Γράφει ο Βασίλης
ΧασιώτηςΈχω αντικρούσει πολλές φορές δημοσιεύματα και απόψεις που επιχειρούσαν να καταστήσουν συμμέτοχο το λαό στη κρίση…
Όχι διότι πιστεύω ότι οι λαοί είναι ανεύθυνοι και ανυπόλογοι, αλλά διότι διέκρινα σ’ αυτές τις απόψεις που αντέκρουα, είτε ευθεία είτε συγκαλυμμένη προσπάθεια να καταστήσουν τον λαό συνυπεύθυνο ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ με την ευθύνη των θεσμικών εξουσιών του κράτους, όπως είναι ιδίως η εκτελεστική και η νομοθετική…
Γνωρίζοντας, ότι σε τέτοια επιχειρήματα κάθε αναγνώριση της όποιας συνευθύνης του λαού θα ήταν βούτυρο στο ψωμί της επιχειρηματολογίας τους, απέφευγα, πολύ απλά, να προσφέρω και τη μικρότερη δόση βουτύρου όταν τους αντέκρουα…
Την συνευθύνη μπορείς να την αναζητήσεις, αλλά μέσα στα σωστά πλαίσια και όχι σε συλλογιστικές ακραίας και προπαγανδιστικής συλλογικής ευθύνης...
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, έρχονται ΣΤΙΓΜΕΣ, έρχονται ΠΕΡΙΟΔΟΙ στην ιστορία ενός λαού, μιας χώρας, κατά τις οποίες η ευθύνη του λαού καθίσταται του αυτού επιπέδου με την ευθύνη των θεσμικών εξουσιών, αν δεν τις υπερβαίνει κιόλας…
Αυτό συμβαίνει ΙΔΙΩΣ όταν το πολιτικό σύστημα γενικά και ειδικότερα αυτό της εξουσίας, έχοντας υπερβεί κάθε όριο ανικανότητας και διαπλοκής, και έχοντας διαβρωθεί τόσο πολύ, ώστε πλέον, δεν καθίσταται απλά δυσλειτουργικό και αναποτελεσματικό, μα ακριβώς επειδή έχει απωλέσει κάθε έσωθεν και έξωθεν καλή μαρτυρία στο επίπεδο της ηθικής του υπόστασης, καθίσταται επικίνδυνο για τη χώρα και το λαό…
Αν κανείς, σταχυολογήσει το τι καταμαρτυρούν και τι του έχουν καταμαρτυρήσει διαχρονικά το σύστημα αυτό στη χώρα μας, όχι οι απλοί πολίτες, μα οι επιφανέστεροι εκ του πολιτικού προσωπικού του συστήματος εξουσίας, είναι αρκετά, ώστε να ξεπεράσουμε την διαδικασία των «αποδείξεων», γιατί το σύστημα αυτό είναι σάπιο, διεφθαρμένο, ανίκανο…
Κρίσεις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ, παρακαλώ…
Ο λαός, δεν έχει ανάγκη κανενός μάρτυρα πλέον…
Η κοροϊδία και η προπαγάνδα, είναι τόσο εμφανείς, ώστε κανείς να μην έχει καμία δικαιολογία, εφόσον ισχυρίζεται ότι διαθέτει τη στοιχειωδώς απαιτούμενη ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ικανότητα για σύναψη της πλέον ευτελούς σημασίας δικαιοπραξίας, ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ή –εκ των υστέρων!- ΔΕΝ ΑΝΤΕΛΗΦΘΗ!
Βρισκόμαστε λοιπόν, μπροστά σε μια τέτοια ιστορική στιγμή…
Τη στιγμή της απόλυτης συνευθύνης του λαού…
Με βάση τα παραπάνω, το σύστημα αυτό, έχει καταστεί, για τους παραπάνω λόγους, επικίνδυνο για τον τόπο…
Αυτό ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, σηματοδοτεί τη στιγμή που η ευθύνη για τη σωτηρία του τόπου περνάει στο λαό…
Αυτό σημαίνει ότι στις εκλογές που έρχονται, δεν πρέπει να ψηφίσουμε κόμματα και πρόσωπα όπως το πράττουμε ΣΕ ΟΜΑΛΕΣ ή ακόμα και ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΟΜΑΛΕΣ πολιτικές περιόδους…
Διότι η περίοδος που διερχόμαστε είναι περίοδος έκτακτης ανάγκης…
Και η «ανάγκη» αυτή, είναι η αδήριτος πλέον επιταγή το σύστημα αυτό να αντικατασταθεί με ένα νέο, τόσο στο επίπεδο των συσχετισμών και της ανάδειξης νέων κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, όσο και στο επίπεδο του πολιτικού του προσωπικού…
Η ψήφος της 6ης Μαΐου, είναι ψήφος ευθύνης, είναι ψήφος πατριωτικού καθήκοντος, είναι ψήφος εθνικής κυριαρχίας, εθνικής ανεξαρτησίας και αποτίναξης της ξένης κατοχικής δύναμης…
Την 7η Μαΐου, ή θα πανηγυρίζει η Τρόΐκα, ή εμείς…
Και οι δυο δεν γίνεται…
Σκεφθείτε κάτι το πολύ απλό…
Με ποιο αποτέλεσμα θα πανηγυρίζει η τρόικα;
Λοιπόν, θα της το χαρίσετε;
Θα τη «βοηθήσετε» ώστε να μη χάσει αυτή τη χαρά;
Αυτό είναι το πατριωτικό ερώτημα πολύ περισσότερο και από το όποιο ερώτημα για την αποτελεσματικότητα των μη μνημονιακών προτάσεων, που απλώς και ως (κρυφο-φιλομνημονιακό τις περισσότερες φορές) ερώτημα αποτελεί την ύστατη έκφραση υπεκφυγής, για τον απλούστατο λόγο, διότι ζητούν «εκ των προτέρων αποδείξεις» αποτελεσματικότητας προτάσεων που είναι προς εφαρμογή αν υιοθετηθούν απ’ τον λαό, όταν τη μόνη πραγματικότητα που έχουν είναι μια πολιτική που προαναγγέλλει το θάνατο της εθνικής και ιδιωτικής οικονομίας!!!
Λοιπόν, κάθε πολιτική που μου υπόσχεται έστω το στοιχειώδες: να παλέψω ενάντια στον σφαγέα μου, είναι μια πολιτική που την υιοθετώ άνευ ετέρου, ακόμα και ως απλή προοπτική αγώνα, ενάντια στην πολιτική του σφαγείου…
Τόσο απλά…
Τα υπόλοιπα ανήκουν στη λογική, γιατί θα ξαναψηφίσω το σφαγείο…
Πηγή : Ας μιλήσουμε επιτέλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου