Ο George Friedman είναι
ένας από τους πλέον γνωστούς γεωπολιτικούς αναλυτές. Το πρώην στέλεχος της CIA
και ιδρυτής της εταιρείας γεωπολιτικών ερευνών Stratfor έχει υπάρξει σύμβουλος
σε πολλούς παγκόσμιους οργανισμούς και έχει γράψει αρκετά βιβλία που έγιναν
best-sellers.
Στο τελευταίο του εγχείρημα, «Γεωπολιτικά Μέλλοντα», προχωράει σε μία
Αυτή τη φορά ο Friedman συνεργάστηκε με την Mauldin Economics για να μιλήσει για τα κυριότερα παγκόσμια ζητήματα του 2016.
Η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση
Η Ευρώπη βρίσκεται στα όρια μία τέλειας οικονομικής θύελλας.
Οι ΗΠΑ όμως προσπαθούν να παραμείνουν εκτός της οικονομικής κατάστασης στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα και η Γερμανία βρίσκονται σε ανοιχτή αντιπαράθεση για την αποπληρωμή του χρέους της πρώτης, αλλά και οι δύο είναι σημαντικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ και η Ουάσινγκτον δεν θέλει να πάρει το μέρος της μίας ή της άλλης στις οικονομικές τους διαφωνίες.
Ακόμη περισσότερο, το πρόβλημα είναι απλά πολύ μεγάλο για να λυθεί και οι ευρωπαίοι πολιτικοί δεν πρόκειται να δεχθούν οτιδήποτε που θα μοιάζει με bail-out.
Τα αμερικανικά συμφέροντα αλλάζουν κατεύθυνση, καθώς η Ρωσία αναλαμβάνει μία πιο επιθετική στάση απέναντι στην περιοχή, ειδικά στην Ουκρανία.
Η προστασία της Ευρώπης από τη Ρωσία αποτελεί ένα από τα βασικά αμερικανικά συμφέροντα.
Ως αποτέλεσμα, μία νέα συμφωνία εκτός ΝΑΤΟ εξελίσσεται ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Πολωνία, τη Ρουμανία και τις χώρες της Βαλτικής.
Η προσφυγική κρίση
Παρά τους τίτλους στις ειδήσεις, ο Friedman λέει ότι η προσφυγική κρίση στην Ευρώπη δεν αφορά στην πραγματικότητα τους ίδιους τους πρόσφυγες.
Αφορά περισσότερο την ανικανότητα της Ε.Ε. να διαχειριστεί συλλογικά τα μεγάλα προβλήματα.
Όπως απέτυχε με την Ελλάδα, το ευρωπαϊκό σύστημα αποδεικνύεται ότι είναι ανίκανο να διαχειριστεί μόνο του τις ροές των προσφύγων.
Τα ανεξάρτητα κράτη καλούνται να καλύψουν μόνα τους το κενό.
Εάν είναι αναγκασμένα να το κάνουν αυτό, όλο το ευρωπαϊκό εγχείρημα τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Η κρίση στην Ουκρανία
Από την πλευρά της Ρωσίας, η Ουκρανία είναι μία κρίσιμη ζώνη που πρέπει να είναι είτε ουδέτερη είτε σύμμαχος της Ρωσίας.
Οι ΗΠΑ μπορεί να το επιτρέπουν αυτό, αλλά χρειάστηκαν κάποιο αντάλλαγμα.
Και η υπεράσπιση του καθεστώτος του Assad στη Συρία από τις ρωσικές δυνάμεις ίσως είναι αυτό το αντάλλαγμα.
Οι αμερικανοί χρειάζονται τον Assad ως αντιστάθμισμα στο Ισλαμικό Κράτος, αλλά δεν ήθελαν να τον υπερασπιστούν.
Αφού το έκανε αυτό η Ρωσία, ίσως κερδίσει μία νέα συμφωνία για την Ουκρανία ως ανταμοιβή.
Ισλαμικό Κράτος
Ο Friedman τονίζει ότι κανείς εν ζωή σήμερα δεν έχει δει κάποιον τρομοκρατικό στρατό όπως η ISIS και κανείς δεν ξέρει πως να τον αντιμετωπίσει.
Καθίσταται ταχύτατα το επίκεντρο της παγκόσμιας βαρύτητας, αναγκάζοντας τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να αλλάξουν τη στρατηγικής τους.
Μη θέλοντας να αναπτύξουν χερσαίες δυνάμεις, οι ΗΠΑ επανακαθορίζουν την πολιτική τους στη Μέση Ανατολή, προκειμένου να ενθαρρύνουν μία ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα σε Τουρκία, Ιράν, Ισραήλ και Σαουδική Αραβία.
Η υποχώρηση της Κίνας
Έπειτα από την κυριαρχία της στους παγκόσμιους δείκτες ανάπτυξης για πολλές δεκαετίες, η Κίνα επιβραδύνει.
Ο Friedman λέει ότι η εξαιρετικά φτωχή χώρα (πάνω από 1 δισ. άνθρωποι κερδίζουν λιγότερο από 3 δολ. την ημέρα) φτάνει στα όριά της.
Με τις αναταραχές να αυξάνονται, το Πεκίνο σφίγγει τα λουριά και εξελίσσεται προς μία δικτατορία.
Ο Friedman πιστεύει ότι η Κίνα τελικά θα διασπαστεί σε περιφερειακές δυνάμεις, αλλά για τα επόμενα 3-5 χρόνια θα είναι λιγότερο σταθερή και πιο επικίνδυνη.
Τα κεφάλαια που αποχωρούν από την Κίνα θα συνεχίσουν να οδηγούν τις κινήσεις των αγορών σε όλη την υφήλιο.
Η άνοδος της Λατινικής Αμερικής
Το τελευταίο δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά μία ευκαιρία που εμφανίστηκε ως αποτέλεσμα της αναταραχής στην Κίνα.
Η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Κίνα έχει ωθήσει τα παγκόσμια κεφάλαια να αναζητούν νέα μέρη να επενδύσουν και η Λατινική Αμερική μοιάζει να αποτελεί μία τέλεια εναλλακτική.
Ο Friedman λέει ότι η Λατινική Αμερική συνδυάζει το φθηνό εργατικό κόστος, τις υποδομές, τις σταθερές κυβερνήσεις και τους νόμους που μπορούν να την καταστήσουν νέο προορισμό για αυτά τα κεφάλαια.
Οι αναδυόμενες δυνάμεις, όπως το Περού, η Κολομβία, η Χιλή και πιθανόν η Αργεντινή ανεβάζουν στροφές, καθώς η Βραζιλία παραπαίει.
hassapis-peter.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου