ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ (9)

Συνέχεια από : Τρίτη, 26 Ιουλίου 2011

Ira Progoff

1. ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ
2. Η ΑΓΩΝΊΑ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Ένα καλό παράδειγμα αυτής της ευρύτερης ανάπτυξης εκφράζεται στην εξελικτική διαδικασία που βίωσε ο Gregg, ένας διαφημιστής. Ο Gregg άρχισε την ψυχολογική εργασία του εξ’αιτίας ενός ονείρου που είχε μία τόσο μεγάλη αγωνία, ώστε του προκάλεσε φόβο πώς επρόκειτο να τρελλαθή. Αυτός βέβαια ήταν ένας φόβος που είχε αισθανθεί κατά καιρούς τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ο εφιαλτικός χαρακτήρας αυτού του συγκεκριμένου ονείρου τον έπεισε ότι η κατάστασή του είχε γίνει ιδιαίτερα επισφαλής.

Η δράση αυτού του ονείρου εξελισσόταν σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο. Ο Gregg έκανε περίπατο σε μία φαρδειά εξέδρα όπως πολλοί άλλοι τουρίστες, που συγκεντρώνονταν στους τόπους ψυχαγωγίας ή έπιναν τσάϊ σε υπαίθρια καφενεία . Όλα ήταν άνετα και ευχάριστα, όταν ξαφνικά άρχισε να υψώνεται η στάθμη των νερών με την παλίρροια. Υψωνόταν όλο και περισσότερο, ώσπου φαινόταν οτι το νερό θα φθάση την εξέδρα όπου βρισκόταν οι περιηγητές. Μεγάλα κύματα της παλίρροιας άρχισαν να σκεπάζουν την παραλία και να ορμούν επάνω στην εξέδρα. Τα τσιμεντένια υποστηρίγματα τις εξέδρας άρχισαν να βυθίζονται μέσα στην άμμο και να λυγίζουν. Μεγάλες τρύπες άρχισαν να ανοίγονται στην εξέδρα. Οι άνθρωποι τσίριζαν απο τον πανικό ενώ τα κύματα της παλίρροιας γινόταν όλο και πιό μεγάλα και πιό συχνά. Φαινόταν πώς όλα θα πλημμύριζαν και ο Gregg ξύπνησε απο το όνειρο σε μία κατάσταση καταθλιπτικής αγωνίας βέβαιος οτι οι δυνάμεις του ασυνειδήτου ήταν έτοιμες να σαρώσουν την πνευματική του υγεία.

Πώς θα μπορούσε κανείς να προσεγγίση ένα όνειρο που είχε τέτοιους σοβαρούς υπαινιγμούς; Το πρώτο μας έργο ήταν να δώσουμε στον Gregg την δυνατότητα να ηρεμήση αρκετά ώστε να συγκεντρωση τα συναισθήματα του και να βρή τα σημεία προσανατολισμού στην ζωή του. Για αυτόν τον λόγο χρειάσθηκε να ξαναβιωθεί αυτό το ονειρο, με έναν τρόπο που θα τον έκανε ικανό να αντιληφθή την θέση του ονείρου στην εξελικτική πορεία της ψυχής του σαν συνόλου. Συζητήσαμε την συγκινησιακή ένταση που συνόδευε το όνειρο και τα συναισθήματα του Gregg έδειχναν φανερά ότι κάτι μεγάλης σημασίας προετοιμαζόταν μέσα του. Πραγματικά υπήρχε έντονη ταραχή στα βάθη της ψυχής του. Το παλιρροιακό κύμα ήταν ένα σημάδι ότι γινόταν μία βίαιη εισβολή, που θα διατάρασσε ακόμη μεγαλύτερα και βαθύτερα τμήματα των βυθισμένων στρωμάτων τής προσωπικότητας.

Μία απο τις συνέπειες αυτής της διαταραχής εμπρόκειτο να πάρει την μορφή ονείρων και όραμάτων, που θα ήταν παράξενα και φευγαλέα στον συμβολικό τους χαρακτήρα. Αυτό θα γινόταν επειδή θα αναδύονταν και θα ανασύρονταν απο το σκοτάδι στον χώρο της συνειδητότητας αναξιοποίητες περιοχές της ψυχής. Μπορούσαμε επομένως να προβλέψουμε ότι το όνειρο με το παλιρροιακό κύμα δέν ήταν παρά ο πρόδρομος μίας σειράς ονείρων, που θα ήταν όλο και πιό παράξενα και όλο και πιό βαθεία στον συμβολισμό τους. Αυτό θα ήταν ένα μέτρο του βαθαίματος της διαταραχής. Θα ήταν επίσης μία ένδειξη ότι η αναστάτωση στα βαθειά στρώματα της ψυχής ενεργοποιούσε λανθάνοντα σύμβολα μεγάλης δύναμης. Καθώς όλα αυτά θα ξεδιπλώνονταν μέσα απο όνειρα και οράματα και εικαστικά έργα του Gregg θα γινόταν ένα κανάλι για την επίτευξη της αρχής της ολοκλήρωσης. Αυτό είναι εγγενές στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Η αναστάτωση στον χώρο των συμβόλων θα ερχόταν στην επιφάνεια μέσα απο την αγωνία, και τελικά θα έφερνε μία συνειδητοποίηση του νοήματος της ζωής, την οποία το άτομο δέν είχε προσεγγίσει πιό πρίν. Μέσα απο αυτή την προοπτική μπορούμε να δούμε οτι ενώ η απειλή της κατάκλυσης της ψυχής στο όνειρο έδειχνε έναν φανερό και επικείμενο κίνδυνο, παρουσίαζε επίσης πλούσιες δυνατοτητες για ευρύτερη προσωπική ανάπτυξη. Στο μέσο της πιό επικίνδυνης κατάστασης, η αναταραχή στα βάθη της ψυχής έδινε την δυνατότητα στην προσωπικότητα να αποκτήση έναν πλούτο απο συμβολικά πνευματικά περιεχόμενα, που προοδευτικά θα παρείχαν το υλικό για μία πληρέστερη εμπειρία του εαυτού. Καθώς προχωρούσαμε στην εργασία ανακαλύψαμε πραγματικά ότι μία σημαντική όψη του προβλήματος του Gregg ήταν η αίσθηση που είχε οτι σπουδαίες δυνατότητες μέσα στην ψυχή του παρέμεναν αβίωτες. Το αισθανόταν αυτό αόριστα και βαρειά σαν μία παρεμποδιση των δυνάμεων της ζωής του, και ένιωθε οτι η ανησυχία που τύλιγε την προσωπικότητα του είχε σχέση με το γεγονός  ότι ένα μεγάλο μέρος της φύσης του παρέμενε ανεκπλήρωτο. Ικανότητες συνειδητοποίησης και καλλιτεχνικής εκπλήρωσης που βρισκόταν μέσα του σε λανθάνουσα κατάσταση παρέμεναν ανεκμετάλλευτες. Το ερώτημα που προέκυπτε στο έργο μας ήταν το πώς μπορούσαν αυτές οι δυνάμεις να ενεργοποιηθούν, έτσι ώστε να γίνουν προσιτές στο αναπτυσσόμενο πρόσωπο.

(Συνεχίζεται) 

Αμέθυστος