ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Αποφεύγω τον εντυπωσιακό Αντί-τίτλο: «Όταν ο Όσιος Παϊσιος δεν διέκοψε το μνημόσυνο του Αθηναγόρα»! Όμως περί αυτού ο λόγος, και το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Επανέρχομαι, λοιπόν, με αφορμή κάποια ατυχή σχόλια ανώνυμων για τη στάση του που διάβασα στο πρόσφατο γραπτό μου: «Το γαρ γράμμα αποκτείνει, το δε Πνεύμα ζωοποιεί»- Αναστάσιος, 3.8.2017-σχόλια κατάλοιπα των επί έτη γραπτών με τον ίδιο τίτλο, αλλά χωρίς το αρνητικό «δεν» πρόσημο στον αόριστο «διέκοψε» !
Α. Ο Α θ η ν α γ ό ρ α ς.
1930-1948. Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Ειρηνεύει τις εκεί διχασμένες από πάθη πολιτικής μωρίας ελληνικές κοινότητες … προμήνυμα ηγέτη αδελφικού μηνύματος …
1948-1972. «Άγγελος της λυχνίας» της Κωνσταντινούπολης-Νέας Ρώμης». Οικουμενικός Πατριάρχης. Σε διαρκή Γολγοθά! Ο θάνατος στην πόρτα του! Τουρκική μισαλλοδοξία, και αίμα σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη- 1955 !
1964. Παραμονή Θεοφανείων! Στα Ιεροσόλυμα, του Σταυρού, του Τάφου, της Ανάστασης του Χριστού! Τι θαύμα! Τι ευλογία Θεού! Το πιο μεγάλο γεγονός της χριστιανοσύνης εννιά αιώνες μετά! Όχι στη Ρώμη, ούτε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, παρά την εντολή του Χριστού, «ουχ ούτως έσται εν υμίν», κρατεί ακόμα καλά «η απαίτηση» των δυο Ζεβεδαίων!
Ψηλός σαν κυπαρίσσι, επιβλητικός με την κάτασπρη μακριά γενειάδα, και χέρια ανοιχτή αγκαλιά, να κλείνουν με αγάπη τον ισότιμο της μεγάλης πίκρας δυτικό αδελφό, τον Πάπα Παύλο Στ΄! Αλήθεια, τι διαφορετικό θα ήθελε ή θα έκανε Αυτός που υπέμενε και επέμενε να παρακαλεί πάνω από το Σταυρό: «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»; Αυτός που λίγες ώρες πριν επίσης παρακαλούσε θερμά «ίνα πάντες εν ώσιν, και εγένετο ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος»;
Αλλά! «Ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας», στην Ελλάδα το πράγμα περνάει αλλιώς! Η περιβόητη «στροφή στην Ορθοδοξία», υπαγορεύει πλεύση Αντί-Δυτική! Και η κίνηση Αθηναγόρα έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων, που έπρεπε ανάλογα να αντισταθμιστεί. Ο Αθηναγόρας, λοιπόν, «μήδισε»! Ο Πατριάρχης, «πούλησε» την Ορθοδοξία στον Πάπα … Ένας Μητροπολίτης διακόπτει το Λειτουργικό του μνημόσυνο, παύει να εκφωνεί στη Λειτουργία, «του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών Αθηναγόρα, και Οικουμενικού Πατριάρχου»! Δηλαδή, αρνείται κοινωνία με τον κατά τους Κανόνες της Εκκλησίας, «εις τύπον και τόπον «Χριστού» στα όρια αυτού. Δεν επαναλαμβάνω τα παρεπόμενά της, απλώς σημειώνω ότι το αυτό αποτολμούν ένας ή δυο Μητροπολίτες ακόμα, και, οι Ηγούμενοι και Αντιπρόσωποι των Μονών του Αγίου Όρους, πλην του Ηγούμενου της Μονής Σταυρονικήτα Αρχιμανδρίτη π. Βασίλειου Γοντικάκη, νέου τότε θεολόγου, δόκιμου ορθόδοξου στοχαστή!
Β. Ο Β α σ ί λ ε ι ο ς.
Αυτή την Επιστολή, επαναλαμβάνω, της εμμονής στη μη διακοπή του μνημόσυνου του Αθηναγόρα, υπογράφουν, ο ίδιος, ο Ιερομόναχος Γρηγόριος Χατζηεμμανουήλ -αν δεν κάνω λάθος παλιός συμφοιτητής του- και, ο τότε ονομαστός ήδη Αγιορείτης -και όχι μόνο- μοναχός, νυν Όσιος Παϊσιος». Βάζω πάλι στο πλάι το ότι, ως μοναχός δεν είχε καμιά σχέση με το Λειτουργικό μνημόσυνο του Πατριάρχη -δεν είναι Λειτουργός, άρα δεν εκφωνεί, «του πατρός και Αρχιεπισκόπου ημών Αθηναγόρα….», τουτέστιν δε διακόπτει αυτό που δεν εκφωνεί- δεν παύω όμως να επισημαίνω ότι, η Επιστολή που υπογράφει είναι κείμενο που επέμενε στη μη διακοπή του Λειτουργικού μνημόσυνου του Αθηναγόρα, και όχι στη διακοπή. Που σημαίνει ότι η υπογραφή Παϊσίου, είναι υπογραφή που μπαίνει σε γραπτό, όχι διακοπής του μνημόσυνου του Πατριάρχη, αλλά συνέχισης της μη διακοπής!
7.10.1970. Περίπου δυο χρόνια μετά, ο Ηγούμενος της Σταυρονικήτα π. Βασίλειος Γοντικάκης, αρπάζεται από ατυχή, ως θεωρεί, διατύπωση του Πατριάρχη για το Άγιο Πνεύμα, γράφει και υπογράφει αυτός μόνος «εκ μέρους της Αδελφότητος» την Επιστολή διακοπής του Λειτουργικού μνημόσυνου του Αθηναγόρα! Κατά ένα τρόπο, μπορεί να πει κανείς, βρίσκει «έξοδο διαφυγής» από τον ασφυκτικό κλοιό που του είχαν δημιουργήσει οι άλλοι διακόψαντες Αγιορείτες Ηγούμενοι. Πράγμα που, συγκρίνοντας κανείς αυτά τα δυο γραπτά με τα τελευταία του Προ-Συνοδικά και Μετά-Συνοδικά, υψιπετή στο θεολογικό στοχασμό τους, όμως κάθε άλλο παρά αρνητικά για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, μπορεί να είναι άκομψο να γράφει κανείς για «κουτουράδα» του τριαντάχρονου που αναθεωρεί εμφανώς ο ογδοντάχρονος, δεν είναι όμως ελλειπτικό σεβασμού. Όταν μάλιστα αυτός συν την εκτίμηση στο Γέροντα έχουν κατατεθεί από το 1974 στην κριτική παρουσίαση του θαυμάσιου βιβλίου του «Εισοδικόν» - «Ανάπλασις», τ.227/1974 !
Ως προς το μοναχό Εφραίμ Κατουνακιώτη, άλλο η εξαίρετη και αξιοθαύμαστη μακρόχρονη ασκητική του ζωή, που χωρίς να με απολείπει, κάθε άλλο παρά έχει ανάγκη τον από μέρους μου σεβασμό, και εντελώς άλλο, η τουλάχιστον αφελής επίκληση «αποκάλυψης του Θεού», ήγουν μεταβίβασης εν προσευχή στο Θεό σεβαστού προσωπικού καημού του περί … «δαιμονισμού» της Οικουμενικής Κίνησης ως επιχειρήματος κατά της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, που υποτίθεται δεν την υιοθετεί, όταν απανθίσματα και μόνο από τον κορυφαίο Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Φλορόφσκυ βάζουν τα πράγματα στη θέση τους ορθόδοξα, λίαν ορθόδοξα με την απλή αναφορά στο χρέος της οικουμενικής μαρτυρίας που βαρύνει την Ορθοδοξία ως την ατόφια συνέχεια της «Μίας, Αγίας, Καθολικής, και Αποστολικής Εκκλησίας» !!
Γ. Ο Π α ϊ σ ι ο ς.
«Όταν ο άγιος Παΐσιος διέκοψε το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα»! Αυτός ο εντυπωσιακός τίτλος μπορεί να «κοσμεί» χρόνια τώρα γραπτά κάποιων σε πολλές ιστοσελίδες, αλλά δε στηρίζεται στα ανωτέρω κείμενα του Ηγούμενου της Μονής Σταυρονικήτα Αρχιμανδρίτη π. Βασίλειου Γοντικάκη. Για να μην πει κανείς ότι μετέρχονται τη σοφιστεία, «τον ήττονα λόγον κρείτω ποιείν», κοινώς, «να βγάζουν το μαύρο, άσπρο». Βασικό γραπτό για τη στάση του τότε «Αγιορείτη -και όχι μόνο- μοναχού, ερημίτη, Γέροντα», ως υπογράφεται ο νυν Όσιος Παϊσιος, στο θέμα του μνημόσυνου του Πατριάρχη Αθηναγόρα, πρέπει να θεωρηθεί η δημοσιευμένη, στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 1.3.1969, μόλις τρεις μήνες και κάτι μετά την από 21.11.1968 σχετική του π. Βασιλείου τη διαλαμβάνουσα την εμμονή στη μη διακοπή του, Επιστολή του προς Αρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.
Μια Επιστολή ισχυρό σήμα χριστιανικής αδελφοσύνης! Καθώς: 1. Αποπνέει, «ευωδία ασκητικής ταπείνωσης» -«… Εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός… Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ' όλους, που τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος ούτε θεολόγος…. Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα να γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός Μοναχός…» 2. Εκπέμπει «πνεύμα
χριστιανικής συνδιαλλαγής» -κάνει σχετική έκκληση σε τρεις μερίδες ορθοδόξων εντός της Εκκλησίας, «τους φιλενωτικούς αδελφούς», τα «πιστά μέλη της Εκκλησίας», «σε μια τρίτη μερίδα μέσα εις την Εκκλησίαν». Και προσέξτε τι λέει ρητά: «Το να διακόψῃ κανείς το μνημόσυνον του Πατριάρχου,, να αποσχισθή και να δημιουργήσῃ ιδικήν του Ἐκκλησίαν και να εξακολουθῇ να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον»! Και καρφώνει ιδού ποιους, -«Επειδή συνέβη στο Καλύβι των (ομιλώ δια τα εν Αγίῳ Ὄρει συμβαίνοντα) να υπάρχῃ και Ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία. Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο» 3. Αγωνιά, και μάλιστα υπερβολικά, ως υιός για τη φιλενωτική κίνηση του Πατριάρχη, τον οποίο όμως δεν παύει να θεωρεί και να αποκαλεί -«του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα»! 4. Και κλείνει την Επιστολή με μια πρόταση-έκκληση για «Υπέρβαση και σύνθεση»-α. «Όλοι χρειάζονται εις την Ἐκκλησίαν. Όλοι οι Πατέρες προσέφεραν τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί. Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξινά, και τα πικρά ακόμη ραδίκια (το καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και διά το Σώμα της Εκκλησίας. Όλοι είναι απαραίτητοι. β. «Ο ένας συμπληρώνει τον πνευματικόν χαρακτήρα του άλλου και όλοι εἴμεθα υποχρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα, αλλά ακόμη και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος». Ήταν καλόγερος όνομα και πράγμα ο άνθρωπος, ο νυν Όσιος Παϊσιος! Γ. Ο Π α ϊ σ ι ο ς.
«Όταν ο άγιος Παΐσιος διέκοψε το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα»! Αυτός ο εντυπωσιακός τίτλος μπορεί να «κοσμεί» χρόνια τώρα γραπτά κάποιων σε πολλές ιστοσελίδες, αλλά δε στηρίζεται στα ανωτέρω κείμενα του Ηγούμενου της Μονής Σταυρονικήτα Αρχιμανδρίτη π. Βασίλειου Γοντικάκη. Για να μην πει κανείς ότι μετέρχονται τη σοφιστεία, «τον ήττονα λόγον κρείτω ποιείν», κοινώς, «να βγάζουν το μαύρο, άσπρο». Βασικό γραπτό για τη στάση του τότε «Αγιορείτη -και όχι μόνο- μοναχού, ερημίτη, Γέροντα», ως υπογράφεται ο νυν Όσιος Παϊσιος, στο θέμα του μνημόσυνου του Πατριάρχη Αθηναγόρα, πρέπει να θεωρηθεί η δημοσιευμένη, στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 1.3.1969, μόλις τρεις μήνες και κάτι μετά την από 21.11.1968 σχετική του π. Βασιλείου τη διαλαμβάνουσα την εμμονή στη μη διακοπή του, Επιστολή του προς Αρχιμανδρίτη π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.
Μια Επιστολή ισχυρό σήμα χριστιανικής αδελφοσύνης! Καθώς: 1. Αποπνέει, «ευωδία ασκητικής ταπείνωσης» -«… Εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός… Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ' όλους, που τολμώ να γράψω κάτι, ενώ δεν είμαι ούτε άγιος ούτε θεολόγος…. Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα να γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός Μοναχός…» 2. Εκπέμπει «πνεύμα
ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΑΝΔΡΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΤΩΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΩΝ.
Ο ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΤΗΝ ΣΑΜΠΑΝΙΑ ΣΥΝΟΔΕΥΌΜΕΝΗ ΜΈ ΤΟ ΦΡΕΣΚΟ ΑΕΡΑΚΙ ΤΩΝ ΘΑΛΑΜΗΓΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΘΩΣ ΕΣΚΙΖΑΝ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΥΘΙΚΟ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ. ΓΙΑ ΒΡΑΔΥΝΟ ΣΑΝ ΓΝΗΣΙΟΣ ΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ ΜΙΑ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΟΤΑ ΒΡΑΣΤΗ.
3 σχόλια:
ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΤΕ ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΙΝΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΦΥΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΗΣΕΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ Ο.Τ. ΑΠΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΠΟΧΗΣ .
δεν γνωριζω καλα να χειριζομαι το εκκλησιαστικο κανονικο
δικαιο αλλα μονον γνωριζω το εξης.....
ηδη απ τον 1ο ΜΧ αιωνα ο Αγγελος των 7 εκκλησιων αποκαλυπτει
στον Αγιο Ιωαννη τον Θεολογο οτι απο τις 7 εκκλησιες ειναι
οι 3 αποριπτεες επισης οι 3 δεκτες ενω 1 ειναι μολις δεκτή
(οι επισκοποι των εκκλησιων εννοούμε).....
εμεις δηλ τωρα χρειαζομασταν τοσο πολυ εναν Αγγελο να μας εστελνε
ο Ιησους Χριστος για να μας πληροφορουσε για τον κοσμοπολιτη
κοσμογυρισμενο και εκλεκτο του Χαρυ Τρουμαν, Αθηναγορα;;
δεν χρειαζοταν αφου μας πληροφορησε το 1972 η επετηριδα της
μεγαλης στοας της ουασιγκτων οτι δηλ εξεδημησαν εις αιωνιαν
ανατολην οι τεκτονες 33ου βαθ Εντγκαρ χουβερ,Αθηναγορας και αλλοι
https://katanixi.gr/p-serafeim-zisis-o-masonos-patriarchis/
Επισης ολες αυτες οι φοβερες και τρανταχτες γνωριμιες και προσβασεις του
Αθηναγορα,που τον βοηθησαν να αναριχηθει στο πατριαρχικο αξιωμα, βοηθησαν
σε τιποτα οταν τα στιφη τα εκαναν ολα γης μαδιαμ στο μεγαλο πογκρομ της Κων/πολης;
(εχω θεμα με το πληκτρολογιο,γι αυτο λειπουν οι τονοι)
Δημοσίευση σχολίου