Οι δύο "Παΐσιοι" και η ένωση των διεστώτων κατά του Χριστού

Aς το παραδεχτούμε. Θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στην μνήμη του μακαριστού αγίου γέροντα και μια καινή πράξη ειλικρίνειας, που θα μας αποφορτίσει από ψευδαισθήσεις και ιδεοληψίες:

Υπάρχουν δυό "Παΐσιοι".

Ο ένας Παΐσιος είναι ο αληθινός δούλος του Θεού. Ο άγιος Γέροντας πού καθοδήγησε και διαφώτισε και ανάπαυσε ψυχικά τους έλληνες των εσχάτων χρόνων με τις προσευχές και τις νουθεσίες του.Εκεί πού βρήκε παράκληση και ύδωρ ζων αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον κάθε πονεμένος και προβληματισμένος άνθρωπος, οποιασδήποτε τάξης, φυλής και θρησκεύματος. Ο ασκητής Παΐσιος πού συμφιλιώθηκε με τον Θεό και την κτίση και συνομιλούσε με τους Αγίους του Παραδείσου και τους αμαρτωλούς τούτης δώ της ζωής. Αυτός που απέπτη εις ουρανούς ως αξία τρυγών φιλερημος και τετελειωμένο πνεύμα για να μεσιτεύει αιώνια για όλους μας, εδώ κάτω στην βιοτική παλαίστρα, βλάσφημους και καθαρούς, "εχθρούς" άμα και φίλους.Αυτός μας άφησε παρακαταθήκες αββάδικες με οσμή Χριστού και αγίου Πνεύματος.

Υπάρχει και ο " Παΐσιος" πού όμως είναι κατασκεύασμα των καθε λογής φαντασιόπληκτων και επιτηδείων, χριστιανών και παραχριστιανών. Ο "Παΐσιος" των "καλών μαθητών" "πατριωτών" με τις δήθεν προφητείες και διδασκαλίες πού εφαρμόζουν στα μεγάλα και τα ταπεινά της ελλαδικής καθημερινότητας. Αυτός πού προείπε σαν άλλος Αγαθάγγελος το πάρσιμο της Πόλης, δήλωσε την εύνοια του για το "ξανθόν γένος" και την απαρέσκεια του για την κατώτατη "γύφτικη φυλη των γειτόνων", άφησε διδασκαλίες πού θυμίζουν Άπω Ανατολή,αυτός που εμφανίζεται σε επιλεγμένους επιλεκτικά ανθρώπους για να τους ενημερώσει για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και πολεμικές συρράξεις. Ο "Παΐσιος" πού έγινε προμετωπίδα και φτηνό ρομάντσο σε εφημερίδες συγκεκριμμένων χρωματισμών, άσχετες με την ορθοδοξία και το πνεύμα της πριν 20 χρόνια, γιατι εν καιρώ κρίσης "πουλούσε" σαν ζεστό ψωμί.

Ο "Παΐσιος" ενός ετερόκλητου πλήθους, δάσκαλων αποκρυφιστικών τεχνών, νεοναζιστικών ομάδων και σεχτών,χριστιανών πού αντικατέστησαν και την μυστηριακή ζωή ακόμα με την εσχατολογική προφητολογεία, τηλεβιβλιοπωλών με κρυφοπαγανιστικές πεποιθήσεις και άλλων ασχέτων με το ορθόδοξο πνεύμα.Ακόμα και άνθρωποι της Εκκλησίας, ρασοφόροι και μη, εκμεταλλεύτηκαν τον Γέροντα και την πλατειά ανταπόκριση του επί του ποιμνίου εύκολα, γιατί οι έλληνες έχασαν κάθε ελπίδα και στράφηκαν σε "πνευματικότερες" αναζητήσεις και ανέξοδες λύσεις εξ'ουρανού.

Το "ο Παΐσιος είπε" και "ο Παΐσιος προείπε" είναι στις καθημερινές συζητήσεις νεοχριστιανών μας, πού δεν ξέρουν τί θα πεί Αγία Κοινωνία ή Εξομολόγηση, ξέρουν όμως με κάθε λεπτομέρεια το τί είπε ή το τί αποδίδουν στον Γέροντα ότι είπε την τάδε χρονολογία για το τάδε ποιμαντικό, κοινωνικό, εκκλησιαστικό ή εθνικό θέμα. Και είναι αξιοσημείωτο και απορίας άξιον το πότε πρόλαβε ο σεμνός ασκητής της ησυχίας να τα πεί όλα αυτά μαζεμένα και πόση αξία και υπεροχή λαμβάνουν ανάμεσα στον κοινωνικό τους θρησκευτικό κύκλο οι διασώσαντες ή "διασώσαντες" τα λόγια του!

Τα δε blogs και οι ιστοσελίδες πού αναπαράγουν τα σχετικά γνώρισαν υψηλή επισκεψιμότητα και αναρωτόμαστε αν έχουν καταλάβει πώς με την ορθοδοξία επάντρεψαν την πλάνη και πόση είναι η ευθύνη τους για το φαινόμενο.Και μιλάμε για σελίδες ορθοδόξων χριστιανών με τις καλύτερες προθέσεις. Αφήνουμε έξω τις πολιτικολογούσες και των αλλοτρίων συμφερόντων ιστοσελίδες, πού ούτως ή άλλως ποτέ δεν μας ενδιέφεραν.

Όχι! Δεν αμφισβητώ το προφητικό χάρισμα ενός αγίου. Μόνο ένας μίζερος ορθολογιστής θα το απέρριπτε για δικούς του λόγους. Το χάρισμα της προφητείας ως πρόβλεψης γεγονότων μακρυνών ή κοντινών είναι κοινό στην Γραφή και τα Συναξάρια. Δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό ή μεγάλο και άλλοτε προέρχεται από το άγιο Πνεύμα , άλλοτε πάλι όχι. Για την ορθοδοξία το θαύμα δεν είναι τέχνασμα ή εντύπωση ή κατι το πολύ σπουδαίο σε σχέση με την ανώτατη αρετή και την κατάσταση της αγάπης πού φτάνουν οι λίγοι, είναι σημείο. Ίσως ο Γέροντας είχε το χάρισμα από τον Θεό να προλέγει, αλλά αυτό που πρόεχει είναι πώς ήταν ευλογημένος από τον Θεό να αγαπά. Και αυτό έχει κύρια σημασία. Δεν έχω όμως κανένα πρόβλημα να αμφισβητήσω την πατρότητα πολλών προφητειών πού "διασώθηκαν" σε βιβλία πάντα τρίτων για ποικίλλους λόγους και είναι αυτά που εντυπωσιάζουν αποκλειστικά τους αδύναμους στην πίστη. Σίγουρα γύρω από το ιερό πρόσωπο στήθηκε μια βιομηχανία. Οι προθέσεις δεν παίζουν καθόλου ρόλο. Επίσης, ας μην ξεχνάμε πώς κανένας άγιος δεν είναι αλάθητος ή αυθεντία. Κάποτε ο παρακλητικός λόγος προς τρίτους ή οι προσωπικές επιθυμίες μας μπορούν να παρεξηγηθούν ως προφητεία και μία προφητεία να προσαρμοστεί σε χίλιες περιπτώσεις. Είναι ταπεινή η διάνοια και η επιθυμία του ανθρώπου.Όταν μάλιστα δεν έχει υγιή σχέση με την Εκκλησία.

Με αυτά τα τελευταία δεν θέλουμε να αμνηστεύσουμε την αισχρή διάθεση των τάχα σατιριστών του αγίου, επειδή κάποιοι από μας τρελάθηκαν και "καβάλησαν το καλάμι". Την προσβολή μνήμης νεκρού δεν την αμνηστεύει τίποτα και επιμένουμε στο δαιμονοκίνητο του θέματος . Δεν έχουν στόχο οι ανοησίες τον Παΐσιο ή τους οπαδούς του Παΐσιου, αλλ'αυτή την Εκκλησία. Τα άλλα είναι νομικά κόλπα για την διάσωση ενός πανικοβλημένου νεαρού με καθόλου χιούμορ, πού νιώθει ξαφνικά ο ήρωας της ημέρας και αυτή την ψευδαίσθηση την τρέφουν άνθρωποι με ελάχιστο έως μηδαμινό ήθος.

Άνθρωποι πού επικαλούντο ένα διαφορετικό ανθρωπιστικό -ας το πούμε έτσι - τρόπο ζωής και κοσμοθεωρίας συνεργάζονται με το κατεστημένο και τον αντιχριστιανικό φονταμενταλισμό για να υποστηρίξουν το δικαίωμα στην βλασφημία. Ειναι πλέον προφανές πώς εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν αντεκκλησιαστικό πόλεμο και αυτό συνάγεται από το ότι δεν είχαν στόχο τους οπαδούς του Γέροντος Παϊσίου ή του "Παϊσίου" αλλά την απαξίωση της εκκλησιαστικής παρουσίας στα δημόσια πράγματα. Όταν παντρεύονται οι εθνικιστες παγανιστες με τους διεθνιστές αριστερους, όταν ενώνονται τα διεστώτα κατα κοινού στόχου είναι όλα ξεκάθαρα. Τουλάχιστον αποδεικνύεται πώς ο Χριστός πάντα ενώνει τα διεστώτα, τον ηρώδη με τον πιλάτο, έστω και με αυτόν τον εξ ευωνύμων τρόπο.

Αναρωτιέμαι, παρενθετικά, αν ζούσαν σήμερα οι υπεραριστεροί ποιητές Βάρναλης, Ρίτσος, ο γλυκύς Βρεττάκος και ο ευαίσθητος Λουντέμης πώς θα αντιμετώπιζαν το θεμα. Σίγουρα δεν θα επιδοκίμαζαν την βίαιη χυδαιότητα του Παστιτσίου, όπως κάνουν άλλοι "λογοτέχνες της αριστεράς", πολύ κατωτέρου πνευματικού επιπέδου από τους προαναφερθέντες. Πού πήγε το περιβόητο ήθος της Αριστεράς; Αναρωτιέμαι επίσης γιατί ενώ η βλασφημία τιμωρούνταν στην αρχαία Ελλάδα και μάλιστα με φρικτό θάνατο, οι νεοπαγανιστές -ημιμαθείς ως επί το πλείστον- είναι τόσο χαλαροί με το όλο θέμα και μιλούν για δημοκρατία Ελληνική. Μα η ελληνική δημοκρατία έδωσε στον Σωκράτη το κώνειο, γκρέμισε τον Αίσωπο από τις Φαιδριάδες και κατηγόρησε τον Περικλή και τον Φειδία για την χάραξη των πορτραίτων τους, από τον δευτερο, στην ασπίδα της παλλάδας. Ήταν δε τόσο αυστηροί οι έλληνες στα θέματα βλασφημία και ύβρεως ώστε έφτασαν στο σημείο να τιμωρήσουν τους παραπάνω εκούσια, έχοντας ήδη την σχηματισμένη γνώμη πώς μάλλον διαπράττουν αδικία εναντίον τους.

Ζούμε σε μια εποχή δίχως ήθος. Μια εποχή που θεοποιείται και ειδωλοποιείται η κόπρος και η υποκρισία. Όχι δεν είμαι βέβαιος, φίλοι μου, πώς ο Γέροντας βλέπει κάπου από κει πάνω και χαμογελά για όλα αυτα, αν και ζει την μακαριότητα.

Πιστεύω ότι σε κάποιο σημείο, όχι τουλάχιστον σούπερ μαντικό όπως τον θέλουν οι βεβλαμμένοι στον νου,αλλά τουλάχιστον προφητικό, κάποια στιγμή στην ζωή του τα κατανόησε όλα πολύ καλά.

Συγχώρεσε την ανθρώπινη μικρότητα και ανοησία, απαρνήθηκε την ματαιότητα του κόσμου και έζησε αποκλειστικά για τον Χριστό.

Αληθώς ματαιότης τα ανθρώπινα....

Πηγή : ΙΕΡΕΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Σχόλιο: Η απελπιστική και απελπισμένη προσπάθεια του Κληρικαλισμού να πιάσει επαφή με την Εκκλησία. Ο αγαπητός Ιερέας φρέσκος οπαδός της αγαπολογίας. Δηλαδή ένα χάρισμα του Αγίου Πνεύματος δέν είναι αγάπη;; Ο Γέροντας είναι σημείο αμφιλεγόμενο όπως θα έπρεπε να είναι κάθε Χριστιανός, διότι δέν θα'πρεπε να είναι εκ του κόσμου τούτου. Και η φτωχή λογική της κάθε εξουσίας δέν μπορεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο της Αγιότητος.

Αμέθυστος