Μιχ. Ιγνατίου: Προς μετωπική Τούρκων και Ισραηλινών…

Έπεσε σαν βόμβα στη διεθνή πολιτική σκηνή η άγρια αντεπίθεση του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ στον Ταγίπ Ερντογάν την περασμένη Τετάρτη. Η επιλογή τους το προηγούμενο διάστημα να μη σηκώνουν το γάντι που έριχνε συστηματικά ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας εναντίον της χώρας τους, χρησιμοποιώντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς είχε προβληματίσει τον κόσμο των διπλωματών, των αναλυτών και των δεξαμενών σκέψης, καθώς φανέρωνε μία αδυναμία εκ μέρους του κ. Νετανιάχου να αντιπαρατεθεί με τον φανατικό ηγέτη της Τουρκίας.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ (http://mignatiou.com)

Η απάντηση του πρωθυπουργού του Ισραήλ έτυχε ευρύτατης κάλυψης και οι αναλύσεις έδωσαν την ευκαιρία για να δημοσιοποιηθεί η άκρως αντισυμμαχική συμπεριφορά του κ. Ερντογάν, ο οποίος υποθάλπει τον αντιαμερικανισμό και τον αντισημιτισμό στην πατρίδα του, ενώ την ίδια στιγμή εξυπηρετεί όλες τις τρομοκρατικές δυνάμεις της περιοχής και συνεχίζει την εξαγωγή μουσουλμάνων μεταναστών – αρκετοί εκ των οποίων έχουν τζιχαντιστικές ιδέες – στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Όσα αποκάλυψε ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ για τον κ. Ερντογάν είναι όλη η αλήθεια. Η έκρηξη του κ. Νετανιάχου σημειώθηκε στη διάρκεια συνάντησής του με τα στελέχη του AIPAC, που αποτελεί τη δύναμη πυρός του Ισραήλ στο Κογκρέσο και στην αμερικανική κυβέρνηση. Οι αναλυτές πιστεύουν ότι στην ουσία ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έδωσε το πράσινο φως για τη σύγκρουση κορυφής του ισραηλινού λόμπι με τις φιλοτουρκικές δυνάμεις στην Ουάσιγκτον.

Πρόκειται για ένα μείγμα Τούρκων μεταναστών και αντιπροσώπων της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, οι οποίοι εκτίθενται με τις διασυνδέσεις τους με το πολιτικό και το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας.

«Η διεθνής κοινότητα», είπε ο κ. Νετανιάχου, «πρέπει να καταδικάσει αυτές τις επαίσχυντες δηλώσεις (του κ. Ερντογάν), καθώς ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας δεν μπορεί να έχει επιτυχημένη έκβαση, εκτός και αν οδηγείται από ένα ξεκάθαρο ηθικό φρόνημα».

Καθαρές κουβέντες από έναν πολύ σκληρό άνθρωπο και πολιτικό, ο οποίος εξαναγκάστηκε από τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα να απολογηθεί στον Ταγίπ Ερντογάν για το επεισόδιο με το «Μαβί Μαρμαρά» και τον θάνατο Τούρκων πολιτών.

Η υποχώρηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού στις πιέσεις του κ. Ομπάμα είχε προκαλέσει σοκ στον εβραϊκό κόσμο και στους συμμάχους του Ισραήλ, και είχε δώσει ένα ξεκάθαρο προβάδισμα στον κ. Ερντογάν στον πόλεμο επικράτησης και ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου.

Ο κ. Νετανιάχου σήκωσε το γάντι και έδειξε τα δόντια του. Η σύγκρουση προδιαγράφεται βίαιη και λάδι στη φωτιά έριξε και ο ακροδεξιός υπουργός Εξωτερικών του εβραϊκού κράτους, ο οποίος δεν μάσησε τα λόγια του.

«Η πολιτισμένη, πολιτικώς ορθή σιωπή της Ευρώπης έναντι ενός αντισημίτη νταή όπως ο Ερντογάν και η συμμορία του, μας πάει πίσω στη δεκαετία του 1930», δήλωσε ο κ. Αβίγκντορ Λίμπερμαν, πρώην πορτιέρης σε νυχτερινά κέντρα της Μολδαβίας.

Οι ισραηλινές εκλογές, στις 17 Μαρτίου, δεν αφορούν μόνο το εβραϊκό κράτος, αλλά και τις χώρες της περιοχής. Η επανεκλογή του κ. Νετανιάχου, με δεδομένη την έντονη αντιπαράθεση με την Τουρκία για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου, θα αυξήσει περαιτέρω την ένταση στην ευρύτερη γειτονιά της Κύπρου. Το Ισραήλ είναι ενεργειακός σύμμαχος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ η Τουρκία παραμένει και σήμερα εχθρός ως κατοχική δύναμη.

Θα μπορούσε το Ισραήλ να είναι ήδη και στρατηγικός σύμμαχος, αλλά η πολιτική ηγεσία της Κύπρου, εγκλωβισμένη στη βλακώδη πολιτική της διζωνικής, δεν τόλμησε. Η πολιτική της Τουρκίας για το νησί είναι γνωστή. Στους σχεδιασμούς της, που παραμένουν οι ίδιοι από το 1955, αναφέρεται ως τουρκική περιοχή. Σε αντίθεση με τη δική μας πολιτική ηγεσία, που υποχωρεί συστηματικά.

Η πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας για το φυσικό αέριο, την οποία δεν απέσυρε ακόμη, αποτελεί νερό στον μύλο της Τουρκίας. Είναι ένα λάθος, και αν δεν διορθωθεί, θα το πληρώσει η Κύπρος. Ούτε στις διαπραγματεύσεις μπορεί να επιστρέψει, και το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα – και συμφωνώ απόλυτα με τις επισημάνσεις του στη Νέα Υόρκη – ούτε και να υποχωρήσει στο θέμα του φυσικού αερίου.

Ανήκει στο κράτος και στον λαό, άρα αν πρέπει να μοιραστεί, οι Τουρκοκύπριοι μετά βίας δικαιούνται το 18%, διότι στα κατεχόμενα το τουρκοκυπριακό στοιχείο έχει συρρικνωθεί και σε λίγο θα είναι είδος προς εξαφάνιση…

Η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν κοινά οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα. Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα μία συμμαχία σε όλα τα επίπεδα είναι τώρα αναγκαία…

 national-pride.org