Ο Θάνατος του Θεού
Προσκεκλημένος ο Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας του ΑΠΘ: Παναγιώτης Δόϊκος
https://amethystosbooks.blogspot.com/2025/02/blog-post_82.html
Ν. Λ (38:35): .... Εγώ, εγώ ε, είναι πάρα πολύς καιρός που δεν κάνω διάκριση πιστού και αθέου. Δεν την κάνω γιατί δεν υπάρχει. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει από την πλευρά του Θεού. Ο Θεός δεν μας βλέπει σαν πιστούς και άθεους, δεν μας διακρίνει. Αλλά βλέπει τον χορό της ψυχής του καθενός, και βλέπει εκεί μέσα πως πληροφορείται για τα μεγάλα πράγματα ο άνθρωπος. Καταλάβατε, γιατί; Διότι σήμερα φτώχυνε ο λόγος.
https://www.youtube.com/watch?v=sCPOQz3DLpw&t=2510s
Στο βίντεο γίνεται συζήτηση για το βιβλίο του Π. Δόικου
Ο «Θάνατος του Θεού» και ο μεταφυσικός άνθρωπος
Ο Π. Δόϊκος αναφέρεται στο θεϊκό, και όχι στο Θεό. Ο ίδιος τονίζει, πως το κάνει αυτό, ώστε να μην εννοηθεί ότι αναφέρεται σε Θεό κάποιας θρησκείας. Προσεγγίζει, όπως λέει, το θέμα του καθαρά φιλοσοφικά.
Από το 27:45
…μια νύξη ερωτηματική. Η αναμέτρηση με το στοιχείο του θεϊκού σε σχέση με τον Χριστό, χριστιανικά εννοούμενο, δηλαδή όπως αναπόφευκτα μες στον Χριστιανισμό ο Χριστός ως οντότητα καταφάσκεται, μεταξύ άλλων θα έπρεπε να είναι και αναμέτρηση με το εξής ερώτημα, και δε θα το απαντήσουμε, απλώς το θέτουμε. Τι σημαίνει, ποιες είναι οι προϋποθέσεις, έτσι ώστε να συμβεί, ποιο πράγμα; Ένας από την αμέτρητη ποσότητα των ανθρώπων, ένας άνθρωπος μόνο, άνθρωπος εντελώς συγκεκριμένος, να είναι η μοναδική δυνατότητα ενσάρκωσης ενός στοιχείου θεϊκού. Που σημαίνει ότι αναγνωρίζεται σε ένα άνθρωπο, το τονίζω, σε ένα άνθρωπο, ένα προνόμιο πολύ ερωτηματικό. Και επίσης υπάρχει εδώ και ένα άλλο ερώτημα. Τι σημαίνει ενσάρκωση; Δηλαδή, πως από ένα κόσμο απειρότητας, και ενδεχομένως, βεβαίως πνευματικότητας, εισερχόμαστε σε ένα κόσμο τρωτότητας, περατότητας, και μάλιστα εισερχόμαστε διαμέσου ενός μόνο ανθρώπου. Αυτό φιλοσοφικά δημιουργεί πολύ μεγάλη απορία.
Ο Ν. Λουδοβίκος, στη συνομιλία με την κ. Μ. Δόικου είπε:
Στο βίντεο γίνεται συζήτηση για το βιβλίο του Π. Δόικου
Ο «Θάνατος του Θεού» και ο μεταφυσικός άνθρωπος
Ο Π. Δόϊκος αναφέρεται στο θεϊκό, και όχι στο Θεό. Ο ίδιος τονίζει, πως το κάνει αυτό, ώστε να μην εννοηθεί ότι αναφέρεται σε Θεό κάποιας θρησκείας. Προσεγγίζει, όπως λέει, το θέμα του καθαρά φιλοσοφικά.
Από το 27:45
…μια νύξη ερωτηματική. Η αναμέτρηση με το στοιχείο του θεϊκού σε σχέση με τον Χριστό, χριστιανικά εννοούμενο, δηλαδή όπως αναπόφευκτα μες στον Χριστιανισμό ο Χριστός ως οντότητα καταφάσκεται, μεταξύ άλλων θα έπρεπε να είναι και αναμέτρηση με το εξής ερώτημα, και δε θα το απαντήσουμε, απλώς το θέτουμε. Τι σημαίνει, ποιες είναι οι προϋποθέσεις, έτσι ώστε να συμβεί, ποιο πράγμα; Ένας από την αμέτρητη ποσότητα των ανθρώπων, ένας άνθρωπος μόνο, άνθρωπος εντελώς συγκεκριμένος, να είναι η μοναδική δυνατότητα ενσάρκωσης ενός στοιχείου θεϊκού. Που σημαίνει ότι αναγνωρίζεται σε ένα άνθρωπο, το τονίζω, σε ένα άνθρωπο, ένα προνόμιο πολύ ερωτηματικό. Και επίσης υπάρχει εδώ και ένα άλλο ερώτημα. Τι σημαίνει ενσάρκωση; Δηλαδή, πως από ένα κόσμο απειρότητας, και ενδεχομένως, βεβαίως πνευματικότητας, εισερχόμαστε σε ένα κόσμο τρωτότητας, περατότητας, και μάλιστα εισερχόμαστε διαμέσου ενός μόνο ανθρώπου. Αυτό φιλοσοφικά δημιουργεί πολύ μεγάλη απορία.
Ο Ν. Λουδοβίκος, στη συνομιλία με την κ. Μ. Δόικου είπε:
https://amethystosbooks.blogspot.com/2025/02/blog-post_82.html
Ν. Λ (38:35): .... Εγώ, εγώ ε, είναι πάρα πολύς καιρός που δεν κάνω διάκριση πιστού και αθέου. Δεν την κάνω γιατί δεν υπάρχει. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει από την πλευρά του Θεού. Ο Θεός δεν μας βλέπει σαν πιστούς και άθεους, δεν μας διακρίνει. Αλλά βλέπει τον χορό της ψυχής του καθενός, και βλέπει εκεί μέσα πως πληροφορείται για τα μεγάλα πράγματα ο άνθρωπος. Καταλάβατε, γιατί; Διότι σήμερα φτώχυνε ο λόγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου