ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ - Henri de Lubac (1)

 

Ο Μυστικισμός είναι η χαρά και η λύπη της ανθρωπότητος. Η πηγή της θρησκείας και της φιλοσοφίας, της ποιήσεως και του γραπτού λόγου. Το άφατο και το αιώνιο που καταλήγει στον πολιτισμό. Η Μυστική εμπειρία είναι το ΟΛΟΝ, το ανθρώπινο πνεύμα, ο λόγος. ΤΟ ΕΝΑ. Το οποίο καταλήγει να εκφραστεί δημιουργώντας το φαινόμενο του πολιτισμού. Είναι όμως και η ΕΝΟΤΗΣ, η μυστική συμμετοχή, η Ουσία, που μέσω του συναισθήματος καταλήγει να εξωτερικευθεί στην κουλτούρα με απόγειό της την θρησκεία. Η θρησκεία και η θεότης είναι τρόποι ζωής οι οποίοι οργανώνουν την ανθρώπινη ζωή μέσα στην Φύση, στην καρδιά της Φύσεως. Ο ΘΕΟΣ, το ΕΝΑ, είναι πέραν της Φύσεως, είναι η πηγή της ζωής, το κέντρο του Σύμπαντος. Η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία ένωσε τα δύο φαινόμενα. Ιδιαιτέρως με την φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Ο οποίος πέτυχε για πάντα αυτό που μάταια προσπαθεί (ο σύγχρονος Φυσικός) με τις εξισώσεις, χωρίς τον άνθρωπο, να ενώσει τις δύο μεγάλες θεωρίες της μοντέρνας Φυσικής Επιστήμης, τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο. Η ένωση των δύο αυτών αντιθέτων, μέσω της τεχνολογίας, αυτή η τεχνολογική ένωση που οραματίζεται ο Φυσικός, θα είναι η εποχή του Αντιχρίστου. Διότι δεν θα περιέχει και δεν θα μπορεί να συμπεριλάβει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος της εποχής αυτής θα είναι αναγκαίως τεχνολογικός, ένα Ρομπότ.
Με κέντρο τον άνθρωπο, μας παρεδόθη αυτή η ένωση με την Φιλοσοφία του Πλάτωνος, με το ξεκίνημα της Φιλοσοφίας. Είναι οι δύο αρχές της Φιλοσοφίας του. Συμβολικά τις ονόμασε το Ένα και το Δύο.
Ο άνθρωπος όμως δημιουργήθηκε, όπως μας περιγράφει η μυθολογία μας, με το πυρ που έκλεψε από τους θεούς ο Προμηθέας. Το πυρ το οποίο μαγειρεύει την τροφή μας, τις πληροφορίες των αισθητηρίων μας, που μεταλλάσσει την Φύση σε ανθρωπότητα. Στον πολιτισμό.
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι και μόνον αυτοί, με την έμπνευση των προσωκρατικών βρήκαν την πηγή της Φωτιάς, πέρα από τους θεούς του πολιτισμού και της κουλτούρας. Αυτό το πυρ είναι η υπερβατικότης, το πνεύμα ζωής που φύσηξε ο θεός στον άνθρωπο, το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, το αυτεξούσιο της πατερικής παραδόσεως ή το μέτρο της φιλοσοφίας και της ηθικής.

Εκεί όμως, στο κέντρο της μεγαλειώδους αυτής πηγής, που είναι άπειρος και αιώνιος, η ανθρωπότης συνάντησε και το κέντρο της αμαρτίας, τον καρπό του καλού και του κακού. Το Μυστήριο του θανάτου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατοικήσει μόνιμα στο κέντρο της ζωής. Διότι εκεί βρίσκεται το κέντρο του Νόμου, του κανόνος και ταυτόχρονα το κέντρο της πλάνης. Η αίσθηση της θειότητος. Ο μυστικός επανέρχεται από το ύψος του ΕΝΟΣ, σαν Ένας, σαν θεός που δικαίως θα επιβάλλει τον Νόμο στους πολλούς. ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Η οποία απεδείχθη στους αιώνες ανέφικτη, ανεφάρμοστη, η πηγή της Ιστορίας, η αρχή της πτώσεως. Βεβαίως η σοφία του Πλάτωνος τον οδήγησε στην Φιλανθρωπία των ΝΟΜΩΝ, αλλά και στην φθορά. Με μεγάλη πίκρα η ανθρωπότης ανακάλυψε πως και η Φιλανθρωπία φθείρεται, οδεύει προς τον θάνατο και πως ακόμη και η ιδανική ανθρώπινη Φιλάνθρωπη πολιτεία έχει την ανάγκη αναγεννήσεως, ανανεώσεως, επιστροφής στην πηγή της ζωής. Αυτός ο αέναος κύκλος είναι η Ιστορία, η διαιώνιση της ζωής.

Ο Μυστικισμός δεν κατόρθωσε ποτέ του να εμποδίσει την πτώση. Αυτό το δώρο μας προσφέρει ο Κύριος. Αλλά δεν μπορούμε να το δεχθούμε. Διότι αποδεχόμενοι την βοήθειά Του, χάνουμε την θεότητά μας. Και προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να αφομοιώσουμε τον Κύριο στο πνεύμα μας, να πετύχουμε μια ενθέωση, να αγοράσουμε και να αποκτήσουμε την Χάρη του Κυρίου, να κατακτήσουμε τον θεό. Αυτός είναι ένας νέος Μυστικισμός, που γεννήθηκε στην Δύση και μόνον και αποτελεί την ταυτότητά της. Η ΕΝΘΕΩΣΗ. Ο θεός βοηθός του ανθρώπου.
Αυτή την Μυστικιστική θεολογία εμπνεύστηκε πρώτος και μεγαλύτερος ο Αυγουστίνος. Και με την «πολιτεία του θεού» μάς πρόσφερε την πρώτη ενότητα Πολιτείας και Νόμων του Πλάτωνος, επινοώντας τον Χριστιανισμό, στην θέση της Εκκλησίας. Και από τότε οι βιαστές του θεού, όχι του εαυτού τους, στριμώχνονται στην σειρά για να κατακτήσουν την Βασιλεία της Γης. Ο Δυτικός πολιτισμός είναι αυτή η απάνθρωπη και άθεη κλοπή του Αγίου Πνεύματος εκ μέρους ενός είδους νέων Μυστικών, που σαν τον Προμηθέα του μύθου μας, βοηθούν τους ανθρώπους να οικοδομήσουν την Βασιλεία των ουρανών επί της Γης.
Αυτή είναι η ουσία του Οικουμενισμού. Η ουσία της Δύσεως. Με μυστηριώδη τρόπο, όλοι οι μυστικισμοί της Ιστορίας, οι θρησκείες, συλλογικές και ατομικές, συγκεντρώθηκαν σιγά-σιγά στην Δύση και βαπτίστηκαν στα νερά της «πολιτείας του θεού», στην κλοπή του Αγίου Πνεύματος και στην εξαγορά του.
Η ένωση των θρησκειών και των εκκλησιών την οποία επιβάλλει σιγά-σιγά ο Οικουμενισμός, είναι η επιστροφή και εγκατάσταση αυτού του αναγεννημένου μυστικισμού στον τόπο από τον οποίο ο καθένας τους ξεκίνησε το αναγεννητικό του προσκύνημα προς την Δύση. Τελευταία θρησκεία η οποία προσπαθεί να αναγεννηθεί στην Δύση είναι ο Μωαμεθανισμός. Η πιο σκληρή, διότι έχει ήδη απορρίψει τον θεμελιώδη Μυστικισμό που δημιουργεί πολιτισμό, καίγοντας τους Σούφι.
Έχουμε σκιαγραφήσει ήδη αυτόν τον οργασμό της συνάξεως των θρησκειών στην Δύση και την μετάλλαξή τους σε ψευδο-εκκλησία. Θα προσπαθήσουμε να ολοκληρώσουμε αυτή την άγνωστη Ιστορία που θα σημάνει το τέλος του ανθρώπου, παρακολουθώντας την τραγική πνευματική περιπέτεια του Νίτσε, του προφήτη του θανάτου του θεού και της αναγεννήσεώς του, όπως την περιέγραψε με την γνωστή του πληρότητα ο Henri de Lubac.