Μπορεί μεν να υπάρχουν αρκετοί Έλληνες με πνεύμα, λογική και σημαντικές ικανότητες, αλλά ως σύνολο δεν υπάρχει κανένα αξιόλογο πνεύμα που θα μπορούσε να συμβάλει στην αποτροπή και στη διαφύλαξη της πατρίδας μας από κάποιο κακό – μικρό ή μεγάλο δεν έχει καμία σημασία, επειδή κανένα κακό δεν δικαιολογείται ή/και δεν επιτρέπεται. Έτσι καταλήγει κανείς στο πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας: στο ότι διαθέτει μεν πολλά αξιόλογα άτομα, αλλά επειδή λειτουργούν ατομικά, με τη διχόνοια να επικρατεί μεταξύ τους, οι ομάδες που δημιουργούν είναι ηλίθιες.
Άποψη
Η Ελλάδα βιώνει τη μία οδυνηρή καταστροφή μετά την άλλη, με αφετηρία το 2010 όπου παραδόθηκε αμαχητί στο ΔΝΤ και στους Γερμανούς (=Τρόικα). Οι Έλληνες χάνουν σταδιακά όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία, ληστεύονται κυριολεκτικά, χωρίς να υπάρχει ελπίδα αντιστροφής ή, έστω, ανακοπής της τάσης – έχοντας φτάσει σήμερα στην αλλοίωση του πληθυσμού από τους θανάτους που υπερβαίνουν πλέον τις γεννήσεις, από τη μαζική εγκατάλειψη των νέων, καθώς επίσης από το βίαιο εποικισμό της χώρας, στα πλαίσια του υβριδικού-μεταναστευτικού πολέμου που τους έχει κηρύξει η Τουρκία.
Η λύση του να κηρυχθεί η Ελλάδα νόμιμα (ανάλυση) σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κλείνοντας τα σύνορα της, πόσο μάλλον εν αναμονή ενός νέου κύματος προσφύγων από τη Συρία, δεν συζητείται καθόλου – όπως δυστυχώς δεν συζητήθηκε η αναβολή πληρωμών πριν την υπογραφή του PSI, με το οποίο διασώθηκαν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες, ενώ η Ελλάδα καταστράφηκε.
Όσον αφορά την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, το μεγάλο κακό ξεκίνησε από την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, μετά από πιέσεις της Γερμανίας, πιθανότατα έναντι οικονομικού ανταλλάγματος (=επιμήκυνση των 96 δις € του χρέους) – ενώ σήμερα συνεχίζεται με τις απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο γενικότερα και στην Κύπρο, χωρίς να υποτιμούμε καθόλου τη Θράκη.
Εύλογα λοιπόν πολλοί Έλληνες (πηγή) αναζητούν την πηγή του κακού, διαπιστώνοντας με έκπληξη ότι συμβαίνει μία καταστροφή που δεν περίμεναν ποτέ να συμβεί – γεγονότα που εάν δεν εμποδιστούν άμεσα, θα οδηγήσουν ενδεχομένως στην εξαφάνιση του Έθνους μας από το πρόσωπο της γης. Πριν από όλα αναφέρονται στους Έλληνες του πνεύματος, τονίζοντας πολύ σωστά πως εκείνο το πνεύμα που δεν μεταφράζεται σε πράξη, που είναι ανενεργό δηλαδή, είναι σαν να μην υπάρχει.
Σε όλους αυτούς λοιπόν που θεωρούνται από τον εαυτό τους, αλλά και από πολλούς άλλους, ως έξυπνοι άνθρωποι – χωρίς όμως να αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων πως διαθέτουν ένα ενεργό πνεύμα που θα ήταν ικανό να προνοήσει τι θα επακολουθούσε και να προασπίσει την Ελλάδα, έτσι ώστε να μην υποστεί αυτήν την ταπεινωτική καταστροφή. Ως εκ τούτου, αναρωτιούνται εάν ταιριάζει στην προκειμένη περίπτωση για τους Έλληνες το ρητό του F. Schiller, σύμφωνα με το οποίο «Ο καθένας μόνος του είναι έξυπνος, αλλά όλοι μαζί κάνουν έναν ηλίθιο».
Με απλά λόγια πως μπορεί μεν να υπάρχουν αρκετοί Έλληνες με πνεύμα, λογική και σημαντικές ικανότητες, αλλά ως σύνολο δεν υπάρχει κανένα αξιόλογο πνεύμα που θα μπορούσε να συμβάλει στην αποτροπή και στη διαφύλαξη της πατρίδας μας από κάποιο κακό – μικρό ή μεγάλο δεν έχει καμία σημασία, επειδή κανένα κακό δεν δικαιολογείται ή/και δεν επιτρέπεται. Έτσι καταλήγει κανείς στο πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας: στο ότι διαθέτει μεν πολλά αξιόλογα άτομα, αλλά επειδή λειτουργούν ατομικά, με τη διχόνοια να επικρατεί μεταξύ τους, οι ομάδες που δημιουργούν είναι ηλίθιες – ενώ η ελληνική κοινωνία έχει πλέον εντελώς κατακερματισθεί, με αποτέλεσμα να είναι ανίκανη να αμυνθεί συλλογικά ως οφείλει.
Από μία άλλη οπτική γωνία τώρα, μπορεί να έχει εκπνεύσει το ελληνικό πνεύμα, να έχει πεθάνει δηλαδή αφού δεν μετατρέπεται πλέον σε πράξη – οπότε θα ήταν φυσιολογικό να πεθάνει μαζί του και η χώρα. Με μία τρίτη εκδοχή, μπορεί να υπάρχει λίγο αλλά ισχυρό κακό πνεύμα στην Ελλάδα, οπότε επιτυχημένο με κριτήριο την απίστευτη καταστροφή που προκάλεσε – πόσο μάλλον αφού αποτελεί μία ελάχιστη μειοψηφία, γνωρίζοντας πως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αγαπούν την πατρίδα τους και δεν διακρίνονται για το κακό τους πνεύμα.
Από τις τρεις παραπάνω εκδοχές τώρα, αυτή που φαίνεται σε εμάς πιο «αξιόπιστη» είναι η αδυναμία ομαδικής λειτουργίας των Ελλήνων – οι οποίοι μπορεί μεν να είναι έξυπνοι ως άτομα, αλλά «παράγουν» ένα ηλίθιο σύνολο. Η βασική αιτία αυτού του καταστροφικού χαρακτηριστικού τους είναι η διχόνοια – γνωστή μεταξύ άλλων από τις συγκρούσεις των απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι κατέστρεψαν την παγκόσμια αυτοκρατορία που δημιούργησε, κυριολεκτικά σε χρόνο μηδέν.
Η εικόνα αυτή συμπληρώνεται επιδεινούμενη από κάτι ακόμη: από την εμφάνιση στην πρόσφατη ιστορία μας ορισμένων «πνευματικά άγριων» πολιτικών και οικονομικών ελίτ που, υποκινούμενοι από τις «περιττές και μη δέουσες ορέξεις τους», κατασπάραζαν ότι έβρισκαν – χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος και χωρίς να τους προκαλέσει κανείς.
Παραστατικά θα το χαρακτήριζε κανείς ως έναν κοινωνικό, πολιτικό και ηθικό κανιβαλισμό – αφού επρόκειτο για Έλληνες που κατασπάραζαν Έλληνες, υποκλινόμενοι ταυτόχρονα δουλικά απέναντι στους ξένους. Το «κακό πνεύμα» των ελάχιστων αυτών «κανιβάλων» δεν επέτρεψε στο καλό πνεύμα των πολλών να συμβάλει στην προάσπιση της Ελλάδας, για να αποφευχθεί η σημερινή καταστροφή – η οποία δυστυχώς είναι ακόμη στο ξεκίνημα της.
Συμπερασματικά λοιπόν η Ελλάδα είχε ανέκαθεν και συνεχίζει να έχει πολλά ικανά και άξια πνευματικά άτομα, αλλά ανίκανα να λειτουργήσουν ομαδικά μεταξύ τους με στόχο το κοινό συμφέρον, λόγω της «ενσωματωμένης» διχόνοιας τους – άρα ανόητα ως ομάδες όπου, εάν εμφανιστούν σε μία ορισμένη εποχή «κανίβαλοι», τότε η καταστροφή είναι δεδομένη.
Βασίλης Βιλιάρδος25 Δεκεμβρίου 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου