Ἡ
ψευδο-ὁμολογία καί ὁ καλαμαρίστικος Ἐθνοφυλετισμός τῶν σιγονταρο-Σχισματικῶν “Ζηλωτῶν”!
Διαβάσαμεν δυστυχῶς, ἀπό τό ἀποτυχημένο ἱστολόγιο τῶν “Ἀποτει[υ]χι[σ]μένων Ζηλωτῶν” μερικά ἄστοχα καί Ἐθνοφυλετικά παραληρήματα πού ὑποτιμοῦσιν τούς Κυπρίους ἀδελφούς/ές, μητέρες καί πατέρες Χριστιανούς (θεολόγους καί ἡγουμένους) τῆς νῆσου τῶν Ἁγίων!
Δέν φτάνει τούς ἀνεπρόκοπους “καλαμαρᾶδες Ζηλωτές”, ὅτι ἀσκοῦν ἀδιάκριτα τήν ἀνίερο «Ἀποτείχιση», δηλ. τήν ἀντιπατερική καί ἀντικανονική ἀποτείχιση, αὐτήν πού φλερτάρει καί συνουσιάζεται μέ πολυποίκιλες σχισματικοαιρετικές κάστες καί σωρηδόν παρασυναγωγές, μέμφονται οἱ ταλαίπωροι, ἀλλά καί «πολυμήχανοι», τούς ἔντιμους καί ἀξιόλογους παραδοσιακούς θεολόγους καί ἅγιους Γέροντες τῆς νῆσου Κύπρου, διά τήν ἀναντίλεκτον ὁμολογιακήν καί ἀντιρρητικήν στάση των, ἐξάπαντος κατά τῶν δύο παναιρετικῶν ἄκρων, ἐκείνων: τοῦ “Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ” καί τοῦ “Διαχριστιανικοῦ Ζηλωτισμοῦ”!
Δέν τούς φτάνει, πού ἀπό
πνευματική ἀμβλυωψία καί θεολογική ἀνεπάρκεια, ἤ-μᾶλλον καλύτερα- ἀπό θεολογική
ἀμορφωσιά, δέν δύνανται οἱ ἀξιόκλαυστοι, νά ἀνακαλύψουσιν τήν Ἱερά μέση καί Βασιλική
Ὁδόν, ἀλλά μάλιστα λοιδωροῦσιν καί κατακρίνουσιν, ἐξάπαντος συκοφαντικᾶ, ὅσους παραδοσιακούς θεολόγους Κληρικούς καί λαϊκούς,
μᾶς διδάκουσιν ἐν δυνάμει ἀλλά καί ὡς ὄφειλαν, τήν Ἁγιοπνευματική καί Χαρισματική
Διάκριση ἐπί τῶν δύο παναιρετικῶν ἄκρων...
Δέν τούς φτάνει πού
παρερμηνεύουν ἀνόητα, προτεσταντόπληκτα καί Γιεχωβίτικα: α) τό ἱερόν Εὐαγγέλιον,
Πολλῶ δέ μᾶλλον
περιττόν καί νά τό ἀναφέρωμεν, ὅτι μᾶς συσκοτίζουσιν, κραυγαλέως, μέ τά «ἀποτειχισμένα» φληναφήματά των, μιᾶς καί
εἶναι φανερόν πλέον, εἰς ὅλον τό σύμπαν, ὅτι δέν ἔχουσιν τήν ὁντολογικήν ἁγιότητα, δηλ. τίς Χαρισματικές προϋποθέσεις καί τά ἀπλανή μεθοδολογικά κριτήρια καθῶς καί τό ὀρθόδοξον δογματολογικόν ἦθος
τῶν ὅσων Θεοφόρων καί Ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἄσκησαν διαχρονικά, ἐξάπαντος τό
Εὐαγγελικό καί Ἱεροκανονικό δικαίωμα των, περί τῆς παντελοῦς καί ὁλοκληρωτικῆς διακοπῆς τῶν Πνευματικῶν καί Λειτουργικῶν
σχέσεων των μέ τήν διοικοῦσα κακόδοξον καί αἱρετίζουσαν Ἱεραρχίαν τῆς ἑκάστοτε Ὀρθοδόξου
Καθολικῆς Ἐκκλησίας, καί αὐτό ἐνεργεῖτο, ὡς «ἄχρι
καιροῦ» καί δῆ προσωρινά...!
Γνωρίζω, κύριε «ἀμήχανε» Ὀδυσσέα Τσολογιάννη, ἕναν ἅγιο
Κύπριο Ἡγούμενο, πού εἶναι τέλειος μιμητής καί «ἐπόμενος τοίς ἁγίοις Πατράσιν»:
Ὁ ἅγιος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου καί Γέροντας τῆς νῆσου Κύπρου,
ὁ Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Σταυροβουνιώτης.
Μέ τό νά μηδενίζετε ὅμως, κ. Ὀ.Τ., σέ τέτοιον καί ἀπόλυτον βαθμό, πάντες τούς ἀδελφούς Κυπρίους θεολόγους καί ἡγουμένους τῆς Κύπρου, εἶναι πολύ πιθανόν καί ἐξάπαντος ἀπότοκο, πέραν τῆς θλιβερᾶς καί πλανερῆς ἀποτειχι(σ)μένης προπαγάνδας σας, καί ἐκ τοῦ αἱρετικοῦ ἑλλαδικοῦ σωβινισμοῦ, ἤ καί ἀνούσιου καλαμαρίστικου ἐθνικισμοῦ.
Μιά χαρά μᾶς τά γράφουσιν τότε, οἱ ἐν λόγῳ-ἀδίκως κατηγορούμενοι-Κύπριοι θεολόγοι, τόσον ὁ κ. Παναγιώτης Τελεβάντος ὅσον καί ὁ κ. Ἀνδρέας Κυριακοῦ· μιᾶς καί καταφέρονται δίκαια, εὔλογα καί ἱεροπολεμικά: κατά τῶν
ἑωσφορικῶν καί λεγομένων
«ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ», τουτέστιν α΄) κατά τῆς
Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί β΄) κατά τοῦ Προτεσταντόπληκτου-Μέ τό νά μηδενίζετε ὅμως, κ. Ὀ.Τ., σέ τέτοιον καί ἀπόλυτον βαθμό, πάντες τούς ἀδελφούς Κυπρίους θεολόγους καί ἡγουμένους τῆς Κύπρου, εἶναι πολύ πιθανόν καί ἐξάπαντος ἀπότοκο, πέραν τῆς θλιβερᾶς καί πλανερῆς ἀποτειχι(σ)μένης προπαγάνδας σας, καί ἐκ τοῦ αἱρετικοῦ ἑλλαδικοῦ σωβινισμοῦ, ἤ καί ἀνούσιου καλαμαρίστικου ἐθνικισμοῦ.
Μιά χαρά μᾶς τά γράφουσιν τότε, οἱ ἐν λόγῳ-ἀδίκως κατηγορούμενοι-Κύπριοι θεολόγοι, τόσον ὁ κ. Παναγιώτης Τελεβάντος ὅσον καί ὁ κ. Ἀνδρέας Κυριακοῦ· μιᾶς καί καταφέρονται δίκαια, εὔλογα καί ἱεροπολεμικά: κατά τῶν
Τό πρόβλημα κ. Ὀδυσσέα μου, μᾶλλον βρίσκεται σέ ἐσᾶς προσωπικά: Μᾶλλον ὡς ψυχικόν κόμπλεξ, ἤ καί ψυχολογικόν σύμπλεγμα (κυρίως προσέξτε τήν αἵρεσι καί πλάνη, τοῦ Ἐθνοφυλετισμοῦ, πού ἐκπηγάζει μέ τήν θλιβερᾶ ὑποτίμηση καί ἐμπάθεια «κατά πάντων καί πασῶν» τῶν Ρωμηῶν τῆς Κύπρου), καί σέ ὅσους φυσικά ἔχουσιν σχισματικές τάσεις πρός τά αἱρετικά «ΔΥΟ ἄκρα» (“Οἰκουμενισμοῦ/Ζηλωτισμοῦ”)· πολλῶ δέ μᾶλλον, ἄς προσέξωμεν ἄπαντες, ὅταν πρόκειται, περί τῆς ἀποτυχημένης καί ἐκείνης τῆς προβληματικῆς-ἀντιπατερικῆς “Ἀποτείχισις” (μέ σχισματικές τάσεις καί «ἰδιωτικές» προεκτάσεις) πού σαφῶς, κατακρίνει ἀδίκως καί ἀντικανονικῶς, τούς «ἐντειχισμένους» καί ἀγωνισάμενους Χριστιανούς, δηλ. ὅλους ὅσους ἐπιθυμοῦσιν νά πολεμοῦσιν, «ἐντός τῶν ἱερῶν τοιχῶν» καί πολεμηστρῶν, τῆς Ἐκκλησίας.
Λοιπόν
φίλοι καί φίλες: «Στῶμεν καλῶς καί ἀπλανῶς»!
Τοῦ
Παναγιώτη Π. Νούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου