Η ετήσια παρέλαση οικονομικών, χρηματοπιστωτικών και πολιτικών ισχυρών ξεκινά στο Νταβός, το μαγεμένο βουνό της παγκοσμιοποίησης. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) υπό την προεδρία του Klaus Schwab - η φωνή του κυρίου με προφορά Sturmtruppen - η διεθνής έκθεση παγκοσμιοποίησης, προετοιμάζει το τραπέζι του που παρακολουθούν χιλιάδες Ελβετοί στρατιώτες (ποιοι πληρώνουν τον λογαριασμό;) μέ αμέτρητους ιδιωτικούς φρουρούς και μυστικές υπηρεσίες από όλο τον κόσμο, λόγω τών οποίων η ελβετική πόλη είναι η Ντίσνεϋλαντ των «ψεύτικων γενειάδων».
Ο ιδιωτικός σύλλογος που αποφασίζει για όλους, τροφοδοτεί τις κρατικές κυβερνήσεις, διακηρύσσει τη μεγάλη γενική αναδιάρθρωση (την επαναφορά), προωθεί την ατζέντα του 2030 και ενημερώνει ότι μέχρι το 2030 δεν θα έχουμε τίποτα αλλά θα είμαστε πολύ χαρούμενοι, καθορίζει κάθε χρόνο τις προτεραιότητες του κόσμου. Ή μάλλον τίς δικές του, η σύνοψη των καθολικών δασκάλων των οποίων το WEF είναι ομιλητής, εγγαστρίμυθος και σύμβουλος. Το 2024 δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Ο επίσημος ιστότοπος του Φόρουμ, αυστηρά και αποκλειστικά στα αγγλικά, μια περαιτέρω απόδειξη του ποιος είναι υπεύθυνος στον κόσμο, δημοσίευσε μια ουσιαστική έκθεση ("Global Risk Report", που ακούγεται πιο παγκοσμιοποιημένη) για τη βούληση και τις προτεραιότητες των αφεντάδων του κόσμου.
Οι δέκα πιο σοβαροί κίνδυνοι της επόμενης διετίας σύμφωνα με τους Ανωτέρους μας παρατίθενται ανάλογα με το είδος τους- οικονομικοί, περιβαλλοντικοί, γεωπολιτικοί, κοινωνικοί, και μάλιστα "κοινωνικοί" και τεχνολογικοί . Ο πρώτος, αυτό που ανησυχεί περισσότερο την ολιγαρχία είναι η «παραπληροφόρηση», σε συνδυασμό με την «κακοπληροφόρηση». Ακολουθούν ακραία κλιματικά φαινόμενα, η λεγόμενη «κοινωνική πόλωση», η κυβερνοασφάλεια, οι «διακρατικές» ένοπλες συγκρούσεις, η απώλεια οικονομικών ευκαιριών, ο πληθωρισμός, οι λεγόμενες «ακούσιες» μεταναστεύσεις, η οικονομική ύφεση ή συρρίκνωση και τέλος η ρύπανση. Παράξενη λίστα στην οποία ο πόλεμος έρχεται πολύ μετά από την παραπληροφόρηση.
Οι διασώστες μας (πώς αλλιώς ορίζουμε αυτούς που νοιάζονται για εμάς;) ανησυχούν για το γεγονός ότι «όλοι οι ξένοι και εγχώριοι παράγοντες θα καταφύγουν σε πρακτικές παραπληροφόρησης και χειραγώγησης πληροφοριών τα επόμενα χρόνια με στόχο την περαιτέρω διεύρυνση του κοινωνικού και πολιτικού διαχωρισμού. De te fabula narratur, μιλούν για τον εαυτό τους. Ένα απόσπασμα είναι διαφωτιστικό. «Καθώς περίπου τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι κατευθύνονται στις κάλπες σε πολλές οικονομίες (συμπεριλαμβανομένου του Μπαγκλαντές, της Ινδίας, της Ινδονησίας, του Μεξικού, του Πακιστάν, του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών) τα επόμενα δύο χρόνια, η ευρεία χρήση παραπληροφόρησης και χειραγώγησης πληροφοριών και εργαλείων για τη διάδοσή της, θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τη νομιμότητα των νεοεκλεγμένων κυβερνήσεων. Δηλαδή, αν κερδίσουν τα «καλά παιδιά» και κάνουν αυτό που λένε οι κύριοι, μπορεί να υπάρξει λαϊκή αναταραχή. Εάν οι «κακοί» έρθουν στην κυβέρνηση, οι ελίτ θα οργανώσουν εκστρατείες στα μέσα ενημέρωσης: ελέγχουν τον Τύπο και την τηλεόραση.
«Η αναταραχή που θα προκύψει μπορεί να κυμαίνεται από βίαιες διαμαρτυρίες και εγκλήματα μίσους έως εμφύλιες αντιπαραθέσεις και τρομοκρατία. Πέρα από τις εκλογές, οι αντιλήψεις για την πραγματικότητα πρόκειται να γίνουν πιο πολωμένες, διεισδύοντας στη δημόσια συζήτηση για θέματα που κυμαίνονται από τη δημόσια υγεία έως την κοινωνική δικαιοσύνη. Ωστόσο, καθώς η αλήθεια εξαφανίζεται, ο κίνδυνος εσωτερικής προπαγάνδας και λογοκρισίας θα αυξηθεί επίσης». ΜΙΑ Φωνή τούς ξέφυγε: η «αλήθεια» είναι αυτοί. «Σε απάντηση στην παραπληροφόρηση, οι κυβερνήσεις μπορεί να έχουν ολοένα και μεγαλύτερη εξουσία να ελέγχουν τις πληροφορίες με βάση αυτό που πιστεύουν ότι είναι αλήθεια. Οι ελευθερίες που σχετίζονται με το Διαδίκτυο, τον Τύπο και την πρόσβαση σε ευρύτερες πηγές πληροφόρησης, οι οποίες βρίσκονται ήδη σε παρακμή, κινδυνεύουν να εκφυλιστούν σε ευρύτερη καταστολή των ροών πληροφοριών σε ένα ευρύτερο σύνολο χωρών. Μια ομολογία, αν μιλούν οι ανώτεροι αξιωματούχοι αυτών που κατέχουν την εξουσία των μέσων ενημέρωσης.
Καταλάβατε την προειδοποίηση; Καταρχήν δεν τους ψηφίζουν κράτη, λαοί, κουλτούρες, διακριτοί πολιτισμοί, αλλά απλώς «οικονομίες». Ωστόσο, στη μυστικότητα τού κουτιού τής ψήφου πρέπει να συμπεριφερόμαστε καλά, όπως θέλουν δηλαδή. Διαφορετικά η «αλήθεια», δηλαδή η επίσημη εκδοχή, θα εξαφανιστεί. Οι άνθρωποι θα έχουν την τάση να επαναστατούν. Η πιθανή οικονομική ύφεση θα μπορούσε να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το ιδιωτικό φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό μοντέλο δεν είναι τόσο τέλειο, δημιουργώντας «κοινωνική πόλωση», δηλαδή την απόρριψη του συστήματος από τα θύματα.
Σημαντική είναι η παραδοχή ότι η σύγκλιση των τεχνολογικών προόδων και της γεωπολιτικής δυναμικής θα δημιουργήσει μια νέα ομάδα νικητών και ηττημένων. Ας μην συμβεί ποτέ οι τελευταίοι νά το πάρουν άσχημα και νά προσπαθούν να αλλάξουν πολιτική. Χρειαζόμαστε, το συμπέρασμα είναι σαφές, μια παγκόσμια κυβέρνηση, μια διακυβέρνηση υπό την ηγεσία τους, καθώς «υπάρχουν αρκετές παγωμένες συγκρούσεις που κινδυνεύουν να ενταθούν βραχυπρόθεσμα. Αυτό γίνεται ακόμη πιο ανησυχητικός κίνδυνος στο πλαίσιο της πρόσφατης τεχνολογικής προόδου. Ελλείψει συνεργασίας για τη ρύθμιση των τεχνολογιών αιχμής, οι τεχνολογικές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της γενετικής τεχνητής νοημοσύνης, θα επιτρέψουν σε μια σειρά μη κρατικών και κρατικών φορέων να έχουν πρόσβαση σε υπεράνθρωπη γνώση για να συλλάβουν και να αναπτύξουν νέα εργαλεία ανατροπής και σύγκρουσης, από κακόβουλο λογισμικό έως βιολογικά όπλα». Επιδημίες, για παράδειγμα.
Οι κακοί πρέπει να νικηθούν και η φόρμουλα είναι να δοθεί όλη η εξουσία στην ολιγαρχία, η μόνη που γνωρίζει το καλό και το κακό, να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα. Όσο για την «υπεράνθρωπη» γνώση και την Τεχνητή Νοημοσύνη, η λύση φαίνεται προφανής. τα κλειδιά του πλανήτη μπορούν να είναι μόνο στα χέρια τους, ειδικά από τη στιγμή που η «αυξανόμενη δυσαρέσκεια για την κυριαρχία του παγκόσμιου Βορρά» θα οδηγήσει σε έναν «πολυπολικό ή κατακερματισμένο αγώνα εξουσίας». Εξ ου και η ζήτηση για κεντρική ασφάλεια στον κυβερνοχώρο (στον Παγκόσμιο Βορρά). Στο μεταξύ εκστομίζουν πραγματικές απειλές. Θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί η «μη εθελοντική μετανάστευση», μια κρυπτική έκφραση που μπορεί να σημαίνει κύματα προσφύγων λόγω «διακρατικών πολέμων» - δεν μετράει αυτός της Γάζας- αλλά και την αύξηση της πίεσης προς την Ευρώπη που προκαλείται από τη φτώχεια, από κλιματική αλλαγή και τά «ακραία» καιρικά φαινόμενα, άλλη μια περίπλοκη πρόβλεψη. Γνωρίζουν για πλημμύρες, ξηρασίες, σεισμούς ή τι ;
Ιδιαίτερο συναγερμό προκαλεί η ανακοίνωση ενός μελλοντικού καταστροφικού γεγονότος πανδημίας, της επιδημίας «Χ», με επιπτώσεις είκοσι φορές (όχι δεκαεννιά ή είκοσι ένα) μεγαλύτερες από τον Covid. Ένα από δύο πράγματα: είτε το Φόρουμ είναι ένας σύλλογος μάντεων -του Τειρεσία και των μεταμοντέρνων Κασσάνδρων- είτε έχουν κάτι στο μυαλό τους που αγνοεί την άχρηστη ανθρωπότητα (ο λόγος του Yuval Harari, ενός σπουδαίου συμβούλου που αυτή τη φορά βρίσκεται κάπως στη σκιά). Υπάρχει μια τρίτη, πολύ αναιδής υπόθεση. Δουλεύει κανείς σε κάτι μεγάλο; Της επιδημίας Sars-Cov 2 προηγήθηκε μια προσομοίωση επιδημίας οργανωμένη, θα λέγαμε, σε υψηλό επίπεδο. Με την ελπίδα να αποδειχτεί λάθος, ας σταυρώσουμε τα δάχτυλά μας, ας ετοιμάσουμε τις μάσκες μας, ας δώσουμε τα χέρια μας σε νέους εμβολιασμούς και ας χειροκροτήσουμε τά νέα πράσινα πάσα (green pass).
Εντυπωσιακή είναι η βασική προτεραιότητα του Νταβός 2024, η παραπληροφόρηση, με το παράρτημα του νεολογισμού «κακοπληροφόρηση». Η παραπληροφόρηση είναι παραπλανητικές, ανακριβείς ή ψευδείς πληροφορίες που διαδίδονται χωρίς ρητή πρόθεση εξαπάτησης, με σκοπό να εκληφθούν ως σοβαρές και πραγματικές. Το Φόρουμ μας αγαπάει πολύ: δεν ασχολείται μόνο με την «παραπληροφόρηση» (ό,τι δεν περνάει από τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης, τις «επίσημες» πληροφορίες) αλλά και με τις αντιλήψεις μας. Θέλουν να μας προστατεύσουν από ειδήσεις που δεν έχουν «ρητή πρόθεση εξαπάτησης». Ποιος επιλέγει το ένα και το άλλο, ποιος ορίζει το αληθινό και το ψευδές;
Ζούμε στη μεταδημοκρατία: οι κύριοι ανησυχούν πολύ για το αποτέλεσμα των προγραμματισμένων εκλογών, γι' αυτό σκοπεύουν να εξαλείψουν ό,τι έρχεται σε αντίθεση με την άποψή τους. Σε περιόδους πολέμου, η λογοκρισία προχωρά: στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ - αυτοαποκαλούμενα προπύργια δημοκρατίας, ελευθερίας και προόδου - πολλαπλασιάζονται οι πιέσεις και οι νομικοί κανόνες που καταστέλλουν την ελεύθερη έκφραση. Το νέο όνομα για τη διαφωνία είναι παραπληροφόρηση, κακοπληροφόρηση, ψευδείς ειδήσεις και ρητορική μίσους, μια έκφραση που συναντάμε στα έγγραφα του WEF. Οι μόνοι που δεν μισούν είναι αυτοί, απίθανοι «άνθρωποι της αγάπης» (Thus Speke Bellavista, Luciano De Crescenzo).
Ας ετοιμαστούμε: είμαστε όλοι παραπληροφορημένοι και κακοπληροφορητές. Οι αυστηρότητες του νόμου θα μας βρουν όλους. το κάνουν ήδη, συμπεριλαμβανομένης της ιδιωτικής λογοκρισίας (Facebook, Youtube), των εγκλημάτων κοινής γνώμης, των ψυχοκλημάτων όπως η ρητορική μίσους. Αύριο θα είναι χειρότερα, το λένε ωμά: η διάδοση ιδεών, γεγονότων ή ερμηνειών που δεν αρέσουν στους κυβερνώντες είναι παραπληροφόρηση (έγκλημα που πρέπει να τιμωρηθεί) ή κακοπληροφόρηση (λάθος που πρέπει να διαγραφεί).
Ο δεύτερος παγκόσμιος κίνδυνος που φοβάται κανείς στο μαγεμένο βουνό είναι η «κοινωνική πόλωση». Οι λέξεις πρέπει να ζυγίζονται, να αντιμετωπίζονται με προσοχή. Φοβούνται την αντίθεσή μας, ξέρουν ότι δεν μας αρέσει η παγκοσμιοποιημένη οικονομία και η ιδιωτικοποίηση του κόσμου. Δεν επιδοκιμάζουμε την υπεροχή τους και την όλο και λιγότερο «μαλακή» δικτατορία τους και τις συνέπειες στη ζωή μας. Φοβούνται τις ταραχές, μια νέα ταξική πάλη. Αυτή των τελευταίων τριάντα ετών τήν κέρδισαν οι υπερπλούσιοι. Αλλά αύριο; Τι θα γινόταν αν το πλήθος ξυπνούσε, αν δεν δεχόταν πλέον να είναι τροφή των κανονιών και η πεταμένη ανθρωπότητα, άχρηστη για τα σχέδια και τους στόχους της ολιγαρχίας;
Πρέπει να αναλάβουμε δράση και να αποφύγουμε την «κοινωνική» αντίθεση. Ιδού ένας ακόμη ύπουλος νεολογισμός, απόδειξη της σημασίας του Newspeak. Κοινωνικό δεν σημαίνει κοινωνικό: ο όρος δηλώνει κάθε κίνηση, έθιμο, γενική ιδέα που υπάρχει στην κοινωνία. Το Νταβός είναι το κέντρο ακτινοβολίας ενός ολόκληρου οράματος για τον κόσμο, όχι μόνο στις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις. Η μοναδικότητα του συστήματος των ιδιωτικών μονοπωλίων, η καταστροφή της οικογένειας, η σεξουαλική ρευστότητα, οι ιδεολογίες των φύλων, ο ριζοσπαστικός φεμινισμός, η διεκδίκηση θυμάτων ορισμένων μειονοτήτων, η γενική στάση ζωής είναι οι «κοινωνικές» αξίες τους.
Η πόλωση που ανησυχεί το Νταβός είναι η αντίθεση στο υπαρξιακό και ανθρωπολογικό μοντέλο που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση. Προφανώς η «αντοχή» μας δεν είναι ικανοποιητική για τα σχέδια των κυβερνώντων: δεν μπορούμε να ανεχτούμε αρκετά και ακόμη και μέσω των διαδικασιών της δημοκρατίας θα μπορούσαμε να ανατρέψουμε το τραπέζι. Δεν μπορεί, δεν το επιτρέπουν. Ο φόβος είναι ο καλύτερος σύμμαχός τους. Τι καλύτερο σκιάχτρο από την αρρώστια, τη μετάδοση (άλλη μια έντεχνα διαδοθείσα λέξη...) από τον θάνατο από την επιδημία. Ελευθερίες σε αναστολή επ' αόριστον, διαφωνίες απαγορευμένες, όλη η εξουσία στα χέρια όποιου λένε. Αυτός που πραγματικά κάνει κουμάντο, έγραψε ο Καρλ Σμιτ, είναι αυτός που αποφασίζει στην κατάσταση εξαίρεσης. Ως εκ τούτου, το ίδιο το Φόρουμ, ιδιωτικοποίησε διεθνικούς οργανισμούς όπως ο ΠΟΥ, και, λόγω της υπολειπόμενης εξουσίας που έμεινε στα εθνικά κράτη - άδειασε, αλλά δεν έχει ακόμη αντικατασταθεί πλήρως - «φιλικές» κυβερνήσεις, στα χέρια υποκειμένων που εκπαιδεύτηκαν και επιλέχθηκαν από την η ίδια η ολιγαρχία.
Έχουν σκεφτεί τα πάντα: το Νταβός των νέων είναι λειτουργικό, οι νέοι παγκόσμιοι ηγέτες, οι εκκολαπτόμενοι παγκοσμιοποιητές επιλεγμένοι από τον θόλο. Το αφεντικό είναι ο τελευταίος γιος του Τζορτζ Σόρος, ο Αλέξανδρος. Ανάμεσά τους λάμπουν νέοι πολιτικοί με εκθαμβωτική καριέρα, όπως ο Gabriel Attal, γόνος των Rothschild, της κληρονομικής μοναρχίας του χρήματος, από εξαιρετική εβραϊκή οικογένεια, ομοφυλόφιλος -είναι τάση- ο νέος Γάλλος πρωθυπουργός, επιλεγμένος από έναν άλλο προδιαγεγραμμένο νεαρό άρχοντα, τον Εμανουέλ Μακρόν. Μεταξύ των πρώτων διορισμών, αυτός του Stéphane Séjourné στο υπουργείο Εξωτερικών, "συζύγου" του Attal, που τώρα (ίσως) έχει χωρίσει. Ομο νεποτισμός; Όχι, επιλογή του καλύτερου στην αγορά..
Οι προτεραιότητες των κυρίων αποκλίνουν πολύ από τις δικές μας, αμελητέων απλών ανθρώπων, επομένως άχρηστες. Ανησυχούμε για τους λογαριασμούς ενέργειας, τους πολέμους, τις ελευθερίες που χάνουμε, την επισφαλή και κακοπληρωμένη εργασία, την ιδιωτικοποιημένη υγειονομική περίθαλψη, η οποία γίνεται όλο και λιγότερο προσβάσιμη. Τείνουμε να θεωρούμε την επίσημη αφήγηση του συστήματος ως παραπληροφόρηση. Απόδειξη αυτού είναι η κατάρρευση της τηλεθέασης των ειδήσεων και των πωλήσεων των μεγάλων ειδήσεων. Δεν συμφωνούμε με την επικράτηση του τεχνητού έναντι του φυσικού, ξεκινώντας από το φαγητό. Είμαστε όλο και λιγότερο πεπεισμένοι για τις επίσημες αφηγήσεις και υποστηρίζουμε με μεγάλη πλειοψηφία (όταν οι πληροφορίες καταφέρνουν να διαπεράσουν τον μανδύα της σιωπής) τον αγώνα των αγροτών σε όλη την Ευρώπη. Θα θέλαμε να ψηφίσουμε ελεύθερα και να επιλέξουμε εκλεγμένες κυβερνήσεις που δεν εκβιάζονται, δεν υπόκεινται σε περιορισμούς, δεν αναγκάζονται να εφαρμόζουν πολιτικές που υπαγορεύονται από τους κυρίους του κόσμου και όχι αυτές που επιθυμούν οι λαοί.
Θα θέλαμε επίσης να μάθουμε –είναι το ερώτημα των τρισεκατομμυρίων δολαρίων– γιατί ιδιωτικοί οργανισμοί όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχουν τόση δύναμη και υπαγορεύουν την ατζέντα του κόσμου. Δεν θα ξέραμε καν ποιον να ρωτήσουμε, αλήθεια. Ερωτήματα που αποτελούν μια μορφή παραπληροφόρησης με στόχο την κοινωνική πόλωση. Ας μην ενοχλούμε τον οδηγό, στο Νταβός και αλλού. Μας δουλεύουν (δουλεύουν για εμάς), όπως διαβεβαιώνουν συγκεκριμένες πινακίδες δίπλα στα οδικά έργα.
1 σχόλιο:
https://www.dimokratia.gr/apopseis/569051/simera-gamos-ginetai/
Δημοσίευση σχολίου