό» που λέγεται πλανήτης.
Να θέσουν το εθνικό συμφέρον υπεράνω του κομματικού, να μην υποκύπτουν στην ευκολία του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, να μην παρασύρονται (και να μην παρασύρουν και το λαό) από τον πειρασμό της παροχολογίας και των εύκολων υποσχέσεων.
Έχω την εντύπωση ότι στα ζητούμενα που εδώ αναφέρουμε η κοινωνία βρίσκεται πιο μπροστά από τα κόμματα, τα οποία θα ευχόμασταν μάλλον να πάρουν μαθήματα από την κοινωνία παρά να αναμένουμε να την διδάξουν!...
Η ευχή «ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος» τι θα μπορούσε να εμπερικλείει για τους Έλληνες;
Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, χωρίς τα βάρη και τα λάθη του παρελθόντος, προσωπική και κοινωνική απελευθέρωση, απαλλαγή από τις αμαρτωλές μας συνήθειες που μας κρατάνε δέσμιους στον εγωισμό και την ιδοτέλεια.
Κάθε από Θεού ευλογία στην προσωπική, οικογενειακή και εθνική ζωή.
Διέξοδο και ελπίδα για τους νεούς μας, τα μεγαλύτερα και πιο άδικα θύματα της οικονομικής κρίσης, που τούτη την ώρα δοκιμάζονται άγρια, καθώς βλέπουν τα όνειρά τους για το μέλλον να γκρεμίζονται και να ακυρώνονται.
Πώς βλέπετε να εξελίσσονται οι σχέσεις Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων;
Από την προσέγγιση Ρώμης και Φαναρίου καθώς και από τον επίσημο θεολογικό διάλογο Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων που αποφασίστηκε με Πανορθόδοξες αποφάσεις, έχουν προκύψει πολύ σημαντικά αποτελέσματα, τόσο σε θεολογικό και εκκλησιολογικό επίπεδο όσο και στο πρακτικό επίπεδο και την καθημερινότητα των δύο Εκκλησιών.
Οι αδελφοί μας Ρωμαιοκαθολικοί έχουν υιοθετήσει ή επανεισάγει στην εκκλησιαστική τους ζωή πολλά από τα στοιχεία της ανατολικής χριστιανικής παράδοσης ή της παράδοσης της αδιαίρετης Εκκλησίας των δέκα πρώτων αιώνων (περισσότερη συνοδικότητα, ευχαριστιακή εκκλησιολογία, ενδυνάμωση του λαϊκού στοιχείου, σπουδή των Πατέρων, θεολογία των εικόνων, κ.ά.).
Απομένει βέβαια το ακανθώδες πρόβλημα του παπικού πρωτείου που χωρίζει τις δύο Εκκλησίες, όπως και τα βάρη που η ιστορία επισώρευσε με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Ουνίας.
Ας ευχηθούμε ο θεολογικός διάλογος που συνεχίζεται παρά τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί, να βοηθήσει τις Εκκλησίες μας στο δρόμο προς την ενότητα που είναι θέλημα και εντολή του Κυρίου μας αλλά και καθημερινή προσευχή και αίτημα της Εκκλησίας μας.
Σας ανησυχεί η δράση των Τζιχαντιστών και γενικότερα η ένταση στους κόλπους των σκληροπυρηνικών θρησκευτικών ομάδων (π.χ. Ταλιμπάν) στη Μέση Ανατολή;
Και ποιον δεν ανησυχεί; Ποιος δεν φρίττει με τις σκηνές βαρβαρότητας και με τις φρικαλεότητες που όλοι βλέπουμε στους δέκτες μας;
Είναι να απορεί κανείς από ποια σκοτεινή γωνιά τις ιστορίας βγήκαν αυτοί οι άνθρωποι που στο όνομα του Θεού τους σφάζουν και εκτελούν τους χριστιανούς, αλλά και τους ομοθρήσκους τους.
Με ανησυχεί η έξαρση της βίας, του θρησκευτικού φανατισμού και φονταμενταλισμού από όπου και αν προέρχεται, παντού όπου εκδηλώνεται, πολλώ μάλλον που στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει ως θύματά της τους τους χριστιανούς και τις προαιώνιες κοιτίδες τους στη Μέση Ανατολή, τις οποίες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν μπροστά στα μάλλον αδιάφορα βλέμματα της πολιτισμένης ανθρωπότητας!

 .romfea

ΣΧΟΛΙΟ: ΕΝΑΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΚΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ. ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.  ΜΙΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ  ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ. ΠΩΣ ΚΑΤΟΡΘΩΝΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣ;; ΝΑ ΧΟΡΤΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ;;;
''Πώς βλέπετε να εξελίσσονται οι σχέσεις Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων;
Από την προσέγγιση Ρώμης και Φαναρίου καθώς και από τον επίσημο θεολογικό διάλογο Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων που αποφασίστηκε με Πανορθόδοξες αποφάσεις, έχουν προκύψει πολύ σημαντικά αποτελέσματα(;), τόσο σε θεολογικό και εκκλησιολογικό επίπεδο όσο και στο πρακτικό επίπεδο και την καθημερινότητα των δύο Εκκλησιών.
Οι αδελφοί μας Ρωμαιοκαθολικοί έχουν υιοθετήσει ή επανεισάγει στην εκκλησιαστική τους ζωή πολλά από τα στοιχεία της ανατολικής χριστιανικής παράδοσης ή της παράδοσης της αδιαίρετης Εκκλησίας των δέκα πρώτων αιώνων (περισσότερη συνοδικότητα, ευχαριστιακή εκκλησιολογία, ενδυνάμωση του λαϊκού στοιχείου, σπουδή των Πατέρων, θεολογία των εικόνων, κ.ά.).
Απομένει βέβαια το ακανθώδες πρόβλημα του παπικού πρωτείου που χωρίζει τις δύο Εκκλησίες, όπως και τα βάρη που η ιστορία επισώρευσε με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Ουνίας.
Ας ευχηθούμε ο θεολογικός διάλογος που συνεχίζεται παρά τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί, να βοηθήσει τις Εκκλησίες μας στο δρόμο προς την ενότητα που είναι θέλημα και εντολή του Κυρίου μας αλλά και καθημερινή προσευχή και αίτημα της Εκκλησίας μας.'' Ο ΑΝΟΥΣΙΟΣ.

Αμέθυστος

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν γινεται κατανοητο ολο αυτο σεβασμιωτατε,με ολον τον σεβασμο και το θαρρος!
Πρωτα θα κοιταξει κανεις τις ''σχεσεις'' με τους Ρ/Κους και επειτα το πρωτειο;;;
Ουτε οι σχεσεις αυτου του ειδους οδηγουν στην επιστροφη ουτε το πρωτειο.
Δεν υπαρχει η απαρχη καλης θελησεως εκ μερους των ετεροδοξων και λοιπων και δεν υπαρχει και διαλογος μεσα απο τα αληθη δογματα,αλλα διαλογοι σε αυτα που μας ενωνουν.επομενως πως θα επιστρεψουν αυτοι;;;εκατο χρονους ακομη να μεινουν ετσι οι διαλογοι,αυτοι θα μεινουν ακατηχητοι η Ορθοδοξια θα συρετεαι και Ο θεος θα βλασφημειται.Ουτε ομως οι πα;πικοι εχουν την προθεση να ασπαστουν την Ορθοδοξια πετωντας ολα τα πα;πικα δογματα και ακομα τις κακοδοξιες του συγκρητισκου ,προκειμενου να γινει η ενωσις με την Ορθοδοξη Πιστη,αφου εχει κατοχυρωθη και η ουνια απο τα υπογεγραμμενα κειμενα του Μπαλαμαντ,που σημαινει πως οι τοιουτοι ''φιλοι''μας,δεν εχουν σκοπο να αποτιναξουν τις αλλεπαλληλες πλανες και αιρεσεις τους ουτε εχουν και αυτοι μια απαρχη καλης θελησεως,η οποια μπορει να ενεργησει και πριν την θεια κληση[βλεπε Ληστης στο σταυρο]...αλλα και μετα [βλεπε απ.Παυλος και ο ευαγγελιστης Ματθαιος ]..
Συνεπως ,τι λογο εχουν τοσα εξοδα για κατι που φαινεται και απο μονο του πως δεν ελευθερωνει αλλα φανερωνει ''δουλικη υπακοη'' και ''ψευδομαρτυρια'';;;
Επι πλεον,εχουν υπογραφτει κειμενα ,τα οποια σχετικοποιουν ως και συνθλιβουν τους Ιερους Κανονες,ααποφασεις που αθωωνουν ολα τα κακοδοξα ,ολες τις αιρεσεις κλπ καθως και οι συμπροσευχες και τα ημι-συλλειτουργα τα οποια ειναι προσβολη της Αληθειας! Χωρις την επιστροφη τους λοιπον εντος των χωρικων υδατων της Ορθοδοξιας,το πνευμα δεν υπαρχει,που δινει Ζωη,πιστη,αγαπη,αγαθοτητα,δικαιοσυνη και ΑλΗθεια..κατα τις Γραφες.
Διαλογος χωρις την θεληση να αποβαλλουν ολα τα κακοδοξα και χωρις την αναφορα στα αληθη δογματα ,δεν ειναι διαλογος -//-,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ανώνυμος είπε...

Ο σεβασμιώτατος ρίχνει μιά αυστηρή ματιά όλο νόημα στην από δώ μεριά καί μας λέει νά μήν είμαστε τόσο πολύ φανατικοί, τόσο πολύ φονταμενταλιστές, τόσο πολύ ορθόδοξοι, αλλά νά είμαστε μεσοβέζικοι δηλαδή μέ τό συμπάθιο ΄΄μπάσταρδοι΄΄ Ο σεβασμιώτατος προφανώς δέν έχει λάβει την υιοθεσία, αλλά είναι νόθος καί αυτό τον καθιστά πολύ τραγικό πρόσωπο νά υποδύεται τόν ρόλο του επισκόπου, ενώ δέν είναι κάν υιός που έχει τό Πνεύμα τό Άγιον κράζον ΄΄αββά ο Πατήρ ΄΄ Μέ παντεσπάνια, μέ λεφτά καί μέ επιδοτήσεις δέν πρόκειται νά χορτάσει την ψυχή του Τό μόνο που τον σώζει είναι- αφού δέν τον παραιτουν οι αρμόδιοι- νά παραιτηθεί μόνος του καί νά αποσυρθεί στά κατ' ιδίαν, όπου μέ ορθόδοξη καί εκκλησιαστική αγωγή νά διωξει τά σκοτάδια της ψυχής του για νά μήν κολαστεί αιώνια Μέ αγάπη του τό λέμε καί μέ καμμία κακία γιά την βία που έχει ασκήσει επάνω μας σωματικά καί κυριολεκτικά

Ανώνυμος είπε...

Τι ειπατε τωρα?
Πως να δουλεψει ο κληρικος με ολα αυτα που ακουμε;;;;

.........
2:58


Πραγματικα πεφτουμε απο τα συννεφα!
Βαστα μακρια της ανομιας τον εργατη!


Συγχρονα μαρτυρια !

Ανώνυμος είπε...

Πέφτετε απά τά σύννεφα ! Δηλαδή τί τον θεωρούσατε μέχρι τώρα περιστεράκι ;

Ανώνυμος είπε...

Με την κακια των δαιμονων για αναγκες γιηνες και για επιθεσεις της σαρκας ..........................................................,δεν θα παιξω 1:56

Αυτα εχει Ο Θεος
Κ εαν δεν γνωριζει κανεις πως εχει το ζητημα δεν μπορει να βγαζει συμπερασματα.
Ολοι λιγο πολυ εχουμε περασει απο πολλους πειρασμους τοιουτου ειδους και εξωτερικους και εσωτερικους.

Θα δω την θυσια που εργαζεται σε αυτο το μηνυμα που ειναι για υψηλες πνευματικοτητες!
Πην

Ανώνυμος είπε...

Στήν πόρνη συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες της γιατί αγάπησε πολύ Αλλοίμονο στόν ανέραστο άνθρωπο !Ό Ιούδας ένα τέλειο υπόδειγμα ανέραστου ανθρώπου !

Ανώνυμος είπε...

Δεχομαι το βαθος του συλλογισμου περα ως περα!




Εαν μιλαμε για τον Ιουδα,
Η φιλαργυρια ειναι η μητερα της απιστιας και ριζα παντων κακων.

Εαν μιλαμε για την πορνη,,
Οποιος πενθει για τις αμαρτιες του απαρνηθηκε το σωμα του,διοτι οταν το καλεσε η περισταση ουτε αυτο το λυπηθηκε..π

Ανώνυμος είπε...

2:30 Ο Κύριος εννοεί την αγάπη προς τον Ίδιο και όχι προς τους εραστές της.Το λέει ξεκάθαρα "Σε όποιον χαριστεί πολύ, ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΑ.." Μ.

Ανώνυμος είπε...

Μαρια ,
Τοτε αρχιζει να αγαπα ο ανθρωπος ,οταν του συγχωρουνται οι πολλες αμαρτιες ερμηνεια αββα Ισαακ σελ 342 συνομιλια με τον αββα κασσιανο.και αγαπα το ιδιο ολα τα εμψυχα και τα αψυχα.ανθρωπους και ζωα,
Συμφωνα με το χωριο Λουκ.7,47.π

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνούμε Πηνελόπη.Αυτό το ζούμε και εμείς στην καθημερινή μας ζωή.Όταν νιώθουμε την συγχώρηση και την αποδοχή του Θεού, αγαπάμε τους πάντες και τα πάντα, συμβαίνει μια εσωτερική αλλοίωση μέσα στην ψυχή μας και νιώθουμε αληθινή χαρά και πληρότητα. Το πιο σημαντικό είναι ότι όταν συγχωρούμε τους άλλους και τους δικαιολογούμε μέσα στη σκέψη μας, τότε "μικραίνουν" στα μάτια μας οι δικές μας αμαρτίες.. και νιώθουμε αθωότητα.. και χαρά.. Όταν είμαστε αυστηροί κριτές, και αμείλικτοι με τους άλλους, διογκώνονται και οι δικές μας και νιώθουμε ενοχές.. γίνονται ένα βασανιστήριο για την ψυχή.. Κατά το μέτρο που συγχωρούμε, συγχωρούμαστε κάθε στιγμή και από τον εαυτό μας και από τον Θεό.
Με συγκλονίζει η παραβολή του Ασώτου. Ο Πατέρας δεν του είπε ΤΙΠΟΤΑ. Τον περίμενε και κοίταζε συνεχώς στον δρόμο, τον είδε από μακρυά, έτρεξε και τον ΚΑΤΑΦΙΛΗΣΕ, και μάλιστα στον τράχηλο, που όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες ήταν το πιο βρώμικο σημείο του σώματος.. Δεν τον άφησε να πει "κάνε με δούλο σου" αλλά του έδωσε τα πάντα χωρίς να του πει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Καμιά κριτική, καμιά κατηγορία, παρά μόνο αποδοχή άνευ όρων.. Το ίδιο έγινε και με την πόρνη.Δεν της είπε τίποτα παρά μόνο την αποδέχτηκε και την μεταμόρφωσε με τη συγχώρηση..
"Τα παλαιά παρήλθαν. Ιδού ποιώ τα πάντα ΚΑΙΝΑ.." Μ.

Ανώνυμος είπε...

Μαρια
Προπηδατο ο λογος της παρακλησεως.
!


Καλο μεσημερι.πην
!

Ανώνυμος είπε...

Καλό βράδυ και από μένα.. Μ.