Ο ένοχος της χθεσινής ελληνικής τραγωδίας είναι ένας, αιώνιος και μοναδικός: το ελληνικό πελατειακό και διεφθαρμένο κράτος, όποιο κόμμα και αν το κυβερνάει.
Επικαιρότητα
«Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις», έγραψε ο Σεφέρης. «Πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά», συμπλήρωσε. Ο πρωθυπουργός τώρα, σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που έχει βιώσει η Ελλάδα, έχοντας καταστεί μία εντελώς ανοχύρωτη, ισοπεδωμένη περιοχή μετά από τα οκτώ χρόνια των μαρτυρίων που της επέβαλλαν οι Γερμανοί, είπε σε ένα από τα διαγγέλματα του που συνοδεύουν συνήθως τις καταστροφές μας τα εξής:
«Ελληνίδες, Έλληνες. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τα αισθήματα όλων μας, τούτες τις ώρες. Η χώρα ζει μια ανείπωτη τραγωδία. Δεκάδες ανθρώπινες ζωές χάθηκαν. Κι αυτό είναι αβάσταχτο για τον καθένα και την καθεμιά. Πιο πολύ για τις οικογένειες που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα. Αλλά και για όσους από μας βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης. Για όσους κατανοούν ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο, από τη ανθρώπινη ζωή. Σήμερα η Ελλάδα πενθεί. Και στη μνήμη όσων χάθηκαν, κηρύττουμε τριήμερο Εθνικό πένθος.Από την άλλη, δεν πρέπει όμως να αφήσουμε το πένθος να μας καταβάλει. Γιατί αυτές οι ώρες είναι ώρες μάχης, ενότητας, θάρρους και πάνω από όλα αλληλεγγύης. Γιατί μόνο έτσι, μόνο όλοι μαζί, μπορούμε να σταθούμε απέναντι στην τραγωδία. Η Ελλάδα, περνάει μια μεγάλη δοκιμασία. Τέτοιες ώρες, δεν υπάρχουν διαφορές. Θα έρθει η ώρα τους, όταν θα αναζητήσουμε -ελπίζω με σεβασμό στους νεκρούς- τα πώς και τα γιατί.Τώρα είναι ακόμη η ώρα της κινητοποίησης και του αγώνα. Αγώνα για να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί. Αγώνα για να νικήσουμε τη φωτιά. Αγώνα για να βρούμε τους αγνοούμενους Να μην θρηνήσουμε άλλες ζωές. Και να απαλύνουμε τον πόνο όσων έχουν πληγεί. Με απόλυτο σεβασμό και βαθιά αναγνώριση:Στους πυροσβέστες μας, που δίνουν έναν απίστευτα ηρωικό αγώνα. Στους διασώστες του ΕΚΑΒ. Στους άνδρες και στις γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων, του Λιμενικού και της αστυνομίας που χθες έσωσαν εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές. Με απέραντο σεβασμό στους χιλιάδες εθελοντές που δίνουν αυτή την ώρα το παρών στο μέτωπο της ζωής. Θέλω να δεσμευτώ ότι, τίποτα και κανένας δεν θα ξεχαστεί. Τίποτε και κανέναν δεν θα αφήσουμε χωρίς τη συνδρομή της Πολιτείας αβοήθητο. Αλλά και τίποτα δε θα μείνει χωρίς απαντήσεις.Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους τους ξένους ηγέτες που έσπευσαν να μου εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και να προσφέρουν τη βοήθειά τους. Η Ελλάδα περνά μια από τις δυσκολότερες στιγμές. Τους ευχαριστούμε που η σκέψη τους είναι δίπλα μας. Με ενότητα και πίστη στις δυνάμεις, θα σταθούμε όρθιοι».
Όμορφα λόγια, κενά πρακτικού νοήματος ίσως αλλά αγγελικά ειπωμένα, από έναν άνθρωπο που συνειδητοποιεί κατά τα λεγόμενα του πως βρίσκεται σε μία θέση ευθύνης, ουσιαστική και όχι τυπική! Που γνωρίζει πως πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να μάχεται ανιδιοτελώς για το καλό της χώρας. Όπως ακριβώς έκανε με τη διαπραγμάτευση για το χρέος, με το δημοψήφισμα, με τα μνημόνια που έσκισε, με το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, με τη σεισάχθεια που μετατράπηκε σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, με τη Μακεδονία και με τόσα άλλα.
Κήρυξε τριήμερο πένθος, ότι και να σημαίνει κάτι τέτοιο για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους με τόσο τραγικό τρόπο, από την ολιγωρία της πολιτείας. Μόνο που δεν είναι μόνο η σημερινή, ημέρα πένθους για την Ελλάδα, αφού χάνονται καθημερινά ζωές. Ίσως όχι με έναν τέτοιο μαρτυρικό τρόπο αλλά χάνονται, αποτελώντας τα άγνωστα θύματα της παρατεταμένης κρίσης, χωρίς να κηρύσσει κανείς τριήμερο πένθος. Όσο για τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις του, ασφαλώς τις πιστεύουμε. Ποτέ δεν μας είπε ψέματα, ποτέ δεν άφησε η πολιτεία κανέναν αβοήθητο και πάντα έβρισκε τις σωστές απαντήσεις. Τους ενόχους δηλαδή του δράματος που ζούμε τόσα χρόνια και που πολύ φοβάμαι πως είναι ακόμη στο ξεκίνημα του.
Ο ένοχος όμως της χθεσινής τραγωδίας είναι ένας, αιώνιος και μοναδικός: το ελληνικό πελατειακό και διεφθαρμένο κράτος, όποιο κόμμα και αν το κυβερνάει. Ένα κράτος που κάνει συνέχεια τα ίδια λάθη χωρίς να μαθαίνει ποτέ από αυτά, που παραμένει απελπιστικά ανοργάνωτο και που δεν είναι ικανό να ασχοληθεί με το παραμικρό πρόβλημα, χωρίς να το κάνει ακόμη χειρότερο.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να βρει τις σωστές απαντήσεις ο κύριος πρωθυπουργός μας. Τις έχουμε. Ελπίζω μόνο να καταλάβουμε κάποια στιγμή, εάν τελικά η Ελλάδα επιβιώσει, πού μας οδηγεί η νοοτροπία και η ανοχή μας. Στο θάνατο με μικρές δόσεις! Εμάς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά και πολύ σοφά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου