Ἐστάλη ἕνα σχόλιο ἀπὸ Ἀνώνυμο ποὺ ἀφορὰ τὴν προηγουμένη ἀνάρτηση:
http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_30.html
Τὸ σχόλιο δημοσιεύτηκε στὸ ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση». Λέγει τὰ ἑξῆς:
«Ολα αυτά συνέβαιναν πριν 1700 έως 600 χρόνια, με τελείως διαφορετικές περιστάσεις.
Οι λόγοι των Πατέρων ισχύουν, ως παραδείγματα για κάθε εποχή, αλλά οι ιστορικές, κοινωνικές συνθήκες κάθε εποχής είναι διαφορετικές, και το πηδάλιο της Εκκλησίας στρέφεται κάθε φορά αναλόγως με τις σύγχρονες δυσκολίες και περιστάσεις».
Οι "Μεταπατερικές εκβλαστήσεις" επιβεβαιώνονται!
Το πρόβλημα που έχει η συλλογιστική σας είναι ότι θεωρείτε ότι οι παλαιοί Πατέρες ήσαν Αγιοι (και πράγματι είναι), και επομένως οι γνώμες τους ισχύουν εσαεί, και για κάθε περίσταση, ενώ οι σημερινοί Επίσκοποι είναι ελεεινοί και τρισάθλιοι, ανίκανοι, αιρετικοί, ανόητοι να κατανοήσουν τα θέματα, φοβιτσιάρηδες, θεσιθήρες, αρχομανείς, κλπ.
Ομως, οι σημερινοί Επίσκοποι δεν προσεύχονται? Δεν λειτουργούν? Δεν παρθενεύουν? Δεν έλαβαν την Χάριν του Αγίου Πνεύματος κατά την χειροτονία τους? Δεν κάνουν όλα τα έργα που οφείλουν στην Μητρόπολη τους?
Για ποιό λόγο λοιπόν να τους θεωρήσουμε όπως ανέφερα προηγουμένως? Επειδή δεν αποτειχίζονται και δεν συμφωνούν με αυτή την τακτική?
Το Αγιον Πνεύμα που εφώτιζε τους παλαιούς Πατέρες, μπορεί να φωτίζη και τους σημερινούς να μήν αποτειχιστούν, πιθανόν διότι σήμερα είναι διαφορετικές οι συνθήκες. Εχουμε εμείς την διορατική ικανότητα να το διαψεύσουμε? Υποχρεούται το Αγιον Πνεύμα να συμφωνή με την αποτείχιση?
Ο Παράκλητος ευρίσκεται συνεχώς μέσα στην Εκκλησία. Οπως εφώτιζε τον Μέγα Βασίλειο τότε, έτσι φωτίζει και σήμερα τον τάδε Επίσκοπο, τον τάδε ασκητή, τον τάδε μοναχό.
Να μην έχετε αμφιβολία γι αυτό».
Πατερική Παράδοση καί οικουμενισμός
Σχόλιο: Στά σχόλια τού Παναγιώτη Σημάτη θά θέλαμε νά προσθέσουμε τήν πρόσφατη εμπειρία τού Αγίου Σιλουανού.
Ζούσε χαρούμενος γιά τήν κλίση του καί τήν απόφασή του, απολαμβάνοντας στό Μοναστήρι του, τούς θησαυρούς τής Μοναστικής Πολιτείας. Ωσπου ο Κύριος τού αποκάλυψε ότι η ζωή του ήταν ψεύτικη , χωρίς Αυτόν. Καί μετανοώντας έλαβε τήν εντολή τού Κυρίου πού απευθύνεται σέ όλους μας: Ζήσε στήν κόλαση καί μήν απελπίζεσαι. Εν Μετανοία.
Οι Επίσκοποι ασκούν εξουσία, όπως καί κάθε κυβερνήτης, διότι η εξουσία χαρίζει τήν μεγαλύτερη απόλαυση. Ο Βαρθολομαίος παγίδευσε τούς πάντες στόν Οικουμενισμό μέ τά Συμπόσια. Τόν νέο εκκλησιαστικό τρόπο ζωής. Ο οποίος θά εμπλουτισθεί γρήγορα καί μέ τίς ιέρειες πού θά διακονούν τίς απολαύσεις όσων διατηρούν ακόμη τήν ορθή τους φύση.
ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΦΟΝΟΥΝΤΑΙ. Είναι οι φίλοι τού εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, στήν καλύτερη περίπτωση.
Είναι ύβρις νά συγχέουμε τό Αγιο Πνεύμα μέ τήν διοίκηση τής εκκλησίας, όπως είναι εξίσου ύβρις νά πιστεύουμε ότι η αμαρτία εμποδίζει τό έργο τού Αγίου Πνεύματος καί τόν Αγιασμό τού Κυρίου.
Καί ο Φαρισαίος προσεύχεται αλλά η προσευχή του είναι άκαρπη, παράδειγμα πρός αποφυγήν. Καί ο Μουσουλμάνος προσεύχεται καί ο καθολικός αλλά η προσευχή τους είναι δαιμονική. Δέν είναι ταπεινή γιά νά τρυπήσει τό νέφος τών δαιμόνων καί νά ακουστεί από τόν Κύριο.
Αμέθυστος
Πατερική Παράδοση καί οικουμενισμός
Σχόλιο: Στά σχόλια τού Παναγιώτη Σημάτη θά θέλαμε νά προσθέσουμε τήν πρόσφατη εμπειρία τού Αγίου Σιλουανού.
Ζούσε χαρούμενος γιά τήν κλίση του καί τήν απόφασή του, απολαμβάνοντας στό Μοναστήρι του, τούς θησαυρούς τής Μοναστικής Πολιτείας. Ωσπου ο Κύριος τού αποκάλυψε ότι η ζωή του ήταν ψεύτικη , χωρίς Αυτόν. Καί μετανοώντας έλαβε τήν εντολή τού Κυρίου πού απευθύνεται σέ όλους μας: Ζήσε στήν κόλαση καί μήν απελπίζεσαι. Εν Μετανοία.
Οι Επίσκοποι ασκούν εξουσία, όπως καί κάθε κυβερνήτης, διότι η εξουσία χαρίζει τήν μεγαλύτερη απόλαυση. Ο Βαρθολομαίος παγίδευσε τούς πάντες στόν Οικουμενισμό μέ τά Συμπόσια. Τόν νέο εκκλησιαστικό τρόπο ζωής. Ο οποίος θά εμπλουτισθεί γρήγορα καί μέ τίς ιέρειες πού θά διακονούν τίς απολαύσεις όσων διατηρούν ακόμη τήν ορθή τους φύση.
ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΦΟΝΟΥΝΤΑΙ. Είναι οι φίλοι τού εκάστοτε Αρχιεπισκόπου, στήν καλύτερη περίπτωση.
Είναι ύβρις νά συγχέουμε τό Αγιο Πνεύμα μέ τήν διοίκηση τής εκκλησίας, όπως είναι εξίσου ύβρις νά πιστεύουμε ότι η αμαρτία εμποδίζει τό έργο τού Αγίου Πνεύματος καί τόν Αγιασμό τού Κυρίου.
Καί ο Φαρισαίος προσεύχεται αλλά η προσευχή του είναι άκαρπη, παράδειγμα πρός αποφυγήν. Καί ο Μουσουλμάνος προσεύχεται καί ο καθολικός αλλά η προσευχή τους είναι δαιμονική. Δέν είναι ταπεινή γιά νά τρυπήσει τό νέφος τών δαιμόνων καί νά ακουστεί από τόν Κύριο.
Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου