Είπε ο Γέροντας Φιλόθεος (Ζερβάκος):
«Σήμερα βλέπω πολλούς εγγράμματους, θεολόγους
και επιστήμονες, αλλά ένα Μέγα Βασίλειο, ένα Θεολόγο Γρηγόριο, ένα θείο
Χρυσόστομο, ένα Μέγα Αθανάσιο δεν βλέπω. Εκείνοι οι αοίδιμοι και πανσέβαστοι
πατέρες δεν δοξάστηκαν τόσο για την πολυμάθειά τους, όσο για τις αρετές τους.
Μήπως σήμερα αποκλείεται το δικαίωμα να γίνει κανείς μεγάλος και θαυμαστός και
ενάρετος; Ή μήπως ο Θεός δεν δίνει και σήμερα τη χάρη του όπως στους παλαιούς
χρόνους; Όχι. Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας. Δίνει
τη χάρη του στους κοπιώντες και αγωνιζομένους».
Ο Γέροντας Φιλόθεος μελετώντας τους βίους των
αγίων αισθανόταν ανέκφραστη πνευματική γλυκύτητα και αγαλλίαση...
Κάποτε μάλιστα αισθάνθηκε σαν να εισήλθε ακτίνα θείου φωτός στη
διάνοια και την καρδιά του και για πολλές ημέρες αρπαζόταν ο νους του στα
ουράνια κι έβλεπε νοερώς τη λαμπρότητα των αγίων και τα κάλλη του Παραδείσου.
Και το μεν σώμα του βρισκόταν στη γη, το δε πνεύμα του στους ουρανούς κι
αισθανόταν άρρητη ευφροσύνη και αγαλλίαση.
Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, ΝΕΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ,
Ήτοι θαυμαστά γεγονότα και αποφθέγματα συγχρόνων Γερόντων, σελ. 128 και
145.
1 σχόλιο:
ΤΙ ΩΡΑΙΟ!
Δημοσίευση σχολίου