Κατάφερε να τα μεγαλώσει με απίστευτες στερήσεις και δυσκολίες, όμως, με μία μοναδική αξιοπρέπεια! Αυτή, ήταν η κυρα-Βασιλική.
Πέθανε παραμονή της Παναγίας του 1998. Την επόμενη μέρα, 15 Αυγούστου, το φτηνό φέρετρο με την σορό της, που ήταν πάνω στην καρότσα του μικρού αγροτικού ημιφορτηγού του ιερέα, κατευθυνόταν προς το κοιμητήριο.
…Στην πορεία της κηδείας, ακολουθούσαν μερικοί συγχωριανοί της και συζητούσαν για τα βάσανα που είχε περάσει όσο αυτή ζούσε, όταν, ξαφνικά, ευωδίασε όλος ο γύρω τόπος: χιλιάδες άνθη και λουλούδια να υπήρχαν, πραγματικά, δεν θα μύριζαν τόσο! Όλοι τους, παραξενεύτηκαν και απόρησαν. Αλλά δεν είχαν καμμία εξήγηση να δώσουν γι’ αυτό.
Ανάμεσα σ’ εκείνους που την συνόδευαν, ήταν κι ένα πνευματικό τέκνο του μακαριστού Πατρός Γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη (1912-2006), χαρισματικού Πνευματικού της Ιεράς Μονής Δαδίου. Μετά από λίγες μέρες από αυτό το θαυμαστό, αλλά, για πολλούς ανεξήγητο γεγονός, πήγε προς τον θεοφώτιστο Γέροντα Αμβρόσιο αυτό το πνευματικό του τέκνο, αναφέροντάς του το όλο συμβάν. Πολύ λακωνικά και επιγραμματικά, του είπε μονάχα ότι, «μία γυναίκα πέθανε και ευωδίασε ο τόπος». Αυτό, μόνον.
Ο Γέροντας Αμβρόσιος, στην αρχή, έμεινε σιωπηλός. Έπειτα, μπήκε μέσα στο δωμάτιό του, έμεινε για λίγο εκεί, και μετά επέστρεψε. Λέγοντας τα παρακάτω εξηγηματικά και κατατοπιστικά λόγια:
«Αυτή, αγίασε! Και, ξέρεις τον λόγο; Γιατί, ποτέ στην ζωή της, δεν παραπονέθηκε! Τέτοιους ανθρώπους, θέλει ο Θεός! Για να γεμίσει τον Παράδεισο και να κάνει την Δευτέρα Παρουσία. Κατάλαβες;…»
Από το βιβλίο Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, «Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου»
Πηγή: isagiastriados.com
diakonima
2 σχόλια:
H αληθινή απόδειξη της αγάπης μας για τον Κύριο είναι αυτή. Να αγαπάμε όλα αυτά που επέτρεψε στην ζωή μας!
Εκείνος υπέφερε φρικτά πράγματα όπως το φραγγέλιο (μαστίγωση μέχρι να γυμνωθούν τα κόκαλα από τη σάρκα) και Σταύρωση (κάρφωμα ανάμεσα στα δύο κόκκαλα του καρπού πάνω σε ένα μεγάλο νεύρο του χεριού που προκαλεί ασύλληπτο πόνο). Αυτή ήταν η δική Tου απόδειξη. Η δική μας ποιά είναι;
Δεν μπορω να συμφωνησω με το κειμενο σε ολη του τη δομη. Εξαρταται και παλι.Καποιοι αγιοι που μαρτυρουσαν εψαλλαν Υμνους στον Θεο...καποιοι αλλοι ,προσπαθουσαν να πεισουν τους εχθρους της πιστεως να μετανοησουν.Μια αλλη μεριδα αγιοτητας[ουτε κατα διανοιαν να τους πλησιασουμε ολους αυτους,λεμε τωρα..]...εκαναν προσευχη να τους δωσει δυναμη Ο Θεος και γινοταν αυτο το θαυμα.Η αγια Παρασκευη την εβαλαν σε μια σπηλια οπου εκει υπηρχε καποιος δρακοντας,τωρα τι ακριβως ηταν αυτος δεν ξερω,μπορει να ηταν καποιος ανθρωποειδης που ετρωγε ανθρωπους.Οταν ετοιμαστηκε να της επιτεθει τι ειπε;''εφθασε για σενα η οργη Του Θεου'' και φυσηξε διαλυοντας τον...επισης,ο απ.Παυλος ποσες φορες εκανε απολογιες για να δικαιωσει τη θεση του...γιατι το βλεπετε ετσι; Η αγαπη ειναι ανωτερη απο το μαρτυριο...μαρτυριο και αγαπη στο πλησιον με λογους α ν α λ ο γ ω ς ,ειναι νομιζω σωστο εργον αγαπης. Οι αγιοι της τοτε εποχης επερασαν τα πανδεινα...εμεις τι περναμε σε σχεση με αυτους;π
Δημοσίευση σχολίου