ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Γράφει ο Θεόδωρος  Λάσκαρης

    

     Όχι, δεν θα ασχοληθούμε με τις πυρκαγιές στην Ελλάδα, γιατί  είναι γνωστό αυτό που πράγματι συμβαίνει : Πριν λίγο καιρό ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ  είχε ομολογήσει πως πράκτορες της χώρας του έβαζαν φωτιές στα νησιά του Αιγαίου. Και  φυσικά δεν είναι μόνον οι Τούρκοι. Στην Ελλάδα, σαν το κατεξοχήν ξέφραγο αμπέλι της Μεσογείου, αλωνίζουν πράκτορες διαφόρων εθνικών και υπερεθνικών λόμπυ και, αναλόγως των συμφερόντων, γεωπολιτικών, οικονομικών  ή άλλων, πράττουν. Φυσικά δεν λείπουν και  κάποιοι  άθλιοι νέο-Έλληνες που βάζουν φωτιές για …να προσληφθούν στη πυροσβεστική. Και αυτός ο καταπληκτικός, μοναδικός και ανεπανάληπτος  τύπος  που ονομάζεται Δένδιας είχε ανακοινώσει ότι θα κινητοποιήσει την  ΕΥΠ …αφού, βέβαια, προηγουμένως  είχε καεί η  Χίος.

 Τέλος πάντων, η κατάσταση είναι κωμικοτραγική. Ό,τι, όμως, μας έχει προκαλέσει ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον είναι οι φωτιές σε όλο τον κόσμο. Στην Ιταλία τον Αύγουστο υπήρξαν πάνω από 120 μέτωπα φωτιάς  ταυτόχρονα. Στην Βουλγαρία 200 πυρκαγιές σε καθημερινή βάση! Φωτιές στις Ηνωμένες πολιτείες, στην Αυστραλία, στον Καναδά, στην Αλγερία, στην Γαλλία , φωτιές  σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του πλανήτη. Σημειωτέον ότι σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ή η Αυστραλία κλπ, η νομοθεσία είναι αυστηρότατη και τηρείται : Είναι αδύνατον κάποιος να εκμεταλλευτεί μία καμμένη δασική περιοχή. Γιατί λοιπόν σε όλα αυτά τα μέρη μπαίνουν φωτιές; Αυτή είναι η απορία μας.

Το φαινόμενο  αυτό δεν υπήρχε  σε τόσο μεγάλη  έκταση  πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Άρχισε  γύρω στο 1950 και σιγά -σιγά αυξανόταν σε ένταση. Έτσι φθάσαμε τις τελευταίες δεκαετίες,  οπότε κάθε καλοκαίρι  καίγεται ολόκληρος ο πλανήτης. Μας κάνει δε μεγάλη εντύπωση ότι κανείς δεν έχει επισημάνει  το  παράδοξο αυτού του φαινομένου. Δυστυχώς εμείς δεν έχουμε απαντήσεις να σας το εξηγήσουμε. Αν κάποιος από εσάς έχει κάποια ενδιαφέρουσα ιδέα, ας την γράψει. Εγώ βρήκα μία επιστημονική μελέτη για το θέμα, και να, διαβάστε τις τετριμμένες, ανούσιες (στην ουσία προκλητικώς ανόητες) αναλύσεις που παραθέτει:   « Οι μεγάλες πυρκαγιές είναι μέρος των  φυσικών διεργασιών των οικοσυστημάτων σε πολλές περιοχές του κόσμου όπου η φυτική βιομάζα γίνεται εύφλεκτη είτε κατά την διάρκεια της περιόδου ξηρασίας ή, στις υγρές περιοχές ,μετά από σειρά ετών ξηρασίας. Όπως έχει αναγνωριστεί από τη σύνοδο του ΟΗΕ για την Αντιμετώπιση της Ερημοποίησης [UNCCD], οι ξηρές ύφυγρες έως και ημίξηρες περιοχές είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές. Αντίθετα, οι ξηρότερες περιοχές  δεν μπορούν να συγκρατήσουν μόνιμη βλάστηση και έτσι οι πυρκαγιές δεν είναι συχνές. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες στις πυκνοκατοικημένες περιοχές αποτελούν σημαντική αιτία έναρξης πυρκαγιάς και σημαντικό παράγοντα των διεργασιών ερημοποίησης... κλπ ».

Όπως συνήθως, οι «αετοί» των αναλύσεων «πιάνουν πουλιά στον αέρα»... Στην όλη υπόθεση, αυτό που πραγματικά επίσης προκαλεί εντύπωση, είναι το πόσο παθητική έχει καταντήσει η ανθρώπινη νοοτροπία ,που καταπίνει αμάσητο, οτιδήποτε της σερβίρουν, και δεν αισθάνεται την ανάγκη να θέσει ερωτηματικά. Θα μου πείτε :  Όλα αυτά είναι σημεία των καιρών... 

Από την πλευρά μου, κατόρθωσα να βρω ένα στατιστικό διάγραμμα των πυρκαγιών στον Καναδά από το 1960 έως το 2004. Μπορείτε μόνοι σας να διαπιστώσετε την σταδιακή αύξηση των πυρκαγιών και των καμμένων εκτάσεων.

Θεόδοτος