Τεκνά μου αγαπητά, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Λαμπαδηφόροι προσήλθαμε αυτή την αγία νύκτα, για να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε και να διακηρύξουμε ότι «Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τα δεσμά» (τροπάριο Αίνων Βαρέως ήχου). Η Ζωή ενίκησε τον θάνατο!
Η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί και μας προσφέρει το καινόν ποτόν, το οποίον δεν πηγάζει από την άγονη πέτρα, αλλ’ αναβλύζει από την πηγή της αφθαρσίας, τον Τάφο του Αναστάντος Χριστού και μας προτρέπει όλους να πίωμε εξ αυτού, για να ζήσουμε αιώνια!
Ξεδίψασε κάποτε τον λαό Του τον Ισραήλ, ο Θεός, δια του Μωϋσέως, όταν κεκοπιακώς επορεύετο στην έρημο, με προορισμό την ευλογημένη γη της επαγγελίας. Επήγασε τότε ύδωρ εκ πέτρας και έπιε ο λαός και εκόρεσε την δίψα του. Και άλλοτε πάλι, στην ίδια περιπετειώδη πορεία, όταν το νερό της Μεράν ήτο πικρό και άποτο, το εγλύκανε, αφού έδωσε εντολή στον Μωϋσή να τοποθετήση στην πηγή ένα ξύλο.
Προτυπώσεις και προεικονίσματα ήσαν όλα τούτα για μας, που, Χάριτι Θεού, είμαστε ο νέος Ισραήλ, μέλη της Αγίας Του Εκκλησίας, της δικαίως ευφραινομένης και αγαλλομένης νέας Ιερουσαλήμ! Μας εξήγαγε ελευθέρους από την τυραννία του διαβόλου και μας εισήγαγε στην Βασιλεία Του ο Κύριός μας, προσηλωθείς εκουσίως στο Ξύλο του Σταυρού και αναστάς εκ του μνήματος.
Ο φιλάνθρωπος Χριστός, με την Ανάστασή Του, δεν μας δροσίζει απλώς και δεν μας ξεδιψά προσωρινά, αλλά μας δίδει το ποτό της αφθαρσίας! Το ύδωρ της αθανασίας, το γλυκάζον ύδωρ, το οποίο επήγασε από τον τάφο Του και εξαφάνισε διαπαντός την πίκρα του θανάτου.
Μας προσφέρει τον Ίδιο τον Εαυτό του. Εγώ είμαι το ύδωρ το ζων, μας λέγει· «ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση πώποτε»(Ιωάν. 6, 35).
Μακάριοι και αληθινά τρισευτυχισμένοι είμαστε όσοι ανήκουμε στην Εκκλησία, γιατί είμαστε κοινωνοί του Θεού, στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Εφόδιον αιωνίου ζωής μεταλαμβάνουμε!
«Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ· και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα»(Ιωάν. 6, 54) της δευτέρας Παρουσίας. Τι μεγαλύτερη και ποθεινότερη προσδοκία να έχουμε από την έλευση του Κυρίου και την ανάσταση των νεκρών, κατά την δευτέρα παρουσία, τότε που τελειωτικά πλέον θα καταργηθή ο θάνατος; (Α΄ Κορ. 15, 54-55)
Πηγή : συν-οδοιπορία
Σχόλιο: Αλλοίμονο επίσκοπε τα πήρες όλα κατα γράμμα. Πάντως έπιασες τον τρόπο της ζωής των σημερινών νέων. Τρώνε τις σάρκες τους μεταξύ τους και πίνουν το αίμα τους.
Αμέθυστος.
Λαμπαδηφόροι προσήλθαμε αυτή την αγία νύκτα, για να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε και να διακηρύξουμε ότι «Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τα δεσμά» (τροπάριο Αίνων Βαρέως ήχου). Η Ζωή ενίκησε τον θάνατο!
Η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί και μας προσφέρει το καινόν ποτόν, το οποίον δεν πηγάζει από την άγονη πέτρα, αλλ’ αναβλύζει από την πηγή της αφθαρσίας, τον Τάφο του Αναστάντος Χριστού και μας προτρέπει όλους να πίωμε εξ αυτού, για να ζήσουμε αιώνια!
Ξεδίψασε κάποτε τον λαό Του τον Ισραήλ, ο Θεός, δια του Μωϋσέως, όταν κεκοπιακώς επορεύετο στην έρημο, με προορισμό την ευλογημένη γη της επαγγελίας. Επήγασε τότε ύδωρ εκ πέτρας και έπιε ο λαός και εκόρεσε την δίψα του. Και άλλοτε πάλι, στην ίδια περιπετειώδη πορεία, όταν το νερό της Μεράν ήτο πικρό και άποτο, το εγλύκανε, αφού έδωσε εντολή στον Μωϋσή να τοποθετήση στην πηγή ένα ξύλο.
Προτυπώσεις και προεικονίσματα ήσαν όλα τούτα για μας, που, Χάριτι Θεού, είμαστε ο νέος Ισραήλ, μέλη της Αγίας Του Εκκλησίας, της δικαίως ευφραινομένης και αγαλλομένης νέας Ιερουσαλήμ! Μας εξήγαγε ελευθέρους από την τυραννία του διαβόλου και μας εισήγαγε στην Βασιλεία Του ο Κύριός μας, προσηλωθείς εκουσίως στο Ξύλο του Σταυρού και αναστάς εκ του μνήματος.
Ο φιλάνθρωπος Χριστός, με την Ανάστασή Του, δεν μας δροσίζει απλώς και δεν μας ξεδιψά προσωρινά, αλλά μας δίδει το ποτό της αφθαρσίας! Το ύδωρ της αθανασίας, το γλυκάζον ύδωρ, το οποίο επήγασε από τον τάφο Του και εξαφάνισε διαπαντός την πίκρα του θανάτου.
Μας προσφέρει τον Ίδιο τον Εαυτό του. Εγώ είμαι το ύδωρ το ζων, μας λέγει· «ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση πώποτε»(Ιωάν. 6, 35).
Μακάριοι και αληθινά τρισευτυχισμένοι είμαστε όσοι ανήκουμε στην Εκκλησία, γιατί είμαστε κοινωνοί του Θεού, στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Εφόδιον αιωνίου ζωής μεταλαμβάνουμε!
«Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ· και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα»(Ιωάν. 6, 54) της δευτέρας Παρουσίας. Τι μεγαλύτερη και ποθεινότερη προσδοκία να έχουμε από την έλευση του Κυρίου και την ανάσταση των νεκρών, κατά την δευτέρα παρουσία, τότε που τελειωτικά πλέον θα καταργηθή ο θάνατος; (Α΄ Κορ. 15, 54-55)
Πηγή : συν-οδοιπορία
Σχόλιο: Αλλοίμονο επίσκοπε τα πήρες όλα κατα γράμμα. Πάντως έπιασες τον τρόπο της ζωής των σημερινών νέων. Τρώνε τις σάρκες τους μεταξύ τους και πίνουν το αίμα τους.
Αμέθυστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου