Πηγή : Αντίφωνο
Ο φιλόσοφος! Κενά δαιμόνια εισάγει και τούς νέους διαφθείρει. Ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία, μάς λέει, καθοδηγείται από τούς πρωτόγονους νόμους τού αίματος, τήν οικογενειοκρατία και παρ`όλα αυτά ευθύνεται η Χριστιανική παράδοση γι αυτό. Μιά παράδοση η οποία προειδοποιεί : δώσε αίμα γιά να πάρεις πνεύμα, όποιος δέν μισήσει τόν πατέρα του και τη μητέρα του δέν είναι δικός Μου.
Ακόμη και αυτοί πού οδηγούν CAYENNE, λέει, οι κλέφτες πού μάς ρήμαξαν, έχουν στην ψυχή τους τη Φιλοκαλία. Χαρούμενος άνθρωπος ο κ.Ράμφος. Γιά να συμβαίνει αυτό είναι απαραίτητο να διαθέτουν ψυχή κ.Ράμφο. Καί ΔΕΝ διαθέτουν. Όπως το σύνολο σχεδόν τών Ελλήνων.
Η φιλοκαλία λέει επηρέασε και τούς Ρώσους, την αληθινή πατρίδα τών κομμουνιστών. Τόσο πολύ πού ο αρχηγός τών διανοουμένων πού επηρεάστηκαν, ο Σολόβιεφ, έγινε καθολικός. Ο Ντοστογιέφσκι εγκατέλειψε το γέροντα , φίλησε τή γή και κατόρθωσε να ανακαλύψη την ψυχολογία τού βάθους και να γίνει δάσκαλος τού Νίτσε. Ο Μπερντιάεφ έγραψε εκέινο το βρωμερό κείμενο εναντίον τού Αγίου Σεραφείμ τού Σάρωφ, το οποίο υπάρχει και στό μπλογκ μας.
Λέει πώς θέλει να φτιάξει καλλιτέχνες, να φέρει την αναγέννηση, το Μιχαήλ Άγγελο. Είναι γεγονός πώς η Δυτική αναγέννηση στηρίχθηκε στήν τέχνη και στήν αναβίωση τών αιγυπτιακών μυστηρίων και της αιγυπτιακής μαγείας η οποία επικράτησε απολύτως στη Δύση σάν αλχημεία. Δέν αναγεννήθηκε τίποτε απολύτως Ελληνικό. Μεγάλο μερίδιο κέρδισε και η καμπάλα. Ας μήν ξεχνάμε επίσης ότι ο Πλάτων πέταξε έξω από την Πολιτεία του τούς καλλιτέχνες. Όποιος γνωρίζει λίγο τήν Ιστορία τής Ελληνικής φιλοσοφίας γνωρίζει επίσης πώς η φιλοσοφία μετά τον Αριστοτέλη αρνήθηκε το αγαθό. Τόν δεύτερο πλού. Αρνήθηκαν είτε την ύπαρξη τού επέκεινα, είτε την ύπαρξη κατάλληλων γνωστικών οργάνων έτσι ώστε και άν υπάρχει να είμαστε σε θέση να το γνωρίσουμε. Ο Ράμφος ανήκαι σ`αυτά τα υλιστικά πνεύματα και γιαυτό ο λόγος πού εκθέτει είναι ο λόγος τών στωϊκών. Τού διαφεύγει όμως κάτι. Γιατί να ασφυκτιούν στον κλειστό κόσμο οι αρχαίοι εφ`όσον τον κόσμο τον δημιούργησε ο λόγος τους; Κανένας άλλος πολιτισμός δέν έζησε σέ κόσμο (κόσμημα, κάλλος). Μπορούμε δε τώρα να δούμε την διαφορά επιπέδων πού χωρίζει τον αρχαίο από τον σύγχρονο άνθρωπο, βλέποντας τον δυτικό άνθρωπο μετά από τόσους αιώνες εξελίξεως, να έχει κατορθώσει με το υποκείμενό του και με τη σκέψη του να δημιουργεί το αντικείμενό του. Τό παιχνίδι του. Γιατί το υποκείμενο με την προοπτική του δέν μπορεί παρά να ζωγραφίζει. Καί όπως ο Νταλί ακολουθώντας το πνεύμα τής εποχής απαιτούσε την καθολικότητα της ατομικότητός του, έτσι και η σκέψη μόνον με την λογική της εποχής, τού μοντέρνου μπορεί να αποκτήσει υπόσταση. Γαυτό ο Ράμφος μιμείται την ιστορία τής Δύσεως και προσπαθεί να μάς την επιβάλλει χωρίς να υπάρχουν οι αντίστοιχοι ιστορικοί λόγοι. Γιαυτό και γράφει αυτά τα παράλογα βιβλία τα οποία μοιάζουν με παιχνίδια εικονικής πραγματικότητος. Γιατί να παίξουμε με τις κούκλες τού Ράμφου; Ιδού το ερώτημα.
Η αλήθεια είναι πώς η φιλοκαλία πληγώνει τούς άθεους, διότι πέτυχε τον σκοπό της, νίκησε τον διαφωτισμό και μάς έδωσε και τον μεγαλύτερο συγγραφέα τής ανθρωπότητος : τον ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.
Μάς προτρέπει να σκεφτούμε τη σκέψη μας. Γιατί δέν τό εφαρμόζει πρώτος; Γιατί δέν μάς το διδάσκει; Άς ρίξουμε μιά ματιά στο βιβλίο του ‘‘Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ’’ στό οποίο παρότι εννοούσε τον εαυτό του, ισχυρίστηκε γιά την παράδοσή μας ακριβώς τα αντίθετα από αυτά πού ισχυρίζεται σήμερα. Η αντίθεση, η άρνηση είναι ο αναστοχασμός και η σκέψη τής σκέψης; Τότε οι Έλληνες είναι πρωταθλητές.
Η παράδοσή μας, παρότι λίγοι Έλληνες μετέχουν σ`αυτή, δέν είναι παρελθόν, όπως ισχυρίζεται, είναι Μέλλον. Είναι ο τόπος στόν οποίο κατευθυνόμαστε. Οι Πατέρες είναι οι Φάροι πού μάς εξασφαλίζουν αλλάνθαστο ταξείδι. Είναι οι δάσκαλοί μας πού συνεχίζουν με υπομονή και αγάπη να μάς διδάσκουν τα μυστικά της Εν Χριστώ Ζωής. Στό Άγιον Όρος είναι το Παρών μας.
Πιστεύει πώς είναι γνώστης τής Φιλοκαλίας και ο πρώτος πού την ερμηνεύει. Διότι αγνοεί πως ο ίδιος ο Άγιος Νικόδημος άφησε και την τελειότερη ερμηνεία τής συλλογής του. ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ.
Σέ ένα από τα μαθήματά του κατεφέρθη υποτιμητικά εναντίον τών εμπειριών τής Παραδόσεώς μας! Σιγά τις εμπειρίες είπε (αφού τίς είχε ακόμη και ο Μέσκος). Δυστυχώς γιά τούς υβριστές κανένας από τούς Πατέρες δεν περιέγραψε ή έγραψε τις υπέρτατες εμπειρίες τής πίστεώς μας. Μόνον ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος άφησε κάτι παραπάνω. Είναι άγραφος νόμος, διότι ο πονηρός θα τίς εκμεταλλευόταν γιά να πλανήσει τούς πάντες. Έτσι αγνοεί τα πάντα, διότι αυτά πού είναι γνωστά είναι ακίνδυνα, εισαγωγικά.
Μερικοί διανοούμενοι διακατέχονται από τον πειρασμό πώς μπορούν να γράψουν ένα βιβλίο το οποίο θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας όπως η Βίβλος. Μάς τό αποκάλυψε μέσα στην τρέλα του ο Νίτσε για τον Ζαρατούστρα του.
Κάθε εποχή δικαιούται την Σούμα της τρέλας της.
Αμέθυστος
Ο φιλόσοφος! Κενά δαιμόνια εισάγει και τούς νέους διαφθείρει. Ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία, μάς λέει, καθοδηγείται από τούς πρωτόγονους νόμους τού αίματος, τήν οικογενειοκρατία και παρ`όλα αυτά ευθύνεται η Χριστιανική παράδοση γι αυτό. Μιά παράδοση η οποία προειδοποιεί : δώσε αίμα γιά να πάρεις πνεύμα, όποιος δέν μισήσει τόν πατέρα του και τη μητέρα του δέν είναι δικός Μου.
Ακόμη και αυτοί πού οδηγούν CAYENNE, λέει, οι κλέφτες πού μάς ρήμαξαν, έχουν στην ψυχή τους τη Φιλοκαλία. Χαρούμενος άνθρωπος ο κ.Ράμφος. Γιά να συμβαίνει αυτό είναι απαραίτητο να διαθέτουν ψυχή κ.Ράμφο. Καί ΔΕΝ διαθέτουν. Όπως το σύνολο σχεδόν τών Ελλήνων.
Η φιλοκαλία λέει επηρέασε και τούς Ρώσους, την αληθινή πατρίδα τών κομμουνιστών. Τόσο πολύ πού ο αρχηγός τών διανοουμένων πού επηρεάστηκαν, ο Σολόβιεφ, έγινε καθολικός. Ο Ντοστογιέφσκι εγκατέλειψε το γέροντα , φίλησε τή γή και κατόρθωσε να ανακαλύψη την ψυχολογία τού βάθους και να γίνει δάσκαλος τού Νίτσε. Ο Μπερντιάεφ έγραψε εκέινο το βρωμερό κείμενο εναντίον τού Αγίου Σεραφείμ τού Σάρωφ, το οποίο υπάρχει και στό μπλογκ μας.
Λέει πώς θέλει να φτιάξει καλλιτέχνες, να φέρει την αναγέννηση, το Μιχαήλ Άγγελο. Είναι γεγονός πώς η Δυτική αναγέννηση στηρίχθηκε στήν τέχνη και στήν αναβίωση τών αιγυπτιακών μυστηρίων και της αιγυπτιακής μαγείας η οποία επικράτησε απολύτως στη Δύση σάν αλχημεία. Δέν αναγεννήθηκε τίποτε απολύτως Ελληνικό. Μεγάλο μερίδιο κέρδισε και η καμπάλα. Ας μήν ξεχνάμε επίσης ότι ο Πλάτων πέταξε έξω από την Πολιτεία του τούς καλλιτέχνες. Όποιος γνωρίζει λίγο τήν Ιστορία τής Ελληνικής φιλοσοφίας γνωρίζει επίσης πώς η φιλοσοφία μετά τον Αριστοτέλη αρνήθηκε το αγαθό. Τόν δεύτερο πλού. Αρνήθηκαν είτε την ύπαρξη τού επέκεινα, είτε την ύπαρξη κατάλληλων γνωστικών οργάνων έτσι ώστε και άν υπάρχει να είμαστε σε θέση να το γνωρίσουμε. Ο Ράμφος ανήκαι σ`αυτά τα υλιστικά πνεύματα και γιαυτό ο λόγος πού εκθέτει είναι ο λόγος τών στωϊκών. Τού διαφεύγει όμως κάτι. Γιατί να ασφυκτιούν στον κλειστό κόσμο οι αρχαίοι εφ`όσον τον κόσμο τον δημιούργησε ο λόγος τους; Κανένας άλλος πολιτισμός δέν έζησε σέ κόσμο (κόσμημα, κάλλος). Μπορούμε δε τώρα να δούμε την διαφορά επιπέδων πού χωρίζει τον αρχαίο από τον σύγχρονο άνθρωπο, βλέποντας τον δυτικό άνθρωπο μετά από τόσους αιώνες εξελίξεως, να έχει κατορθώσει με το υποκείμενό του και με τη σκέψη του να δημιουργεί το αντικείμενό του. Τό παιχνίδι του. Γιατί το υποκείμενο με την προοπτική του δέν μπορεί παρά να ζωγραφίζει. Καί όπως ο Νταλί ακολουθώντας το πνεύμα τής εποχής απαιτούσε την καθολικότητα της ατομικότητός του, έτσι και η σκέψη μόνον με την λογική της εποχής, τού μοντέρνου μπορεί να αποκτήσει υπόσταση. Γαυτό ο Ράμφος μιμείται την ιστορία τής Δύσεως και προσπαθεί να μάς την επιβάλλει χωρίς να υπάρχουν οι αντίστοιχοι ιστορικοί λόγοι. Γιαυτό και γράφει αυτά τα παράλογα βιβλία τα οποία μοιάζουν με παιχνίδια εικονικής πραγματικότητος. Γιατί να παίξουμε με τις κούκλες τού Ράμφου; Ιδού το ερώτημα.
Η αλήθεια είναι πώς η φιλοκαλία πληγώνει τούς άθεους, διότι πέτυχε τον σκοπό της, νίκησε τον διαφωτισμό και μάς έδωσε και τον μεγαλύτερο συγγραφέα τής ανθρωπότητος : τον ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ.
Μάς προτρέπει να σκεφτούμε τη σκέψη μας. Γιατί δέν τό εφαρμόζει πρώτος; Γιατί δέν μάς το διδάσκει; Άς ρίξουμε μιά ματιά στο βιβλίο του ‘‘Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ’’ στό οποίο παρότι εννοούσε τον εαυτό του, ισχυρίστηκε γιά την παράδοσή μας ακριβώς τα αντίθετα από αυτά πού ισχυρίζεται σήμερα. Η αντίθεση, η άρνηση είναι ο αναστοχασμός και η σκέψη τής σκέψης; Τότε οι Έλληνες είναι πρωταθλητές.
Η παράδοσή μας, παρότι λίγοι Έλληνες μετέχουν σ`αυτή, δέν είναι παρελθόν, όπως ισχυρίζεται, είναι Μέλλον. Είναι ο τόπος στόν οποίο κατευθυνόμαστε. Οι Πατέρες είναι οι Φάροι πού μάς εξασφαλίζουν αλλάνθαστο ταξείδι. Είναι οι δάσκαλοί μας πού συνεχίζουν με υπομονή και αγάπη να μάς διδάσκουν τα μυστικά της Εν Χριστώ Ζωής. Στό Άγιον Όρος είναι το Παρών μας.
Πιστεύει πώς είναι γνώστης τής Φιλοκαλίας και ο πρώτος πού την ερμηνεύει. Διότι αγνοεί πως ο ίδιος ο Άγιος Νικόδημος άφησε και την τελειότερη ερμηνεία τής συλλογής του. ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ.
Σέ ένα από τα μαθήματά του κατεφέρθη υποτιμητικά εναντίον τών εμπειριών τής Παραδόσεώς μας! Σιγά τις εμπειρίες είπε (αφού τίς είχε ακόμη και ο Μέσκος). Δυστυχώς γιά τούς υβριστές κανένας από τούς Πατέρες δεν περιέγραψε ή έγραψε τις υπέρτατες εμπειρίες τής πίστεώς μας. Μόνον ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος άφησε κάτι παραπάνω. Είναι άγραφος νόμος, διότι ο πονηρός θα τίς εκμεταλλευόταν γιά να πλανήσει τούς πάντες. Έτσι αγνοεί τα πάντα, διότι αυτά πού είναι γνωστά είναι ακίνδυνα, εισαγωγικά.
Μερικοί διανοούμενοι διακατέχονται από τον πειρασμό πώς μπορούν να γράψουν ένα βιβλίο το οποίο θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας όπως η Βίβλος. Μάς τό αποκάλυψε μέσα στην τρέλα του ο Νίτσε για τον Ζαρατούστρα του.
Κάθε εποχή δικαιούται την Σούμα της τρέλας της.
Αμέθυστος
8 σχόλια:
Χαίρετε,προσπάθησα να καταλάβω το σχόλιο του αμέθυστου και δεν μπόρεσα.Σίγουρα ο κ.Ράμφος λέει τα δικά του και από τα λίγα πού άκουσα στην εκπομπή ΄μπορώ να πω,ότι ο κ.Ράμφος είναι ένα κράμα βουδιστή και πονηρού πνεύματος,στο δεύτερο συναντιέται με την ορθοδοξία.Η τελευταία του ατάκα το δείχνει: " Δεν είναι μία η αλήθεια (κ. τάδε), είναι πολλές οι αλήθειες.." .Δηλαδή η αλήθεια είναι και σχετική και αντικείμενο συζήτησης και επιχειρημάτων.Ρευστά και γλυστερά τα μονοπάτια του μυαλού του κ.Ράμφου.Δεν μπορεί να πεί απολύτως τίποτα για την Παράδοσή μας, γιατί ψάχνει ακόμη (!) την "αλήθεια"...
Αμέθυστε μια ερώτηση: λες πως «Ο Ντοστογιέφσκι εγκατέλειψε το γέροντα [Αμβρόσιο της Όπτινα;] , φίλησε τή γή και κατόρθωσε να ανακαλύψη την ψυχολογία τού βάθους και να γίνει δάσκαλος τού Νίτσε.» Από που έχεις την πληροφορία για το πρώτο;
Ευχαριστώ.
Και μια σκέψη που μου ήρθε για τον Ράμφο. Λίγο πριν το τέλος της συνέντευξης λέει «Κι εγώ κάνω προσπάθεια να γίνω από Ανατολικός Δυτικός. Να βάλω λίγο μυαλό». Αυτό μου θύμισε το «δος μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας» του Ασώτου. Ίσως άργησε λίγο να κάνει την έξοδό του. Ας ταξιδέψει στη «μακρινή χώρα». Ευχόμαστε καλή επιστροφή. Και σε ΄κείνον και σε όλους μας.
Φίλε Κ.Τ. ο Ντοστογιέφσκι προσπάθησε να συλλάβει τον Κύριο στόν ηλιθιο, στούς αδελφούς Καραμαζώφ αποκαλύπτει την πρόθεσή του, ότι δηλ. ο Χριστός πρέπει να ζεί ανάμεσα στούς ανθρώπους, ότι ο μοναχισμός ήταν τρόπο τινά απάνθρωπος. Ήθελε να ολοκληρώσει την ιδέα του με τον Μεγάλο Άμαρτωλό, αλλά δέν πρόφτασε.
Έκανε βόλτες στά μοναστήρια με τον Σόλόβιεφ, ο οποίος μιλούσε για την οικουμένη, την θεανθρωπότητα. Όχι τόν Θεάνθρωπο. Αυτό το όραμα βρίσκεται πίσω από τον οικουμενισμό. Ο Ντοστογιέφσκι πλησίασε αυτό πού προπαγανδίζουν σήμερα όλοι οι σύγχρονοι Χριστιανοί. ΕΓΩ ΧΡΙΣΤΟΣ. Είναι ο καινούριος θανάσιμος πειρασμός. Η νέα πτώση.
Ο Ράμφος είναι ψεύτης. Στο συγκεκριμένο ίσως θέλει να πεί : και γώ ένας απλός άνθρωπος είμαι.
Διεκδικείται γιά πρώτη φορά από πολιτισμό η σωτηρία τού ανθρώπου, μόνο πού απαιτείται η σωτηρία του δια τού θελήματός του.
Όλος ο σύγχρονοσ κόσμος ένα πράγμα λέει στό Θεό με τη γροθιά υψωμένη: Γεννηθήτω το θέλημά μου.
Διεκδικείται γιά πρώτη φορά από πολιτισμό η σωτηρία τού ανθρώπου, μόνο πού απαιτείται η σωτηρία του δια τού θελήματός του.
Όλος ο σύγχρονοσ κόσμος ένα πράγμα λέει στό Θεό με τη γροθιά υψωμένη: Γενηθήτω το θέλημά μου.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ΦΟΒΕΡΟ ΣΧΟΛΙΟ...
Δεν γνωρίζω για ποιό σύγχρονο κόσμο μιλάς αμέθυστε,μάλλον δεν αναφέρεσαι στα εκατομμύρια των φτωχών και αρρώστων,των ταλαίπωρων συνανθρώπων μας,που δεν έχουν γροθιά, αλλά μόνο ΠΟΝΟ,και σ'αυτόν τον πόνο ο Κύριος πάντα σκύβει,πάντα συντρέχει,πάντα υπομένει..ο Κύριος και Θεός και Γνωρίζει και Θέλει και Εργάζεται και Σώζει.Θα σου πρότεινα να αφήσεις στην άκρη τα "εγώ Χριστός" του υπεράνθρωπου φιλοσοφικού καταθλιπτικού διανοητισμού,και να μην γενικεύεις επιπόλαια,δηλώνοντας μάλιστα συγχρόνως ότι είσαι και πιστός...
Με τον ΠΟΝΟ της ανθρωπότητος ασχολείται φυσικά ο Κύριος. Ασχολείται επίσης η Ατζελίνα Τζολίε, ο Μπίλ Γκέιτς και εσύ. Εμείς προσπαθούμε να μείνουμε στην Εκκλησία. Εσύ βεβαίως δέν έχεις Εγώ ούτε διανοούμενος είσαι. Ούτε κατάκριση έχεις. Συμβαίνει σε ορισμένες σπάνιες περιπτώσεις. Υπάρχουν προορισμένοι.
A tsa! Ξέρει τη Τζολίε ο Αμέθυστος;
Δεν γνωρίζω για ποιά εκκλησία μιλάς Αμέθυστε,στην οποία προσπαθείς να μείνεις(!),συ ξέρεις, μάθε όμως ότι και η κοινωνική ευαισθησία και η κοινωνική συνείδηση ,μέσα στις Ευαγγελικές Εντολές βεβαίως, είναι αποκτήματα και αγώνας του πιστού Χριστιανού. Αυτή η ευαισθησία δεν έχει ούτε υψωμένες γροθιές, ούτε υψωμένα δάχτυλα, ούτε ιστοσελίδες, ούτε κατάκριση, ούτε διδασκαλίες παντός είδους..και ο Κύριος,αμέθυστε, δεν "ασχολείται"(!!) με τον ανθρώπινο πόνο,..αλλά ματώνει,και θυσιάζεται στην Αγία Τράπεζα. Κάποιοι από μας, μένουμε σε αυτήν την Εκκλησία (αναμένοντας και υπομένοντας).
Δημοσίευση σχολίου