Η ελάχιστη απόσταση ασφαλείας είναι τα δύο μέτρα. Στις ώρες αιχμής στα λεωφορεία και στα τρόλεϊ αυτή με μαθηματική πράξη ακριβείας μειώνεται στα δύο εκατοστά. Η μύτη που εξέχει απ’ τη μάσκα είναι σαν το παζάρι με τη δίαιτα. Οταν πια φτάσει το χέρι σου να αρπάξει το απαγορευμένο γλυκό. Και δεν μιλάω για όσους δεν πιστεύουν στον κορωνοϊό και, επειδή δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν, έχουν φτιάξει ολόκληρες θεωρητικές κατασκευές για τη μάσκα. Και δεν αναφέρομαι στον συνωστισμό των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας ούτε στους ζωντανούς νεκρούς, τους εξαρτημένους που σέρνονται στα πεζοδρόμια. Δεν αναφέρομαι καν στους εξαρτημένους της ανυπακοής, που έχουν ως οδηγό το περίφημο ρητό: «Δεν υπακούω, άρα υπάρχω». Δεν το είπε έτσι ο Καρτέσιος, όμως εμείς οι Ελληνες ποτέ δεν υπήρξαμε καρτεσιανοί. Δεδομένης δε της κατάστασης στην υπόλοιπη Ευρώπη, για ακόμη μία φορά την έχουν καταλάβει τα φώτα του ελληνισμού.
Υπάρχει κι ένας επιπλέον παράγων. Είναι το τυχαίο. Η ευκολία με την οποία μεταδίδεται ο ιός αυξάνει την ισχύ του τυχαίου. Κοινώς, την ισχύ του απρόβλεπτου και του ανεξέλεγκτου. Κάνεις εννιά φορές το σωστό και μία φορά, αν δεν το κάνεις, μπορεί να την πατήσεις. Δεν μπορείς να ξέρεις ποια θα είναι αυτή. Δύσκολο να το αντιληφθούμε εμείς που, ακόμη και ό,τι προγραμματίζουμε, περιμένουμε το τυχαίο για να το επιτύχουμε.
https://www.kathimerini.gr/opinion/561085354/i-myti-exo-ap-ti-maska/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου