Ένα συνταρακτικό κομμάτι από την αυτοεξομολόγησή του:
"Ενώ ο ίδιος δεν είμαι τίποτε, θεωρώ τον εαυτό μου ότι είναι κάτι σπουδαίο. Ενώ ανακρίνομαι γι' αυτά, προσελκύω προς τον εαυτό μου τη δόξα της αγιότητος. Ενώ είμαι ακάθαρτος στο νου βγάζω καταδικαστική απόφαση εναντίον των πόρνων. Ενώ κατακρίνω τους κλέφτες, αδικώ τους φτωχούς. Στήνω δικαστήριο για τους λοίδορους, ενώ ο ίδιος είμαι ανάξιος για τιμή. ...Απαιτώ τιμή, ενώ μου χρειάζεται ντροπή. Δέχομαι ασπασμούς, ενώ μου πρέπουν εμπτυσμοί. Αντικρύζω μοναχούς και κάνω τον σοβαρό. Βλέπω μοναχούς και αλαζονεύομαι. Στις γυναίκες θέλω να φανώ θελκτικός και στους πλούσιους ευσεβής. Στους ξένους σκυθρωπός και στους γνωστούς μου συνετός και φρόνιμος. Στους συγγενείς μου διάσημος και στους συνετούς πιο τέλειος. Στους ευσεβείς παρουσιάζομαι πιο σοφός, τους ανόητους μάλιστα τους περιφρονώ σαν κτήνη...Αγανακτώ όταν με ελέγχουν, αν δε με κολακεύουν οργίζομαι...Δεν θέλω να τιμήσω τον άξιο, αλλά αν και είμαι ανάξιος, απαιτώ τιμές.."
Το συμπέρασμα δικό μας....
Οσίου Εφραίμ του Σύρου, Έργα, τ. Α', εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1988, σ. 326-327
Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2021/01/blog-post_28.html#ixzz6ktGrRqFc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου