Έχοντας περάσει μια ζωή ως μαύρο πρόβατο με το κεφάλι ψηλά, πιστεύουμε ότι έχουμε αρκετή εμπειρία για να αναλογιστούμε το μαύρο πρόβατο της δημοκρατίας. Εκείνοι που δεν αρέσουν στούς άνθρωπους που αρέσουν, που δεν πηγαίνουν στις ειδήσεις και τα talk shows, εκείνοι των οποίων οι ιδέες δεν είναι έγκυρες επειδή δεν είναι αρεστές στο σύστημα. Οι κυρίαρχες ιδέες είναι οι ιδέες των κυρίαρχων τάξεων (Αντόνιο Γκράμσι). Σκεφτείτε το, κάθε τόσο. Η απόδειξη του γρήγορου περάσματος, ανυποψίαστο μέχρι πριν από λίγα χρόνια, στη μεταδημοκρατία (δηλαδή, στη μη δημοκρατία!) διαφεύγει μόνο από εκείνους που δεν έχουν μάτια να δουν και αυτιά να ακούσουν. Ωστόσο, τίποτα δεν συμβαίνει. Ο γραφέας σας δεν αγάπησε ποτέ τη δημοκρατία – ή το ομοίωμα που έχει βιώσει από τότε που ήταν παιδί – καθώς δεν πιστεύει στη σοφία των περισσότερων. Η εμπειρία και η κοινή λογική δείχνουν ότι η πλειοψηφία δεν έχει αρχές και αξίες, μόνο συμφέροντα, συμπάθειες, μνησικακίες, ιδιοσυγκρασίες. Εμμένει σε αυτά και τα κλισέ. Η πολιτική δημοκρατία δεν μας πείθει γιατί είναι η πλουτοκρατία, δηλαδή η κυριαρχία εκείνων που έχουν περισσότερα χρήματα και μπορούν να επηρεάσουν (να αγοράσουν...) το πολιτιστικό και μιντιακό σύστημα, η ενδιαφερόμενη συναίνεση εκείνων που έχουν κάτι να ζητήσουν. Και είναι η οχλοκρατία – η επικράτεια των πληβείων, των χειρότερων – αφού ο λόγος της είναι ποσοτικός, αριθμητικός.
Ωστόσο, πάντα το εφαρμόζαμε, πεπεισμένοι ότι όλοι – ακόμη και το μαύρο πρόβατο – έχουν το δικαίωμα να έχουν φωνή και να διαδίδουν μια ιδέα, ένα όραμα για τον κόσμο, να υπερασπίζονται νόμιμα συμφέροντα, αρκεί να είναι απαλλαγμένα από βία, εκβιασμούς, εκφοβισμούς. Ακόμη και ο υπερεκτιμημένος «κοσμικός πάπας» της ιταλικής κουλτούρας στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, ο Norberto Bobbio, στο τέλος της ζωής του, μετά από μακρούς δισταγμούς, ήταν πεπεισμένος ότι η δημοκρατία – τοτέμ και ταμπού, το καμάρι του δυτικού ανθρώπου – δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαδικασία, μια σειρά κανόνων για την εξακρίβωση της συναίνεσης γύρω από προγράμματα, σχέδια, τρόπους οργάνωσης της κοινωνίας. Ως εκ τούτου, ακόμη και το μαύρο πρόβατο –αν και εκτός χορωδίας, ξένο προς τον μαγικό κύκλο, προς αυτό που στην Ιταλία ονομαζόταν συνταγματικό τόξο– πρέπει να έχει το δικαίωμα συμμετοχής στον δημόσιο διάλογο.
Μέχρι χθες ήταν λίγο πολύ έτσι. Με περιορισμούς, εξαιρέσεις, ειδικούς νόμους που επηρεάζουν κάποιες ιδέες και ακόμη και μερικές χειρονομίες, αλλά εν ολίγοις, ακόμη και το μαύρο πρόβατο απολάμβανε δικαιώματα, που κερδήθηκαν σκληρά, ακόμη και με αίμα, που διεκδικήθηκαν σκληρά από τα νόθα παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Αυτό δεν ισχύει πλέον. Αν τα μαύρα πρόβατα σηκώσουν κεφάλι, αυξάνονται σε αριθμό, πείθουν πολλούς ανθρώπους, επιστρέφουν στους εχθρούς, το κακό, τους κινδύνους για τους «ελεύθερους θεσμούς», τη Δημοκρατία (κεφαλαία γράμματα!), την πολιτική συνύπαρξη κ.λπ., που επενδύονται από όλο το ρεπερτόριο των προσβολών, του μίσους και της περιφρόνησης που τροφοδοτούνται από την εξουσία, καθώς και πλήττονται από τη νομική καταστολή. Ξαναγίνονται μαύρα πρόβατα, περιττώματα, κοινωνικές ασθένειες που πρέπει να απορριφθούν. Μετά την ακύρωση των εκλογών στη Ρουμανία λόγω της νίκης ενός τοπικού μαύρου προβάτου ύποπτου (ωχ) φιλορωσικών συμπαθειών, γίναμε μάρτυρες του αποκλεισμού από το πολιτικό παιχνίδι της Marine Le Pen, αρχηγού του πρώτου γαλλικού κόμματος. Προηγουμένως, οι ελληνικοί και βελγικοί πολιτικοί σχηματισμοί είχαν τεθεί εκτός νόμου. Στη Μεγάλη Βρετανία, την αυτόκλητη πατρίδα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο Νάιτζελ Φάρατζ, ένα πρόβατο απροσδιόριστου χρώματος που δεν αρέσει στην εξουσία, έκλεισε τον τραπεζικό του λογαριασμό. Τώρα που θριάμβευσε στις τοπικές εκλογές, ποιος ξέρει τι θα εφεύρουν για να σταματήσουν το Μεταρρυθμιστικό του Κόμμα στο υγρό νησί όπου εκατόν πενήντα χιλιάδες (!!) άνθρωποι καταδικάστηκαν το 2024 για εγκλήματα μίσους, συμπεριλαμβανομένων ανηλίκων και παιδιών.
Η λογοκρισία πλήττει τη ρωσική τέχνη, τη λογοτεχνία και τα μέσα ενημέρωσης (συσκότιση για τρία χρόνια), ενώ ταινίες, δημόσιες συναντήσεις, έγγραφα που δεν συμμορφώνονται με τη δυτική αφήγηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία απαγορεύονται σε διάφορα μέρη της Ιταλίας και της Ευρώπης. Στις χώρες της Βαλτικής, μαύρο πρόβατο είναι οι ισχυρές ρωσικές μειονότητες, οι οποίες στερούνται αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων, καθώς και τη χρήση της μητρικής τους γλώσσας. Στην Ισπανία, το μαύρο πρόβατο ερευνάται για αόριστες διοικητικές παρατυπίες, ακόμη πιο φευγαλέες από τις κατηγορίες που καταδίκασαν τη Marine Le Pen. Στη Γερμανία, ο δικηγόρος Reiner Fullmich, ένας θαρραλέος ακτιβιστής της ελευθερίας, συνελήφθη το 2023 και τώρα, μετά από ενάμιση χρόνο προφυλάκισης, καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών και εννέα μηνών, βρίσκεται σε απομόνωση. Ήταν το bête noire της εξουσίας: οι καταγγελίες του είχαν ξεσπάσει σε μεγάλα σκάνδαλα, από οικονομικές απάτες που αποδόθηκαν στην Deutsche Bank μέχρι κινητήρες Volkswagen με εξατμίσεις στημένες για να φαίνονται πράσινες. Από το 2020, ο Fullmich έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους έχουν δει την πανδημία ως ένα γιγαντιαίο πείραμα επιτήρησης και κέρδους.
Τώρα είναι η σειρά του κόμματος AfD, ένοχο ότι έλαβε έντεκα εκατομμύρια ψήφους – με ανοδική τάση – για τις θέσεις του ενάντια στη μαζική μετανάστευση, την αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και την εξαθλίωση του γερμανικού λαού. Έχοντας ήδη απειληθεί με απώλεια δημόσιας χρηματοδότησης, θα μπορούσε να τεθεί εκτός νόμου επειδή είναι «εξτρεμιστές». Ένας φάκελος χιλίων σελίδων, που κοστίζει στους φορολογούμενους εβδομήντα εκατομμύρια ευρώ – συμπεριλαμβανομένων είκοσι, ίσως είκοσι πέντε τοις εκατό που υποστηρίζει το «κακό» κόμμα – παρέχει στην κυβέρνηση τα ερείσματα για να διεισδύσει, να αναστείλει δραστηριότητες, να παρακολουθήσει, να υποκλέψει τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, αύριο ίσως να συλλάβει τα μέλη του AfD. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι μέλη του κόμματος τρέμουν. Στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία υπάρχει ένας νόμος - που ονομάζεται berufverbot - ο οποίος αποκλείει από τη δημόσια απασχόληση όσους πρεσβεύουν «ριζοσπαστικές και εξτρεμιστικές» ιδέες, που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν εναντίον νεοναζί και κομμουνιστών.
Ποιος αποφασίζει για την έννοια του εξτρεμισμού; Τι θα γινόταν αν ήταν εξτρεμιστικό να απαγορεύουμε ιδέες που δεν μας αρέσουν; Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Δύση που κάποιοι αποκαλούν κήπο. Τραβούν ζιζάνια, αλλά τι κάνουν όταν είναι το ένα τέταρτο, το ένα τρίτο των πολιτών (Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο) ή ακόμα και το ήμισυ ή περισσότερο (Ρουμανία); Εν τω μεταξύ, τίποτα δεν συμβαίνει, ο πολιτικός κόσμος εγκρίνει, ευτυχής να κερδίσει με τους νομικούς κώδικες (που εκδίδονται από αυτούς!) ενώ χάνει με ψήφους. Ω ναι, διότι ακόμη και το κριτήριο της πλειοψηφίας δεν ισχύει πλέον εάν το μαύρο πρόβατο προχωρήσει. Αυτός είναι ο βρώμικος κανόνας του Popper στην Ανοιχτή Κοινωνία και τους εχθρούς της. Όσοι δεν συμμερίζονται τα θαύματα της «ανοιχτής κοινωνίας» βλέπουν την πόρτα κλειστή. Είναι ανοικτοί σε όσους συμφωνούν μαζί τους. Δεν είναι και οι χειρότεροι τύραννοι; Το καθεστώς αμύνεται και αντεπιτίθεται. Όσοι δεν συμφωνούν εκδιώκονται από το πεδίο. Κόκκινη κάρτα, αλλά θα μπορούσε να είναι ένα άλλο χρώμα, για παράδειγμα η συγχώνευση προοδευτικής φούξιας και μέτριας bluette. Όλες οι πολιτικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές δυνάμεις που βιώνουν νομικές διώξεις, πολιτικό εξοστρακισμό, μίσος για τα μέσα ενημέρωσης, είναι μαύρα πρόβατα όχι επειδή είναι φασίστες, αλλά επειδή έχουν κοινά τα θανάσιμα αμαρτήματα σύμφωνα με τη φιλελεύθερη-δημοκρατική, προοδευτική, ανεκτική, περιεκτική Δύση: είναι ενάντια στη μαζική μετανάστευση, αγωνίζονται ενάντια στο κυρίαρχο χρηματοπιστωτικό σύστημα, την παγκοσμιοποίηση (glebalization), την προοδευτική κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας. Όλοι τους είναι στο πλευρό όσων εργάζονται ή θα ήθελαν να το κάνουν, όλοι αγωνίζονται ενάντια στην εξαθλίωση της μεσαίας τάξης, της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Φανταστικοί φασίστες, αφού στην εξουσία βρίσκονται οι αυθεντικοί φασίστες – ας χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα τους και τον νοητικό τους μηχανισμό – αυτοί που καταργούν την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ελεύθερη σκέψη δηλώνοντας φιλελεύθεροι, μετριοπαθείς, προοδευτικοί, αντιφασίστες και ούτω καθεξής.
Το μάθημα είναι απλό: οι μόνοι εχθροί του κυρίαρχου συστήματος στη Δύση είναι το (υποτιθέμενο) μαύρο πρόβατο. Αυτά των άλλων χρωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του κόκκινου αντίκες και του ροζέ, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του συστήματος, μαζί με τους επίσημους δεξιούς και αριστερούς, χωρίς νόημα όρους που επαναλαμβάνονται σε σημείο εξάντλησης για να ζωντανέψουν τις αντίστοιχες καμπύλες ultra και να οδηγήσουν τα μαύρα πρόβατα όλων των προσανατολισμών έξω από το πεδίο. Μετά τη Γερμανία (στην οποία αποκαλούν τη συμμαχία μεταξύ των κομμάτων που συγκεντρώνουν το 45% των ψήφων, δηλαδή η αρχή της μειοψηφίας είναι στην κυβέρνηση, ένας μεγάλος συνασπισμός!) θα είναι η σειρά της Πολωνίας, αν το μαύρο πρόβατο του οποίου ο ηγέτης τόλμησε να κάψει την ιερή σημαία της ΕΕ θριαμβεύσει γύρω από τη Βαρσοβία.
Τελικές σκέψεις: η δημοκρατία με τη μορφή που τη γνωρίσαμε στην Ευρώπη είναι νεκρή· Πάρα πολλοί άνθρωποι είναι ικανοποιημένοι με αυτό, επειδή τα λευκά πρόβατα μισούν όχι τόσο τις ιδέες, τις οποίες γενικά αγνοούν ή παρερμηνεύουν, αλλά την ενοχλητική, ανησυχητική ύπαρξη του μαύρου προβάτου. είναι απαραίτητο να κινητοποιήσουμε ενέργεια, νοημοσύνη, θάρρος για να εμποδίσουμε την επιχείρηση που βρίσκεται σε εξέλιξη. Όταν η εξουσία καταφεύγει σε απαγορεύσεις και δικαστήρια ενάντια σε ιδέες, δείχνει αδυναμία και επιβεβαιώνει ότι αυτές οι ιδέες μπορούν να αλλάξουν την κοινωνία προς το καλύτερο. Σημαίνει επίσης ότι φοβάται. Είναι μεγάλη υπερηφάνεια και μεγάλη ευθύνη. Τά Μαύρα πρόβατα γνωρίζουν ότι είναι διαφορετικοί από τους άλλους. Τώρα πρέπει να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου