Κάθε φορᾶ, ποὺ ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιὰ τὴν προσευχή, ἀντιλαμβανόμουν ὅτι δὲν ἐννοοῦσε μιὰ προσπάθεια ἐπιδερμικὴ καὶ ἀποσπασματικὴ , ἀλλὰ βαθιὰ καὶ διαρκῆ. Κάποτε ἀντιμετωπίζοντας τὸ πρόβλημα τοῦ παιδιοῦ μίας γνωστῆς στὸ Γέροντα καὶ σὲ μένα μητέρας, ἡ ὁποία μου ζήτησε νὰ τὸν ρωτήσω σχετικά, μοῦ εἶπε: « Τὸ παιδὶ ἔχει ἕνα ἐσωτερικὸ πρόβλημα καὶ γι' αὐτὸ συμπεριφέρεται ἔτσι. Τὸ παιδὶ εἶναι καλὸ, δὲν τὸ θέλει αὐτὸ ποὺ κάνει , ἀλλὰ ἀναγκάζεται , εἶναι δεμένο ἀπὸ κάτι. Δὲ διορθώνεται μὲ τὴ λογικὴ , δὲ μπορεῖς νὰ τὸ πείσεις μὲ συμβουλές, οὔτε νὰ τὸ ἀναγκάσεις μὲ ἀπειλές. Αὐτὸ θὰ κάνει τὰ ἀντίθετα.
Μπορεῖ νὰ γίνει χειρότερα, μπορεῖ νὰ μείνει ἔτσι, μπορεῖ καὶ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ αὐτό. Γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖ, πρέπει νὰ ἐξαγιασθεῖ ἡ μητέρα του. Γιὰ νὰ ἐλευθερωθεῖ, θέλει κοντά του ἕναν ἅγιο ἄνθρωπο, μὲ πολλὴ ἀγάπη, ποὺ δὲ θὰ τοῦ κάνει διδασκαλία, οὔτε θὰ τὸ φοβερίζει , ἀλλὰ θὰ ζεῖ μὲ ἁγιότητα, καὶ τὸ παιδί, ποὺ θὰ τὸν βλέπει, θὰ ζηλέψει καὶ θὰ....
τὸν μιμηθεῖ.
Πρὸ πάντων το παιδὶ θέλει κοντά του ἕναν ἄνθρωπο πολλῆς καὶ θερμῆς προσευχῆς. Ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα. Δὲν πρέπει ἡ μητέρα νὰ ἀρκεῖται στὸ αἰσθητὸ χάδι στὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ ἀσκεῖται στὸ πνευματικὸ χάδι τῆς προσευχῆς.
Ὅταν πάει νὰ τὸ χαϊδέψει χωρὶς προσευχή, τὸ παιδὶ κάνει ἔτσι (ἁπλώνει βίαιά τα χέρια καὶ ἀπωθεῖ τὴ μητέρα). Ὅταν ὅμως χωρὶς νὰ τὸ χαϊδέψει, κάνει μυστικὰ γιὰ τὸ παιδὶ τῆς θερμὴ προσευχή, τότε αὐτὸ αἰσθάνεται στὴν ψυχὴ του ἕνα ἀνεξήγητο, γιὰ κεῖνο, πνευματικὸ χάδι, ποὺ τὸ ἑλκύει πρὸς τὴ μητέρα του.
Ἡ μητέρα στὴν προσευχή της γιὰ τὸ παιδὶ πρέπει νὰ λιώνει σὰν τὴ λαμπάδα. Νὰ προσεύχεται σιωπηλὰ καὶ μὲ τὰ χέρια ψηλὰ πρὸς τὸ Χριστὸ, ν' ἀγκαλιάζει μυστικά το παιδί της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου