Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Απατηλό μήνυμα από την Ιερά Μονή Μ. Λαύρας του αξιοθρήνητου Βαρθολομαίου.

Πηγή: ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Αυστηρό μήνυμα προς τους σχισματικούς μοναχούς και τους επικριτές του διαλόγου μεταξύ των εκκλησιών έστειλε από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο κ. Βαρθολομαίος, επικαλούμενος τις νουθεσίες του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, κτίτορος της παλαιότερης μονής του Αγίου Όρους, επεσήμανε ότι για την οδό που οδηγεί στην «τελείωσιν του μοναχού», ο «πρώτος όρος είναι η υπακοή» η οποία ελαφρύνει τον ζυγόν της ασκητικής ζωής, διότι το βάρος αυτού αίρεται υπό του ηγουμένου». Πρόσθεσε, ότι ο «δεύτερος όρος» είναι «η μεταξύ των αδελφών αγάπη και ενότης» και «η μη η εν υμίν μήτε διχοστασίαι και έριδες», οι οποίες «ατυχώς» εμφιλοχωρούν «εξ εγωισμού και φιλοδοξίας ωρισμένων εις μοναστικάς αδελφότητας» και οδηγούν «εις επικινδύνους και ολισθηράς δια την ψυχικής σωτηρίαν και την πνευματικήν πρόοδον ατραπούς».

«Το επικίνδυνον δε έγκειται εις το γεγονός ότι ο τοιούτος μοναχός πλανάται θεωρών ότι ούτος τηρεί «άσπιλον» την παρακαταθήκην της πίστεως, αγνοών την εντολή του Θεού διατυπούμενην σαφώς υπο του πρωτοκορυφαίου των αποστόλων Παύλου : «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε, αύτοι γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών, ως λόγον αποδώσοντες» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε:

«Ούτω κι ημείς έχομεν απόλυτον συνείδηση της ευθύνης, την οποίαν φέρομεν μετά του αρχιερατικού και πατριαρχικού ωμοφορίου, επί των ώμων ημών».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καταδίκασε τη στάση των αρνητών του διαλόγου «μετά των ετεροδόξων», τονίζοντας ότι η «κατέχουσα την αλήθεια» Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει να φοβάται «οιασδήποτε εκπτώσεως, η παραχαράξεως της αγίας ημών πίστεως», αλλά συνεχίζει τον διάλογο «δια να πεισθούν οι καλοπροαίρετοι, εκ των συνομιλητών ημών».

«Εν τω συνόλω, ο διάλογος ενδέχεται να φαίνηται αποτυχημένος. Η Θεία Χάρις όμως ενδέχεται να προσείλκυσε προς την αλήθειαν, τινάς των συμμετεχόντων εις αυτόν. Διότι, δεν αξίζει να διεξάγεται διάλογος, ακόμη και εάν μια μόνον ψυχήν ελκυσθή προς την αλήθειαν;» ρώτησε ο κ. Βαρθολομαίος.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ότι επανειλημμένως έχει τονίσει στο παρελθόν «τας ουσιώδεις διαφοράς μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων ομολογιών». Αναφερόμενος, ειδικότερα στον διάλογο με την καθολική εκκλησία υπογράμμισε ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία πάντοτε εύχεται «υπέρ της των πάντων ενώσεως» και δεν δύναται να αρνηθεί τον εαυτό της», όταν προσκαλείται σε διάλογο για τον σκοπό της επίτευξης αυτής της ενώσεως, όπως «την επιθυμεί και Αύτος Ούτος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός», αλλά όχι χωρίς ουσιώδεις προϋποθέσεις :

«Η ένωσις είναι ο τελικός στόχος, αλλά πρό αυτού, πρέπει να επιτευχθεί η ταυτότης εν τη πίστει».

«Διο και ουδόλως εφεισθημεν, ομιλούντες προ ετών προς τους ρωμαιοκαθολικούς αδελφούς να επισημάνωμεν ότι με την τακτική την οποία ακολουθεί η ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποδεχόμενη, ολοέν και νέα δόγματα, αι πορείαι αυτής και της ημετέρας εκκλησίας, αντί να συγκλίνουν προς την ένωσιν, αποκλίνουν και οδηγούν προς την απομάκρυνση της μιας, από της άλλης (Πανεπιστήμιο Τζορζταουν 21η Οκτωβρίου 1997)» συμπλήρωσε ο κ. Βαρθολομαίος και πρόσθεσε :

«Συνεπώς, ουδόλως τυγχάνει αληθές ότι παρασυρόμεθα εις μίαν απροϋπόθετον ένωσιν των εκκλησιών, ούτε είναι αληθές ότι παραβλέπομεν τας διαφοράς αι οποίαι εμποδίζουν την ένωσιν».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ειδικότερα τις ευθύνες «της πρώτης τη τάξει» μονής του Αγίου Όρους (στην οποία εγκαταβιώνει και ένας μικρός αριθμός ζηλωτών μοναχών) στα ζητήματα της Κανονικότητας, έναντι άλλης μονής «μικρότερου κύρους», που θα προβεί «είς ενέργειας διασπαστικάς της ψυχικής και πνευματικής ενότητος», τονίζοντας ότι «η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας δεν δικαιολογείται να γίνει ουραγός, άλλης τινός μονής, τοιαύτα φρονούσης».

«Η Μεγίστη Λαύρα δεν ημπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι ουραγός της σχισματικής Εσφιγμένου. Η Μεγίστη Λαύρα έχει κύρος είναι το πρώτο μοναστήρι του Αγίου Ορους και πρέπει να πρωτοπορεί και να είναι σημαιοφόρος του υγειούς Ορθοδόξου φρονήματος και δόγματος. Αλλά πρέπει να είναι πάντοτε πρώτη η Λαύρα και εις την διακήρυξιν και εις την εφαρμογή της ενότητος, εν πνεύματι αγάπης και αληθείας» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Κλείνοντας την ομιλία του επικαλέστηκε ένα εδάφιο της επιστολής του Ιακώβου: «Αδελφοί, εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας και επιστρέψη τις αυτόν, γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών (Ιακ. Ε' 19-20)».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έψαλε τρισάγιο στους Τάφους των Πατριαρχών εντός του περιβόλου της Μονής της Μεγίστης Λαύρας, όπου φυλάσσονται οι κάρες τεσσάρων προκατόχων του στον Πατριαρχικό Θρόνο. Νωρίτερα, οδεύοντας προς τη Μονή, σταμάτησε και προσευχήθηκε στο αγίασμα του Αθανασίου του Αθωνίτη.

Ο κ. Βαρθολομαίος επισκέπτεται τη ρουμάνικη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου και θα επιστρέψει στην Μεγίστη Λαύρα, απ’ όπου θα συνεχίσει την περιοδεία του στη Μονή Παντοκράτορος και στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στο δημοσιευμένο κείμενο βλέπουμε μια εωσφορική τακτική του "ορθόδοξου" πατριάρχη, ο οποίος φέρεται σαν γνήσιος οικουμενιστής, δηλ., άλλα να λέει την μια φορά και άλλα την άλλη, για «να κερδίσει χρόνο», όπως εξάλλου, κατά τον Μ. Αθανάσιο, συνηθίζουν να κάνουν οι αιρετικοί. Ασφαλώς και δεν εκφράζεται υμνολογικά για την Ένωση (αυτού του βαθμού ευφυΐα την έχει, όπως και περισσή πονηρία για παραπλάνηση των αφελών), συντηρεί, όμως έτσι τον Διάλογο, ο οποίος αποβαίνει μακροχρονίως εις βάρος της Ορθοδοξίας, αφού αμβλύνει τα αισθητήρια των πιστών και Ουνιτικοποιεί, ιδίως την τελευταία δεκαετία, ραγδαίως τα μέλη της Εκκλησία, ιερωμένους και λαϊκούς, οι οποίοι σαν ναρκωμένοι δεν αντιδρούν, ωσάν η Ένωση να έχει γίνει ή να μην τους ενδιαφέρει.
Πέρα, όμως, από αυτά, ο πατριάρχης έχει καταπατήσει και καταπατεί Ι. κανόνες, ευαγγελικά και αποστολικά παραγγέλματα, η παράβαση των οποίων ισοδυναμεί με την αυτοαφορισμό από την αλήθεια της Εκκλησίας, την απόσχιση/αποκοπή δηλ. από τον Χριστό. Έστω κι αν αυτή η αποκοπή δεν έχει επισημοποιηθεί με πράξη της Εκκλησίας.
Εντολή του Χριστού, των αποστόλων και των Αγίων Πατέρων είναι, η απομάκρυνση από τους «αιρετικούς μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν».
(συνέχεια)

Ανώνυμος είπε...

Εδώ, όχι μόνο δεν απομακρυνόμαστε από τους αιρετικούς, αλλά συζητάμε μαζί τους χωρίς να τους νουθετούμε, τους αποδεχόμαστε ως έχοντας ιερωσύνη και μυστήρια, δεχόμαστε ότι αποτελούν και αυτοί Εκκλησία και ότι έχουμε μαζί τους την ίδια αποστολή (οι ορθόδοξοι με τους αιρετικούς), με αποτέλεσμα οι πιστοί να μιμούνται τους «αδελφούς» παπικούς και προτεστάντες σε πολλά θέματα, εκκοσμικεύοντας την εκκλησιαστική ζωή τους.
Το αν αυτή η ασθένεια συναντάται και στο παρελθόν, ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να ισχυρισθεί ότι πρέπει να την επιτρέψουμε και σήμερα, γιατί αυτό αποτελεί υιοθέτηση της ασθένειας, ανταρσία κατά των Εντολών του Θεού, ο οποίος όχι μόνο δεν «χαίρεται» τις κατά καιρούς παραβάσεις και ακαταστασίες, αλλά κυρίως δεν συγχωρεί αυτούς που τις επαναλαμβάνουν ή τις δικαιολογούν με μια αμοραλιστική λογική.
Τέλος, στην ομιλία του ο πατριάρχης, ζήτησε από τους μοναχούς υπακοή. Και πάλι παραπλανώντας όχι τους μοναχούς (αυτοί, ασχέτως κι αν δεν αντιδρούν, γνωρίζουν τα περί υπακοής), αλλά τους εκτός Αγίου Όρους αποδέκτες των λόγων του. Επικαλέστηκε, λοιπόν, τον λόγο του απ. Παύλου «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε», ξεχνώντας φαναριώτικα ότι ο απόστολος συνεχίζει και μας συνιστά την προσοχή, σε ποιούς ηγουμένους θα υπακούομε. Και μας συμβουλεύει, πως αιρετικούς ηγουμένους σαν τον πατριάρχη, και αδιάφορους ηγουμένους, σαν κι αυτούς που υποδέχονται τον αιρετικό πατριάρχη, ΔΕΝ πρέπει να τους ακούμε και ακολουθούμε. Θα εξετάσουμε πρώτα την συμπεριφορά τους και την ορθοδοξία τους και μετά θα τους ακολουθήσουμε, ως εάν να ακολουθούμε το Χριστό: «ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, μιμείσθε την πίστιν»!
Ο πατριάρχης, λοιπόν, έχει δώσει εξετάσεις, έχει διαπιστωθεί η αιρετίζουσα συμπεριφορά του και ουδείς ορθόδοξος μπορεί να τον ακολουθήσει. Μόνο προσευχή για τη μετάνοιά του μπορεί κανείς να κάνει, προσευχή για τη μετάνοιά μας, που επειδή είμαστε τέτοιοι, «τοιούτους» ηγουμένους επιτρέπει ο Θεός να έχουμε.
Π.Σ.