Η ανισότητα φέρνει αστάθεια και πόλεμο...

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος

Στο πολύκροτο (ήδη μπεστ-σέλλερ) έργο του Γάλλου οικονομολόγου Τομά Πικετί, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα», διατυπώνεται η άποψη ότι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών έχει επιστρέψει στα επίπεδα προ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Παρόμοιες απόψεις έχει διατυπώσει γιά την αμερικανική κοινωνία και ο Κρούγκμαν, που επαίνεσε το βιβλίο. Φυσικά οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι επιτέθηκαν στο έργο του Πικετί, αμφισβητώντας την αναλυτική του μέθοδο. Αλλά το βιβλίο περιγράφει μία πικρή αλήθεια, ορατή διά γυμνού οφθαλμού: ότι όλο και λιγώτεροι (μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλομέτοχοι και πολυεθνικές) συγκεντρώνουν όλο και μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου. Όλο και μεγαλύτερο μέρος τoυ παγκόσμιου πληθυσμού βυθίζεται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Όλο και περισσότερο, η καπιταλιστική κοινωνία επιστρέφει σε μία σκληρή ταξική δομή τύπου 19ου αιώνα.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και υπό την πνευματική καθοδήγηση του μεγάλου Βρετανού οικονομολόγου Τζών Μέϋναρντ Κέϋνς, εγκαθιδρύθηκαν θεσμοί μείωσης των ανισοτήτων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Διότι ο Κέϋνς και οι οικονομολόγοι της γενιάς του αντιλήφθηκαν ότι η παγκόσμια αποσταθεροποίηση της περιόδου 1914-1945 συνδεόταν με την ύφεση, τις εισοδηματικές ανισότητες και τα υπερχρεωμένα κράτη. Γι’ αυτό και δημιουργήθηκαν μεταπολεμικά θεσμοί ανακατανομής του εισοδήματος και κοινωνικής πρόνοιας, ενώ ταυτόχρονα ιδρύθηκαν διεθνείς θεσμοί αρωγής των υπανάπτυκτων ή προβληματικών οικονομιών. Με αυτά εξασφαλίστηκε μία λαμπρή τριακονταετία ευημερίας και σταθερότητας, γιατί αυτά τα δύο αλληλεξαρτώνται.

Αυτά όλα άρχισαν να εγκαταλείπονται σταδιακά από την δεκαετία του ’80 και μετά. Επικράτησε ένας αχαλίνωτος κερδοσκοπικός πόλεμος όλων εναντίον όλων, που ανέδειξε αυτοκαταστροφικούς «παίκτες» όπως αυτός που ενσαρκώνει ο Λεονάρντο ντι Κάπριο στον «Λύκο της Γουώλ Στρητ». Το ήθος αυτό, ή μάλλον αυτή η ανηθικότητα, οδήγησε στην αποδόμηση της κοινωνικής ευθύνης που χαρακτήριζε κάποτε και τους πιό αδίστακτους κροίσους.

Σήμερα, η παγκόσμια οικονομία είναι όμηρος ενός κλειστού κύκλου τραπεζιτών και μεγαλοεπενδυτών, που έχουν εξαγοράσει μέσα μαζικής ενημέρωσης, κόμματα, πρόσωπα, θεσμούς, δεν διστάζουν να επιτεθούν σε ολόκληρα έθνη και δεν έχουν ίχνος από τη σοφία που χαρακτήριζε τις μεταπολεμικές ηγεσίες του δυτικού κόσμου.

Στο προσκήνιο εμφανίζεται έτσι ένα νέου τύπου φεουδαλικό σύστημα, και στο βάθος η αστάθεια και ο πόλεμος.

Πηγή KontraNews

 

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους