Ἔχω καταλάβει ὅτι τὸ μυστικό (της πνευματικῆς ζωῆς) εἶναι ὁ ἔρωτας στὸν Χριστό. Ὅ,τι ἄλλος ἔρως δὲν ἔχει καμμία ἀξία, εἶναι πρόχειρος. Ὁ κόσμος ὁδηγεῖ σὲ ἀπελπισία, πέφτει ὁ ἄνθρωπος καὶ πολλὲς φορὲς αὐτοκτονεῖ. Ὅταν ἀγαπήσεις τὸν Χριστό, θέλεις νὰ ὑποφέρεις γιὰ τὸν Χριστό. Καὶ αὐτὴ ἡ ἀγάπη, αὐτὸς ὁ ἔρωτας, αὐτὸς ὁ ἐνθουσιασμὸς καὶ αὐτὴ ἡ ἀφομοίωση σὲ φέρνει σὲ μία κατάσταση ὁρισμένες στιγμὲς ποὺ οὔτε ἀρρώστια, οὔτε πόνος, οὔτε τίποτα, δὲν αἰσθάνεσαι. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι πάντοτε, εἶναι κάποιες στιγμές. Ὅταν μία ψυχὴ ὄντως ἐρωτευθεῖ τὸν Κύριο, προτιμάει τὴν σιωπὴ καὶ τὴν νοερὰ προσευχή, καὶ αὐτὸ τὸ ἔχουνε οἱ ἐρημίτες, οἱ ἀσκηται, οἱ ὁποῖοι πρωτύτερα διέπρεψαν μὲ τὸ Ψαλτήρι, τὴν Παρακλητική, τὰ μηναῖα, τὰ Πεντηκοστάρια τὰ Τριωδία καὶ τώρα ἔπαψαν τὰ λόγια.
Πηγή: «Ὁ Ὅσιος Πορφύριος» εκδ. ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΙΩΜΑ 4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου