Πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Σμέμαν (†)
Γιατί ο Ιησούς , ο Υιός του Θεού, που ήρθε στον κόσμο να θεραπεύσει την αμαρτία με την αναμαρτησία Του και να οδηγήσει τους ανθρώπους σε κοινωνία με τη θεία ζωή, επιθύμησε και απαίτησε να βαπτισθεί από τον Ιωάννη; Γνωρίζουμε από το Ευαγγέλιο πως το ίδιο ερώτημα βρισκόταν στο κέντρο της καρδιάς του Ιωάννη. «Εγώ χρείαν έχω υπό σου βαπτισθήναι, και συ έρχη προς με;» ( Ματθ. 3, 14). Η απάντηση της Εκκλησίας είναι η εξής:
Ο Χριστός δεχόμενος το βάπτισμα ταυτίζεται με τους ανθρώπους, με όλους τους αμαρτωλούς ανεξαιρέτως. Ταυτίζεται με κάθε αμαρτωλό που χρειάζεται συγχώρηση, σωτηρία και αναγέννηση… Ταυτίζεται με όλους και με τον καθένα μας.
Με το Βάπτισμά Του δείχνει πως δεν ήρθε για να κρίνει η να καταδικάσει, ούτε για να φέρει αντικειμενικούς νόμους και κανόνες, από το ύψος της τελειότητας και Θεότητάς Του, αλλά για να ενωθεί μαζί μας έτσι, ώστε γινόμενος ένας από μας να μας καταστήσει μετόχους της τέλειας και αναμάρτητης ζωής Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έλεγε γι’ Αυτόν, “ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου!” (Ιωάν. 1,29) .
Ο Χριστός εισήλθε στον κόσμο μας ως παιδί, και με τη γέννησή Του ανέλαβε και οικειώθηκε την ανθρώπινη φύση. Ο Υιός του Θεού έγινε Υιός του Ανθρώπου. Και το έκανε αυτό όχι για τους δικαίους, αλλά για τους αμαρτωλούς, για τους απολωλότες. Τους αγαπά με θυσιαστική αγάπη, τους προσφέρει τον Εαυτό Του και ολόκληρη τη ζωή Του.
Εδώ στο βάπτισμα του Ιωάννου, Αυτός, ο αναμάρτητος ενώνεται με τους χαμένους, επειδή δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που μπορεί να υπερβεί την αγάπη του Θεού για μας. Με το βάπτισμά Του ενώνεται με τη ζωή των αμαρτωλών ανθρώπων, όπως ακριβώς αργότερα, στο τέλος Αυτός, ο αθάνατος, ενώνεται επίσης ελεύθερα με τους ανθρώπους στο θάνατο.
Όλα αυτά μαρτυρούν πως ο Χριστός επιθυμεί να μας σώσει με την αγάπη· αγάπη όμως πάνω από όλα σημαίνει ένωση μ’ αυτόν που αγαπάς. Σύμφωνα με τον προφήτη Ησαία, “ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται… τω μώλωπι αυτού ημείς ιάθημεν” (Ησ. 53, 4-5) .
Υπάρχει ωστόσο κι ένα δεύτερο ακόμη βαθύτερο και πιο χαρούμενο νόημα στο βάπτισμα του Κυρίου και Σωτήρος στα νερά του Ιορδάνη. Μετά την ακολουθία των Θεοφανείων οι πιστοί αφήνουν την εκκλησία και πηγαίνουν να αγιάσουν τα ύδατα.
Τα θριαμβικά και δοξαστικά λόγια του ψαλμού αντηχούν: «Φωνή Κυρίου επί των υδάτων» (Ψαλμ. 28, 3), και μας φανερώνεται το νόημα και η σημασία του νερού ως εικόνα της ζωής, ως εικόνα του κόσμου και όλης της δημιουργίας. Και αυτός που κατέρχεται στο νερό, που καταδύεται στο νερό, που ενώνεται μαζί του ερχόμενος στον κόσμο για τη σωτηρία και αναγέννησή του, αυτός είναι ο Θεός.
Ο κόσμος αποκομμένος από το Θεό, Τον ξέχασε, σταμάτησε να Τον βλέπει, και καταδύθηκε στην αμαρτία, στο σκοτάδι και στο θάνατο. Ο Θεός όμως δεν ξέχασε τον κόσμο. Εδώ στο βάπτισμά Του, ο Θεός μας επιστρέφει τον κόσμο, να λάμπει από τη δόξα των αστέρων και την ομορφιά που είχε την πρώτη ημέρα της δημιουργίας. «Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω. ο πιστεύων εις εμέ… ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος» (Ιωάν. 7, 37-38).
Το καθετί σ’ αυτόν τον κόσμο, μαζί και η ύλη, η ίδια η ουσία του, για άλλη μία φορά γίνεται δρόμος για το Θεό, κοινωνία μαζί Του, ανάπτυξη μέσα στην πλησμονή της αιώνιας ζωής. Αυτό που γιορτάζουμε τη χαρμόσυνη και λαμπρή ημέρα των Θεοφανείων είναι ο ερχομός του Θεού στη δημιουργία Του. «και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί» (Ματθ. 3, 16). Δε γνωρίζουμε τι ακριβώς ένιωσε ο Ιωάννης όταν τα χέρια του ακούμπησαν το Σωτήρα, η πως είδε τους ουρανούς να ανοίγουν, η πως άκουσε τη φωνή. Η στιγμή αυτή όμως ήταν αναμφίβολα γι’ αυτόν μία στιγμή εκτυφλωτικού φωτός, όταν τα πάντα άστραψαν και πήραν φωτιά με τη χαρά της αρχικής ομορφιάς της δημιουργίας, καθώς ο κόσμος για άλλη μία φορά αποκαλύφθηκε ως κόσμος του Θεού, εξαγνισμένος, καθαρός, αναγεννημένος, πλήρης δόξας και ευχαριστίας.
«Ο Χριστός ήρθε για να ανακαινίσει όλη την κτίση». Γιορτάζουμε την ανακαίνιση όταν βλέπουμε τον ιερέα να ραντίζει την εκκλησία, εμάς, τα σπίτια μας, τη φύση και όλο τον κόσμο με το καινούριο, το άγιο, το θεικό νερό· και όταν βλέπουμε τους ανθρώπους να στριμώχνονται για να μετάσχουν σ’ αυτό το «ζων ύδωρ» που ρέει στην αιώνια ζωή. Έτσι όποιος διψά, ας έρθει σ’ Αυτόν για να λάβει το δώρο του «ζώντος ύδατος», το δώρο της νέας ζωής, καθαρός και αναγεννημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου