Δεν γράψαμε τίποτα τότε διότι δεν θέλαμε να κάνουμε διαφήμιση σε ορισμένους ανεγκέφαλους -ναι, αυτή είναι η γνώμη μας- που βρήκαν ευκαιρία να κάνουν πολιτικό παιχνίδι στην πλάτη της εθνικής άμυνας, την οποία πάντα τη θεωρούσαν από δεδομένη ως μη αναγκαία και πάθαιναν αναφυλαξία όταν άκουγαν οτιδήποτε παρέπεμπε σε στρατιωτική σύγκρουση. Με τον Γιάννη Θεοδωράτο έχουμε συνεργαστεί δημοσιογραφικά σχεδόν επί δεκαετίες. Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι και τι λέει. Πόσο φίλος της ειρήνης είναι, έχοντας όμως απόλυτη συναίσθηση των προϋποθέσεων που την εξασφαλίζουν. Χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Με οδηγό τη μελέτη της Ιστορίας…
Ξέρουν πολύ καλά ποιοι είναι. Αν νομίζουν ότι έχουν το περιθώριο, μετά και τις σημερινές εξελίξεις, ας επανέλθουν κι ας τον κατηγορήσουν ξανά για όσα λέει. Το βίντεο που παραθέτουμε έχει ημερομηνία 27 Οκτωβρίου 2019. Στο απόσπασμα αυτό ο Θεοδωράτος συγκρίνει τις ναυτικές δυνάμεις Ελλάδος και Τουρκίας παρουσιάζοντας τόσο τον υπάρχοντα εξοπλισμό των ναυτικών δυνάμεων των δύο χωρών όσο και τους σχεδιασμούς για την μελλοντική του αναβάθμιση.
Η σύγκριση καταδεικνύει ότι η Τουρκία υπερέχει έναντι της Ελλάδος στα εξοπλιστικά προγράμματα και, γενικώς, στην στρατηγική (βλ. υπερπόντιες βάσεις). Την ίδια ώρα εμείς, δεν μπορούμε να βρούμε τα χρήματα να αναβαθμίσουμε καταλλήλως έστω τις υπάρχουσες ναυτικές μας δυνάμεις.
Να εξασφαλίσουμε ότι λειτουργούν τουλάχιστον όσα ήδη έχουμε. Θα έφταναν, εάν θα ξεκινούσε αμέσως ο σχεδιασμός ώστε να εκσυγχρονιστούν σταδιακά οι Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς υπερβολές, με εμπλοκή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας ώστε να υπάρξει μερική έστω απόσβεση του κόστους μέσω της αναπτυξιακής διαδικασίας.
Βέβαια, μάλλον είναι δύσκολο να έχουν καταλάβει όσοι κορόιδευαν για τους δικούς τους λόγους τον Θεοδωράτο, ότι οι γείτονες Τούρκοι τις δικές τους ψευδαισθήσεις αξιοποίησαν για να πετύχουν τη στρατηγική αδρανοποίηση της Ελλάδας. Ψευδαισθήσεις με τις οποίες μπόλιαζαν την ελληνική κοινωνία, προπαγανδίζοντας την ομιχλώδη ουτοπία που είχαν στο κεφάλι τους, αναφορικά με το πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος.
Για την καλλιέργεια της πεποίθησης ότι όλα θα μας τα λύσει η διπλωματία (βλ. Θεόδωρος Πάγκαλος στα Ίμια), για την ψευδαίσθηση ότι τα προβλήματα θα μας τα λύσει το διεθνές δίκαιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Αμερικανοί… ή οι Γκαγκαούζοι, όχι εμείς οι ίδιοι.
Για την μοιρολατρική στάση του “είμαστε μικρή χώρα δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά“, που έλεγε το μεσημέρι μεγαλόσχημος και έμπειρος υποτίθεται δημοσιογράφος μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού! Ζει δίπλα στο Ισραήλ, μια λωρίδα γης, και δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα! Δεν έχει ακούσει ποτέ τίποτα για την Ταϊβάν και τη Σιγκαπούρη! Δεν έχει την παιδεία να αντιληφθεί ότι όλα είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης και απόφασης ενός έθνους να επιβιώσει.
Είναι οι ίδιοι που λοιδορούσαν κι εμάς όταν τονίζαμε ότι οι στρατιωτικές ικανότητες παίρνουν χρόνια για να οικοδομηθούν, ενώ οι προθέσεις του αντιπάλου αλλάζουν σε μια νύχτα. Πλέον είναι αργά για δάκρυα, όμως δεν μπορούμε να μη θυμόμαστε ότι αυτοί οι “εθνικοί εγκληματίες” φρόντισαν να βρεθεί η Ελλάδα στην πιο δύσκολη κατάσταση αμυντικά, στην πιο δύσκολή της στιγμή.
Και πάλι όμως μπορεί να “ματώσει” την Τουρκία πολύ σοβαρά εάν υπάρξει πολιτική βούληση. Και οι Τούρκοι το ξέρουν καλά. Ας παριστάνουν την υπερδύναμη απειλώντας προς κάθε κατεύθυνση, αξιοποιώντας την παθητική στάση όλων, ελέω της “γεωστρατηγικής σημασίας” της χώρας τους…
Πλέον, με πολλές έγκυρες υπογραφές αναλυτών να αντιλαμβάνονται, έστω με σημαντική καθυστέρηση, ότι η ανάγκη αναβάθμισης της άμυνας της χώρας αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα, μπορούμε να δούμε “το ποτήρι μισογεμάτο”, λέγοντας το κλασικό, “κάλλιο αργά παρά ποτέ”.
Αναλυτών που είχαν άλλες προτεραιότητες δίνοντας -ορθά- έμφαση στην ανάγκη εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων σε επίπεδο δομής και λειτουργίας (σ.σ. διότι δεν είναι που μπορεί αν τους προσάψει κανείς).
Τη σκέψη των οποίων πρέπει να προσέξουμε πολύ, ώστε να “τσακιστεί” κάθε συντεχνιακή προσπάθεια να διατηρηθούν κεκτημένα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Δηλαδή, να συνεχίσουμε να αποτελούμε χώρα που αν… πετάξεις πέτρα, θα πετύχεις “διευθυντή, πρόεδρο, ή στρατηγό“. Ας αφυπνιστούμε έστω και τώρα.
Αν η Τουρκία δώσει τα περιθώρια ενός λογικού συμβιβασμού, συμβατού με τα περί “αναλογικότητας” που όντως εμπεριέχονται στο διεθνές δίκαιο, όχι το “στεγνό” 50-50 που πάντα ξέραμε ότι επιδιώκει η Τουρκία, φυσικά και πρέπει να έχουμε ως προτεραιότητα να αποφύγουμε τον πόλεμο. Ουδείς αντιλέγει.
Μπορούμε όμως να κατανοήσουμε τον ρόλο που θα παίξουν στην όποια διαπραγμάτευση οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις; Να βρίσκονται εκεί για “να αρνούνται ΑΞΙΟΠΙΣΤΑ τους στόχους του αντιπάλου” (deterrence -αποτροπή- by denial) και αν ξεφύγει από τα όρια να μπορεί να του πει η χώρα με βεβαιότητα “αν προχωρήσεις δεν μου αφήνεις επιλογές” και να το εννοεί, πείθοντας γι’ αυτό…
Αφού φυσικά έχει δείξει μια πραγματικά σύγχρονη Ελλάδα και στον ίδιο τον αντίπαλο και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, ότι προτεραιότητά σου είναι η ειρηνική συνύπαρξη των λαών, η οικονομική ανάπτυξη και η ευημερία για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου