Πηγή: Μαουρίτσιο Μουρέλι
Αναμφίβολα, οι υποστηρικτές του παλαιστινιακού σκοπού (ή μάλλον, όλοι όσοι αντιτίθενται στη συνεχιζόμενη γενοκτονία των ιθαγενών Παλαιστινίων) έχουν πλέον λάβει τη μορφή ενός μαζικού κινήματος σε παγκόσμια κλίμακα και μπορούν να βασίζονται στην υποστήριξη ενός ανεπίσημου δικτύου μέσων ενημέρωσης, στο οποίο αντιτίθενται τακτικά τα απροκάλυπτα φιλοσιωνιστικά επίσημα μέσα ενημέρωσης (κοινοβουλευτές, αναλυτές, δημοσιογράφοι). Ως εκ τούτου, απολαμβάνουν την υποστήριξη μεγάλων τμημάτων του παγκόσμιου πληθυσμού, ένα φαινόμενο σαφώς ορατό στη Δύση. Απέναντι τους, εκτός από μεγάλα τμήματα του μιντιακού σύμπαντος, βρίσκεται σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό και θεσμικό σύμπλεγμα: όλες οι δυτικές κυβερνήσεις και οι εκπρόσωποί τους είναι ευθυγραμμισμένοι με τη σιωνιστική οντότητα.
Αντίθετα, όσον αφορά το ζήτημα Ρωσίας-Ουκρανίας, σε όλη τη Δύση δεν υπάρχει μαζικό κίνημα υποστήριξης των Ουκρανών, ούτε υπάρχουν διαδηλώσεις στους δρόμους: όλα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης είναι ευθυγραμμισμένα με την Ουκρανία ως αντιρωσική δύναμη, ωστόσο, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία (τα οποία δεν είναι δημόσια διαθέσιμα) που αφορούν μόνο την Ιταλία, το 63% συμπάσχει με τη ρωσική υπόθεση. Η προκατειλημμένη τοποθέτηση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί διαφόρων δυτικών κυβερνήσεων έχουν εμποδίσει την εμφάνιση ενός φιλορωσικού κινήματος ικανού να γίνει ορατό στους δρόμους.
Οι δυτικές κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης επιτίθενται καθημερινά για να δυσφημίσουν με τερατώδη τρόπο τη Ρωσία, και όλοι μπορούμε να δούμε το χαμηλό, γελοίο επίπεδο προπαγάνδας στο οποίο έχουν φτάσει στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη - πιο πρόσφατα το γκροτέσκο ζήτημα του GPS στο αεροπλάνο της von der Leyen, για να μην αναφέρουμε όλες τις άλλες ανοησίες που έχουν χρησιμοποιήσει: έναν άρρωστο Πούτιν να λούζεται σε μπανιέρες γεμάτες με αίμα ελαφιών, Ρώσους στρατιώτες στο μέτωπο ξυπόλυτοι και οπλισμένοι με φτυάρια, μικροτσίπ που έχουν αφαιρεθεί από πλυντήρια ρούχων για να τροφοδοτήσουν πυραύλους, κ.λπ.
Εν ολίγοις, όσον αφορά τόσο το ζήτημα Ισραήλ-Παλαιστίνης όσο και το ζήτημα Ρωσίας-Ουκρανίας, βλέπουμε ότι οι δυτικές κυβερνητικές ελίτ που υποστηρίζονται από το κυρίαρχο ρεύμα είναι από τη μία πλευρά, υπέρ του Ισραήλ και της Ουκρανίας, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του λαϊκού αισθήματος είναι από την άλλη, με την Παλαιστίνη και τη Ρωσία σε σαφή αντίθεση. Το γιατί το λαϊκό αίσθημα δεν εκπροσωπείται από τους κυβερνητικούς θεσμούς είναι ένα θέμα άξιο εις βάθος ανάλυσης, η οποία, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να διεξαχθεί.
Όσο για τα παραληρηματικά προπαγανδιστικά επιχειρήματα που υποστηρίζουν τον ιδεολογικό κομφορμισμό του δημοκρατικού-φιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, θα μπορούσα να αναφέρω εδώ μια ατελείωτη σειρά από ξεκαρδιστικές δηλώσεις. Θα περιοριστώ σε μία μόνο, αρκετά σημαντική, αφηγηματική ανατροπή που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη.
Πριν από λίγες μέρες, κάποιος Ρικάρντο Ρενταέλι, που παρουσιάστηκε ως ιστορικός από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ιερής Καρδιάς, συμμετείχε στην εκπομπή της βραδινής ανασκόπησης τύπου στο Rai-News24. Σχετικά με τη συνεχιζόμενη σφαγή που διαπράττει ο ισραηλινός στρατός, είπε: «Σε ένα δημοκρατικό κράτος, οι στρατιώτες υπακούουν στην πολιτική εξουσία. Είναι αδιανόητο να μην ακολουθούν εντολές». Αναφερόταν στη διαφωνία της ισραηλινής στρατιωτικής ιεραρχίας σχετικά με την εντολή Νετανιάχου για άμεση σφαγή του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού. Δεν βρίσκετε επίσης τον ισχυρισμό του Ρενταέλι λίγο πολύ αξιοθαύμαστο; Άλλωστε, ποιο είναι το νόημα των δοκιμών της Νυρεμβέργης εναντίον των Ναζί να έχουν μεταξύ των βασικών πυλώνων τους την ιδέα ότι οι κατηγορούμενοι «δεν μπορούσαν να μην γνωρίζουν» τι συνέβαινε και ΕΠΡΕΠΕ, από ηθική υποχρέωση, να παρακούσουν τις άδικες εντολές; Για ογδόντα χρόνια, η ανυπακοή σε εγκληματικές εντολές ήταν το μότο της αντιναζιστικής-φασιστικής αφήγησης, η οποία οδήγησε στη δίωξη χιλιάδων Γερμανών στρατιωτών, από υψηλόβαθμους αξιωματικούς μέχρι δεκανείς. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, η δικαστική υπόθεση γύρω από το Fosse Ardeatine είναι διαβόητη. Κι όμως σήμερα, μετά από 80 χρόνια αδιάκοπων διώξεων, προκειμένου να υποστηρίξουμε το αβάσιμο, μας λένε ότι οι στρατιώτες, ακόμη και οι διαφωνούντες, δεν μπορούν να παρακούσουν τις εντολές που δίνονται από τον πολιτικό μηχανισμό, επειδή αυτό απαιτεί η δημοκρατία.
Μπορούμε μόνο να αναρωτηθούμε πότε θα σταματήσει η κατρακύλα των δουλοπρεπών αυτοαποκαλούμενων δημοκρατικο-φιλελευθέρων που παριστάνουν τους δημοκράτες (τι εννοούν στην πραγματικότητα με τον όρο "δημοκρατία" μένει ακόμη να διευκρινιστεί: προς το παρόν, το μόνο που καταλαβαίνουμε είναι ότι τα θεμελιώδη στοιχεία προσαρμόζονται σαν μεταβλητή γεωμετρία ανάλογα με τη σκοπιμότητα) στο απύθμενο πηγάδι της ηλιθιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου